გია ონიანის ხოზე "ქართული შტრიხებით" - რას ამბობს ტენორი ჭოლას თანამედროვე "კარმენსა" და პარტნიორებზე

"ამ ეტაპზე ვარ ბონში, სეზონის ბოლომდე დამრჩა რამდენიმე სპექტაკლი - "ატილა" და "ტოსკა"... თან, ახალ ოპერას პუჩინის "ტაბაროს" ვსწავლობ, რომელსაც მომავალ სეზონზე ვიმღერებ. ახლა იმიტომ ვსწავლობ, რომ ზაფხულში კარგად დავისვენო და საქმე წინ წავიგდო", - გვეუბნება ქართველი ოპერის ვარსკვლავი, ნიჭიერი და წარმატებული მომღერალი, ტენორი გიორგი (გია) ონიანი, რომელიც წლებია უცხოეთში მოღვაწეობს...

თბილისის ოპერის ფანებმა ის ცოტა ხნის წინ ოპერაში "კარმენი" იხილეს, სადაც პარტნიორობას უწევდა ასევე ნიჭიერი მომღერალი ანიტა რაჭველიშვილი.

- ცოტა ხნის წინ ინტერნეტში გავრცელებულმა თქვენმა ფოტომ "გასისხლიანებული" კოსტიუმით ოპერიდან "ტოსკა", ცოტა "დამაფრთხო"...

- "ტოსკა" პირველად თბილისში, 2001 წლის აპრილში, ლეგენდარულ ჯანსუღ კახიძის დირიჟორობით ვიმღერე, მერე უამრავ დადგმაში მომიწია კავარადოსის როლის შესრულება. ეს იყო იტალიაში, შვეიცარიაში, გერმანიაში, ჰოლანდიაში, ბელგიაში, რუსეთში, ლატვიაში, ყაზახეთში, ავსტრიაში... ზუსტად არ მახსოვს, მაგრამ მგონი, 100-ჯერ მაქვს უკვე შესრულებული.

კავარადოსი ჩემი საყვარელი როლია და ზოგადად, ძალიან მიყვარს პუჩინის ოპერები. მისი 7 ოპერა მაქვს რეპერტუარში და ახლა მერვეზე ვმუშაობ... დღევანდელი რეჟისორებიდან უმრავლესობა ცდილობს, დაუახლოვდეს დრამას და თამაში, გრიმი და კოსტიუმები ძალიან ახლოს დგას ნატურალურთან...

ხოლო სისხლში ამოსვრილი კოსტიუმი, რაზეც ყურადღებას ამახვილებთ, სპეციალური თეატრალური წითელი სითხეა, რომელიც საკმაოდ ძვირია...

- სანამ "კარმენის" თბილისურ წარმოდგენაზე ვისაუბრებთ, ზოგადად რას იტყვით ამ ოპერაზე, სად გიმღერიათ, რამდენ საოპერო სცენაზე და რას ნიშნავს ეს წარმოდგენა თქვენთვის?

- "კარმენი" ყველა დროის ყველაზე პოპულარული ოპერაა. მისი მუსიკაც უკვე ჰიტებად იქცა. ძალიან მიყვარს ხოზეს როლი და თუ რეჟისურაც და პარტნიორებიც ხელს გიწყობენ, თავს ძალიან კომფორტულად ვგრძნობ... ჟორჟ ბიზემ სიუჟეტი პროსპერ მერიმეს კარმენზე ააგო, რომელიც ლიბრეტოსგან ოდნავ განსხვავდება... ორიგინალში ხოზე წარმოშობით ბასკია, ბასკები კი ჩვენი ერთადერთი მონათესავე ერი. ამიტომ, ხოზეს ხასიათში ბევრ ქართულ შტრიხს ვიჭერ, რაც ჩემიცაა და როლის გათავისებას ეს მიადვილებს...

პირველად "კარმენი" 2002 წელს იტალიაში ვიმღერე, სადაც გავიმარჯვე რიკარდო ძანდონაის საერთაშორისო კონკურსზე, დავიკავე პირველი ადგილი და მას ერთ თვეში შემოთავაზება მოჰყვა, "კარმენი" "რივა დელ გარდას" ფესტივალზე მემღერა. ფრანგული ენა არ ვიცი, ამიტომ ძალიან გამიჭირდა ერთ თვეში როლის მომზადება... თან, ევროპაში ეს ჩემი პირველი სპექტაკლი იყო. დიდი მონდომებით მივაღწიე შედეგს. შემდეგ კი, ვახტანგ კახიძემ მე და ნინო სურგულაძე, მილანიდან, კარმენის საკონცერტო შესრულებისთვის, ფესტივალზე "შემოდგომის თბილისი" მოგვიწვია. ის ამ როლში ნინოს დებიუტი იყო. დღეს უკვე მსოფლიოს საუკეთესო სცენებზე ასრულებს, რითაც ვამაყობ.

ასევე ვამაყობ იმით, რომ თბილისის კონსერვატორიაში, სახელმწიფო გამოცდაზე, კარმენის მე-4 აქტში ანიტა რაჭველიშვილის პარტნიორი მე ვიყავი. ვამაყობ, რომ მისი პირველი ხოზეც მე გახლდით და როცა ცოტა ხნის წინ სცენაზე ამ ოპერაში შევხვდი, მისი მაგიურობის ძალა ვიგრძენი, რითაც ძალიან ბედნიერი ვიყავი. საოცარი პარტნიორია ანიტა...

- კი, დიდი გამოხმაურება ჰქონდა ამ წარმოდგენას, რომელიც რეჟისორმა ლევან წულაძემ დადგა...

- გარდა ხმისა და უბადლო ტექნიკისა, ანიტას მსახიობობაც მომნუსხველია... ადრეც ვთქვი და გავიმეორებ, რომ ანიტასნაირი მეცოსოპრანო დღეს დედამიწაზე არ მეგულება. ასეთივე ძლიერია სხვა როლებშიც. განსაკუთრებით, შოკში ვიყავი მისი ამნერისის მოსმენის მერე. მისგან იმხელა ენერგია მოდიოდა, რომ ჩვენც აგვიყოლია და სიმღერა, თამაში გაგვიადვილა.

საერთოდ, ბედნიერებაა ისეთ ადამიანებთან ერთად სცენაზე დგომა, როგორებიც არიან - ანიტა, გიორგი გაგნიძე, იანო ალიბეგაშვილი, გიორგი ანდღულაძე და რამაზ ჩიკვილაძე... მით უმეტეს, როცა დირიჟორობს მსოფლიოში საუკეთესო ვერდის ინტერპრეტატორი - დანიელ ორენი და თან, ლეგენდარულ ფრანკო ძეფირელის დადგმაში.

- თქვენთვის რითია გამორჩეული ლევან წულაძის "კარმენი"?

- ამ ყველაფრისთვის დიდი მადლობა თბილისის თეატრის ახალ ხელმძღანელობას, რომ ყინული დაიძრა და ამდენი წლის მერე უამრავი სიურპრიზით გაანებივრა ქართველი მსმენელი. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი ფინანსებზეა დამოკიდებული და მადლობა ყველა დამფინანსებელს, ვინც გვერდში უდგას საოპერო ხელოვნების შესაბამის სიმაღლეზე ყოფნას.

არ მინდა გამომრჩეს, რომ სხვა დებიუტანტ პარტნიორებთან მომიწია თბილისში "კარმენის" მღერა და მინდა, საქართველოს მივულოცო, რომ მოდის ახალი თაობა, რომლებიც არანაკლებ დიდ კარიერას იმსახურებს და დარწმუნებული ვარ მიაღწევენ კიდეც, კერძოდ, გამოვყოფ ნანიკო ძიძიგურს და ირინა ალექსიძეს, მამაკაცებში კი, ამომავალ ვარსკვლავს - ნიკოლოზ ლაგვილავას.

რაც შეეხება ლევან წულაძის დებიუტს საოპერო ხელოვნებაში, - ნიჭიერი ადამიანი ყველა სფეროში ნიჭიერია... მომეწონა მისი საკმაოდ გაბედული და თანამედროვე ხედვა ისე, რომ სიუჟეტის მსვლელობიდან არ გადაუხვევია... ინოვაციები საჭიროა თანამედროვე თეატრში და თუ ის გემოვნებითაა გაკეთებული, სასურველ შედეგს იძლევა... ჩვენთვის კომფორტული იყო მისი რეჟისურა და პუბლიკამაც თბილად მიიღო. ვისურვებდი, რომ კიდევ ხშირად მოსინჯოს ძალები საოპერო სფეროში.

კარგია, რომ თბილისის თეატრს საპრემიერო ჩვენებებზე გარდა ქართველი მომღერლებისა მოწვეული უცხოელი ცნობილი და თავიანთი როლების საუკეთესო შემსრულებლად აღიარებული მომღერლები რომ ჩამოყავს, რომლებსაც ჩვენი ოპერის ფანები მხოლოდ ჩანაწერებით იცნობენ. ახლა კი ადგილზე მიეცათ მათი მოსმენის საშუალება... ამით ორ კურდღელს ვიჭერთ - ერთი, რომ თბილისის ოპერის სოლისტებს, სტუდენტებს და დამწყებ მომღერლებს მათი მოსმენით და თამაშით ბევრი რამის სწავლა შეუძლიათ და მეორე ის, რომ მსმენელისთვის თვალსაჩინო ხდება, რომ ჩვენი ქართველი მომღერლები არავის არაფრით ჩამოუვარდებიან და შედარების საშუალებაც ეძლევათ.

- ვიცი, რომ ვერდი გამორჩეულად გიყვართ და მოდი, "აიდაზეც" შევჩერდეთ.

- ეს ოპერა პირველად თბილისში 2005 წელს ვიმღერე. იმის მერე 149-ჯერ შევასრულე რადამესის როლი. ვერდის ოპერებიდან განსაკუთრებით სწორედ "აიდა" და "ტრუბადურის" შესრულება მიყვარს. უკვე იმდენჯერ მომიწია მათმა შესრულებამ, რომ პარტნიორების პარტიებიც კი ზეპირად ვიცი. თუ რეპეტიციებზე ვინმე აკლია, მათ როლებს მე ვახმოვანებ, ქალი იქნება ეს თუ კაცი (იღიმის).

სიმართლე გითხრათ, ცოტა მოყირჭების თუ ყელში ამოსვლის მომენტიც მაქვს, როცა როლებზე 100 შესრულებას გადაცილდები...…ახლა დიდ სიამოვნებას მეტად "ვერისტული" ოპერები და XX საუკუნის მუსიკა მანიჭებს.

საშინლად რთულია სასწავლად, მაგრამ როცა მოამზადებ, მერე მათი შესრულებით დიდ სიამოვნებას იღებ. განსაკუთრებით იანაჩეკის მუსიკა. მისი 2 ოპერა უკვე ვიმღერე ჩეხურ ენაზე ("კატია კაბანოვა" და "იენუფა") და დვორჟაკის "რუსალკაც" ასევე ჩეხურად... ასე რომ, ახლა ჩემსკენ ასეთი ამბებია.

ლალი ფაცია

AMBEBI.GE