XX საუკუნის დასაწყისში თბილისის ერთიანი გეგმა არ არსებობდა. ქალაქის სარეკონსტრუქციო და კეთილმოწყობითი სამუშაოები 20-იანი წლებიდან დაიწყო. არაერთი მასშტაბური პროექტი განხორციელდა. სწორედ ამ პერიოდში გაჩნდა საჭიროება, აეგოთ ხიდი. დღეს ის თამარ მეფის ხიდის სახელით არის ცნობილი. "თბილისის ჰამქრის" ერთ-ერთი დამაარსებელი გოგა ქართველიშვილი გვიამბობს:
- იმ ადგილას, სადაც ახლა თამარ მეფის ხიდია, ადრე ხევი იყო და მტკვარი თავის ნებაზე მიედინებოდა. მერე მოინდომეს დიდუბე-ჩუღურეთის რაიონის ვაკე-საბურთალოსთან დამაკავშირებელი ხიდის გაკეთება. არქიტექტორი გახლდათ ნიკოლაი სევეროვი. 1931 წელს დაწყებული მშენებლობა ოთხი წელი გაგრძელდა. 1989 წელს ჩელუსკინელების ხიდს თამარ მეფის სახელი დაერქვა.
- როგორც ვიცი, მისი მშენებლობა ლავრენტი ბერიას სახელს უკავშირდება.
- ბერია იყო მისი აგების თაოსანიც და შემსრულებელიც. პარალელურად მიმდინარეობდა გმირთა მოედნის მოწყობაც - ტერიტორიაზე არსებული კლდოვანი ბორცვი გაიჭრა, მერე კლდის ერთ წვერზე ცირკის შენობა აიგო (1940 წ.), მეორე მხარეს კი - აკადემქალაქი.
ვარაზისხევი 50-იანების ბოლოს ამოივსო. ასე რომ, ახალ მოედანს ერთი მხრიდან ზოოპარკი ეკრა (1927 წ.), მეორე მხრიდან კი - ოლღას ქუჩა ჩამოდიოდა და მოედანთან სრულდებოდა. ეს ქუჩა ესაზღვრებოდა ვერის სასაფლაოს, რომელიც დღევანდელი ვერის ბაღის ტერიტორიიდან დაახლოებით ლაგუნა ვერემდე ვრცელდებოდა. 1933 წელს მიღებული ქალაქის გენერალური გეგმის თანახმად, ბერიამ სასაფლაოს აღება მოინდომა. გამოაცხადა, მიცვალებულები გადაესვენებინათ. ვისაც ჭირისუფალი აღმოაჩნდა, გადაასვენეს, ვისაც არა - ის საფლავები გაუქმდა და ქვები გმირთა მოედნის კედლების მოსაპერანგებლად გამოიყენეს.