პარ­ლა­მენ­ტის ყო­ფი­ლი თავ­მჯდო­მა­რე და­ვით უსუ­ფაშ­ვი­ლი, რო­მე­ლიც დღეს ახა­ლი ცენ­ტრის­ტუ­ლი პარ­ტი­ის შექ­მნის ინი­ცი­ა­ტი­ვით გა­მო­ვი­და, სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ქვეყ­ნის გან­ვი­თა­რე­ბის სამ­პუნ­ქტი­ან გეგ­მას სთა­ვა­ზობს.

და­ვით უსუ­ფაშ­ვი­ლის სა­მო­მავ­ლო გეგ­მას "ინ­ტერპრეს­ნი­უ­სი" უც­ვლე­ლად გთა­ვა­ზობთ:

"რამ­დე­ნი­მე თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში სხვა­დას­ხვა წრის, პრო­ფე­სი­ის, პო­ლი­ტი­კუ­რი მიმ­დი­ნა­რე­ო­ბე­ბის წარ­მო­მად­გენ­ლებ­თან ერ­თად ვმსჯე­ლობ­დი ქარ­თუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბი­სა და სა­ხელ­მწი­ფოს დღე­ვან­დელ პრობ­ლე­მებ­ზე, უახ­ლე­სი ის­ტო­რი­ის გაკ­ვე­თი­ლებ­ზე და ვი­თა­რე­ბის თვი­სებ­რი­ვად გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბის გზებ­ზე. გა­ვა­ა­ნა­ლი­ზე რო­გორც სხვი­სი, ისე სა­კუ­თა­რი შეც­დო­მე­ბი და სა­ზო­გა­დო­ე­ბას ვთა­ვა­ზობ სამ პუნ­ქტი­ან გეგ­მას:

შე­თა­ვა­ზე­ბა #1

შევ­თან­ხმდეთ სა­ქარ­თვე­ლოს ყვე­ლა ძი­რი­თა­დი პრობ­ლე­მის მთა­ვარ მი­ზეზ­ზე

თავი და­ვაღ­წი­ოთ მიმ­დი­ნა­რე პო­ლი­ტი­კუ­რი კო­ნი­უნ­ქტუ­რი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე ურ­თი­ერ­თბ­რალ­დე­ბებს და შევ­თან­ხმდეთ, რომ ქვეყ­ნის პრობ­ლე­მე­ბის სა­თა­ვეა არა "ეს" ან "ის" ლი­დე­რი, "ეს" ან "ის" პარ­ტია, არა­მედ ის "დესტრუქ­ცი­უ­ლი, არა­სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი პო­ლი­ტი­კუ­რი ველი", რო­მელ­ზეც ყვე­ლა პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რი - კარ­გიც, ცუ­დიც, სა­შუ­ა­ლოც, ძვე­ლიც, ახა­ლიც, მო­მა­ვა­ლიც - ერ­თნა­ი­რად გან­წი­რუ­ლია სა­ბო­ლოო წა­რუ­მა­ტებ­ლო­ბის­თვის. ამ ვე­ლის შექ­მნა­ში, სამ­წუ­ხა­როდ, ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას თა­ვი­სი წილი აქვს და იგი თით­ქმის უკ­ვა­ლოდ შთან­თქავს ყვე­ლა­ზე უფრო პატ­რი­ო­ტი, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი, პა­ტი­ო­სა­ნი პო­ლი­ტი­კო­სე­ბის, სა­ჯა­რო მო­ხე­ლე­ე­ბის, სპე­ცი­ა­ლის­ტე­ბის, მო­ქა­ლა­ქე­ე­ბის ნაშ­რომ-ნაღ­ვა­წის უდი­დეს ნა­წილს და, სა­ბო­ლო­ოდ, თა­ვად მათ უმ­რავ­ლე­სო­ბა­საც.

სა­ერ­თა­შო­რი­სო კონ­ტექ­სტის გათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბით, აღ­ნიშ­ნუ­ლი ველი დღეს გან­სა­კუთ­რე­ბით სა­ხი­ფა­თო ხდე­ბა ქარ­თუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფოს­თვის:

• მრა­ვა­ლი მა­მუ­ლიშ­ვი­ლის მიერ დაღ­ვრი­ლი სის­ხლი­სა და ოფ­ლის მი­უ­ხე­და­ვად, თა­ნა­მედ­რო­ვე ქარ­თუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფოს და­ბა­დე­ბაც და დღეს მისი არ­სე­ბო­ბაც გა­რე­შე ფაქ­ტო­რე­ბით მე­ტა­დაა გან­პი­რო­ბე­ბუ­ლი, ვიდ­რე ჩვე­ნი გეგ­მა­ზო­მი­ე­რი ბრძო­ლით, თავ­და­უ­ზო­გა­ვი შრო­მი­თა და სა­ხელ­მწი­ფოს წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მარ­თვის უნა­რით. და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის აღ­დგე­ნი­დან თით­ქმის სამი ათე­უ­ლი წლის თავ­ზეც კი, სა­ხელ­მწი­ფო სუ­ვე­რე­ნი­ტე­ტის მხო­ლოდ მცი­რე ნა­წი­ლია უშუ­ა­ლოდ ჩვენს ხელ­ში. მისი გა­ცი­ლე­ბით დიდი ნა­წი­ლი მი­მო­ფან­ტუ­ლია სხვა­დას­ხვა მტერ-მოყ­ვა­რე სა­ხელ­მწი­ფო­ე­ბის დე­და­ქა­ლა­ქებ­სა და სა­ერ­თა­შო­რი­სო ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბის სა­თა­ვო ოფი­სებ­ში.

• მსოფ­ლიო პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სე­ბის ეტა­პი, რო­მე­ლიც დო­მი­ნი­რე­ბუ­ლი იყო ცივი ომის დამ­თავ­რე­ბი­სა და საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის დაშ­ლის შე­დე­გე­ბით, სრულ­დე­ბა. ჩვე­ნი სტრა­ტე­გი­უ­ლი პარტნი­ო­რე­ბი, ახა­ლი მსოფ­ლიო წეს­რი­გის ვერ­ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის გამო, ინ­სტი­ტუ­ცი­ო­ნა­ლუ­რი, იდე­უ­რი და იდე­ო­ლო­გი­უ­რი პრობ­ლე­მე­ბის მოგ­ვა­რე­ბა­ში არი­ან ჩაფ­ლუ­ლი. მაქ­სი­მუ­მი, რაც დღეს აშშ-ს და ევ­რო­პას ძა­ლუძთ, არის არა­ღი­ა­რე­ბის პო­ლი­ტი­კის გაგ­რძე­ლე­ბა და სა­ქარ­თვე­ლოს არა­ო­კუ­პი­რე­ბულ ტე­რი­ტო­რი­ა­ზე რუ­სუ­ლი სამ­ხედ­რო შე­მოჭ­რი­სათ­ვის ეფექ­ტი­ა­ნი დიპ­ლო­მა­ტი­უ­რი წი­ნა­აღ­მდე­გო­ბის გა­წე­ვა.

• ჩვე­ნი მთა­ვა­რი მო­წი­ნა­აღ­მდე­გე სულ უფრო თა­ვი­სუფ­ლდე­ბა სა­ერ­თა­შო­რი­სო მო­რა­ლურ-პო­ლი­ტი­კუ­რი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბე­ბის­გან და თა­მა­შის სა­კუ­თარ აგ­რე­სი­ულ წე­სებს ახ­ვევს თავს მსოფ­ლი­ოს. ჩვენს გე­ო­პო­ლი­ტი­კურ სა­მე­ზობ­ლო­ში დი­ნა­მი­კუ­რი და არა­ერ­თმნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი პრო­ცე­სე­ბი ვი­თარ­დე­ბა, რო­მელ­თა გავ­ლე­ნა ბოლო ათწლე­უ­ლებ­ში დამ­კვიდ­რე­ბულ სტა­ტუს-კვო­ზე რთუ­ლად პროგ­ნო­ზი­რე­ბა­დია.

• გლო­ბა­ლუ­რი და რე­გი­ო­ნა­ლუ­რი გე­ო­პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­რე­მო­ე­ბე­ბი სწრა­ფად იც­ვლე­ბა ჩვენ­თვის უფრო ხელ­საყ­რე­ლი კონ­ფი­გუ­რა­ცი­ი­დან უა­რე­სო­ბის მი­მარ­თუ­ლე­ბით. ამ ფონ­ზე სულ უფრო რთუ­ლი გახ­დე­ბა ჩვე­ნი ში­და­სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი სი­სუს­ტე­ე­ბის კომ­პენ­სი­რე­ბა გა­რე­დან მი­ღე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი, ტექ­ნი­კუ­რი და ფი­ნან­სუ­რი დახ­მა­რე­ბე­ბით, რაც სა­ხი­ფა­თო ნიშ­ნუ­ლამ­დე შე­ამ­ცი­რებს ქვეყ­ნის უნარს გა­უმკლავ­დეს მზარდ შიდა და გარე გა­მოწ­ვე­ვებს.

• ამის გა­მოც დად­გა სა­კუ­თა­რი ქვეყ­ნის სა­კუ­თა­რი ძა­ლე­ბით უკეთ პატ­რო­ნო­ბის გა­და­უ­დე­ბე­ლი აუ­ცი­ლებ­ლო­ბა.

ამ დესტრუქ­ცი­უ­ლი, არა­სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი პო­ლი­ტი­კუ­რი ვე­ლის ძი­რი­თა­დი მა­ხა­სი­ა­თებ­ლე­ბია:

1. სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი მო­უ­წეს­რი­გებ­ლო­ბა. ქვე­ყა­ნა­ში ვერ და­ვამ­კვიდ­რეთ სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბა­სა და კა­ნო­ნის უზე­ნა­ე­სო­ბა­ზე და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი წეს­რი­გი. ზოგ­ჯერ წარ­მა­ტე­ბი­თაც კი შე­ვებ­რძო­ლე­ბო­დით ხოლ­მე ფეს­ვგად­გმულ უსა­მარ­თლო­ბა­სა და უწეს­რი­გო­ბას, მაგ­რამ მხო­ლოდ "სას­ხვი­სო უწეს­რი­გო­ბის" შე­საც­ვლე­ლად "საჩ­ვე­ნო უწეს­რი­გო­ბით"(ასე მოხ­და 90-ია­ნე­ბის შუა წლებ­ში, 2003, 2012 წლებ­ში).

2. ნე­ო­ბოლ­შე­ვიზ­მი და მო­ნო­პო­ლია ჭეშ­მა­რი­ტე­ბა­ზე. კო­მუ­ნის­ტუ­რი ერ­თპარ­ტი­უ­ლო­ბის ნაც­ვლად დამ­კვიდ­რდა არა მრა­ვალ­პარ­ტი­უ­ლო­ბა, არა­მედ მრა­ვა­ლი პარ­ტი­ის შე­ჯიბ­რი ერ­თპარ­ტი­უ­ლო­ბის­თვის. ყვე­ლა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა იწყებ­და მრა­ვალ­პარ­ტი­უ­ლო­ბის ლო­ზუნ­გით და ამ­თავ­რებ­და ერ­თპარ­ტი­უ­ლი რე­ა­ლო­ბით (სა­კონ­სტი­ტუ­ციო უმ­რავ­ლე­სო­ბით). ყვე­ლა ხე­ლი­სუ­ფა­ლი იწყებ­და მეტი დე­მოკ­რა­ტი­ის და­პი­რე­ბით და ამ­თავ­რებ­და "ზედ­მეტ დე­მოკ­რა­ტი­ას­თან" ბრძო­ლით. ყო­ვე­ლი მათ­გა­ნი შორ­დე­ბო­და მო­სახ­ლე­ო­ბას და თი­თო­ე­ულ მო­ქა­ლა­ქეს მხო­ლოდ ამომ­რჩევ­ლად გა­ნი­ხი­ლავ­და და არა ქვეყ­ნის შე­ნე­ბის თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე პარტნი­ო­რად. მარ­თა­ლია, ყვე­ლა მათ­გა­ნი სა­ბო­ლო­ოდ კრა­ხით ამ­თავ­რებ­და, მაგ­რამ მემ­კვიდ­რედ არ­სით თა­ვის მსგავსს შობ­და.

3. სა­ზო­გა­დო­ე­ბის გა­თი­შუ­ლო­ბა. აფხა­ზე­თი და ცხინ­ვა­ლი თუ მავ­თულხლარ­თე­ბი­თა და რუ­სუ­ლი ხიშ­ტი­თაა გან­ცალ­კე­ვე­ბუ­ლი, არა­ნაკ­ლე­ბი ტე­რი­ტო­რი­ე­ბი და მო­სახ­ლე­ო­ბა ენობ­რი­ვი და კულ­ტუ­რუ­ლი ზღუ­დე­ე­ბით არის მო­წყვე­ტი­ლი სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რივ ცხოვ­რე­ბას. მო­სახ­ლე­ო­ბის მე­ხუ­თე­დი მა­ინც უცხო­ეთ­შია გა­დახ­ვე­წი­ლი, ასო­ბით ათა­სი მო­ქა­ლა­ქე სი­ღა­ტა­კეს­თან ბრძო­ლას ახ­მარს მთელ ძა­ლას და ენერ­გი­ას, და­ნარ­ჩე­ნე­ბი კი მზარ­დი პო­ლი­ტი­კუ­რი უფსკრუ­ლე­ბით ვართ ერ­თმა­ნე­თის­გან გა­მიჯ­ნუ­ლი. ერ­თმა­ნეთს აღარ და ვე­ღარ ვუს­მენთ, ერ­თმა­ნე­თის თან­და­თან აღა­რა­ფე­რი გვეს­მის, ერ­თმა­ნეთს ნელ-ნელა ზედ­მეტ ტვირ­თად მი­ვიჩ­ნევთ, ანუ სა­ხელ­მწი­ფოს გა­მოც­ლი­ლი აქვს მთა­ვა­რი საყ­რდე­ნი ბურ­ჯი - მო­ქა­ლა­ქე­ობ­რი­ვი სო­ლი­და­რო­ბით გა­ერ­თი­ა­ნე­ბუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა.

4. სა­ძა­ლა­უფ­ლე­ბო ფუნ­და­მენ­ტა­ლიზ­მი. ვერც ერ­თმა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბამ ვერ აი­ცი­ლა თა­ვი­დან "სა­ძა­ლა­უფ­ლე­ბო ფუნ­და­მენ­ტა­ლიზ­მის ვირუ­სით" და­ა­ვა­დე­ბა. სა­ხელ­მწი­ფო ძა­ლა­უფ­ლე­ბა მათ­თვის მა­ლე­ვე კარ­გავ­და იდე­უ­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი მიზ­ნე­ბის მიღ­წე­ვის და­ნიშ­ნუ­ლე­ბას და თა­ვად ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­ში ყოფ­ნა ხდე­ბო­და მთა­ვა­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი იდეა. სა­ხელ­მწი­ფო ძა­ლა­უფ­ლე­ბის მო­პო­ვე­ბის­თა­ნა­ვე ყო­ვე­ლი მათ­გა­ნი მთლი­ა­ნად სა­ხელ­მწი­ფოს ეპატ­რო­ნე­ბო­და, სა­ხელ­მწი­ფო ინ­ტე­რესს სა­კუ­თარ ინ­ტე­რეს­თან აი­გი­ვებ­და, ყო­ველ პო­ლი­ტი­კურ ოპო­ნენტს ან­ტი­სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რივ მოვ­ლე­ნად მი­იჩ­ნევ­და და მო­რიგ არ­ჩევ­ნებ­ზე ძა­ლა­უფ­ლე­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბას სა­ხელ­მწი­ფო უსაფრ­თხო­ე­ბის ამო­ცა­ნად აცხა­დებ­და.

5. ნე­გა­ტივ­ზე აგე­ბუ­ლი სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ-პო­ლი­ტი­კუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი. პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ცე­სი მო­სახ­ლე­ო­ბას ავ­სებს არა იმე­დით და ენ­თუ­ზი­აზ­მით, არა­მედ სტრე­სით და სა­სო­წარ­კვე­თით. პო­ლი­ტი­კუ­რი ლი­დე­რე­ბი სა­ზო­გა­დო­ე­ბას მუ­დამ უბიძ­გე­ბენ ვი­ღა­ცის წი­ნა­აღ­მდეგ, ვი­ღა­ცის ჩა­მო­საგ­დე­ბად, ვი­ღა­ცის პო­ლი­ტი­კუ­რად გა­სა­ნად­გუ­რებ­ლად. პო­ზი­ტი­უ­რი, აღმშე­ნებ­ლო­ბი­თი, მა­კონ­სო­ლი­დი­რე­ბე­ლი პო­ტენ­ცი­ა­ლი დათ­რგუნ­ვი­ლია ნე­გა­ტი­უ­რი, და­მან­გრე­ვე­ლი, გამ­თიშ­ვე­ლი ინ­სტიქ­ტე­ბით და ჟი­ნით - გვიყ­ვარს ის, ვის­თან ერ­თა­დაც გვძულს სხვა; გვძულს ყვე­ლა, ვინც არ იზი­ა­რებს ჩვენს სი­ძულ­ვილს.

6. აწ­მყო, შო­ბი­ლი კო­მუ­ნის­ტუ­რი წარ­სუ­ლი­სა­გან. სა­ხი­ფა­თოდ დიდ­ხანს გაგ­ვიგ­რძელ­და კო­მუ­ნის­ტუ­რი წარ­სუ­ლის ყვე­ლა­ზე უფრო მან­კი­ერ გად­მო­ნაშ­თებ­თან გამ­კლა­ვე­ბა. ევ­რო­პუ­ლი დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი მო­დერ­ნი­ზა­ცი­ის მცდე­ლო­ბე­ბი უფრო ფა­სა­დუ­რი და ზე­და­პი­რუ­ლი გა­მოგ­ვი­ვი­და. პო­ლი­ტი­კუ­რი ელი­ტე­ბის მიერ დამ­კვიდ­რე­ბულ­მა ფა­სა­დურ­მა დე­მოკ­რა­ტი­ამ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში გა­მო­იწ­ვია ფუნ­და­მენ­ტუ­რი ღი­რე­ბუ­ლე­ბე­ბის დე­ვალ­ვა­ცია და დის­კრე­დი­ტა­ცია. მო­სახ­ლე­ო­ბა ორ­ცე­ცხლშუა აღ­მოჩ­ნდა - იგი,ერთი მხრივ, "ევ­რო­პა­ში ვი­თომ გა­დამხტა­რებ­მა" მი­ა­ტო­ვეს ამ­ბი­ცი­უ­რი უკან­მო­უ­ხე­და­ო­ბით და, მე­ო­რე მხრივ, "რუ­სე­თის ერ­თმორ­წმუ­ნე­ებ­მა" შე­ა­წუ­ხეს პო­პუ­ლის­ტუ­რი წინ­და­უ­ხე­და­ო­ბით.

7. არას­წო­რი სა­ხელ­მწი­ფო მმარ­თვე­ლო­ბა. დღემ­დე არ­სე­ბულ არც ერთ მმარ­თველ პარ­ტი­ას, მი­უ­ხე­და­ვად ცალ­კე­უ­ლი მიღ­წე­ვე­ბი­სა, არ აღ­მო­აჩ­ნდა კა­ნო­ნის სა­ფუძ­ველ­ზე მოქ­მე­დი სა­ხელ­მწი­ფოს ინ­სტი­ტუ­ტე­ბით მარ­თვის და ქვეყ­ნის სტა­ბი­ლუ­რი გან­ვი­თა­რე­ბის უნა­რი. მათ­მა ლი­დე­რებ­მა, ფორ­მა­ლუ­რებ­მაც და არა­ფორ­მა­ლუ­რებ­მაც, იცოდ­ნენ და იცი­ან მხო­ლოდ მათ­და­მი პერ­სო­ნა­ლუ­რად ლო­ი­ა­ლურ ინ­დი­ვი­დებ­ზე და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი არა­ფორ­მა­ლუ­რი ქსე­ლით მარ­თვა. 90-იანი წლე­ბი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი, იც­ვლე­ბო­და მხო­ლოდ არას­წო­რი მარ­თვის სტი­ლი და ფორ­მა - მმარ­თვე­ლო­ბა მი­ტინ­გე­ბით, ია­რა­ღით, კო­რუფ­ცი­ით, ში­შით, მარ­თუ­ლი ქა­ო­სით.

8. ბუნ­დო­ვა­ნი სა­ერ­თო მო­მა­ვა­ლი. სა­ერ­თო წარ­სუ­ლის გა­რე­შე სა­ხელ­მწი­ფოს შექ­მნა ძა­ლი­ან ძნე­ლია, ხოლო სა­ერ­თო მო­მავ­ლის გა­რე­შე - სრუ­ლი­ად შე­უძ­ლე­ბე­ლი. სა­ქარ­თვე­ლოს დღე­ვან­დელ მო­სახ­ლე­ო­ბას გვა­ერ­თი­ა­ნებს სა­ერ­თო წარ­სუ­ლი, მაგ­რამ არა გავ­ქვს სა­ერ­თო მო­მავ­ლის მკა­ფიო სუ­რა­თი, რო­მელ­შიც ყვე­ლა მო­ქა­ლა­ქე და­ი­ნა­ხავ­და თა­ვის ღირ­სე­ულ ად­გილ­საც და ყვე­ლა სხვა თა­ნა­მო­ქა­ლა­ქის სა­ჭი­რო­ე­ბა­საც.

შე­თა­ვა­ზე­ბა #2

შევ­ქმნათ სა­მო­ქა­ლა­ქო პარტნი­ო­რო­ბა სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის გან­სამ­ტკი­ცებ­ლად

ახა­ლი "კონ­სტრუქ­ცი­უ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ვე­ლის" ფორ­მი­რე­ბა, ანუ სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის გამ­რუ­დე­ბუ­ლი ვექ­ტო­რე­ბის გას­წო­რე­ბა, სა­ერ­თო-ეროვ­ნუ­ლი, ზე­პარ­ტი­უ­ლი ამო­ცა­ნაა, რო­მელ­საც მთე­ლი აღმშე­ნებ­ლო­ბი­თი სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი რე­სურ­სით უნდა შე­ვე­ჭი­დოთ. ამო­ცა­ნა რთუ­ლია, მაგ­რამ გვაქვს სა­კუ­თა­რი ფას­და­უ­დე­ბე­ლი ის­ტო­რი­უ­ლი პრე­ცე­დენ­ტე­ბი, თა­ვი­სი მწა­რე გაკ­ვე­თი­ლე­ბით.

ჩვენ უნდა გა­ვაგ­რძე­ლოთ და­ახ­ლო­ე­ბით 25 წლის წინ გა­წყვე­ტი­ლი პრო­ცე­სი - წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ეროვ­ნულ-გან­მა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბე­ლი მოძ­რა­ო­ბა უნდა გა­დაზ­რდი­ლი­ყო ეროვ­ნულ- სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რივ მშე­ნებ­ლო­ბა­ში და არა ერ­თმა­ნეთ­თან გა­მა­ნად­გუ­რე­ბელ ბრძო­ლა­ში. მე­ტიც, ჩვენ უნდა გა­ვაგ­რძე­ლოთ თით­ქმის 100 წლის წინ გა­წყვე­ტი­ლი პრო­ცე­სი - წერა-კი­თხვის გა­მავ­რცე­ლე­ბე­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბა უნდა გა­დაზ­რდი­ლი­ყო სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბის დამ­კვიდ­რე­ბის მოძ­რა­ო­ბა­ში, რაც ვერ მო­ხერ­ხდა.

დღეს სწო­რედ ამ ორი სა­ერ­თო ეროვ­ნუ­ლი მას­შტა­ბის ის­ტო­რი­უ­ლი პრო­ცე­სის დარი ენერ­გია, შე­მარ­თე­ბა და კონ­სო­ლი­და­ცი­აა სა­ჭი­რო სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ-პო­ლი­ტი­კუ­რი ელი­ტე­ბის­გა­ნაც და მო­სახ­ლე­ო­ბის­გა­ნაც. სწო­რედ ესაა სა­ჭი­რო, რათა, სა­ნამ ჯერ კი­დევ დროა, ხორ­ცი შე­ვას­ხათ მრა­ვა­ლი თა­ო­ბის სა­ნუკ­ვარ ოც­ნე­ბას - ვი­ხი­ლოთ წელ­ში გა­მარ­თუ­ლი, ძლი­ე­რი, თი­თო­ე­უ­ლი მო­ქა­ლა­ქის თა­ვი­სუფ­ლე­ბის, კე­თილ­დღე­ო­ბი­სა და უსაფრ­თხო­ე­ბის გა­რან­ტი ქარ­თუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფო.

ამი­სათ­ვის სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ-სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი ცხოვ­რე­ბის წამ­ყვან ფორ­მა­ტად უნდა ვაქ­ცი­ოთ სწო­რედ სა­მო­ქა­ლა­ქო პარტნი­ო­რო­ბა. დღე­ი­სათ­ვის სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ურ­თი­ერ­თმი­მარ­თე­ბა ძი­რი­თა­დად აწყო­ბი­ლია უფ­რო­სო­ბა­ზე, ხელ­ქვე­ი­თო­ბა­ზე, მტრულ ბა­ნა­კე­ბად და­ყო­ფა­ზე, ყვე­ლას­თვის ზე­მო­დან ყუ­რე­ბა­ზე, გან­სხვა­ვე­ბუ­ლის მტრად გა­მო­ცხა­დე­ბა­ზე. ჩვენ ცუ­დად ვი­ცით და სას­წრა­ფოდ უნდა ვის­წავ­ლოთ სწო­რედ პარტნი­ო­რო­ბა ანუ ურ­თი­ერ­თხელ­საყ­რე­ლი, თა­ნას­წო­რი, არა­ერთჯე­რა­დი, შე­თან­ხმე­ბა­სა და ნდო­ბა­ზე და­ფუძ­ნე­ბუ­ლი თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა სა­ერ­თო მიზ­ნის­თვის, გა­ზი­ა­რე­ბუ­ლი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით, სა­ერ­თო რე­სურ­სით, მა­ღა­ლი ეფექ­ტი­ა­ნო­ბით. მხო­ლოდ ამ­გვა­რი სუ­ლის­კვე­თე­ბით, ჩვენ-ჩვე­ნი სა­კე­თებ­ლის სა­მო­ქა­ლა­ქო პარტნი­ო­რო­ბის და სო­ლი­და­რო­ბის კონ­ტექ­სტში მოქ­ცე­ვით შევ­ძლებთ:

• სა­ერ­თო მო­მავ­ლის და­ნახ­ვას

• ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი და ეროვ­ნუ­ლი თვითრწმე­ნის გან­მტკი­ცე­ბას

• სა­მო­ქა­ლა­ქო ცნო­ბი­ე­რე­ბის, აქ­ტი­უ­რო­ბის, პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბის გაზ­რდას

• წე­სი­სა და კა­ნო­ნის პა­ტი­ვის­ცე­მის დამ­კვიდ­რე­ბას

• თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე­ო­ბას, თვი­თორ­გა­ნი­ზე­ბას, სო­ლი­და­რო­ბას.

სა­მო­ქა­ლა­ქო პარტნი­ო­რო­ბის­თვის და მისი კონ­კრე­ტუ­ლი მე­ქა­ნიზ­მე­ბის შექ­მნის­თვის ვი­თა­ნამ­შრომ­ლებ ყვე­ლა იმ ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ას­თან, ექ­სპერტთან, პრო­ფე­სი­ო­ნალ­თან, აქ­ტი­ურ მო­ქა­ლა­ქეს­თან, ვინც ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლურ თუ ჯგუ­ფურ რე­ჟიმ­ში მუ­შა­ობს ამ სა­კი­თხებ­ზე და მზად არის ერ­თობ­ლი­ვი, უფრო ეფექ­ტი­ა­ნი ძა­ლის­ხმე­ვის­თვის.

შე­თა­ვა­ზე­ბა #3

შევ­ქმნათ ახა­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ძალა ახ­ლე­ბუ­რი მიდ­გო­მე­ბით

და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის წლებ­ში დაგ­რო­ვი­ლი ჩვე­ნი­ვე გა­მოც­დი­ლე­ბა ცხად­ყოფს, რომ არ­სე­ბუ­ლი ვი­თა­რე­ბის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბა ჩვე­უ­ლი გზით შე­უძ­ლე­ბე­ლია - ძვე­ლე­ბუ­რად მო­რი­გი სა­ხალ­ხო ლაშ­ქრის შეკ­რე­ბა მო­რი­გი ხე­ლი­სუ­ფა­ლის და­უ­ყოვ­ნებ­ლივ შე­საც­ვლე­ლად მო­რიგ ჩი­ხამ­დე მიგ­ვიყ­ვანს. პოსტსაბ­ჭო­უ­რი ეპო­ქის და­სას­რუ­ლებ­ლად და სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ვი ცხოვ­რე­ბის გამ­რუ­დე­ბუ­ლი ვექ­ტო­რე­ბის გა­სას­წო­რებ­ლად ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის სა­და­ვე­ებ­თან უნდა მო­ვი­დეს არა მო­რი­გი მხსნე­ლი, არა­მედ კომ­პე­ტენ­ტუ­რი, პა­სუ­ხის­მგებ­ლი­ა­ნი, ეროვ­ნულ და ევ­რო­პულ კულ­ტუ­რულ-პო­ლი­ტი­კურ ნი­ა­დაგ­ზე მყა­რად მდგა­რი პო­ლი­ტი­კუ­რი ძალა. ამ­გვა­რი ძა­ლის შექ­მნით და­ინ­ტე­რე­სე­ბულ პი­რებს ვთა­ვა­ზობ:

• და­ვი­წყოთ ახა­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი პრო­ექ­ტი ახ­ლე­ბუ­რი მიდ­გო­მე­ბით, რაც ნიშ­ნავს იმა­საც, რომ ბევ­რი რამ შე­საძ­ლოა დამ­კვიდ­რე­ბუ­ლი პო­ლი­ტი­კუ­რი ცხოვ­რე­ბის წე­სის­თვის უჩ­ვე­უ­ლოდ გა­მოჩ­ნდეს. მაგ­რამ ჩვე­უ­ლი გზა კვლავ იმედ­გაც­რუ­ე­ბამ­დე მიგ­ვიყ­ვანს და დროა, შევ­წყვი­ტოთ ამ წრე­ზე სი­ა­რუ­ლი.

• პარ­ტია და­ვა­ფუძნოთ იდე­ით, ხედ­ვით, პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით გა­ერ­თი­ა­ნე­ბულ ისეთ მო­ქა­ლა­ქე­თა შრო­მას, რომ­ლე­ბის­თვი­საც სა­არ­სე­ბო სო­ცი­ა­ლურ-პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­რე­მოს გა­უმ­ჯო­ბე­სე­ბა ისე­თი­ვე მო­თხოვ­ნი­ლე­ბაა, რო­გორც სა­კუ­თა­რი სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი ბი­ნის მო­წეს­რი­გე­ბა.

• შევ­ქმნათ პარ­ტია, რო­მე­ლიც უკომ­პრო­მი­სოდ შე­ებ­რძო­ლე­ბა თავ­სმოხ­ვე­ულ სტე­რე­ო­ტი­პებს, მა­გა­ლი­თად, იმის შე­სა­ხებ, რომ თით­ქოს თა­ვი­სუფ­ლე­ბა და პატ­რი­ო­ტიზ­მი ურ­თი­ერ­თსა­პი­რის­პი­რო ცნე­ბე­ბია, რომ თით­ქოს ევ­რო­პე­ლო­ბა მარ­თლმა­დი­დებ­ლო­ბის ხარ­ჯზე მი­იღ­წე­ვა ან მარ­თლმა­დი­დებ­ლო­ბა ევ­რო­პე­ლო­ბას ეწი­ნა­აღ­მდე­გე­ბა.

• სა­პა­რა­ლა­მენ­ტო არ­ჩევ­ნებ­ზე სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო ბრძო­ლა­ში ჩა­ვე­ბათ ქვეყ­ნის სრულ­ფა­სო­ვა­ნი გა­ძღო­ლი­სათ­ვის სრულ­ფა­სოვ­ნად მომ­ზა­დე­ბუ­ლი პროგ­რა­მით, ჩრდი­ლო­ვა­ნი მთავ­რო­ბით, ალ­ტერ­ნა­ტი­უ­ლი სა­ხელ­მწი­ფო ბი­უ­ჯე­ტის პრო­ექ­ტით და არა რამ­დე­ნი­მე ლი­დე­რის და რამ­დე­ნი­მე ლო­ზუნ­გის ამა­რა.

• პარ­ტია შევ­ქმნათ თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე­ო­ბით და შემ­ხვედ­რი ნა­ბი­ჯე­ბით. პარ­ტი­ის სა­ხე­ლი და სხვა ატ­რი­ბუ­ტე­ბიც კი ფარ­თო თა­ნა­მო­ნა­წი­ლე­ო­ბით შე­ვარ­ჩი­ოთ, რათა ეს იყოს ყვე­ლა მხარ­დამ­ჭე­რის პარ­ტია და არა ლი­დერ­თა პარ­ტია, რო­მე­ლიც და­ნარ­ჩე­ნებს მხარ­და­ჭე­რას სთხოვს.

• ერ­თად ავა­შე­ნოთ ეროვ­ნულ და ევ­რო­პულ ის­ტო­რი­ულ-კულ­ტუ­რულ ნი­ა­დაგ­ზე მყა­რად მდგა­რი პარ­ტია; თა­ვი­სუ­ფალ, პატ­რი­ოტ მო­ქა­ლა­ქე­თა პარ­ტია; ევ­რო­ატ­ლან­ტი­კუ­რი ინ­ტეგ­რა­ცი­ით სა­ქარ­თვე­ლოს გაძ­ლი­ე­რე­ბის პარ­ტია; ცენ­ტრის­ტუ­ლი პარ­ტია, რო­მე­ლიც სხვა­დას­ხვა ფლან­გი­დან რა­ცი­ო­ნა­ლურ და ეფექ­ტი­ან მიდ­გო­მებს მო­უყ­რის თავს სა­ხელ­მწი­ფოს ფუნ­და­მენ­ტის გა­სა­მაგ­რებ­ლად და ინ­სტი­ტუ­ცი­ო­ნა­ლუ­რი კარ­კა­სის შე­საკ­ვრე­ლად.

• ჩვე­ნი პარ­ტი­ით არ და­ვი­წყოთ სა­ხელ­მწი­ფოს მო­რი­გი ახა­ლი წელ­თაღ­რი­ცხვა და სხვი­სი გა­კე­თე­ბუ­ლის კვლავ ნგრე­ვა. ჩვე­ნი კრე­დო იყოს - რაც კარ­გია, ვუვ­ლით; რაც გვაკ­ლია, ვქმნით; რაც ცუ­დია, ვცვლით.

• ჩვე­ნი პარ­ტი­ით ჩვე­ნი მო­სახ­ლე­ო­ბის­თვის ვა­შე­ნოთ ჩვე­ნი ქვე­ყა­ნა, რო­მელ­საც სა­ძირ­კვლად ედე­ბა ქვეყ­ნის მრა­ვალ­სა­უ­კუ­ნო­ვა­ნი ის­ტო­რი­ის პო­ზი­ტი­უ­რი გა­მოც­დი­ლე­ბა, რომ­ლის საყ­რდე­ნი კედ­ლე­ბი დე­მოკ­რა­ტი­უ­ლი ინ­სტი­ტუ­ტე­ბის კონ­სტი­ტუ­ცი­უ­რი სის­ტე­მა იქ­ნე­ბა და რომ­ლის სა­ხუ­რა­ვის როლ­საც ევ­რო­ატ­ლან­ტი­კუ­რი სტრუქ­ტუ­რე­ბი შე­ას­რუ­ლე­ბენ.

• შევ­ქმნათ პარ­ტია, რო­მე­ლიც იქ­ნე­ბა მისი ყვე­ლა ოპო­ნენ­ტი პო­ლი­ტი­კუ­რი ძა­ლის უკე­თე­სო­ბის და არა უა­რე­სო­ბის მსურ­ვე­ლი და ხელ­შემ­წყო­ბი. ჩვენ უნდა გვქონ­დეს სურ­ვი­ლი და ამ­ბი­ცია, ვი­ყოთ არა უბ­რა­ლოდ ცუდ­ზე უკე­თე­სე­ბი, არა­მედ თა­ვის­თვად კარ­გნი.

• ჩვე­ნი ყო­ველ­დღი­უ­რი პარ­ტი­უ­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბა და­ვა­ფუძნოთ პო­ლი­ტი­კო­სის პრო­ფე­სი­უ­ლი ეთი­კის მა­ღა­ლი სტან­დარ­ტე­ბის გა­ნუხ­რელ და არა შერ­ჩე­ვით დაც­ვას:

* ჯერ ქვე­ყა­ნა, მერე პარ­ტია

* ჯერ პროგ­რა­მა, მერე ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა

* პრინ­ცი­პუ­ლო­ბა და არა სი­ჯი­უ­ტე

* კომ­პრო­მი­სი და არა გა­რი­გე­ბა

* ერთ-ერ­თო­ბა და არა ერ­თა­დერ­თო­ბა

* კონ­კუ­რენ­ცია და არა მტრო­ბა

* კრი­ტი­კა და არა შე­უ­რა­ცხყო­ფა

* შემ­კრე­ბო­ბა და არა გამ­თიშ­ვე­ლო­ბა

* კვა­ლი­ფი­ცი­უ­რო­ბა და არა ზე­და­პი­რუ­ლო­ბა

* დი­ა­ლო­გი და არა მო­ნო­ლო­გი

* სიყ­ვა­რუ­ლი და არა სი­ძულ­ვი­ლი

• პარ­ტი­ის ფორ­მი­რე­ბის პრო­ცეს­ში­ვე აქ­ტი­უ­რი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­ვი­ღოთ ად­გი­ლობ­რივ არ­ჩევ­ნებ­ში. მო­სახ­ლე­ო­ბის სამ­სჯავ­რო­ზე გა­მო­ვი­ტა­ნოთ მო­მა­ვა­ლი პარ­ტი­ის ძი­რი­თა­დი ხედ­ვე­ბი, მო­ვი­პო­ვოთ მეტი მხარ­და­ჭე­რა და არ­ჩევ­ნე­ბის შე­დე­გე­ბი გა­მო­ვი­ყე­ნოთ სა­ფუძ­ვლად და გა­მოც­დი­ლე­ბად შემ­დე­გი საქ­მი­ა­ნო­ბის სწო­რად წარ­მარ­თვი­სათ­ვის.

• მა­ი­სის ბო­ლოს სა­ზო­გა­დო­ე­ბას წარ­ვუდ­გი­ნოთ თვით­მმარ­თვე­ლო­ბის არ­ჩევ­ნებ­ში მო­ნა­წი­ლე ძი­რი­თა­დი გუნ­დი, რო­მე­ლიც სა­არ­ჩევ­ნო პრო­ცეს­ში გა­ფარ­თოვ­დე­ბა. არ­ჩევ­ნე­ბის შემ­დეგ, ერ­თად შრო­მა­ში და ბრძო­ლა­ში გა­მოც­დი­ლებ­მა და მო­სახ­ლე­ო­ბის ჩარ­თუ­ლო­ბით და მხარ­და­ჭე­რით აღ­ჭურ­ვი­ლებ­მა ოფი­ცი­ა­ლუ­რად და­ვა­ფუძნოთ ახა­ლი პარ­ტია.

და­სა­ხუ­ლი მიზ­ნე­ბის მი­საღ­წე­ვად შე­ვეც­დე­ბი თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის გზე­ბი გა­მოვ­ძებ­ნო ყვე­ლას­თან, ვი­საც სურ­ვი­ლი აქვს არამ­ხო­ლოდ ისა­უბ­როს სირ­თუ­ლე­ებ­ზე, არა­მედ იმოქ­მე­დოს კი­დეც.

ვი­ღებ პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბას, იმა­ზე, რაც ჩემი მო­ნა­წი­ლე­ო­ბი­თაც სწო­რად ვერ კეთ­დე­ბო­და, ოპო­ზი­ცი­ა­შიც და ხე­ლი­სუფ­ლე­ბა­შიც. ამი­ტო­მაც ვალ­დე­ბუ­ლი ვარ, გა­მოც­დი­ლე­ბა, ძალა, ენერ­გია საქ­მის უკეთ კე­თე­ბას მო­ვახ­მა­რო.

მოვ­ძებ­ნოთ ერ­თმა­ნე­თი, სწო­რედ შე­ნე­ბის დროა!"

"ინ­ტერპრეს­ნი­უ­სი"