"ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის" VII სა­ერ­თა­შო­რი­სო სე­ზონ­ზე პრო­ექ­ტში კი­ნოპ­რო­დი­უ­სე­რი, ათ­ლე­ტუ­რი აღ­ნა­გო­ბის და სიმ­პა­თი­უ­რი გა­რეგ­ნო­ბის ირაკ­ლი მა­ქა­ცა­რი­აც გა­მოჩ­ნდა, რო­მე­ლიც სა­ერ­თა­შო­რი­სო მას­შტა­ბით პო­პუ­ლა­რუ­ლი ცნო­ბი­ლი უკ­რა­ი­ნუ­ლი შო­უ­თი - Холостяк გახ­და.

ირაკ­ლი უკვე კარ­გა ხა­ნია მან­დი­ლოს­ნე­ბის გა­და­ჭარ­ბე­ბუ­ლი ყუ­რად­რე­ბით არის გა­ნე­ბივ­რე­ბუ­ლი. მას სა­კუ­თა­რი კომ­პა­ნია აქვს, რო­მე­ლიც სა­ქარ­თვე­ლო­ში ინ­დუ­რი კი­ნოს მი­მარ­თუ­ლე­ბით მუ­შა­ობს, ჩვენს ქვე­ყა­ნა­ში ინ­დუ­რი მუ­სი­კა­ლუ­რი კლი­პე­ბის გა­და­ღე­ბას აწარ­მო­ებს. სა­კუ­თა­რი საქ­მე მას ძა­ლი­ან იზი­დავს და მოს­წონს...

მა­ქა­ცა­რი­ას მე­წყვი­ლე პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი მო­ცეკ­ვა­ვე სა­ლო­მე ჭა­ჭუაა. წყვილ­მა საპ­რე­ზენ­ტა­ციო ტურ­ში­ვე მა­ყუ­რებ­ლის ყუ­რა­დღე­ბის ცენ­ტრში მოქ­ცე­ვა იო­ლად შეძ­ლო და ჟი­უ­რიმ ისი­ნი ძლი­ერ და პერ­სპექ­ტი­ულ პარტნი­ო­რე­ბად და­ა­სა­ხე­ლა.

სა­ლო­მეს და ირაკ­ლის AMBEBI.GE სა­რე­პე­ტი­ციო დარ­ბაზ­ში შეხ­ვდა:

ირაკ­ლი მა­ქა­ცა­რია:

- პირ­ვე­ლად პრო­ექ­ტი­დან შარ­შან მქონ­და შე­მო­თა­ვა­ზე­ბა, მაგ­რამ იმის გამო, რომ უკ­რა­ი­ნა­ში შოუ Холостяк გა­დი­ო­და, კონ­ტრაქ­ტი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, უარი ვთქვი... "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბი" სა­ქარ­თვე­ლო­ში ერთ-ერთი ჯან­სა­ღი და კარ­გად გა­კე­თე­ბუ­ლი პრო­ექ­ტია, რო­მე­ლიც ჩვენს ტე­ლე­სივ­რცე­ში ხან­გრძლი­ვად უნდა არ­სე­ბობ­დეს. მსოფ­ლი­ოს მას­შტა­ბი­თაც რომ ვიმ­სჯე­ლოთ, - ყვე­ლა­ზე პო­პუ­ლა­რულ ტე­ლეპ­რო­ექ­ტად არის და­სა­ხე­ლე­ბუ­ლი და გი­ნე­სის რე­კორ­დე­ბის წიგნ­შიც კი შე­ვი­და, ამი­ტომ, არ მიკ­ვირს, რომ უამ­რა­ვი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავს სა­ქარ­თვე­ლო­შიც, ქვე­ყა­ნა­ში, სა­დაც ცეკ­ვა და სიმ­ღე­რა ერის კულ­ტუ­რის ნა­წი­ლია.

ასე რომ, ამ შოუს მი­მართ ძა­ლი­ან და­დე­ბი­თად ვი­ყა­ვი და ვარ გან­წყო­ბი­ლი და დიდი ფიქ­რი არ დამ­ჭირ­ვე­ბია, რომ მას­ში ჩავ­რთუ­ლი­ყა­ვი. ერ­თა­დერ­თი პრობ­ლე­მა სა­მუ­შაო გრა­ფი­კი და ისევ დრო იყო, რად­გა­ნაც უკ­რა­ი­ნა­ში მი­წევს ყოფ­ნა, ასე­ვე გა­და­ღე­ბე­ბი სა­ქარ­თვე­ლო­ში. რა­ღაც­ნა­ი­რად გა­ვი­ჭირ­ვე, საქ­მე გა­და­ვა­ლა­გე, უკ­რა­ი­ნა­ში პარტნი­ო­რე­ბი მეხ­მა­რე­ბი­ან, სა­ქარ­თვე­ლო­შიც ისე გა­და­ი­ბა­რეს საქ­მე, რომ ახლა ყო­ველ­დღი­უ­რად 8-9 სა­ა­თი მაქვს იმის­თვის, რომ სა­რე­პე­ტი­ციო დარ­ბაზ­ში ვიყო.

- ასე­თი დატ­ვირ­თვა არ გი­ჭირთ?

- გა­სულ სე­ზონ­ზე ჩემი მე­გო­ბა­რი, ან­დრია გვე­ლე­სი­ა­ნი ცეკ­ვავ­და სა­ლო­მეს­თან ერ­თად და ან­დრი­ას­გან ვი­ცო­დი, რომ დღე­ში 8-9 სა­ა­თი უწევ­და რე­პე­ტი­ცია. მოკ­ლედ, ვეჭ­ვობ­დი იმას, შევ­ძლებ­დი თუ არა ამ­დე­ნი დრო­ის გა­მო­ძებ­ნას, ყვე­ლაფ­რის შე­თავ­სე­ბას და ჩემი საყ­ვა­რე­ლი საქ­მი­ა­ნო­ბის (ფილ­მე­ბის გა­და­ღე­ბა) დრო­ე­ბით გვერ­დით გა­და­დე­ბას. თუმ­ცა, ცეკ­ვა უზო­მოდ მიყ­ვარს, ბავ­შვო­ბა­ში ქარ­თულ ცეკ­ვებ­ზე დავ­დი­ო­დი. კარ­გად გა­მომ­დი­ო­და და მას­წავ­ლებ­ლე­ბი ფიქ­რობ­დნენ, ცეკ­ვას გავ­ყო­ლო­დი, მაგ­რამ მშობ­ლებ­მა სხვა გზა­ზე და­მა­ყე­ნეს, სწავ­ლა-გა­ნათ­ლე­ბის მი­ღე­ბა გა­დავ­წყვი­ტე.

- ახლა რა გეგ­მე­ბი გაქვთ?

- ვის­წავ­ლო ის ცეკ­ვე­ბი, რა­საც პრო­ექ­ტში პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლე­ბი მას­წავ­ლი­ან (სა­ლო­მე, დიმა - დამ­დგმე­ლი ქო­რე­ოგ­რა­ფი). ამის არ­გა­მო­ყე­ნე­ბაც და­სა­ნა­ნი იქ­ნე­ბა და ვცდი­ლობ, მაქ­სი­მა­ლუ­რად ვი­სი­ა­მოვ­ნო პრო­ექ­ტით, შე­ვირ­გო ეს ყვე­ლა­ფე­რი იმი­ტომ, რომ "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბის" მერე აღარ მექ­ნე­ბა იმ­დე­ნი დრო, ცეკ­ვა­ში ასე გა­ვა­ტა­რო.

- რა რე­აქ­ცია გქონ­დათ, რო­დე­საც გა­ი­გეთ, რომ სა­ლო­მე ჭა­ჭუა იქ­ნე­ბო­და თქვე­ნი პარტნი­ო­რი?

- პი­რა­დად არ ვიც­ნობ­დი, მაგ­რამ ეს არა­ფერს ცვლი­და, ვინც კი სა­ქარ­თვე­ლო­ში ცხოვ­რობს, მგო­ნი, მას ყვე­ლა იც­ნობს და აფა­სებს რო­გორც პრო­ფე­სი­ო­ნალს. მისი კა­რი­ე­რა "ცეკ­ვა­ვენ ვარ­სკვლა­ვე­ბით" არ და­წყე­ბუ­ლა, წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნია, ბევ­რი რამ გა­უ­კე­თე­ბია და ამ წარ­მა­ტე­ბულ გზას აგ­რძე­ლებს. ჰყავს უამ­რა­ვი მოს­წავ­ლე, მაგ­რამ ფარ­თო სა­ზო­გა­დო­ე­ბამ მა­ინც ამ პრო­ექ­ტით გა­იც­ნო.

მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ბევ­რი ძლი­ე­რი მო­ცეკ­ვა­ვეა, სა­ლო­მეს აქვს მის­თვის და­მა­ხა­სი­ა­თე­ბე­ლი, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი შტრი­ხე­ბი, პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მი, პი­როვ­ნუ­ლი თვი­სე­ბე­ბი, ენერ­გე­ტი­კა, რა­საც მა­ყუ­რე­ბე­ლი კარ­გად ხე­დავს. სა­ლო­მე ჭა­ჭუა უდ­რის ცეკ­ვას - ეს ერთი მთე­ლია. როცა გა­ვი­გე, მას­თან უნდა მე­ცეკ­ვა, დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა ვიგ­რძე­ნი. იყო ოდ­ნავ ში­შიც, რად­გა­ნაც იმ­დე­ნად იდე­ა­ლის­ტი და მაქ­სი­მა­ლის­ტია, სა­კუ­თა­რი მო­ნა­ცე­მე­ბით ცეკ­ვა­ში ყვე­ლა პარტნი­ორს ჩრდი­ლავს. მე­წყვი­ლე რაც უნდა ეცა­დოს, რთუ­ლია, მი­უ­ახ­ლოვ­დეს. თუმ­ცა ამ ყვე­ლაფ­რის პა­რა­ლე­ლუ­რად გა­მი­ხარ­და კი­დეც, რად­გა­ნაც ძა­ლი­ან შრო­მის­მოყ­ვა­რეა, რაც ჩემს პი­როვ­ნულ თვი­სე­ბებ­თან ახ­ლო­საა. გვერ­დით ასე­თი ადა­მი­ა­ნი მჭირ­დე­ბა, რო­მელ­საც არა თუ და­ე­ზა­რე­ბა შრო­მა, სხვა­საც აი­ძუ­ლე­ბას ამას.

სა­ლო­მე ჭა­ჭუა:

- ირაკ­ლი ჩემ­ზე ისეთ რა­ღა­ცებს ლა­პა­რა­კობს, მე­უ­ხერ­ხუ­ლე­ბა, მად­ლო­ბა ამის­თვის... მეც მხო­ლოდ კარ­გის თქმა შე­მიძ­ლია. უზო­მოდ შრო­მის­მოყ­ვა­რეა. მას­თან მუ­შა­ო­ბა არ მი­ჭირს, რად­გა­ნაც ზუს­ტად ისე მოგ­ყვე­ბა, რო­გორც მე მიყ­ვარს და საქ­მეს სჭირ­დე­ბა. მოკ­ლედ, მას­თან მუ­შა­ო­ბა ერთი სი­ა­მოვ­ნე­ბაა. გარ­და იმი­სა, რომ იცის, ეს პრო­ცე­სი რა რთუ­ლია, ცეკ­ვა სი­ა­მოვ­ნებს და ყვე­ლა­ფერს ინ­ტე­რე­სით აკე­თებს. მოკ­ლედ, კარ­გი ბი­ჭია!

- შენც არ იც­ნობ­დი პრო­ექ­ტამ­დე, ხომ?

- წინა სე­ზონ­ზე ჩემი პარტნი­ო­რი ან­დრია გვე­ლე­სი­ა­ნი იყო და ირაკ­ლი­ზე მის­გან მსმე­ნია, თა­ვის ტყუ­პის­ცალს ეძა­ხის, - ვგა­ვარ­თო... ირაკ­ლი რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე პირ­ვე­ლად რომ მო­ვი­და, მე­გო­ნა, დეჟა­ვუ მჭირ­და, - ან­დრია ხომ არ დაბ­რუნ­და-მეთ­ქი... ეს ერთი შე­ხედ­ვით, რე­ა­ლუ­რად კი ხა­სი­ა­თით სხვა­ნა­ი­რე­ბი არი­ან. უზო­მოდ დიდი იუ­მო­რის გრძნო­ბა აქვს და მთე­ლი გაკ­ვე­თი­ლე­ბი სი­ცილ­სა და ხა­ლის­ში გაგ­ვყავს...

- ათ­ლე­ტურ აღ­ნა­გო­ბას­თან ერ­თად, ირაკ­ლი პლას­ტი­კუ­რიც აღ­მოჩ­ნდა...

- ამა­ში ის და­ეხ­მა­რა, რომ რა­ღაც პე­რი­ო­დი ბავ­შვო­ბა­ში ცეკ­ვავ­და... თუმ­ცა ვფიქ­რობ­დი, რომ ზედ­მე­ტად ათ­ლე­ტუ­რია ცეკ­ვე­ბის­თვის და პლას­ტი­კა­ში გა­უ­ჭირ­დე­ბო­და, მაგ­რამ ასე არ აღ­მოჩ­ნდა, იმე­დია, ჩვე­ნი მუ­შა­ო­ბა ასე­ვე გაგ­რძელ­დე­ბა.

ირაკ­ლი:

- პრო­ექ­ტში ძლი­ე­რი წყვი­ლე­ბი არი­ან, მაგ­რამ ერთს და­ვა­მა­ტებ, - ძლი­ე­რი წყვი­ლი არ არ­სე­ბობს, არ­სე­ბობს წყვი­ლი, რო­მე­ლიც ბევ­რს შრო­მობს. სა­ერ­თოდ თუ ნე­ბის­მი­ერ საქ­მე­ში მაქ­სი­მა­ლუ­რად შრო­მას ჩა­დებ, სა­კუ­თარ თავ­ზე იმუ­შა­ვებ, შე­დე­გი გექ­ნე­ბა. თუ საპ­რე­ზენ­ტა­ციო ტურ­ზე მე და სა­ლო­მემ ერ­თად რამე შევ­ძე­ლით, ეს იმის შე­დე­გია, რომ დღე­ში 2-ჯერ, 4 სა­ა­თი დარ­ბაზ­ში ვვარ­ჯი­შობთ, ვმუ­შა­ობთ.

- არ იღ­ლე­ბით?

- პირ­ვე­ლად რომ და­ვი­წყე რე­პე­ტი­ცია, ორ­გა­ნიზ­მი იმ­დე­ნად არ არის ცეკ­ვის ილე­თებს მიჩ­ვე­უ­ლი, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მუდ­მი­ვად ვვარ­ჯი­შობ, მუხ­ლე­ბი, სახ­სრე­ბი რა­ღაც სხვა­ნა­ი­რად მეტ­კი­ნა, რომ­ლის აღ­დგე­ნის­თვი­საც მეტი დროა სა­ჭი­რო... რო­გორც ვთქვი, პრო­ექ­ტი აქამ­დეც ხომ მომ­წონ­და, მაგ­რამ რაც აქ მო­ვე­დი, კი­დევ სხვა­ნა­ი­რად აღ­ვიქ­ვი და და­ვა­ფა­სე მო­ცეკ­ვა­ვე­ე­ბის შრო­მა, რაც სამ­წუ­ხა­როდ, სცე­ნა­ზე გა­მოს­ვლი­სას არ ჩანს, მა­ყუ­რე­ბე­ლი სა­ა­ბო­ლოო პრო­დუქტს ნა­ხუ­ლობს, არა­და, ადა­მი­ა­ნე­ბი სა­ა­თო­ბით თავ­და­უ­ზო­გა­ვად შრო­მო­ბენ.

მოკ­ლედ, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ბევ­რად რთუ­ლია, ვიდ­რე ვინ­მეს წარ­მო­უდ­გე­ნია. უბ­რა­ლოდ, იმით ვარ გა­ო­ცე­ბუ­ლი, სა­ლოს სა­ი­დან აქვს ამ­დე­ნი ენერ­გია? აქ ხომ ვვარ­ჯი­შობთ, მერე ბავ­შვებს ამე­ცა­დი­ნებს, კლა­სე­ბი ჰყავს. სხვა წყვი­ლებ­საც ეხ­მა­რე­ბა კონ­კრე­ტუ­ლი დად­გმის შეკ­ვრა­ში. ასე რომ, ზო­გა­დად დას­ვე­ნა­ბა და და­კარ­გუ­ლი ენერ­გი­ის აღ­დგე­ნის პრო­ცე­სი არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი (სახ­სრებს, მყე­სებს, კუნ­თებს - ყვე­ლა­ფერს გან­ტვირ­თვა სჭირ­დე­ბა), მაგ­რამ ამის დრო არ არის, შა­ბათს უკვე რე­პე­ტი­ცია გვაქვს, მომ­დევ­ნო ცეკ­ვის სწავ­ლას ვი­წყებთ...

აქ მოს­ვლის შემ­დეგ გარ­კვე­უ­ლი აღ­მო­ჩე­ნე­ბი გა­ვა­კე­თე, ჯერ ის, რომ დღე­ში ასე­თი დატ­ვირ­თვით ვვარ­ჯი­შობ ცეკ­ვა­ში, მერე მე­გო­ნა, ილე­თე­ბის თან­მიმ­დევ­რუ­ლად და­მახ­სოვ­რე­ბას ვერ შევ­ძლებ­დი, რად­გა­ნაც კარ­გი მეხ­სი­ე­რე­ბით არ გა­მო­ვირ­ჩე­ვი, მაგ­რამ სა­კუ­თა­რი თავი გა­ვაკ­ვირ­ვე.

- სა­ლო­მე, ამ პრო­ექ­ტში სხვა­დას­ხვა დროს ბევ­რი წარ­მა­ტე­ბუ­ლი მე­წყვი­ლე გყავ­და. ირაკ­ლი მათ­გან რით გან­სხვავ­დე­ბა?

- შე­და­რე­ბებს არ ვა­კე­თებ ხოლ­მე, მაგ­რამ ყო­ველ­თვის ერთი რამ არის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი, - ჩემი პარტნი­ო­რე­ბი, ვინც ამ პრო­ექ­ტში მყო­ლია, რა­ღა­ცით გა­მო­ირ­ჩე­ვი­ან სხვე­ბის­გან. კონ­კრე­ტუ­ლად ირაკ­ლი ზედ­მე­ტად შრო­მის­მოყ­ვა­რეა და ცდი­ლობს, რა­საც მოგ­ვცე­მენ და რა­საც ვა­კე­თებთ, ბო­ლომ­დე ხა­რის­ხი­ა­ნად გა­ვა­კე­თოთ.

- ირაკ­ლი უკვე შე­ძე­ლით და არა­ერ­თი გო­გო­ნას გული მო­ი­გეთ, თაყ­ვა­ნის­მცემ­ლე­ბი საკ­მა­რი­სად შე­მო­იკ­რი­ბეთ...

- ბოლო რამ­დე­ნი­მე წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში, უკ­რა­ი­ნა­ში ნამ­დვი­ლად მი­ვეჩ­ვიე ამას, რად­გა­ნაც ისეთ პრო­ექ­ტში მი­ვი­ღე მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა, რო­მე­ლიც იდე­ა­ში რო­მან­ტი­კუ­ლია, გათ­ვლი­ლია მან­დი­ლოს­ნებ­ზე, რომ მათ იდე­ა­ლურ პა­ე­მან­ზე, ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ზე წარ­მოდ­გე­ნა შე­უქ­მნას, ქვეც­ნო­ბი­ე­რად ყვე­ლა მან­დი­ლო­სა­ნი ხომ თა­ვის პრინცზე ფიქ­რობს?

- ე.ი. მათ­თვის ოც­ნე­ბის პრინ­ცი იყა­ვით.

- თავს პრინცს არ ვა­და­რებ, მაგ­რამ უხე­ში პა­რა­ლე­ლი რომ გა­ვავ­ლოთ, პრო­ექ­ტი აჩ­ვე­ნებ­და, რო­გორ შე­იძ­ლე­ბა გო­გო­ნამ ურ­თი­ერ­თო­ბა აა­წყოს მა­მა­კაც­თან...

ყვე­ლას დიდი მად­ლო­ბა, ვინც გვი­ყუ­რებს, გვგულ­შე­მატ­კივ­რობს და მხარს გვი­ჭერს...

ლალი ფა­ცია

AMBEBI.GE