საზოგადოება
მსოფლიო
პოლიტიკა

7

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

შაბათი, მთვარის მეთორმეტე დღე დაიწყება 18:20-ზე, მთვარე მორიელში იქნება 06:22-დან –რეკომენდებულია მოლაპარაკებების წარმოება. დახმარების თხოვნა. გამოიჩინეთ ნებისყოფა, გამძლეობა, სიმტკიცე და პატიოსნება სამსახურში. გამოავლინეთ საკამათო საკითხების გადაჭრის, კონფლიქტების მოგვარების და კომპრომისებზე წასვლის უნარი. არ არის რეკომენდებული გადაჭარბებული ზრუნვა. ახალი წამოწყებები. აჩქარების და აურზაურის გამოვლინება. საუკეთესო დღეა ოჯახის შესაქმნელად. დღეს მაქსიმალური სიყვარული და მზრუნველობა გამოიჩინეთ პარტნიორის მიმართ და ეცადეთ, არ გაანაწყენოთ.
Faceამბები
სამხედრო
სამართალი
მეცნიერება
მოზაიკა
კონფლიქტები
კულტურა/შოუბიზნესი
სპორტი
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"მშობ­ლე­ბი ამ­ჩ­ნე­ვენ, რომ აგ­რე­სი­უ­ლი გავ­ხ­დი... არ იცი­ან, ჩემს გულ­ში რა ჯო­ჯო­ხე­თი ტრი­ა­ლებს"
"მშობ­ლე­ბი ამ­ჩ­ნე­ვენ, რომ აგ­რე­სი­უ­ლი გავ­ხ­დი... არ იცი­ან, ჩემს გულ­ში რა ჯო­ჯო­ხე­თი ტრი­ა­ლებს"

"ჩე­მი გა­სა­ჭი­რი სხვის­თ­ვის შე­საძ­ლოა, სა­სა­ცი­ლო იყოს, მაგ­რამ ტკი­ვი­ლი მოს­ვე­ნე­ბას არ მაძ­ლევს. სხვე­ბის­გან გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი ვარ. ბი­ჭი გახ­ლა­ვართ და კა­ცის თით­ქოს, არა­ფე­რი მცხია. სი­ა­რუ­ლის მა­ნე­რაც კი უნე­ბუ­რად, სხვა­ნა­ი­რი გა­მიხ­და, არა­და, სულ სხვა რა­მე­ზე ვოც­ნე­ბობ", - მომ­წე­რა 17 წლის ლე­ვან­მა, რო­მელ­საც თა­ვი­სი მდგო­მა­რე­ო­ბა აწუ­ხებს და არ იცის, რო­გორ დას­ძ­ლი­ოს სურ­ვი­ლე­ბი, ვერ პო­უ­ლობს სა­ერ­თო ენას მე­გობ­რებ­თან და სა­კუ­თარ თავ­ში ჩა­კე­ტილს ხში­რად, სუ­ი­ციდ­ზეც ეფიქ­რე­ბა, თურ­მე...

- მინ­და, ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ბი­ჭი ვი­ყო, მყავ­დეს ცო­ლი, შვი­ლე­ბი - ანუ ოჯა­ხი, რო­მე­ლიც ჩემ­თ­ვის ყვე­ლა­ფე­რი იქ­ნე­ბა და რო­მელ­შიც პირ­ვე­ლი მე ვიქ­ნე­ბი. მაგ­რამ ვა­ტყობ, ჩემს ამ ოც­ნე­ბას ახ­დე­ნა არ უწე­რია, გო­გო­ნე­ბი ჩემ­ზე იცი­ნი­ან ხოლ­მე. ამ­ბო­ბენ, რომ "სხვა­ნა­ი­რი" და უც­ნა­უ­რი ვარ. ჩემ­თან და­ქა­ლო­ბენ და ცდი­ლო­ბენ, ნელ-ნე­ლა მათ­ქ­მე­ვი­ნონ ის, რაც ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში არ არ­სე­ბობს. ჰგო­ნი­ათ, პარ­ტ­ნი­ორ მა­მა­კაცს ვე­ძებ ან სუ­ლაც, მყავს, რაც სი­მარ­თ­ლე არ არის. არც ვე­ძებ და არც მყავს! თუმ­ცა, ზოგ­ჯერ ლტოლ­ვას ვგრძნობ.

- "სი­ა­რუ­ლის უც­ნა­უ­რი მა­ნე­რა" არ ნიშ­ნავს იმას, რომ გა­დახ­რე­ბი გაქვს...

- მარ­თა­ლია, მაგ­რამ ბევ­რი სხვა ფაქ­ტო­რიც არ­სე­ბობს, რომ­ლის ასე სა­ჯა­როდ თქმა, უხერ­ხუ­ლია. 17 წლის ვარ. მა­მამ რომ მითხ­რა პირ­ვე­ლად, ქა­ლებ­ში გა­ი­სე­ირ­ნეო, გა­მიკ­ვირ­და. გა­მო­ვი­ჩი­ნე სურ­ვი­ლი და მივ­ხ­ვ­დი, ეს ის არ არის, რაც მომ­წონს და მა­ინ­ტერ­ესებს.

- თუ ასე­თი ხარ, რა­ტომ გა­ნიც­დი?

- იმი­ტომ, რომ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი ვარ. ჩემ­ნა­ირს თით­ქ­მის არა­ვის ვიც­ნობ იმ რა­ი­ონ­ში, სა­დაც ვცხოვ­რობ. შავ ყვა­ვებ­ში თეთ­რი ვარ და ეს ნერ­ვებს მიშ­ლის. მშობ­ლე­ბი ამ­ჩ­ნე­ვენ, რომ აგ­რე­სი­უ­ლი გავ­ხ­დი, მაგ­რამ ცხა­დია, მი­ზეზს ვერ ხვდე­ბი­ან. არ იცი­ან, ჩემს გულ­ში რა ჯო­ჯო­ხე­თი ტრი­ა­ლებს. მინ­და, რო­გო­რი ლა­ღიც ბავ­შ­ვო­ბა­ში ვი­ყა­ვი, ისე­თი­ვე ვი­ყო, მაგ­რამ არ გა­მომ­დის. გო­გო­ნებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­საც გა­ვურ­ბი­ვარ, რად­გან მგო­ნია, მათ­ნა­ი­რი ვარ, მაგ­რამ არ შე­მიძ­ლია ისე მოქ­ცე­ვა, რო­გორც ისი­ნი იქ­ცე­ვი­ან. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, მა­თი ჭო­რა­ო­ბის მოს­მე­ნაც კი სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს. რო­ცა ჰყვე­ბი­ან შეყ­ვა­რე­ბუ­ლებ­ზე, მშურს. ბი­ჭებ­თან კი ცხა­დია, სა­ერ­თო ენას ვე­ღარ ვპო­უ­ლობ. არ მი­ზი­დავს ეს ფეხ­ბურ­თის ან კა­ლათ­ბურ­თის თა­მა­ში, თევ­ზა­ო­ბა ან ნა­დი­რო­ბა და მომ­კა­ლით, თუ გინ­დათ.

ამას წი­ნათ, ასე­თი რამ შე­მემ­თხ­ვა: ყო­ფილ­მა ძმა­კა­ცებ­მა მაგ­რად გა­მი­ჩა­ლი­ჩეს. მცე­მეს კი­დეც, არა­კა­ცუ­რად იქ­ცე­ვიო. ნერ­ვე­ბი და­მაწყ­ვი­ტეს. რომ ავ­ტირ­დი, იხარ­ხა­რეს, გო­გო ხა­რო? ძა­ლი­ან მინ­და, ფსი­ქო­ლოგ­მა მირ­ჩი­ოს რა­მე. შე­იძ­ლე­ბა თუ არა, ვინ­მე და­მეხ­მა­როს, რომ ისევ სრულ­ყო­ფი­ლი კა­ცი გავ­ხ­დე? შე­საძ­ლე­ბე­ლია, ადა­მი­ან­მა სა­კუ­თა­რი სურ­ვი­ლე­ბი მარ­თოს? ძა­ლი­ან მინ­და, ჩვე­უ­ლებ­რივ ცხოვ­რე­ბას და­ვუბ­რუნ­დე და ბი­ჭე­ბის მსგავ­სად, მეც იმით მი­ვი­ღო სი­ა­მოვ­ნე­ბა, რაც მა­მა­კა­ცუ­რია. ვებ­რ­ძ­ვი სა­კუ­თარ თავს და სურ­ვი­ლებს უკ­ვე ძა­ლი­ან დი­დი ხა­ნია და მერ­წ­მუ­ნეთ, ეს სა­ში­ნე­ლე­ბაა. ძალ-ღო­ნეს მარ­თ­მევს სა­კუ­თარ თავ­თან ჭი­დი­ლი. აღარც სწავ­ლის თა­ვი მაქვს და აღარც სხვა რა­ღა­ცე­ბის. მშობ­ლე­ბი ამას ჩემს გარ­და­ტე­ხის ასაკს აბ­რა­ლე­ბენ.

- არ გიც­დია, მა­მას მა­ინც, გულ­წ­რ­ფე­ლად რომ და­ე­ლა­პა­რა­კო?

- მა­მას ამ სა­კითხ­ზე რომ და­ვე­ლა­პა­რა­კო, ზუს­ტად ვი­ცი, რაც მოხ­დე­ბა... გა­ნაგ­რძეთ კი­თხვა

ექიმი მოქალაქე
0

ეს ურთულესი საკითხია.ზოგ უვიცს გონია რომ ეს გადამდებია , ზოგი უფრო უვიცი თვლის რომ შეუძლია გადაკეთდეს ასეთად დაბადებული, ზოგიც ისეთი პიტალოა თვლის რომ უნდა მოკლა ასეთი...ამაზე უნდა დავფიქრდეთ ალბათ სპეცილისტები უფრო კარგად დაგვაკვალიანებენ., ძალიან ძნელია მათი დახმარება ეს პრობლემა მთელ მსოფლიოშია დააღიქმება ზოგან კი როგორც რუსეთში და ჩვენ ქვეყანაში სრული სიგიჟეა! ზოგან ასე პრობლემურად არ უყურებენ ამ "გადახრას" ხვდებიან რომ ეს არ არის უბრალოდ ამ ადამიანის არჩევანი ის ასეთია და მორჩა.

"მშობ­ლე­ბი ამ­ჩ­ნე­ვენ, რომ აგ­რე­სი­უ­ლი გავ­ხ­დი... არ იცი­ან, ჩემს გულ­ში რა ჯო­ჯო­ხე­თი ტრი­ა­ლებს"

"მშობ­ლე­ბი ამ­ჩ­ნე­ვენ, რომ აგ­რე­სი­უ­ლი გავ­ხ­დი... არ იცი­ან, ჩემს გულ­ში რა ჯო­ჯო­ხე­თი ტრი­ა­ლებს"

"ჩე­მი გა­სა­ჭი­რი სხვის­თ­ვის შე­საძ­ლოა, სა­სა­ცი­ლო იყოს, მაგ­რამ ტკი­ვი­ლი მოს­ვე­ნე­ბას არ მაძ­ლევს. სხვე­ბის­გან გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი ვარ. ბი­ჭი გახ­ლა­ვართ და კა­ცის თით­ქოს, არა­ფე­რი მცხია. სი­ა­რუ­ლის მა­ნე­რაც კი უნე­ბუ­რად, სხვა­ნა­ი­რი გა­მიხ­და, არა­და, სულ სხვა რა­მე­ზე ვოც­ნე­ბობ", - მომ­წე­რა 17 წლის ლე­ვან­მა, რო­მელ­საც თა­ვი­სი მდგო­მა­რე­ო­ბა აწუ­ხებს და არ იცის, რო­გორ დას­ძ­ლი­ოს სურ­ვი­ლე­ბი, ვერ პო­უ­ლობს სა­ერ­თო ენას მე­გობ­რებ­თან და სა­კუ­თარ თავ­ში ჩა­კე­ტილს ხში­რად, სუ­ი­ციდ­ზეც ეფიქ­რე­ბა, თურ­მე...

- მინ­და, ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი ბი­ჭი ვი­ყო, მყავ­დეს ცო­ლი, შვი­ლე­ბი - ანუ ოჯა­ხი, რო­მე­ლიც ჩემ­თ­ვის ყვე­ლა­ფე­რი იქ­ნე­ბა და რო­მელ­შიც პირ­ვე­ლი მე ვიქ­ნე­ბი. მაგ­რამ ვატყობ, ჩემს ამ ოც­ნე­ბას ახ­დე­ნა არ უწე­რია, გო­გო­ნე­ბი ჩემ­ზე იცი­ნი­ან ხოლ­მე. ამ­ბო­ბენ, რომ "სხვა­ნა­ი­რი" და უც­ნა­უ­რი ვარ. ჩემ­თან და­ქა­ლო­ბენ და ცდი­ლო­ბენ, ნელ-ნე­ლა მათ­ქ­მე­ვი­ნონ ის, რაც ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში არ არ­სე­ბობს. ჰგო­ნი­ათ, პარ­ტ­ნი­ორ მა­მა­კაცს ვე­ძებ ან სუ­ლაც, მყავს, რაც სი­მარ­თ­ლე არ არის. არც ვე­ძებ და არც მყავს! თუმ­ცა, ზოგ­ჯერ ლტოლ­ვას ვგრძნობ.

- "სი­ა­რუ­ლის უც­ნა­უ­რი მა­ნე­რა" არ ნიშ­ნავს იმას, რომ გა­დახ­რე­ბი გაქვს...

- მარ­თა­ლია, მაგ­რამ ბევ­რი სხვა ფაქ­ტო­რიც არ­სე­ბობს, რომ­ლის ასე სა­ჯა­როდ თქმა, უხერ­ხუ­ლია. 17 წლის ვარ. მა­მამ რომ მითხ­რა პირ­ვე­ლად, ქა­ლებ­ში გა­ი­სე­ირ­ნეო, გა­მიკ­ვირ­და. გა­მო­ვი­ჩი­ნე სურ­ვი­ლი და მივ­ხ­ვ­დი, ეს ის არ არის, რაც მომ­წონს და მა­ინ­ტერ­ესებს.

- თუ ასე­თი ხარ, რა­ტომ გა­ნიც­დი?

- იმი­ტომ, რომ გან­ს­ხ­ვა­ვე­ბუ­ლი ვარ. ჩემ­ნა­ირს თით­ქ­მის არა­ვის ვიც­ნობ იმ რა­ი­ონ­ში, სა­დაც ვცხოვ­რობ. შავ ყვა­ვებ­ში თეთ­რი ვარ და ეს ნერ­ვებს მიშ­ლის. მშობ­ლე­ბი ამ­ჩ­ნე­ვენ, რომ აგ­რე­სი­უ­ლი გავ­ხ­დი, მაგ­რამ ცხა­დია, მი­ზეზს ვერ ხვდე­ბი­ან. არ იცი­ან, ჩემს გულ­ში რა ჯო­ჯო­ხე­თი ტრი­ა­ლებს. მინ­და, რო­გო­რი ლა­ღიც ბავ­შ­ვო­ბა­ში ვი­ყა­ვი, ისე­თი­ვე ვი­ყო, მაგ­რამ არ გა­მომ­დის. გო­გო­ნებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­საც გა­ვურ­ბი­ვარ, რად­გან მგო­ნია, მათ­ნა­ი­რი ვარ, მაგ­რამ არ შე­მიძ­ლია ისე მოქ­ცე­ვა, რო­გორც ისი­ნი იქ­ცე­ვი­ან. წარ­მო­იდ­გი­ნეთ, მა­თი ჭო­რა­ო­ბის მოს­მე­ნაც კი სი­ა­მოვ­ნე­ბას მა­ნი­ჭებს. რო­ცა ჰყვე­ბი­ან შეყ­ვა­რე­ბუ­ლებ­ზე, მშურს. ბი­ჭებ­თან კი ცხა­დია, სა­ერ­თო ენას ვე­ღარ ვპო­უ­ლობ. არ მი­ზი­დავს ეს ფეხ­ბურ­თის ან კა­ლათ­ბურ­თის თა­მა­ში, თევ­ზა­ო­ბა ან ნა­დი­რო­ბა და მომ­კა­ლით, თუ გინ­დათ.

ამას წი­ნათ, ასე­თი რამ შე­მემ­თხ­ვა: ყო­ფილ­მა ძმა­კა­ცებ­მა მაგ­რად გა­მი­ჩა­ლი­ჩეს. მცე­მეს კი­დეც, არა­კა­ცუ­რად იქ­ცე­ვიო. ნერ­ვე­ბი და­მაწყ­ვი­ტეს. რომ ავ­ტირ­დი, იხარ­ხა­რეს, გო­გო ხა­რო? ძა­ლი­ან მინ­და, ფსი­ქო­ლოგ­მა მირ­ჩი­ოს რა­მე. შე­იძ­ლე­ბა თუ არა, ვინ­მე და­მეხ­მა­როს, რომ ისევ სრულ­ყო­ფი­ლი კა­ცი გავ­ხ­დე? შე­საძ­ლე­ბე­ლია, ადა­მი­ან­მა სა­კუ­თა­რი სურ­ვი­ლე­ბი მარ­თოს? ძა­ლი­ან მინ­და, ჩვე­უ­ლებ­რივ ცხოვ­რე­ბას და­ვუბ­რუნ­დე და ბი­ჭე­ბის მსგავ­სად, მეც იმით მი­ვი­ღო სი­ა­მოვ­ნე­ბა, რაც მა­მა­კა­ცუ­რია. ვებ­რ­ძ­ვი სა­კუ­თარ თავს და სურ­ვი­ლებს უკ­ვე ძა­ლი­ან დი­დი ხა­ნია და მერ­წ­მუ­ნეთ, ეს სა­ში­ნე­ლე­ბაა. ძალ-ღო­ნეს მარ­თ­მევს სა­კუ­თარ თავ­თან ჭი­დი­ლი. აღარც სწავ­ლის თა­ვი მაქვს და აღარც სხვა რა­ღა­ცე­ბის. მშობ­ლე­ბი ამას ჩემს გარ­და­ტე­ხის ასაკს აბ­რა­ლე­ბენ.

- არ გიც­დია, მა­მას მა­ინც, გულ­წ­რ­ფე­ლად რომ და­ე­ლა­პა­რა­კო?

- მა­მას ამ სა­კითხ­ზე რომ და­ვე­ლა­პა­რა­კო, ზუს­ტად ვი­ცი, რაც მოხ­დე­ბა... განაგრძეთ კითხვა