შესაძლოა, შემედავოთ, მკითხაობა პროფესია არ არისო, მაგრამ როცა ადამიანი ამით "ჭამს პურს", პროფესიაა, აბა, რა არის?
ჩემი მასპინძელი ავლაბარში მცხოვრები მარო დეიდა გახლავთ, რომელიც ჩემი მეგობრის საყვარელი ნათელმხილველია. ვთხოვე, ინტერვიუ მოეცა და ამ პროფესიის ავ-კარგზე ელაპარაკა, მაგრამ თავი შორს დაიჭირა. შემდეგ შემომთავაზა, დავსწრებოდი მკითხაობის პროცესს და დამეწერა, რასაც ვნახავდი.
მას იტალიურ ეზოში 2 პატარა ოთახი აქვს. ერთს სამუშაოდ იყენებს, მეორეში - ცხოვრობს. სამუშაო ოთახის კედლები ხატებითაა სავსე. თაროებზე კი უამრავი წიგნი მოჩანს, რომელთა უმეტესობა პროფესიულია ანუ წინასწარმეტყველებისთვის საჭირო ლიტერატურაა. არავითარი მისტიკური ნივთები, არავითარი მაგიური სფერო და სხვა მსგავსი ოთახში არ არის.
მაგიდაზე ბოთლით ნაკურთხი წყალია მოთავსებული (ყოველ შემთხვევაში, მარომ ასე ამიხსნა) და უამრავი საეკლესიო სანთელი. იქვე დგას თიხის ჯამი და აწყვია ბანქო. კლიენტს ჯერ სახელსა და გვარს და დაბადების წელს ეკითხება. შემდეგ გადაშლის პატარა წიგნს, საიდანაც ლოცვას წაიკითხავს, ამის შემდეგ თიხის ჯამში ჩაასხამს წყალს ნახევრამდე, სანთელს კლიენტისთვის სამჯერ შემოატარებს თავზე, სიტყვებით: - (კლიენტის სახელი) ანგელოზებო, ყველაფერი მითხარით... იყავით მოწყალენი... იყავით მოწყალენი... იყავით მოწყალენი...
შემდეგ სანთელს აანთებს და დამდნარ ცვილს წყალში ჩააწვეთებს. მიღებული ფიგურების მიხედვით კითხულობს კლიენტის წარსულს, აწმყოსა და მომავალს. სულ ესაა.
მასპინძელს წინასწარ ვთხოვე, მოეცა სეანსზე დასწრების უფლება. მარომ ბრძანება გასცა და პირველი კლიენტი შემოვიდა.
ჭკვიანი და უიღბლო ვაჟის დედა
50 წელს გადაშორებული, სიმპათიური ქალბატონი შეწუხებული სახით დაჯდა მისთვის განკუთვნილ სკამზე და მკითხავს მორჩილად მიაჩერდა. მარომ თავის თანაშემწედ წარმადგინა.
ჩავახველე. ყველაზე მეტად იმაზე ვნერვიულობდი, რომ რიტუალების შესრულებისას არ გამცინებოდა. ყურადღება მოვიკრიბე, სერიოზული გამომეტყველება მივიღე და მოვლენების დაკვირვებას შევუდექი... განაგრძეთ კითხვა