მაყვალა დეიდას დიდი ხანია, ვიცნობ და მისი შვილებიც, მიუხედავად იმისა, რომ ჩემზე უფროსები არიან, მეგობრებად მიმაჩნია. დათუნა და ლევანი მამით ადრე დაობლდნენ. ვაჟა ძია ტაქსის მძღოლი გახლდათ და ავარია, რომლის მსხვერპლადაც იქცა, ნამდვილად არც იყო მისი ბრალი. დამნაშავე ნასვამი მისჯდომოდა საჭეს და დიდი სიჩქარით მიმავალი, რამდენიმე მანქანას შეეჯახა - თავიც დაიღუპა და სხვისი ცოდვაც თან გაიყოლა.
მე არ მახსოვს ამდენი, მაგრამ სხვებისგან გამიგია, რომ ვაჟა ძია ოჯახზე თავგადადებული, მზრუნველი მამა და მეუღლე ყოფილა. მაყვალა დეიდა მოტაცებული ჰყოლია, მალევე შეუყვარებია თურმე თავი. ამიტომაც იყო ალბათ, რომ ახალგაზრდა ქვრივმა მართლაც, თავი გადადო ქმრისა და ოჯახის ერთგულებისთვის, მიუხედავად იმისა, რომ ქვრივს მთხოვნელი მალევე გამოუჩნდა და თანაც, არაერთი. მათ შორის ლადო ყოფილა, რომელსაც დიდი ხნის წინ შეჰყვარებია მაყვალივით შავთვალა და შავტუხა გოგო; ცოლადაც მოიყვანდა, ვაჟა ძიას რომ არ დაესწრო და არ მოეტაცებინა. ნანატრი ქალის დაქვრივება რომ გაიგო, სამი წელიწადი ხმა არ ამოუღია, მერე კი გაბედა და მაყვალას გზაზე დახვდა:
- მეგონა შევძლებდი შენს დავიწყებას, მაგრამ ოხერი გული სხვისკენ გახედვის საშუალებას არ მაძლევს და ახლა მაინც ნუ მკრავ ხელს. ოღონდ ცოლად გამომყევი და შენს შვილებს საკუთარივით შევიყვარებ, ობლობას არ ვაგრძნობინებ და კარგ კაცებად დავზრდი...
მაყვალამ არც მოუსმინა და ცრემლმორეულმა სთხოვა:
- არ იმსახურებდა ჩემი ვაჟა იმას, რომ სამი წლის შემდეგ გათხოვება ვიფიქრო და მისმა შვილებმა სხვას დაუძახონ "მამა". თუ მართლა გიყვარვარ, ასეთი რამ აღარ გამიბედო! - შეეხვეწა და გაეცალა. ჰოდა, პატიოსანი კაცი რაღას იზამდა? სიყვარული გულში ჩაიმარხა და მას შემდეგ შორიახლოსაც აღარ გაჰკარებია საყვარელ ქალს, - ხალხი ბოროტია. ერთად რომ დაგვინახავენ, ვინ იცის, რას აღარ ილაპარაკებენ და მაყვალას გულს ატკენენო...
ახლობლები ხან ვის ურიგებდნენ და ხანაც - ვის, მაგრამ ვერავინ შეიყვარა და თავი უცოლშვილოდ დაიბერა...