მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
28
ივნისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
შაბათი, მთვარის მეოთხე დღე დაიწყება 07:58-ზე, მთვარე ლომშია – ნუ აჰყვებით პროვოკაციებს, მოერიდეთ კამათსა და კონფლიქტს. კარგია ახალი ინფორმაციის შეგროვება და დამუშავება. წარმოების ზრდა. დღის ენერგიამ შეიძლება გამოიწვიოს გაურკვევლობა, ადამიანებში იმატებს კომპრომისზე წასვლის უუნარობა. არ არის რეკომენდებული ახალი საქმეების დაწყება. ასევე, არ არის მიზანშეწონილი რომანტიკული პაემანი. საკვები არ უნდა იყოს ცხიმიანი. კარგია ბოსტნეული, სალათები; დამამშვიდებელი ბალახებისგან დამზადებული მცენარეული ჩაი.
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
ასევე დაგაინტერესებთ
"ელაპარაკებოდა: მალე მოდი, ოქროსთმიანო ბიჭოო, მართლა ოქროსთმიანი დაიბადა" - უცნობი დეტალები დათუნიკა სხირტლაძის შესახებ
02:51 / 11-02-2017
შეუძლებელია, ეს ადამიანი ერთხელ მაინც გენახათ სცენაზე და მისი ცეკვით, სიმღერით, ლექსის კითხვის ოსტატობით არ მონუსხულიყავით. ის მართლაც, სცენისთვის იყო დაბადებული. დათუნიკა სხირტლაძეზე მინდა, გიამბოთ. ადამიანზე, რომლის ცხოვრება მართლაც, ქარიშხალს ჰგავდა, სიკვდილი - მეხის გავარდნას.
ვინ იყო დათუნიკა და რა დამსახურება აქვს მას ქართული კულტურის წინაშე? - შეუძლებელია, ამ ყველაფერზე ერთ სტატიაში ილაპარაკო. მისი მეუღლე, ქალბატონი მზია ჯინჭარაძე დათუნიკას ადამიანურ თვისებებზე, დიდ სიყვარულზე, ტკივილზე, სიხარულზე, მხრებით ნატარებ სამშობლოზე, ნაქერალაზე დაკოცნილ მიწაზე გვიამბობს.
ერთად ყოფნის რომანტიკა
- 1996 წლის 23 ნოემბერს შევუღლდით. რატომღაც სულ მომწონდა, ქალს მზითევში "ვეფხისტყაოსანი", ბიბლია და წმინდა გიორგის ხატი რომ მიჰქონდა და მეც ასე მოვიქეცი. ის ხატი ჩვენს სახლში, სოფელ ხიმში, დღემდე გვაქვს. ამბროლაურიდან (ჩემი სახლიდან) დავითის სახლამდე ფეხით წავედით, ასე უფრო რომანტიკული იყო. ფეხით 3 კილომეტრი გავიარეთ.
- მხოლოდ თქვენ იყავით და სხვა არავინ?
- დიახ. ჩემები დევნილები რომ გახდნენ, რაჭაში დაბრუნდნენ. ამბროლაურში ბინა გვქონდა. მე თბილისიდან რომ ჩავედი, დავითმა მომაკითხა და გავყევი.
- მის ოჯახში მისვლის წუთები როგორ გახსოვთ?
- რომ მივედით, მშობლებს უთხრა, ცოლი მოვიყვანეო. მაშინ დავითი 37 წლის იყო, მე - 33-ის. ძალიან გაუკვირდათ. უნდოდათ დაოჯახებულიყო, მაგრამ დედ-მამა გაოგნებულები იყვნენ. ასეთ დროს, ოჯახში სუფრა ხომ იშლება. მე ვთქვი, არაფერზე შეწუხდეთ-მეთქი. ველიეთის სალოცავზე ავედით, ვილოცეთ. დავითმა დედას დაუბარა, რომ დავბრუნდებით, მჭადი და ყველუკა დაგვახვედრეო.
სხვათა შორის, ამ დღის შემდეგ, ჩვენ ყოველ 23 ნოემბერს, ერთმანეთს პაემანს ველიეთის სალოცავში ვუნიშნავდით. იქ ლექსებს მიკითხავდა, მიმღეროდა... 20 წელი ვიცხოვრე ზებუნებრივ ადამიანთან. მე არა მხოლოდ ქმარი, დიდი მეგობარი დავკარგე. ძალიან დიდი ადამიანი იყო. სცენაზე მოულოდნელად იგონებდა ახალ ილეთებს. მაყურებელს მისი სკამიდან წამოდგომა, მისი ერთი ხელის აწევაც კი ნუსხავდა.
ტკივილი
- ჩვენი დიდი ტკივილი იყო უშვილობა, მაგრამ ამ თემაზე საყვედური ერთხელ არ დასცდენია. დავდიოდით, ვმკურნალობდით, ვლოცულობდით... ადრეც მინდოდა, ხელოვნური განაყოფიერების მეთოდისთვის მიგვემართა, მაგრამ ამას ეკლესია ეწინააღმდეგებოდა. მერე რატომღაც, ძალიან მოვინდომე. რაჭაში ვიყავი, თოვლიანი ამინდი იყო, მხოლოდ 100 ლარი მქონდა. გამოვედი სახლიდან და ველიეთის სალოცავს ვთხოვე, - მივდივარ, ამ ნაბიჯს გადავდგამ, რომ დათუნიკას ნიჭი, ჯიში, გენი არ გადაშენდეს-მეთქი. გადავწყვიტე სუროგაციის მეთოდი გამომეყენებინა. ვიცოდი, ამ საქმისთვის 50 ათასი იყო საჭირო. სახლიდან გამოვედი 100 ლარით და ვგრძნობდი, ღმერთი დამეხმარებოდა... მალე ჩვენთვის სასურველი შედეგი დადგა. დათუნიკა ამბობდა, - ბავშვს მე გავზრდი, ძიძა ვიქნებიო.
დიდი სიხარული
- თავდაპირველად სუროგაციის თემას ჩვენ ორი საიდუმლოდ ვიტოვებდით. როცა დავურეკე, ბიჭის მამა გახდები-მეთქი, თურმე, იმ წუთებში მანქანით მგზავრობდა, მძღოლს მიჰყავდა. უეცრად დაუყვირია, - რომ არ ვთქვა, გული ამ სიხარულს ვეღარ იტევს, ბიჭის მამა ვიქნებიო. მერე მანქანა გაუჩერებიათ და უტირიათ. რაჭაში ყველას უნდოდა, დათოს ბიჭი ჰყოლოდა, მისი გენის გამგრძელებელი დაბადებულიყო.
ამ ამბის შემდეგ, იურმალაში ჰქონდა კონცერტი. ამ გამოსვლას, ჩემს პატარა ბიჭს ვუძღვნიო - ასეთი ჩვევა ჰქონდა, ყველა გამოსვლას ვინმეს უძღვნიდა. იმ დღეს კი ისე უცეკვია, მთელი დარბაზი ფეხზე მდგარა. "ეგარის" ბიჭებმა მითხრეს, იმ სცენას მსგავსი რამ არ ახსოვსო. სცენაზე მეორედ გაუწვევიათ და გაჰყვიროდნენ: "არწივი კავკასიიდან".
შვილს სახელი თავად შეურჩია, - თევდორე დავარქვათო. მოუთმენლად ელოდა მის დაბადებას. ელაპარაკებოდა: მალე მოდი, ოქროსთმიანო ბიჭო, მალე მოდი, მამა, სად ხარო? მართლა ოქროსთმიანი დაიბადა, მაგრამ მამამ ვერ ნახა.
- გამოსვენებამდე 1 საათით ადრე დაიბადა, არა?
- დიახ. მთელი დღეები ვტიროდი. ეტყობა, მეც გადავიღალე და რომ გავჩერდი, სამარისებური სიჩუმე ჩამოწვა. უეცრად აღმომხდა, ასეთი სიჩუმე რატომაა-მეთქი და ამ დროს, სამშობიაროდან დაგვირეკეს, საკეისრო კვეთა ტარდება, პატარა თევდორე იბადებაო. ეზოში რომ გამოასვენეს, ბავშვის ტირილის ხმაც მოასმენინეს. სასწაული სცენა იყო. მამა იმ ქვეყნად მიდიოდა, შვილი იმ წუთებში მოევლინა ქვეყანას, თითქოს გზები გაცვალეს.
იმ დღის მერე ვცხოვრობ ასე უჩვეულო განცდებით. ვზრდი ახალშობილს, რომელსაც თავისებური მიხედვა სჭირდება, ამ ტკივილსა და მონატრებას კი გაძლება უნდა.
სუროგატი ქალი აქ მყავდა, ვუვლიდი. დათო მეუბნებოდა, ყველაფერი გაუკეთე, რომ ბავშვი ჯანმრთელი დაიბადოსო. სუროგატი ქალის ნახვა არ უნდოდა. ამბობდა, ისეთი ხასიათი მაქვს, შემეცოდება, სულ უნდა ვდიო და პატივი ვცეო. 30 წლის გოგო იყო და ეცოდებოდა, - ასეთი რა გაუჭირდაო? ის გოგო მეუბნებოდა, თქვენაირი პატრონი არც მყოლიაო.
ბავშვი მამის ასლია: სახის ნაკვთებით, თმისა და თვალების ფერით. მას დავით-თევდორე დავარქვი.
გააკეთეთ კომენტარი
sponsored by
ContentRoom
რუბრიკის სხვა სიახლეები
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ირანის შეტევის შედეგად ისრაელის 6 კვლევითი ლაბორატორია განადგურდა და 9 დაზიანდა
კვირის კითხვადი სტატიები
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
