მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
25
მაისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
კვირა, მთვარის ოცდამერვე დღე დაიწყება 03:43-ზე, მთვარე კუროშია – დღეს დაწყებული საქმეები წარმატებულად სრულდება. კარგი დღეა ფინანსური საკითხის მოსაგვარებლად; საყიდლებისთვის. შემოქმედებითი საქმიანობა წარმატებას მოგიტანთ. მოერიდეთ ურთიერთობის გარჩევას გარშემო მყოფებთან. კარგი დღეა სამსახურის, საქმიანობის შესაცვლელად. სასიამოვნო ემოციებს შეგძენთ ხანმოკლე მგზავრობა, ხანგრძლივი მოგზაურობა სხვა დღისთვის გადადეთ. კარგი დღეა ფიზიკური ვარჯიშებისთვის, საოჯახო საქმეების შესასრულებლად. მოერიდეთ ჭარბი საკვების მიღებას. აგრეთვე, არასასურველია სმა და მოწევა. მოერიდეთ ხის მოჭრას, ყვავილების მოწყვეტას. ყურადღება მიაქციეთ არტერიულ წნევას. გაუფრთხილდით თავს, არ გადაღალოთ ტვინი. კარგი დღეა ბუნებაში სასეირნოდ, მიწაზე სამუშაოდ. რაციონიდან გამორიცხეთ პროდუქტები, რომლებიც სახამებელსა და ნახშირწყლებს შეიცავს.
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
ასევე დაგაინტერესებთ
ნანი ბრეგვაძის ფათერაკებითა და მხიარული ამბებით სავსე ცხოვრება
10:11 / 21-01-2017
ნანი ბრეგვაძემ თბილისის სახელმწიფო კონსერვატორიის საფორტეპიანო ფაკულტეტი დაამთავრა, პიანისტობაზე ოცნებობდა. მერე პოლიტექნიკური ინსტიტუტის საესტრადო ორკესტრში მღეროდა და მოსკოვში ახალგაზრდობისა და სტუდენტთა საერთაშორისო ფესტივალის ლაურეატი გახდა. პარიზში მიიწვიეს, სადაც ორი თვის მანძილზე სახელგანთქმულ "ოლიმპის" დარბაზში გამოდიოდა. შემდეგ კი იყო "რერო" და "ორერა". წარმატებები მუდამ თან სდევდა. ნანი ბრეგვაძემ მთელი საბჭოთა კავშირი და თითქმის მთელი მსოფლიო შემოიარა.
პიანისტი თუ მომღერალი
- არაჩვეულებრივი ბავშვობა მქონდა, სასიამოვნო ემოციები დღემდე მომყვება. საოცარ მუსიკალურ გარემოში გავიზარდე. დეიდაჩემი - ქეთევან მიქელაძე პროფესიონალი მომღერალი გახლდათ. როცა ის სიმღერებს სწავლობდა, მეც უნებურად ვიმახსოვრებდი. ექვსი წლისა გიტარაზე ვუკრავდი, მხრებზე მოსასხამს მოვიგდებდი და ძალზე მგრძნობიარედ ვმღეროდი ქართულ და რუსულ რომანსებს. ჩემი ჭკუით, სტუმრებს ვბაძავდი, თან ვცდილობდი, არტისტული ვყოფილიყავი. მახსოვს, როგორ იცინოდნენ უფროსები, როდესაც ვმღეროდი. აბსოლუტურად არ მესმოდა რუსული, მაგრამ ყველას ვეუბნებოდი, რომ გრძნობით ვიმღერე.
მთაწმინდაზე, კოტე მესხის ქუჩაზე ვცხოვრობდით. მახსოვს, ჩვენი ეზოს მზიანი კვირა დღეები. რადიოდან მუსიკა სულ ისმოდა. მერე ჩვენი ქუჩის ბავშვები სპექტაკლებს ვდგამდით და ვმღეროდით. ცამეტი წლის ვიყავი, როცა კოტე მესხის ქუჩიდან გრიბოედოვზე გადმოვედით თოთხმეტ კვადრატულ მეტრ ოთახში, მაგრამ ის დრო ჩემთვის ყველაზე სასიამოვნო მოსაგონარია. პირველ საშუალო სკოლაში ვსწავლობდი. რუსთაველზე, მაღაზია "ლუქსის" თავზე ჩემი კლასელი, ნათელა ჯავახიშვილი ცხოვრობდა. თანაკლასელები მასთან ხშირად ავდიოდით. დავჯდებოდი პიანინოსთან, ჩემი კლასელები ფანჯრებს გამოაღებდნენ და მე ვმღეროდი... ქვემოთ, ქუჩაში ხალხი ჩერდებოდა და მისმენდა. სიმღერას რომ დავამთავრებდი, მთხოვდნენ, გამოიხედეო. მეც გავდიოდი და თავს ვუკრავდი. ტაშით მაჯილდოებდნენ ხოლმე.
კონსერვატორიაში სწავლისას, როცა ფორტეპიანოზე რაიმე ნაწარმოები არ გამომდიოდა, ჩემი პედაგოგი, გაიანე მაჭუტაძე მეტყოდა ხოლმე: აბა, იმღერე ეს ფრაზა. ვიმღერებდი და ყველა პრობლემა იხსნებოდა. სიმღერის შეგრძნება ყოველთვის განსხვავებული სამყარო იყო ჩემთვის. მიზანი ერთი მქონდა, დამემთავრებინა კონსერვატორია და პროფესორ მაჭუტაძის ღირსეული აღზრდილი ვყოფილიყავი. დავამთავრე და, გავხდი მომღერალი.
"მედიკო და მე"
- მედეა გონგლიაშვილი და მე ერთდროულად მივედით პოლიტექნიკური ინსტიტუტის საესტრადო ორკესტრში. ჩემი სოლო კონცერტები მედიკოს დამსახურებაა. გავიდა დრო და ის ჩემი კონცერტმაისტერი გახდა, რომელიც ამბობდა: ჩვენი ანსამბლის (მე და ის) დირექტორი და მენეჯერიც მე ვარო. თუმცა, "ჩვენი ანსამბლი" გასტროლებზე ხშირად არ დადიოდა. ერთობლივი მუშაობის დაწყებისთანავე, მედიკოს ვუთხარი: პერიფერიებში არ წავალთ. როცა მახსენდება მგზავრობა მატარებლით, თვითმფრინავით, ცუდი სასტუმროები და საერთოდ, ცუდი საყოფაცხოვრებო პირობები, თავს დათრგუნვილად ვგრძნობ-მეთქი. ეს "ორერას" პერიოდს ეხებოდა.
გააკეთეთ კომენტარი
sponsored by
ContentRoom
რუბრიკის სხვა სიახლეები
დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ჩრდილოეთ კორეის ახალმა სამხედრო ხომალდმა კატასტროფა განიცადა
კვირის კითხვადი სტატიები
მნიშვნელოვანი ინფორმაცია
მკითხველის რჩევით
