ჟურნალისტი მერი მუსელიანი საქართველოს მთავრობას დახმარების თხოვნით მიმართავს. მუსელიანი "ფეისბუქზე" წერს, რომ 2004 წელს საზოგადოებამ კოდორის დაბომბვის შესახებ მისი საშუალებით გაიგო და ამის გამო წინა ხელისუფლებამ ის დასაჯა.
"მერი მუსელიანის მიმართვა საქართველოს მთავრობას!
ბატონებო და ქალბატონებო!
მოგმართავთ საჯაროდ, რადგან სხვა გამოსავალი არ დამრჩა. მინდა ყურადღება მიგაპყრობინოთ იმ დაპირებისადმი, რომელიც უხვად გაეცით საქართველოს მოქალაქეების მისამართით.. მხედველობაში მაქვს, სამართლიანობის აღდგენა, რომელიც ზოგიერთი პოლიტიკოსის თქმით, ძვირი ჯდება.
2006 წლის ზაფხულში, კოდორის მოვლენების დროს ვიყავი აბასთუმანში, შვილთან ერთად.ვისვენებდი ისეთ ადგილზე სადაც ტელევიზორიც კი არ იყო. დამირეკა რუსთავი 2 ის საინფორმაციო გამოშვების მორიგე რედაქტორმა ქეთი ქებაძემ, რომელიც მანამდე წლების მანძილზე მუშაობდა ჩემთან ერთად, პირველ არხზე, პროგრამა" მოამბეში". მან იცოდა რომ ვახლობლობდი ემზარ კვიციანის ოჯახთან და მთხოვა მისი საკონტაქტო ტელეფონი. მითხრა, რომ მათ ხელთ არსებულ ტელეფონებზე ემზარი არ პასუხობს და რომ კოდორში რაღაც ხდება. ამის შემდეგ დამიკავშირდა თავად კვიციანის ნათესავი და მაცნობა, რომ კოდორი იბომბებოდა და იყო მსხვერპლი. მითხრა ისიც, რომ არცერთი საინფორმაციო სამსახური, ამის შესახებ ინფორმაციას არ ავრცელებდა. მე ჩემი ნაცნობობის წყალობით, ნორა კვიციანი კოდორიდან პირდაპირ ეთერში ჩავართვევინე ტელეკომპანია" იმედს ". ასე გავრცელდა კოდორის დაბომბვის შესახებ პირველი ინფორმაცია.
აბასთუმნიდან თბილისში დაბრუნებულს ისე, რომ ბარგი ამოლაგებულიც არ მქონდა, მომაკითხეს სახლში, ორი მანქანით, სხვადასხვა უწყების წარმომადგენლებმა. მათ არ წარმომიდგინეს თავი და არც რაიმე განმიმარტეს.
4 წლის ბავშვით ხელში ჩამსვეს მანქანაში და წამიყვანეს ქალაქის საგადასახადოში. ამ უწყების უფროსის კაბინეტში დამსვეს ოთახის შუაში, სკამზე და იმ ოთახში მყოფი დაახლოებით ორი ათეული ადამიანი სხვადასხვა მხრიდან მისვამდა კითხვებს. კითხვები ეხებოდა ყველანაირ ინფორმაციას ჩემს შესახებ, ჩემი ქონების, ინდ,მეწარმის, ის რომ მარტოხელა დედა ვარ და ა.შ, ყველაფერს. ამოიღეს ჩემს სახელზე არსებული ინდ.მეწარმის დოკუმენტაცია. ინდ.მეწარმე იყო შეჩერებული სტატუსის მქონე. (მაშინ გაუქმება არ ხდებოდა). აღმოაჩინეს რომ ინდ.მეწარმე თავის დროზე ფუნქციონირებდა ემზარ კვიციანის სიდედრის ეთერ ჩხეტიანის საკუთრებაში. (ეს ფართი დღესაც ჩამორთმეულია და მესაკუთრე არის სახელმწიფო). წამიყვანეს აღნიშნულ ობიექტზე ,შავი ზღვის ქუჩაზე,შეამტვრიეს კარები. ამას ესწრებოდა ქალაქის საგადასახადოს უფროსი და მიუხედავად იმისა რომ ფართის და ინვენტარის მესაკუთრე ამ პროცედურას არც დასწრებია, ოქმებზე ხელი მომაწერინეს მე. აღძრეს სისხლის სამართლის საქმე, დიდი ოდენობით გადასახადების დამალვის მუხლით. სასწრაფოდ გავყიდე ბინა და დაკისრებული თანხის ძირი 11 ათასი ლარი (სულ დამეკისრა 28 ათასი ლარი) გადავიხადე. ეს თანხა ვერანაირად ვერ უნდა ყოფილიყო სისხლის საფუძველიც კი. და, მიუხედავად ამისა, სისხლის სამართლის საქმე გაგრძელდა კიდევ 4 წელი,2010 წლამდე და კიდევ 4 წლის მერე ანუ 2014 წელს მომივიდა შეტყობინება, რომ საქმე შეწყდა. ჩემმა ადვოკატმა მარინე კორძაძემ იცოდა ჩემი განწყობა რომ, ჩემს საქმეს ბოლო ინსტანციაც უნდა გაევლო და წასულიყო სტარსბურგში.
ქალბატონი კორძაძე მეუბნებოდა, მადლობა უნდა მეთქვა, რომ არ ჩამსვეს და ბავშვი ჩემთან ერთად არის. მითხრა რომ თანხის საკითხში, არაფერი გამოვიდოდა. ჩემს რვა წლიან ბრძოლას საგადასახადოსთან და სასამართლოებთან შეეწირა მთელი ჩემი უძრავი ქონება და დავჩი პირდაპირი მნიშვნელობით ქუჩაში. ვერ ვუბრუნდებოდი ვერც ჩემს პროფესიას, ვერ ვიწყებდი თუნდაც სამეწარმეო საქმიანობას.. რამდენჯერაც ემზარ კვიციანის ინტერვიუ დაიბეჭდებოდა, იწყებოდა რეკვა საგადასახადოდან და ჩემზე ფსიქოლოგიური ზეწოლა.. 2012 წელს გამიჩნდა იმედი რომ ახალი ხელისუფლების პირობებში მაინც მივაღწევდი სამართალს და მთავარ პროკურატურაში შევიტანე საჩივარი. 2013 წელს მიპასუხეს რომ, დავლოდებოდი საკანონმდებლო ცვლილებებს, დღეის მდგომარეობით პროკურატურის პასუხი არის ის, რომ 2013 ში მე უკვე გამეცა პასუხი.( ?!?!) რთულია ერთ მოკლე მიმართვაში ჩაატიო ის, რაც გადამხდა რვა წლის მანძილზე, მაგრამ ფაქტია დამსაჯეს ემზარ კვიციანის ოჯახთან ახლობლობის გამო და მე არ ვარ გამონაკლისი. სამართალდამცველი და საგადასახდო სტრუქტურების მუდმივი დევნისა და შევიწროვების გამო დავტოვე საქართველოს ტერიტორია და მე და ჩემი შვილი დღეს ფსიქოთერაპიის კურსს გავდივართ.
მივმართავ საქართველოს პრეზიდენტს, პრემიერს, პარლამენტს და მთავარ პროკურატურას!
დამეხმარეთ! ჩამოიღეთ თაროდან ჩემი საქმე. აფხაზეთის ომში ანაზღაურება და ორდენები არ მიძებნია, დღეს საქართველოს მთავრობის ყველა შტოსგან ველი სამართალს ჩემთვის და ჩემი შვილისთვის!
მერი მუსელიანი
ჟურნალისტთა შემოქმედებითი კავშირის წევრი 1994 წლიდან.
აფხაზეთის ომის მონაწილე", - წერს მუსელიანი.