რუხი პურის შესახებ მოსახლეობაში აზრთა სხვადასხვაობაა, ხომ არ არის ეს პური ქიმიურად შეფერილი? სპეციალისტები ამბობენ, რომ, მართალია, ბუნებაში არსებობს რუხი ფქვილი, მაგრამ ბევრი საცხობი იყენებს სხვადასხვა დანამატს. ეს დანამატები დღეს დაშვებულია მთელ მსოფლიოში, რათა უფრო გაამუქოს ფქვილი. კერძოდ, დანამატად იყენებენ ფერმენტირებულ ალაოს, ასევე, სხვა დანამატებს, რომლებიც გემოვნური თვისებებს უცვლის პურს.
აკადემიკოსი პაატა კოღუაშვილი მიიჩნევს, რომ საქართველოში პური იღებება. სხვანაირად შეუძლებელია, რადგან ჩვენს ქვეყანში ძალზე ცოტა რაოდენობით შემოდის ჭვავის ფქვილი.
უფრო მეტიც, იმის გამო, რომ კილოგრამი შავი ფქვილის ფასი ოთხი ლარია და მისი შემოტანა ძვირი ჯდება, შავი პურის უმეტესობა შეღებილია. უცხოეთიდან შემოტანილი ფქვილის 80% კი ქიმიურ დანამატებს შეიცავს, რომელიც ქოლესტერინის სახით ილექება სისხლძარღვებში. ამდენად, პური მარგებელი კი არა, მავნებელი გახდა.
პურთან დაკავშირებული აჟიოტაჟი რამდენიმე დღის წინ სოციალურ ქსელში გამოქვეყნებულმა ლიტვური შავი პურის ფოტოებმა განაპირობა. ორფეროვანი პურის გულის დანახვისას მოსახლეობამ იფიქრა, რომ ლიტვური პური შეღებილია და მისი დამზადების "მაღალი ტექნოლოგიის" შესახებ ცნობები არადამაჯერებელია. ამას მოჰყვა ლიტვური საცხობის საგანგებო განცხადება, სადაც განმარტებულია, რომ ლიტვური პური არ იღებება და წარმოების პროცესში, ცომის საჭრელ-დანადგარში თეთრი და რუხი ცომის ერთმანეთთან შერევამ და მზა პროუქტი ორფეროვანი შიგთავსის წარმოქმნამ მომხმარებლის ამაო შეშფოთება გამოიწვია. ამასთან, ლიტვურმა საცხობმა ნებისმიერ კვლევით ცენტრში პროდუქციის ლაბორატორიული ანალიზის მზადყოფნა გამოთქვა.
თბილისის პურის მრეწველთა კავშირის თავმჯდომარე, ტექნიკურ მეცნიერებათა დოქტორი მალხაზ დოლიძე აცხადებს, რომ ლიტვური პურის შესახებ ვერაფერს იტყვის, რადგან არ სურს მათგან უარყოფითი რეაქცია წამოვიდეს, მაგრამ დაასტურებს, რომ საქართველოში მასობრივად არის შემოტანილი დანამატები. გერმანიიდან, ავსტრიიდან, ბელგიიდან, ირანიდან, თურქეთიდან შემოტანილი დანამატები ჩვენს საბაჟოს გაივლის და ამის შემდეგ ყიდიან ამ დანამატებს.
შემდგომში უკვე დანამატებს პურის წარმოების პროცესში იყენებენ და ოფიციალურად დაშვებულ ამ დანამატებს შორის ზოგი ფერმენტირებულია, ნატურალურია, ზოგი კი ჭვავის ფქვილია.