"თითქოს წამომცდა: ჰამლეტი ხეზე დამეღუპებოდა, მის მოკრეფაში-მეთქი..." - ჰამლეტ გონაშვილის სიყვარულის ამბავი

ამბობდნენ: "რუსთავს" ჰყავს სოლისტი, რომლის ხმას საოცარი თვისება აქვს - ტალღასავით გადადის მსმენელზე, კედელს ეჯახება და მერე ისევ სოლისტს უბრუნდებაო... მისი მოსმენის შემდეგ იმასაც წერდნენ: დახუჭე თვალები, მოუსმინე ხმას და სხვადასხვა ფერს დაინახავო.

ასეთი იყო ჰამლეტ გონაშვილი - ძალიან მომხიბვლელი, უსაზღვროდ თავმდაბალი და უშუალო კაცი, ღვთიური ხმით, თავისუფალი ბუნებითა და... დიდი სიყვარულით.

ლამარა ცინცაბაძე, ჰამლეტ გონაშვილის მეუღლე:

- ჰამლეტს მისი დეიდაშვილის - ჩემი თანამშრომელი ლია ბოჭორიშვილის დაბადების დღეზე შევხვდი. მაგიდა ორ წყებად იყო გაშლილი, ჩემ პირდაპირ დაჯდა. მაშინ 36 წლის ვიყავი და ძალიან "წუნიას" სახელი მქონდა. ჰამლეტი კი ჩემზე 5 წლით უფროსი იყო და ალბათ ისიც იმიტომ არ ქორწინდებოდა, რომ სიყვარულს ელოდებოდა. იმ პერიოდში სინათლე იშვიათად ქრებოდა და რატომღაც მაშინ ჩაქრა. ლამფები აანთეს. ჰამლეტმა სასწრაფოდ გამოჭრა "სალფეთქი" და ლამფას ჩამოაფარა, - სინათლემ ძალიან არ შეგაწუხოთო. მოკლედ, აშკარად განსაკუთრებულ ყურადღებას იჩენდა.

ამ ყურადღებით თითქოს ჩვენ შორის რაღაც გაიბა. რომ ვიშლებოდით, ჩემმა დირექტორმა მითხრა, გაგაცილებო, მაგრამ ჰამლეტმა აქაც იაქტიურა და დასა და სიძესთან ერთად ჩვენ გამოგვყვა. ორ-სამ დღეში, ვითომ თავის დეიდაშვილს მოაკითხა, სამსახურში გვეწვია და სადღაც დაგვპატიჟა...

მოკლედ, ასე, ნელ-ნელა გაიბა ჩვენი ურთიერთობა, თუმცა იშვიათად ვხვდებოდით - უმეტეს ხანს მაინც გასტროლებზე იმყოფებოდა. მახსოვს, ორჯერ თუ ვიქნებოდი შეხვედრილი, ქობულეთში რომ ვისვენებდი და რადიოში გამოაცხადეს: ჰამლეტ გონაშვილი შეასრულებს სიმღერას "დაიგვიანესო". მისი სუფრასთან ნამღერი კი მქონდა მოსმენილი, მაგრამ... ვუსმენდი "დაიგვიანესს" და ვგრძნობდი, თანდათან როგორ ჩავვარდი ეიფორიაში. ემოცია ისე მომეძალა, კარგა ხანს დავდიოდი ზღვის ნაპირას, აქეთ-იქით... ამის შემდეგ უკვე აღარც ვმალავდი მისდამი სიმპათიას. ვგრძნობდი, რომ ჰამლეტი მოვლენა იყო. ის სახელმწიფო ანსამბლიდან "რუსთავში" გადავიდა და ჩვენც უფრო ხშირად ვხვდებოდით, ვსაუბრობდით, ერთმანეთს ლექსებს ვუკითხავდით, ვეჯიბრებოდით კიდეც ლექსის თქმაში, ერთ მშვენიერ დღეს კი, ასე, 1970-71 წელი იქნებოდა, შინ მომაკითხა, დავილაპარაკეთ და დაქორწინებაც გადავწყვიტეთ. ტრადიციების კაცი იყო და ჩემი ხელი თბილისში მცხოვრებ ჩემს ბიძას სთხოვა, მეორე დღეს კი დავქორწინდით.

გაგრძელება+ფოტოები