"ქართველი ჩემში არასოდეს მოკვდება!" - თემურ ცაგურიას ამერიკული ცხოვრება და ნოსტალგია

"მთელი ჩემი დრო ახალი სიმღერების შექმნაში იხარჯება. ერთმა ქართველმა მითხრა, - რას წვალობ ამდენს, საქართველოში დაბრუნებას თუ არ აპირებო... მსურს საუკეთესო სიმღერები დავუტოვო ჩემს საქართველოს. დიდი ხანია, სხვა ქვეყანაში ვცხოვრობ, მაგრამ ქართველი ჩემში არასოდეს მოკვდება", - ამერიკიდან ქართველმა მომღერალმა თემურ ცაგურიამ განვლილ ცხოვრებას ჩვენთან ერთად გადაავლო თვალი.

- 7 წლამდე ქობულეთში ვიზრდებოდი... სავსე ვარ ბავშვობის სანუკვარი მოგონებებით! ხშირად მაგონდება, როგორ ვთევზაობდით, როგორ ვისწავლე ცურვა, მე და მამა მწყერზე როგორ ვნადირობდით... დილით ადრე ვდგებოდი, რომ ახლომდებარე ქუჩები მომევლო. საყვარელი კატა მყავდა, რომელიც ყველგან დამყვებოდა. მეტად ტკბილად მაგონდება მამაჩემის სულუგუნის გემო - ძროხა გვყავდა და თვალწინ მიდგას, როგორ აკეთებდა­ მამაჩემი სულუგუნს.

ზღვა ჩემი ბავშვობისა და მთელი სიცოცხლის განსაკუთრებული სიყვარულია! მახსოვს, ერთხელ მე და მამაჩემი ნაპირს მივუყვებოდით­. ამ დროს წყალში პატარა თევზები გამოჩნდნენ. მამამ თევზი ნაპირზე ხელით ამოაგდო, - სურვილი ჩაუთქვიო... ეს განსაცვიფრებელი იყო!..

- სიმღერა როდის დაიწყეთ?

- დედამ მასწავლა გიტარაზე დაკვრაც და სიმღერაც. ძალიან ტკბილი ხმა ჰქონდა­. მთელი ახალგაზრდობა სულ დედასთან ერთად ვმღეროდი... მესამე კლასში სკოლის გუნდის სოლისტი ვიყავი. მახსოვს, ერთხელ მაღალი სიცხე მქონდა და მაინც მამღერეს. სცენაზე კარგად გავხდი და სიცხემაც დამიწია...

შემდეგ უნივერსიტეტში ჟურნალისტიკის ფაკულტეტზე ჩავაბარე და ადგილობრივი საესტრადო ორკესტრის სოლისტი გავხდი. ეთერ კაკულია იქ დამხვდა. ძალიან სასიამოვნო იყო მასთან სიმღერა... ათი წელი გავატარე "რეროში". შეიძლება ითქვას, რომ თბილისის "დინამოს" სულიერი მეგობრები ვიყავით. ყველა მატჩის წინ გვეძახდნენ. როდესაც "დინამო" ევროპის თასის მფლობელი გახდა, მაშინ ცეკას მდივანმა ვიქტორია სირაძემ სპორტის სასახლეში მიმიწვია. მოსკოვიდან საგანგებოდ ჩამოვიდნენ დიდმოხელეები - მასშტაბური საზეიმო საღამო იყო. მითხრეს, ჯერ რუსული სიმღერა უნდა იმღერო და მერე "ბითლზებისო"...

ბიჭებს ვუთხარი, - არ გვინდა ეს რუსულენოვანი სიმღერა, პირდაპირ ინგლისურენოვანს ვიწყებ-მეთქი. შევასრულე "ბითლზების" სიმღერა, თან სცენაზე ვცეკვავდი და ცეკვავდა მთელი დარბაზიც. როგორც კი დავასრულე, მეორე გასასვლელიდან გავიქეცი და ტროლეიბუსის გაჩერებაზე დავდექი... დამედევნენ და მითხრეს, - დარბაზი არ ცხრება, ვიქტორია სირაძე გთხოვს,­ ისევ სცენაზე დაბრუნდეო. დავბრუნდი, ავიღე გიტარა და ისევ ის ინგლისურენოვანი სიმღერა შევასრულე... რა თქმა უნდა, დავისაჯე და შემდეგ არც ერთ სამთავრობო კონცერტზე აღარ გამაჭაჭანეს!

გაგრძელება