ბოლო დროს თით­ქმის არ­სად ჩანს, დი­დად აღარ აქ­ტი­უ­რობს. კი­თხვა­ზე -"სად და­ი­კარ­გე", მპა­სუ­ხობს, რომ არ­სად და­კარ­გუ­ლა, უბ­რა­ლოდ, მიხ­ვდა, რომ იმ ასაკ­ში აღარ არის, გა­და­ცე­მი­დან გა­და­ცე­მა­ში რომ დარ­ბო­და, სა­დაც მი­იწ­ვევ­დნენ, უარს რომ არა­ვის ეუბ­ნე­ბო­და.

"მგო­ნი, დროა, შე­ვარ­ჩიო, რო­მე­ლია ხა­რის­ხი­ა­ნი შოუ და რო­მე­ლი არა, თე­მას სად უფრო სა­ინ­ტე­რე­სოდ გა­ნი­ხი­ლა­ვენ. მოკ­ლედ, ადრე თუ ყველ­გან დავ­დი­ო­დი, რა­შიც ასა­კიც ხელს მი­წყობ­და, იმ გა­გე­ბით, რომ ჩა­მო­უ­ყა­ლი­ბე­ბე­ლი ვი­ყა­ვი, უკვე 31 წელი შე­მის­რულ­და და დროა, რა­ღა­ცებ­ზე დავ­ფიქ­რდე... ისე რომ ვთქვათ, ღი­რე­ბუ­ლი გა­და­ცე­მაც სა­ქარ­თვე­ლო­ში ნაკ­ლე­ბად არის... პრე­სას­თან ინ­ტერ­ვი­უ­ებ­ზეც თავს ვი­კა­ვებ. აქაც შერ­ჩე­ვის კრი­ტე­რი­უ­მი მაქვს",- ამ­ბობს გი­ორ­გი ნა­ზღა­ი­ძე, ყო­ფი­ლი მო­დე­ლი და ტე­ლე­რა­დი­ო­წამ­ყვა­ნი, რო­მე­ლიც ხმა­უ­რი­ა­ნი და სკან­და­ლუ­რი რეს­პონ­დენ­ტო­ბით გა­მო­ირ­ჩე­ო­და ყო­ველ­თვის...

- ე.ი. რა­ღა­ცე­ებს სხვა თვა­ლით უყუ­რებ...

- იმი­ტომ რომ, ხომ ვამ­ბობ, აღარ ვარ ბავ­შვი და უკვე ბევ­რი რამ მო­მე­თხო­ვე­ბა, - თი­თო­ე­ულ ნათ­ქვამ­სა და ნა­ბიჯ­ზე პა­სუხს ვა­გებ.

- ამ ეტაპ­ზე კონ­კრე­ტუ­ლად რას საქ­მი­ა­ნობ?

- წე­ლი­წად­ზე მე­ტია, ერთ-ერთ ივენთკომ­პა­ნი­ა­ში ვმუ­შა­ობ. ჩვე­ნი ფუნ­ქცი­აა, სხვა­დას­ხვა ღო­ნის­ძი­ე­ბის მო­წყო­ბა. ისე ხდე­ბა უმე­ტე­სად, რომ სა­ხელ­მწი­ფო ღო­ნის­ძი­ე­ბებს ვმარ­თავთ, დიდ­ბი­უ­ჯე­ტი­ანს და ახლა ამა­ზე ვარ გა­დარ­თუ­ლი.

- დამ­კვე­თე­ბი ვინ არი­ან?

- ტენ­დერებ­ში ვმო­ნა­წი­ლე­ობთ... მა­გა­ლი­თად, თბი­ლი­სო­ბი­სა და 26 მა­ი­სის ღო­ნის­ძი­ე­ბის სხვა­დას­ხვა ლო­კა­ცია ჩვე­ნი მო­წყო­ბი­ლია, ასე­ვე უზარ­მა­ზა­რი ფეს­ტი­ვა­ლი "გან­და­გა­ნა" ბა­თუმ­ში... კერ­ძო კომ­პა­ნი­ებ­საც ვემ­სა­ხუ­რე­ბით, მაგ­რამ გვაქვს პრე­ტენ­ზია, მა­ღალ­ბი­უ­ჯე­ტი­ა­ნი ტენ­დერე­ბი მო­ვი­გოთ. სულ სამი ადა­მი­ა­ნი ვართ, - ანა და­თი­აშ­ვი­ლი (ჩვე­ნი დი­რექ­ტო­რი), ნი­ნუ­ცა ყუ­ბა­ნე­იშ­ვი­ლი და მე. სა­მი­ვე აქ­ტი­უ­რად ვართ ამ ყვე­ლა­ფერ­ში ჩარ­თუ­ლი.

- გა­ტყობ, რომ ახა­ლი საქ­მე მოგ­წონს?

- ეს ის პრო­ფე­სი­აა, რო­მე­ლიც რა­ღა­ცით ტე­ლე­ვი­ზი­ას ჰგავს, ყო­ველ­თვის ახალ ადა­მი­ნებ­თან გი­წევს ურ­თი­ერ­თო­ბა, არის ახა­ლი იდე­ე­ბი, ანუ ერ­თსა და იმა­ვეს არ აკე­თებ, რა­ღა­ცე­ბი ყო­ველ­თვის იც­ვლე­ბა. მა­გა­ლი­თად, სა­მეგ­რე­ლო­ში ცე­მენ­ტის დიდი ქარ­ხა­ნა გავ­ხსე­ნით, კა­ხეთ­ში - ზე­თის­ხი­ლის ქარ­ხა­ნა. გუ­ლით რომ აკე­თებ საქ­მეს და ბო­ლოს შე­დეგს ნა­ხუ­ლობ, რო­მე­ლიც კარ­გი და ლა­მა­ზია, გი­ხა­რია.

- პო­დი­უმს თავი და­ა­ნე­ბე?

- დიდი ხა­ნია, იმი­ტომ რომ რა­ღა­ცას აქვს და­სას­რუ­ლი, მით უმე­ტეს, რომ სა­ქარ­თვე­ლო­ში ამ სფე­რომ თავი ამო­წუ­რა... მო­დე­ლო­ბა მა­შინ და­ვი­წყე, რო­დე­საც აქ ეს ახა­ლი სფე­რო იყო. დიდი და­პი­რის­პი­რე­ბე­ბი მქონ­და და მერე ისე მოხ­და, რომ ბევრ მო­დელ მა­მა­კაცს ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით გზა გა­ვუკ­ვა­ლე. ვჩხუ­ბობ­დი, ვყვი­რო­დი, ვამ­ბობ­დი, ვამ­ტკი­ცებ­დი, რომ ეს იყო პრო­ფე­სია. დღეს ბევ­რი ბიჭი მო­დე­ლად მუ­შა­ობს, მაგ­რამ მხო­ლოდ ამ სფე­რო­თი ცხოვ­რო­ბა ძნე­ლია.

- პო­დი­უმ­ზე გა­მოს­ვლის გარ­და, აქ­ტი­უ­რად ფო­ტო­მო­დე­ლიც იყა­ვი...

- სა­ერ­თოდ, ამ სფე­რო­ში 10 წელი გა­ვა­ტა­რე, მერე ჩემი სა­კუ­თა­რი საქ­ველ­მოქ­მე­დო კო­ლექ­ცი­აც შევ­ქმე­ნი და ნა­ძა­ლა­დე­ვის ბავ­შვთა სახ­ლს და­ვეხ­მა­რე. დი­ზა­ი­ნე­რი არ ვარ და ამით და­ვას­რუ­ლე ეს მოღ­ვა­წე­ო­ბა. ვაჩ­ვე­ნე, რომ მა­მა­კა­ცებ­მაც უნდა ჩა­იც­ვან ხა­რის­ხი­ა­ნი სა­მო­სი, ეს იყო იმ კო­ლექ­ცი­ის შექ­მნის აზრი. თუმ­ცა მთა­ვა­რი იდეა მა­ინც ქველ­მოქ­მე­დე­ბა იყო, - დავ­ხმა­რე­ბო­დი პა­ტა­რებს.

- რა­დიო-ტე­ლე­წამ­ყვა­ნო­ბა­საც ჩა­მო­შორ­დი?

- არა­ერთ რა­დი­ო­ში შე­მომ­თავ­ზეს სამ­სა­ხუ­რი, მაგ­რამ ფი­ნან­სებ­ზე ვერ ვთან­ხმდე­ბით... რაც შე­ე­ხე­ბა ტე­ლე­ვი­ზი­ას, იქ დაბ­რუ­ნე­ბის სურ­ვი­ლი მაქვს, ოღონდ, იმ საქ­მის პა­რა­ლე­ლუ­რად, რა­საც დღეს ვა­კე­თებ. მაგ­რამ ჯერ ვა­კან­სია არ­სად არის, რომ ტე­ლე­ვი­ზი­ის მი­მარ­თუ­ლე­ბით "და­ვი­ქო­ქო".

- ტე­ლე­შო­უ­ე­ბი სა­უბ­რის დას­წყის­შიც ახ­სე­ნე და სა­ინ­ტე­რე­სოა, რო­გორ აფა­სებ თი­თო­ე­ულ მათ­განს?

- ბევ­რი ტე­ლე­შოუ არ გვაქვს, სულ რამ­დე­ნი­მეა. არ­სე­ბულ გა­და­ცე­მებ­ში ბევ­რი რამ არ მომ­წონს, მაგ­რამ სა­ზო­გა­დო­ე­ბა უყუ­რებს, რე­ი­ტინ­გი აქვს და ეგ არის, თო­რემ რო­მე­ლი­ღაც გა­უქ­მდე­ბო­და. ჩემი ვა­რა­უ­დით, თი­თო­ე­ულს უკვე მეტი მო­ე­თხო­ვე­ბა, შე­მოქ­მე­დე­ბი­თად უნდა გა­ი­ზარ­დონ. უცხო ქვეყ­ნებს რომ გა­დავ­ხე­დოთ, ისე­თი პრო­ექ­ტე­ბი აქვთ, ჩვე­ნი მათ­თან რა მო­სა­ტა­ნია?.. ყო­ველ­თვის რა­ღაც სა­ფე­ხუ­რე­ბი უნდა გა­ი­ა­რო, შეც­დო­მებ­ზე ის­წავ­ლო, გან­ვი­თარ­დე. სამ­წუ­ხა­როა, რომ ჩვენ­ში ეს ყვე­ლა­ფე­რი დი­დად ვერ ვი­თარ­დე­ბა, რა­ზეც გული მწყდე­ბა. მით უმე­ტეს, რომ ასე­თი გა­მოც­დი­ლი წამ­ყვა­ნე­ბი და ძლი­ე­რი პრო­დი­უ­სე­რე­ბი არი­ან... თუმ­ცა რა­ღა­ცე­ბი მა­ინც მომ­წონს, მა­გა­ლი­თად,"ნა­ნუ­კას შოუმ" ფორ­მა­ტი შე­იც­ვა­ლა და სექ­ტემ­ბრი­დან მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­გო­რი იქ­ნე­ბა, "პრო­ფილ­მაც" შეც­ვა­ლა ფორ­მა­ტი, დე­ბა­ტე­ბის რე­ჟიმ­ში გა­და­ვი­და, მაგ­რამ ამის გარ­და, ბევ­რი რამ არ მომ­წონს. უფრო სწო­რედ, სტუმ­რე­ბი ჰყავთ არას­წო­რად შერ­ჩე­უ­ლი ხოლ­მე. ხში­რად ადა­მი­ა­ნებს უაზ­როდ აპო­პუ­ლა­რუ­ლე­ბენ, არა­და, შე­უძ­ლი­ათ, სა­ინ­ტე­რე­სო პი­როვ­ნე­ბე­ბი მო­იყ­ვა­ნონ, რო­მელ­თა აზ­რე­ბიც მარ­თლა სა­ინ­ტე­რე­სოა და გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლი.

- შენც ხომ გიწ­ვევ­დნენ გა­და­ცე­მებ­ში.

- კი და ახლა ვხვდე­ბი, რომ მეც არ უნდა მივ­სუ­ლი­ყა­ვი იქ. შე­იძ­ლე­ბა რა­ღაც ჭკვი­ა­ნუ­რა­დაც მეთ­ქვა, მაგ­რამ იმ კონ­კრე­ტულ სი­ტუ­ა­ცი­ა­ში ჩემი აზრი არ იყო გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლი. ჯობ­და, ჩემს ად­გი­ლას უფრო კომ­პე­ტენ­ტუ­რი პერ­სო­ნა ყო­ფი­ლი­ყო. რაც შე­ე­ხე­ბა ჯა­ჯა­ნი­ძეს, მას­თან დიდი ხა­ნია ვმე­გობ­რობ, მიყ­ვარს, ვმე­გობ­რობ მის პრო­დი­უ­სერ­თან, მაია სტეფ­ნა­ძეს­თა­ნაც, მა­თაც რა­ღაც გა­და­ცე­მე­ბი ძა­ლი­ან კარ­გი, სა­ინ­ტე­რე­სო და აზ­რი­ა­ნი აქვთ, მაგ­რამ ზო­გიც, არ მომ­წონს. იქ მო­სუ­ლი ადა­მი­ა­ნე­ბი (კონ­კრე­ტუ­ლი სა­ხე­ლე­ბი და გვა­რე­ბი არ მინ­და და­ვა­სა­ხე­ლო) არ შე­ე­ფე­რე­ბი­ან არ­სე­ბულ სი­ტუ­ა­ცი­ებს. იმის გამო, რომ სკან­და­ლებს ჩა­მოვ­შორ­დი, ახლა შე­უ­რა­ცხყო­ფას ვე­რა­ვის მი­ვა­ყე­ნებ... 

- პირ­და­პირ თქმას ერი­დე­ბი?

- ამას არას­დროს მოვ­რი­დე­ბი­ვარ და არც მო­ვე­რი­დე­ბი, უბ­რა­ლოდ, ვიცი ჩემი მკვა­ხედ ნათ­ქვა­მი ბო­ლოს მა­ინც სკან­დალს გა­მო­იწ­ვევს...

- გის­მენ და მგო­ნია, რომ ცხოვ­რე­ბის რა­ღაც მშვიდ ეტაპ­ზე ხარ გა­და­სუ­ლი...

- დაღ­ვი­ნე­ბი­სა და გა­და­ფა­სე­ბის ეტა­პი მაქვს. რაც 30 წლამ­დე გა­ვი­ა­რე, იმ პე­რი­ო­დის, 13 წლის გა­და­ფა­სე­ბას ვახ­დენ და ბევ­რი შეც­დო­მა გა­მო­მი­ვი­და.

- ყვე­ლა­ზე მე­ტად რას ნა­ნობ?

- ბევრ რა­მეს, იგი­ვე იმას, რომ არ იყო სა­ჭი­რო ჩემი შიშ­ვე­ლი ფო­ტო­ე­ბი სა­ჯა­როდ ტე­ლე­სივ­რცე­ში გა­მო­მე­ფი­ნა და ეს გა­და­ცე­მა "პრო­ფილ­ში" მოხ­და. არა­და, ნიუ-იორ­კის­თვის იყო ფო­ტო­ე­ბი გა­კე­თე­ბუ­ლი, სა­მო­დე­ლო სა­ა­გენ­ტოს უნ­დო­და, მაგ­რამ ისე მოხ­და, რომ ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მთხო­ვეს მივ­სუ­ლი­ყა­ვი და უარი არ ვუ­თხა­რი. თუმ­ცა მივ­ხვდი, რომ სა­ქარ­თვე­ლო ამის­თვის მზად არ იყო. ხალ­ხის­გან დიდი აგ­რე­სია წა­მო­ვი­და. ეს აგ­რე­სია ფე­ხებ­ზე მკი­დია, მაგ­რამ რო­დე­საც საქ­მე ოჯახს, საყ­ვა­რელ ადა­მი­ა­ნებს და მე­გობ­რებს ეხე­ბა, ეს ჩემ­თვის ცოტა მძი­მე თე­მაა. არ მინ­და, რომ ჩე­მებ­ზე ვინ­მემ რა­ი­მე თქვას, ჩემ­ზე - კი ბა­ტო­ნო.

- ერთი-ორი წლის წინ მი­თხა­რი, პო­ლი­ტი­კა­ში ვა­პი­რებ წას­ვლა­სო. ისევ იმ აზ­რზე ხარ?

- კი, აქ­ტი­უ­რად ვა­პი­რებ­დი და ვფიქ­რობ­დი ამა­ზე, ირაკ­ლი ალა­სა­ნი­ას­თან იყო შეხ­ვედ­რა და­გეგ­მი­ლი, რად­გა­ნაც სა­ბო­ლო­ოდ მის პარ­ტი­ა­ში გა­დავ­წყვი­ტე შეს­ვლა. ახალ­გაზ­რდულ ფრთა­ში მინ­დო­და, გა­ერ­თი­ა­ნე­ბა, მაგ­რამ რო­დე­საც ვნა­ხე ირაკ­ლი ალა­სა­ნია, ამ თე­მა­ზე ლა­პა­რა­კი გა­და­ვი­ფიქ­რე.

ბა­ტონ ირაკ­ლის დიდ პა­ტივს ვცემ, რო­დე­საც სა­თა­ვე­ში მოვა, ვიცი, რომ ბევ­რი რა­მის შეც­ვლას შე­ეც­დე­ბა...

მე კი იმას მივ­ხვდი, რომ პო­ლი­ტი­კა ჩემი საქ­მე არ არის. თან, ისე­თი ბინ­ძუ­რი რა­ღაც არის, ისე­თი ბინ­ძუ­რი ადა­მი­ა­ნიც არ ვარ. გინ­და თუ არა, რა­ღა­ცა­ში მა­ინც გაგ­ხვე­ვენ...

სა­ერ­თოდ ვაკ­ვირ­დე­ბი, პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი მთავ­რო­ბა­ში იმის­თვის მო­დი­ან, რომ მხო­ლოდ თა­ვის ჯი­ბეს მი­ხე­დონ, ოჯა­ხის ბი­უ­ჯე­ტი გა­ნა­ვი­თა­რონ. შე­იძ­ლე­ბა ბა­ნა­ლურ რა­ღა­ცას ვამ­ბობ, მაგ­რამ პო­ლი­ტი­კა­ში უნდა მო­ვი­დეს ისე­თი ხალ­ხი, ვი­საც მარ­თლა უყ­ვარს თა­ვი­სი ქვე­ყა­ნა, უნდა, რომ მის­თვის გუ­ლით იშ­რო­მოს.

წინა მთავ­რო­ბამ აქ­ტი­უ­რად და­ი­წყო საქ­მი­ა­ნო­ბა, რაც ძა­ლი­ან მომ­წონ­და. ვი­ღა­ცებს ჰგო­ნი­ათ, რომ "ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი მოძ­რა­ო­ბის" მომ­ხრე ვარ, არა­ვის მოხ­რე არ ვარ. არ­ჩევ­ნებ­ზე ერ­თა­დერ­თხელ მი­ვე­ცი ხმა ადა­მი­ანს და ის ბად­რი პა­ტარ­კა­ციშ­ვი­ლი იყო...

მოკ­ლედ, სა­ა­კაშ­ვილ­მა კარ­გად და­ი­წყო ქვეყ­ნის გან­ვი­თა­რე­ბა­ზე ზრუნ­ვა, ვერ წა­არ­თმევ, მაგ­რამ მერე "ნა­ცი­ო­ნა­ლებს" ეგო­ნათ, რომ ყვე­ლაფ­რის უფ­ლე­ბა ჰქონ­დათ და ბო­ლოს ცუდი შე­დე­გი მი­ი­ღეს. იმა­ვე მი­მარ­თუ­ლე­ბით რომ გა­ეგ­რძე­ლე­ბი­ნათ, რო­გორც და­ი­წყეს, ახ­ლაც უმ­რავ­ლე­სო­ბა­ში იქ­ნე­ბოდ­ნენ. მერე გულ­და­სა­წყვე­ტია, ხალ­ხი რომ მო­ტყუვ­და და "ოც­ნე­ბას" მის­ცა ხმა, "ოც­ნე­ბამ" უმუ­შევ­რო­ბის და­მარ­ცხე­ბა ვერ შეძ­ლო. ხალ­ხის შეც­დო­მის მი­ზე­ზი კი დაბ­ნე­უ­ლო­ბა და გა­უთ­ვით­ცნო­ბი­ე­რებ­ლო­ბაა.

- ე.ი. "ოც­ნე­ბის­თვის" ხმა არ მი­გი­ცია?

- არა და, ხომ გი­თხა­რით, არც "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის­თვის". ჩემ­თვის ორი­ვე მთავ­რო­ბა დიდი შეც­დო­მის ობი­ექ­ტია. "ნა­ცი­ო­ნა­ლე­ბის" შეც­დო­მე­ბი­დან ბევ­რი რამ უპა­ტი­ე­ბე­ლია, დღე­ვან­დე­ლი მთავ­რო­ბა კი ისეთ შეც­დო­მებს უშ­ვებს, მუდ­მი­ვად გა­ო­ცე­ბუ­ლი ვრჩე­ბი. მოკ­ლედ, პო­ლი­ტი­კა­ში წას­ვლა გა­და­ვი­ფიქ­რე... 

ლალი ფა­ცია

Ambebi.ge