"დაღვინებისა და გადაფასების ეტაპი მაქვს" - სად გაუჩინარდა გიორგი ნაზღაიძე და რატომ გადაიფიქრა პოლიტიკაში მოსვლა

ბოლო დროს თითქმის არსად ჩანს, დიდად აღარ აქტიურობს. კითხვაზე -"სად დაიკარგე", მპასუხობს, რომ არსად დაკარგულა, უბრალოდ, მიხვდა, რომ იმ ასაკში აღარ არის, გადაცემიდან გადაცემაში რომ დარბოდა, სადაც მიიწვევდნენ, უარს რომ არავის ეუბნებოდა.

"მგონი, დროა, შევარჩიო, რომელია ხარისხიანი შოუ და რომელი არა, თემას სად უფრო საინტერესოდ განიხილავენ. მოკლედ, ადრე თუ ყველგან დავდიოდი, რაშიც ასაკიც ხელს მიწყობდა, იმ გაგებით, რომ ჩამოუყალიბებელი ვიყავი, უკვე 31 წელი შემისრულდა და დროა, რაღაცებზე დავფიქრდე... ისე რომ ვთქვათ, ღირებული გადაცემაც საქართველოში ნაკლებად არის... პრესასთან ინტერვიუებზეც თავს ვიკავებ. აქაც შერჩევის კრიტერიუმი მაქვს",- ამბობს გიორგი ნაზღაიძე, ყოფილი მოდელი და ტელერადიოწამყვანი, რომელიც ხმაურიანი და სკანდალური რესპონდენტობით გამოირჩეოდა ყოველთვის...

- ე.ი. რაღაცეებს სხვა თვალით უყურებ...

- იმიტომ რომ, ხომ ვამბობ, აღარ ვარ ბავშვი და უკვე ბევრი რამ მომეთხოვება, - თითოეულ ნათქვამსა და ნაბიჯზე პასუხს ვაგებ.

- ამ ეტაპზე კონკრეტულად რას საქმიანობ?

- წელიწადზე მეტია, ერთ-ერთ ივენთკომპანიაში ვმუშაობ. ჩვენი ფუნქციაა, სხვადასხვა ღონისძიების მოწყობა. ისე ხდება უმეტესად, რომ სახელმწიფო ღონისძიებებს ვმართავთ, დიდბიუჯეტიანს და ახლა ამაზე ვარ გადართული.

- დამკვეთები ვინ არიან?

- ტენდერებში ვმონაწილეობთ... მაგალითად, თბილისობისა და 26 მაისის ღონისძიების სხვადასხვა ლოკაცია ჩვენი მოწყობილია, ასევე უზარმაზარი ფესტივალი "განდაგანა" ბათუმში... კერძო კომპანიებსაც ვემსახურებით, მაგრამ გვაქვს პრეტენზია, მაღალბიუჯეტიანი ტენდერები მოვიგოთ. სულ სამი ადამიანი ვართ, - ანა დათიაშვილი (ჩვენი დირექტორი), ნინუცა ყუბანეიშვილი და მე. სამივე აქტიურად ვართ ამ ყველაფერში ჩართული.

- გატყობ, რომ ახალი საქმე მოგწონს?

- ეს ის პროფესიაა, რომელიც რაღაცით ტელევიზიას ჰგავს, ყოველთვის ახალ ადამინებთან გიწევს ურთიერთობა, არის ახალი იდეები, ანუ ერთსა და იმავეს არ აკეთებ, რაღაცები ყოველთვის იცვლება. მაგალითად, სამეგრელოში ცემენტის დიდი ქარხანა გავხსენით, კახეთში - ზეთისხილის ქარხანა. გულით რომ აკეთებ საქმეს და ბოლოს შედეგს ნახულობ, რომელიც კარგი და ლამაზია, გიხარია.

- პოდიუმს თავი დაანებე?

- დიდი ხანია, იმიტომ რომ რაღაცას აქვს დასასრული, მით უმეტეს, რომ საქართველოში ამ სფერომ თავი ამოწურა... მოდელობა მაშინ დავიწყე, როდესაც აქ ეს ახალი სფერო იყო. დიდი დაპირისპირებები მქონდა და მერე ისე მოხდა, რომ ბევრ მოდელ მამაკაცს ამ მიმართულებით გზა გავუკვალე. ვჩხუბობდი, ვყვიროდი, ვამბობდი, ვამტკიცებდი, რომ ეს იყო პროფესია. დღეს ბევრი ბიჭი მოდელად მუშაობს, მაგრამ მხოლოდ ამ სფეროთი ცხოვრობა ძნელია.

- პოდიუმზე გამოსვლის გარდა, აქტიურად ფოტომოდელიც იყავი...

- საერთოდ, ამ სფეროში 10 წელი გავატარე, მერე ჩემი საკუთარი საქველმოქმედო კოლექციაც შევქმენი და ნაძალადევის ბავშვთა სახლს დავეხმარე. დიზაინერი არ ვარ და ამით დავასრულე ეს მოღვაწეობა. ვაჩვენე, რომ მამაკაცებმაც უნდა ჩაიცვან ხარისხიანი სამოსი, ეს იყო იმ კოლექციის შექმნის აზრი. თუმცა მთავარი იდეა მაინც ქველმოქმედება იყო, - დავხმარებოდი პატარებს.

- რადიო-ტელეწამყვანობასაც ჩამოშორდი?

- არაერთ რადიოში შემომთავზეს სამსახური, მაგრამ ფინანსებზე ვერ ვთანხმდებით... რაც შეეხება ტელევიზიას, იქ დაბრუნების სურვილი მაქვს, ოღონდ, იმ საქმის პარალელურად, რასაც დღეს ვაკეთებ. მაგრამ ჯერ ვაკანსია არსად არის, რომ ტელევიზიის მიმართულებით "დავიქოქო".

- ტელეშოუები საუბრის დასწყისშიც ახსენე და საინტერესოა, როგორ აფასებ თითოეულ მათგანს?

- ბევრი ტელეშოუ არ გვაქვს, სულ რამდენიმეა. არსებულ გადაცემებში ბევრი რამ არ მომწონს, მაგრამ საზოგადოება უყურებს, რეიტინგი აქვს და ეგ არის, თორემ რომელიღაც გაუქმდებოდა. ჩემი ვარაუდით, თითოეულს უკვე მეტი მოეთხოვება, შემოქმედებითად უნდა გაიზარდონ. უცხო ქვეყნებს რომ გადავხედოთ, ისეთი პროექტები აქვთ, ჩვენი მათთან რა მოსატანია?.. ყოველთვის რაღაც საფეხურები უნდა გაიარო, შეცდომებზე ისწავლო, განვითარდე. სამწუხაროა, რომ ჩვენში ეს ყველაფერი დიდად ვერ ვითარდება, რაზეც გული მწყდება. მით უმეტეს, რომ ასეთი გამოცდილი წამყვანები და ძლიერი პროდიუსერები არიან... თუმცა რაღაცები მაინც მომწონს, მაგალითად,"ნანუკას შოუმ" ფორმატი შეიცვალა და სექტემბრიდან მაინტერესებს, როგორი იქნება, "პროფილმაც" შეცვალა ფორმატი, დებატების რეჟიმში გადავიდა, მაგრამ ამის გარდა, ბევრი რამ არ მომწონს. უფრო სწორედ, სტუმრები ჰყავთ არასწორად შერჩეული ხოლმე. ხშირად ადამიანებს უაზროდ აპოპულარულებენ, არადა, შეუძლიათ, საინტერესო პიროვნებები მოიყვანონ, რომელთა აზრებიც მართლა საინტერესოა და გასათვალისწინებელი.

- შენც ხომ გიწვევდნენ გადაცემებში.

- კი და ახლა ვხვდები, რომ მეც არ უნდა მივსულიყავი იქ. შეიძლება რაღაც ჭკვიანურადაც მეთქვა, მაგრამ იმ კონკრეტულ სიტუაციაში ჩემი აზრი არ იყო გასათვალისწინებელი. ჯობდა, ჩემს ადგილას უფრო კომპეტენტური პერსონა ყოფილიყო. რაც შეეხება ჯაჯანიძეს, მასთან დიდი ხანია ვმეგობრობ, მიყვარს, ვმეგობრობ მის პროდიუსერთან, მაია სტეფნაძესთანაც, მათაც რაღაც გადაცემები ძალიან კარგი, საინტერესო და აზრიანი აქვთ, მაგრამ ზოგიც, არ მომწონს. იქ მოსული ადამიანები (კონკრეტული სახელები და გვარები არ მინდა დავასახელო) არ შეეფერებიან არსებულ სიტუაციებს. იმის გამო, რომ სკანდალებს ჩამოვშორდი, ახლა შეურაცხყოფას ვერავის მივაყენებ... 

- პირდაპირ თქმას ერიდები?

-  ამას არასდროს მოვრიდებივარ და არც მოვერიდები, უბრალოდ, ვიცი ჩემი მკვახედ ნათქვამი ბოლოს მაინც სკანდალს გამოიწვევს...

- გისმენ და მგონია, რომ ცხოვრების რაღაც მშვიდ ეტაპზე ხარ გადასული...

- დაღვინებისა და გადაფასების ეტაპი მაქვს. რაც 30 წლამდე გავიარე, იმ პერიოდის, 13 წლის გადაფასებას ვახდენ და ბევრი შეცდომა გამომივიდა.

- ყველაზე მეტად რას ნანობ?

- ბევრ რამეს, იგივე იმას, რომ არ იყო საჭირო ჩემი შიშველი ფოტოები საჯაროდ ტელესივრცეში გამომეფინა და ეს გადაცემა "პროფილში" მოხდა. არადა, ნიუ-იორკისთვის იყო ფოტოები გაკეთებული, სამოდელო სააგენტოს უნდოდა, მაგრამ ისე მოხდა, რომ ტელევიზიაში მთხოვეს მივსულიყავი და უარი არ ვუთხარი. თუმცა მივხვდი, რომ საქართველო ამისთვის მზად არ იყო. ხალხისგან დიდი აგრესია წამოვიდა. ეს აგრესია ფეხებზე მკიდია, მაგრამ როდესაც საქმე ოჯახს, საყვარელ ადამიანებს და მეგობრებს ეხება, ეს ჩემთვის ცოტა მძიმე თემაა. არ მინდა, რომ ჩემებზე ვინმემ რაიმე თქვას, ჩემზე - კი ბატონო.

- ერთი-ორი წლის წინ მითხარი, პოლიტიკაში ვაპირებ წასვლასო. ისევ იმ აზრზე ხარ?

- კი, აქტიურად ვაპირებდი და ვფიქრობდი ამაზე, ირაკლი ალასანიასთან იყო შეხვედრა დაგეგმილი, რადგანაც საბოლოოდ მის პარტიაში გადავწყვიტე შესვლა. ახალგაზრდულ ფრთაში მინდოდა, გაერთიანება, მაგრამ როდესაც ვნახე ირაკლი ალასანია, ამ თემაზე ლაპარაკი გადავიფიქრე.

ბატონ ირაკლის დიდ პატივს ვცემ, როდესაც სათავეში მოვა, ვიცი, რომ ბევრი რამის შეცვლას შეეცდება...

მე კი იმას მივხვდი, რომ პოლიტიკა ჩემი საქმე არ არის. თან, ისეთი ბინძური რაღაც არის, ისეთი ბინძური ადამიანიც არ ვარ. გინდა თუ არა, რაღაცაში მაინც გაგხვევენ...

საერთოდ ვაკვირდები, პოლიტიკოსები მთავრობაში იმისთვის მოდიან, რომ მხოლოდ თავის ჯიბეს მიხედონ, ოჯახის ბიუჯეტი განავითარონ. შეიძლება ბანალურ რაღაცას ვამბობ, მაგრამ პოლიტიკაში უნდა მოვიდეს ისეთი ხალხი, ვისაც მართლა უყვარს თავისი ქვეყანა, უნდა, რომ მისთვის გულით იშრომოს.

წინა მთავრობამ აქტიურად დაიწყო საქმიანობა, რაც ძალიან მომწონდა. ვიღაცებს ჰგონიათ, რომ "ნაციონალური მოძრაობის" მომხრე ვარ, არავის მოხრე არ ვარ. არჩევნებზე ერთადერთხელ მივეცი ხმა ადამიანს და ის ბადრი პატარკაციშვილი იყო...

მოკლედ, სააკაშვილმა კარგად დაიწყო ქვეყნის განვითარებაზე ზრუნვა, ვერ წაართმევ, მაგრამ მერე ''ნაციონალებს'' ეგონათ, რომ ყველაფრის უფლება ჰქონდათ და ბოლოს ცუდი შედეგი მიიღეს. იმავე მიმართულებით რომ გაეგრძელებინათ, როგორც დაიწყეს, ახლაც უმრავლესობაში იქნებოდნენ. მერე გულდასაწყვეტია, ხალხი რომ მოტყუვდა და "ოცნებას" მისცა ხმა, ''ოცნებამ'' უმუშევრობის დამარცხება ვერ შეძლო. ხალხის შეცდომის მიზეზი კი დაბნეულობა და გაუთვითცნობიერებლობაა.

- ე.ი. "ოცნებისთვის" ხმა არ მიგიცია?

- არა და, ხომ გითხარით, არც ''ნაციონალებისთვის''. ჩემთვის ორივე მთავრობა დიდი შეცდომის ობიექტია. "ნაციონალების" შეცდომებიდან ბევრი რამ უპატიებელია, დღევანდელი მთავრობა კი ისეთ შეცდომებს უშვებს, მუდმივად გაოცებული ვრჩები. მოკლედ, პოლიტიკაში წასვლა გადავიფიქრე... 

ლალი ფაცია

Ambebi.ge