29
მაისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
ბავშვობაში სათამაშოები ყველას უყვარს - ზოგს ბურთი, ზოგს მანქანა, გოგონები ხომ თოჯინებზე გიჟდებიან. ჩვეულებრივად, როგორც ნებისმიერ ბავშვს, სხვადასხვა სათამაშო-ნივთი მუსიკოს გია მაჭარაშვილსაც ჰქონდა, მაგრამ პირველი სათამაშო მატარებელი მამამ 5 წლისას რომ უყიდა, მისი შემდგომი გატაცების მიზეზი გახდა. 1963 წელს შეძენილი მატარებელი შეფუთული სახით, ახლაც მის სამუშაო ოთახში გამოსაჩენ ადგილას დევს. რა ამბავი უძღოდა წინ ამ მატარებლის ყიდვას?
- კბილის ექიმთან მისვლის მეშინოდა, დღესაც ასე ვარ, სტომატოლოგიურ პროცედურებს ვერ ვიტან. მამა დამპირდა, კბილს თუ ამოიღებ, მატარებელს გიყიდიო. და აი, ამის ხათრით გადავდგი ის ნაბიჯი, რომ სტომატოლოგთან თამამად წავყევი. გამოვედით თუ არა ექიმის კაბინეტიდან, იქვე ახლოს, მაშინდელ ლენინის მოედანზე მდებარე უნივერმაღში, მამამ 18 მანეთად ეს საჩუქარი მიყიდა. მატარებლით ხშირად ვთამაშობდი. ახალ წელს, ნაძვის ხის ირგვლივ ავაწყობდი და ძალიან მიხაროდა. ჩემში ნელ-ნელა, სათამაშოებისადმი განსაკუთრებული სიყვარულის ჭიამ გაიღვიძა. მგონი სათამაშოების ფაბრიკის დირექტორი უნდა ვყოფილიყავი...
- პატარა ავტომობილების შთამბეჭდავი რაოდენობა გაქვთ.
- მანქანების კოლექცია ძირითადად რკინისაა, ინგლისური და ამერიკული მოდელების მთელი სერია მაქვს. ხანდახან დავფიქრდები, - რა ჯანდაბად მინდა? შვილიშვილებს ესენი სათამაშოდ რომ მისცე, დედას უტირებენ და არც უნდა მიაკარო, თუ თავში ჭკუა გაქვს. დღესაც პატარა ბავშვივით მიყვარს და მაღაზიაში მათკენ თვალიც ხშირად გამექცევა ხოლმე. შეიძლება ვიღაცას გაეცინოს და თქვას, ეს რა თამაშიაო? თუმცა, პატარა მანქანებისგან განსხვავებით, თვითმფრინავის მოდელებს სათამაშოს ვერ დაარქმევ. ვინც მათ აწარმოებს და ყიდის, დიდ ფულს შოულობს, ეს ბიზნესია. ამ საკითხს მსოფლიოში სერიოზულად უდგებიან. წელიწადში რამდენჯერმე უდიდესი გამოფენა-გაყიდვები იმართება. უნდა ნახოთ, რა სილამაზეა...
- ბავშვობაში როცა რამე მოგეწონებოდათ, არ სთხოვდით მამას, რომ ეყიდა?
- არა, ძალიან მორიდებული ვიყავი. მშობლები თვითონ თუ შემომთავაზებდნენ, არჩევანს სიამოვნებით გავაკეთებდი. მხოლოდ ერთხელ, პლასტმასის ასაწყობი თვითმფრინავების გერმანული მოდელების ასლები იყიდებოდა და მამას ვთხოვე, ძალიან მინდოდა შემეძინა, მაშინ უფროსკლასელი ვიყავი. ისინიც შენახული მაქვს, აქ უბრალოდ ყველაფერს ვერ დატევ. მანამდე, პირველი თვითმფრინავი მამამ მოსკოვიდან ჩამომიტანა, იმდენად დახვეწილი და ლამაზი იყო, რომ მას შემდეგ ყველგან თვითმფრინავებს დავეძებდი. ამ ტიპის პროდუქცია ვორონცოვზე "ნორჩი ტექნიკოსის" მაღაზიაში შემოჰქონდათ. რიგები იდგა ხოლმე, მარტო ჩემი ტოლები კი არ ყიდულობდნენ, ყველა ასაკის მყიდველი ჰყავდა. მერე მოქმედი მოდელებით დავინტერესდი. დედამ ნორჩ ტექნიკოსთა სახლში წამიყვანა, სადაც ავიამოდელიზმის წრეზე შევედი. რადგან მთელი გონება აქეთ გადავრთე, სკოლაში სწავლას მოვუკელი, ორიანებიც გამოვურიე და ნახევარი წლის შემდეგ, დედამ დამსაჯა - წრიდან გამომიყვანა. ეს ამბავი ხინჯად დამრჩა... განაგრძეთ კითხვა
