"გასაქცევიც არ მქონდა და ვერ გავიგე, სად წავსულიყავი" - ნიკა ჩოხელის ტკივილი

"ეს ამბავი 24 იანვარს მოხდა. კვირა დღე იყო, ბიძაშვილთან და ძმასთან ერთად ფასანაურში მივდიოდი. ცოტათი თოვდა. ცივი, ყინვიანი ამინდი იყო", - ასე იწყებს ამბის მოყოლას გოდერძი ჩოხელის უმცროსი ვაჟი - ნიკა. ეს ის დღეა, როცა იგი ავტოავარიაში მოყვა და დიდ სიმაღლეზე ხევში გადავარდა. მის ბედად, ჟინვალჰესში წყლის დონე დაწეული იყო. ვარდნის სიმაღლესა და სირთულეს თუ გავითვალისწინებთ, შეიძლება ითქვას, რომ ნიკას გადარჩენა სასწაულის ტოლფასია.

- ჟინვალჰესთან, 300 არაგველის ძეგლს რომ გასცდები, მკვეთრი მოსახვევია. ძალიან ნელა მივდიოდით. კარგი საბურავები გვქონდა, მანქანა გამართული იყო, არ სრიალებდა, მაგრამ ამ მოსახვევში შევედით თუ არა, საპირისპირო მხრიდან ჯიპი შემოვარდა და დაგვეჯახა. მძიმე დაზიანება არც ერთს არ მიგვიღია. მანქანებიდან გადმოვედით და მძღოლმა აღიარა, რომ ავარია მისი შეცდომის გამო მოხდა. გვითხრა, ზარალს ავანაზღაურებო. ეს არ იყო ძლიერი შეჯახება, გვერდები "გავუსვით". ჩემს ბიძაშვილს ცხვირიდან სისხლი მოსდიოდა. სისხლი თოვლით მოვწმინდე, მერე ევაკუატორს ვურეკავდი. მანქანის უკანა მხარეს ვიდექი, ჩემს უკან კი ხევი იყო. უეცრად ყვირილის ხმა შემომესმა. თურმე, მეორე ჯიპი მოსრიალებდა. ისეთ ადგილზე ვიყავი, გასაქცევი არ მქონდა, ვეღარ გავიგე, სად წავსულიყავი, ყველაფერი წამებში მოხდა. ერთადერთი, ის მოვიფიქრე, რომ ჩვენს დამტვრეულ მანქანას ამოვეფარე. ჯიპი ზუსტად იმ მანქანას დაეჯახა, მანქანა კი - მე და ხევში გადამაგდო. ზურგით დავეცი, მერე ძალიან შორს ჩავსრიალდი. ჩემს ბედად, წყალსაცავში წყლის დონე დაწეული იყო, თორემ დავიხრჩობოდი. ძალიან შორს ვიყავი, ვერ მპოულობდნენ. დღის 4 საათი იქნებოდა, ნისლიანი ამინდი იყო.

- გონება დაკარგე?

- დაცემის დროს გავითიშე დაახლოებით 3-4 წუთით. სრიალისას როგორც ჩანს, რაღაცებს ვეჯახებოდი. აზრზე რომ მოვედი, დავიყვირე. ვიღაცის ხმა შემომესმა, მეძახდა, სად ხარო? მერე ჩემამდე მალე ჩამოვიდნენ. იცოდნენ, ჩემი განძრევა არ შეიძლებოდა და ამოყვანა საკუთარი ძალებით არ უცდიათ. მაშველებს დაელოდნენ, რომ დაფაზე დავეწვინე, სხეული დაეფიქსირებინათ.

ნინო მელაშვილი, ნიკას დედა:

- წარმოიდგინეთ, ამ დროს ჩემი მერე შვილი - ლუკა რა მდგომარეობაში იყო. მივიხედე და ნიკა აღარსად ჩანდა, არც ხმას გვაგონებდა. იქვე მისი ცალი ფეხსაცმელი ეგდო. ხევში გადავიხედე, მერე მანქანის ქვეშ ვეძებდი, მაგრამ იქაც რომ ვერ ვნახე, ცოცხალი აღარც მეგონაო. ლუკა შოკში იყო, ჩემი ძმისშვილიც საშინელ მდგომარეობაში გახლდათ.

ნიკა:

- წყლასაცავამდე ძალიან მცირე მანძილი მაშორებდა.

ნინო:

- როგორც ჩანს, პატარა თოვლი რომ იდო, მაგანაც უშველა. თან, ნიკა ჯანსაღი ცხოვრების წესით ცხოვრობს: ბავშვობაში ფეხბურთს თამაშობდა, მერე წლების განმავლობაში ტრენაჟორებზე ვარჯიშობდა, სწორად იკვებებოდა, არ სვამდა, არ ეწეოდა. ვარდნის დროსაც კი სხეულს ფლობდა და კისრის ფუძის მოტეხილობას გადარჩა. რამდენიმეტონიანი მანქანის დარტყმას ეხუმრები? ისეთი მძიმე დარტყმა იყო, ზურგით გადააგდო და ზურგითვე დაეცა. ჰქონდა დაბეჟილობები, თავი გაჩეხილი. შინაგან ორგანოებზე დაკვირვებას აწარმოებდნენ. საავადმყოფოში რომ მოიყვანეს, კუნთები დაძაბული და შეკრული ჰქონდა.

- დიაგნოზი რა არის?

- მკერდის მესამე და მეოთხე მალების მოტეხილობა, ზურგის ტვინზე კომპრესიით. მოტეხილი ნაწილი ზურგის ტვინზე ზეწოლას ახდენდა. ოპერაცია გოგი მაღალაშვილმა და გელა მენთეშაშვილმა გაუკეთეს. მალები დამაგრდა, რომ ზურგის ტვინზე ზეწოლა მოხსნილიყო. მნიშვნელოვანია ისიც, რომ ამ მდგომარეობას კუნთების მუდმივად დაჭიმულ მდგომარეობაში ყოფნა დაერთო, რასაც სპასტიკას უწოდებენ. ზოგიერთს კუნთები მოდუნებულ მდგომარეობაში აქვს, ნიკა კი პირიქით, წამალს სვამს, რომ დაჭიმულობა მოეხსნას.

- ეს მდგომარეობას ართულებს?

- მუდმივმა დაჭიმულობამ შესაძლოა, კუნთის დამოკლება გამოიწვიოს. ეს მდგომარეობას ართულებს. ოპერაციის ჩატარება სასწრაფოა. ერთი წლის მერე აღდგენა აღარ ხდება. სასურველია, ოპერაცია 6 თვეში მოესწროს, 5 თვე უკვე გავიდა ამ ტრავმის მიღებიდან.

- ნიკა, ახლა ტკივილის შეგრძნება გაქვს?

ნიკა:

- ნაკლებად. ფეხზე სიცხეს და სიცივეს - ვერა, მაგრამ ოდნავ შეხებასაც კი ვგრძნობ. იმედი მაქვს, გავივლი.

ნინო:

- ყველა ექიმი გვეუბნება, ნიკას ისეთი კომპლექსური მკურნალობა და რეაბილიტაცია უნდა, როგორიც საქართველოში არ ტარდება. ამიტომ იძულებულები ვართ, საზღვარგარეთ წავიყვანოთ. რამდენიმე დღეა კლინიკას ვეძებთ. შვეიცარიიდან სრული გარანტია მოგვცეს, მაგრამ მკურნალობა ამ ქვეყანაში ძვირი ჯდება. ყველგან სამთვიან კურსს გვთავაზობენ. ახლახან ავსტრიიდან მოგვივიდა პასუხი, რომ მკურნალობას შედეგი აუცილებლად ექნება და გავლას შეძლებს, მაგრამ ჩვენ საჭირო თანხა არ გვაქვს.

- სამთვიანი რეაბილიტაციის კურსის ღირებულება რამდენია?

- 40 ათას ევრომდე ჯდება, მაგრამ ნიკა მარტო ვერ წავა, თან ლუკა უნდა ახლდეს, ეს კი ხარჯს ზრდის. მთლიანობაში, 50 ათასი ევრო მაინც არის საჭირო. მოგვწერეს, ამ კატეგორიის ავადმყოფები უცხო გარემოში რომ ხვდებიან, დეპრესია ემართებათო. ლუკასთვის ყველაზე იაფფასიანი სასტუმრო მოვიძიეთ. ... განაგრძეთ კითხვა