წლებია, თურქულ სცენაზე ქართული მუსიკის ფონზე, ზოგჯერ თურქული ელემენტების თანხლებით, ტრადიციული ქართული ცეკვები სრულდება, რომელსაც თურქულად ასაღებენ. უმეტესად, ქართული ცეკვები თურქულ სტილს არის მორგებული და ცეკვისას ცეცხლს იყენებენ, ზოგჯერ კი აზერბაიჯანული და სომხური ილეთებითაა გამრავალფეროვნებული...
ჟურნალ "გზის" ჟურნალისტი თურქეთში მცხოვრებ და მოღვაწე ქართველებს ესაუბრა:
მეგი ცნობაძე, თურქეთში მცხოვრები ქართველი:
- პირველად რომ ვუყურე, ვერ მივხვდი, ეს ჩემი მშობლიური მუსიკაა თუ უბრალოდ წააგავს-მეთქი? აზიური სტილიც დაჰკრავდა, ზურნის თანხლებით ურკავდნენ "მოხევის ქალო თინაოს" მელოდიას... - ეს ჩვენებურია, ქართული-მეთქი, ვუთხარი ჩემს თურქ მეგობარს. - რას ამბობ, ეს ჩვენი კულტურაა. ჩვენები ხომ დიდხანს ბატონობდნენ საქართველოში და ალბათ ადგილობრივებმა "დაიტოვეს" რაღაცებიო... - "დამამშვიდა" მან. სიმწრის ცრემლები მომდიოდა, - ნეტა დაკვრა ვიცოდე, რომ ამ ყველაფრის ნამდვილი, ქართული ვერსია შევუსრულო-მეთქი...
ლადო წითაშვილი, თურქეთში მოცეკვავე ქართველი:
- როცა სხვა ანსამბლების თურქული ელემენტებით გაჯერებული ქართული ცეკვები ვნახეთ, ჩვენს გაოცებას საზღვარი არ ჰქონდა. ჩავთვალეთ, რომ ვიღაცამ მიზანმიმართულად გააკეთა. თურქეთში საქართველოს საკუნსულოსაც კი მივმართეთ, თუმცა, იქიდან "დიპლომატიური" პასუხი მივიღეთ... 20 წელია, ქართველების, სომხების, აზერბაიჯანელებისა და თურქების მონაწილეობით, სხვადასხვა ჯგუფი და ანსამბლი ქართულ ცეკვას ხან თურქული კულტურის ნაწილად, ხან კი, კავკასიურ ცეკვებად წარმოაჩენენ. ცეკვის ილეთების უმეტესობა ქართულია, მაგრამ ცუდად შესრულებული. პატრიოტულ თემატიკას რომ თავი დავანებოთ, ესთეტიკური და პროფესიული მხარეც თვალში საცემია, - გათურქულებული მუსიკის ფონზე, ეს ყველაფერი მაინცდამაინც სასიამოვნო საცქერი არ არის.
რას ამბობენ ამ საკითხზე ის ქართველი მოცეკვავეები, ვინც თურქული ანსამბლების სახელით ქართულ ცეკვებს ასრულებენ, სრულად წაიკითხეთ ჟურნალ "გზის" 30 ივნისის ნომერში.