ბერი ერ­მო­ლა­ო­სი (ჭე­ჟია), რო­მე­ლიც ათო­ნის მთის წმინ­და პან­ტე­ლე­ი­მო­ნის სა­ხე­ლო­ბის მო­ნას­ტერ­ში მოღ­ვა­წე­ობს, ღია წე­რილს აქ­ვეყ­ნებს, რო­მელ­შიც სა­ქარ­თვე­ლოს პო­ლი­ტი­კურ კურსთან და­კავ­ში­რე­ბით სა­კუ­თარ მო­საზ­რე­ბებს გა­მოთ­ქვამს:

"ჩემო საყ­ვა­რე­ლო მე­გობ­რე­ბო!

თით­ქმის წე­ლი­წა­დია, რაც ჩემი ფე­ის­ბუ­კის გვერ­დი დავ­ხუ­რე და ამის მი­ზე­ზიც იქვე გაც­ნო­ბეთ. მა­შინ ვფიქ­რობ­დი, რომ რო­დის­მე ისევ დავ­ბრუნ­დე­ბო­დი, რომ თქვენ­თვის ჩემი სუ­ლი­ე­რი ცხოვ­რე­ბის გა­მოც­დი­ლე­ბის ახა­ლი დე­ტა­ლე­ბი გა­მე­ზი­ა­რე­ბი­ნა, მაგ­რამ, ვფიქ­რობ, სხვა­დას­ხვა მი­ზე­ზით, უახ­ლო­ეს მო­მა­ვალ­ში ეს არ მოხ­დე­ბა. ამ წე­რილს კი ვწერ, რო­გორც ერ­თგვარ ან­დერძს და მას­ში იმ ერ­თა­დერთ სა­კითხს მინ­და შე­ვე­ხო, რო­მელ­საც აქამ­დე არა­სო­დეს შევ­ხე­ბი­ვარ - ჩემი სამ­შობ­ლოს პო­ლი­ტი­კურ ორი­ენ­ტა­ცი­ას. მე კარ­გად მაქვს გა­სიგ­რძე­გა­ნე­ბუ­ლი, რომ ბერი არ უნდა ჩა­ე­რი­ოს პო­ლი­ტი­კურ სა­კი­თხებ­ში და ამა­ზე მე თა­ვად ბევ­რჯერ და­მი­წე­რია, მაგ­რამ არის პო­ლი­ტი­კა ყო­ფი­თი, ყო­ველ­დღი­უ­რი და პრაქ­ტი­კუ­ლი და არის პო­ლი­ტი­კა ფუნ­და­მენ­ტა­ლუ­რი, ერის სა­სი­ცო­ცხლო ინ­ტე­რე­სე­ბის გან­მსა­ზღვრე­ლი. თუ პირ­ველ­ში ჩა­რე­ვა ბე­რის სუ­ლი­ერ გან­ვი­თა­რე­ბას მარ­თლაც დიდ ზი­ანს მი­ა­ყე­ნებს, მე­ო­რე­ში ჩა­უ­რევ­ლე­ბა მას სა­კუ­თარ ფეს­ვებს მოგ­ლე­ჯილ, სა­კუ­თარ ეგო­ში ჩა­კე­ტილ გულ­გრილ ადა­მი­ა­ნად აქ­ცევს. როცა ქვეყ­ნის სა­სი­ცო­ცხლო ინ­ტე­რეს­მა მო­ი­თხო­ვა, ბე­რად აღ­კვე­ცილ­მა თორ­ნი­კე ერის­თავ­მა ანა­ფო­რა გა­ი­ხა­და და აბ­ჯა­რი აის­ხა; როცა სამ­შობ­ლოს გა­ნად­გუ­რე­ბის რე­ა­ლუ­რი საფრ­თხე და­ე­მუქ­რა, ბერ­მა თევ­დო­რემ მტერს გზა აუბ­ნია; როცა ქარ­თუ­ლი ჯარი მტრის მო­სა­გე­რი­ებ­ლად იკ­რი­ბე­ბო­და, მე­წი­ნა­ვე­თა რი­გებ­ში ბე­რე­ბი ყო­ველ­თვის იდ­გნენ. ჩვე­ნი ერის ის­ტო­რი­უ­ლი ბე­დის სპე­ცი­ფი­უ­რო­ბა ითხოვ­და ბე­რე­ბის­გან სამ­შობ­ლოს სიყ­ვა­რუ­ლის ასე­თი უკი­დუ­რე­სი ფორ­მით გა­მოვ­ლი­ნე­ბის აუ­ცი­ლებ­ლო­ბას.

მე მგო­ნია, რომ დღეს ჩვე­ნი ერი სწო­რედ ისე­თი სა­ბე­დის­წე­რო ის­ტო­რი­უ­ლი არ­ჩე­ვა­ნის წი­ნა­შე დგას, რომ გან­ზე დგო­მის ფუ­ფუ­ნე­ბის უფ­ლე­ბა არა­ვის აქვს. არ­ჩე­ვა­ნი კი მარ­თლაც სა­ბე­დის­წე­რო შე­იძ­ლე­ბა აღ­მოჩ­ნდეს და არას­წორ­მა პო­ზი­ცი­ამ ჩვე­ნი ერის ყოფ­ნა არ­ყოფ­ნის სა­კი­თხიც შე­იძ­ლე­ბა და­ა­ყე­ნოს. მხედ­ვე­ლო­ბა­ში მაქვს სა­ქარ­თვე­ლოს პო­ლი­ტი­კუ­რი ორი­ენ­ტა­ცი­ის სა­კი­თხი: და­სავ­ლე­თის­კენ თუ რუ­სე­თის­კენ? ჩემი ასე­თი შეშ­ფო­თე­ბის მი­ზე­ზი კი ის უნებ­ლიე დაკ­ვირ­ვე­ბაა, რო­მე­ლიც ჩემი 15 წელი ათონ­ზე ცხოვ­რე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში სა­ქარ­თვე­ლო­დან ათონ­ზე მო­სულ მომ­ლოც­ვე­ლებ­თან (რო­მელ­თა აბ­სო­ლუ­ტუ­რი უმ­რავ­ლე­სო­ბა სა­სუ­ლი­ე­რო პი­რია) ურ­თი­ერ­თო­ბი­სას მათ­თან სა­უ­ბარ­ში გა­მო­იკ­ვე­თა. საქ­მე იმა­შია, რომ სულ უფრო იზ­რდე­ბა რუ­სე­თი­სად­მი მათი პო­ზი­ტი­უ­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა და, პი­რი­ქით, რაც დრო გა­დის, მე­ტია ევ­რო­პუ­ლი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბი­სა და კულ­ტუ­რის ნე­გა­ტი­უ­რი შე­ფა­სე­ბა.

მე ძა­ლი­ან მწყდე­ბა ამა­ზე გული, რომ სწო­რედ ჩვე­ნი ეკ­ლე­სი­ის ზო­გი­ერ­თი წევ­რია სა­ზო­გა­დო­ე­ბა­ში ასე­თი გან­წყო­ბის მხარ­დამ­ჭე­რი. ნუთუ დაგ­ვა­ვი­წყდა, ვინ და­არ­ღვია უხე­შად გე­ორ­გი­ევ­სკის ტრაქ­ტა­ტი და მოს­პო ქარ­თუ­ლი სა­ხელ­მწი­ფო­ებ­რი­ო­ბა? ვინ გა­ა­უქ­მა სა­ქარ­თვე­ლოს ეკ­ლე­სი­ის ავ­ტო­კე­ფა­ლია? ეკ­ლე­სია-მო­ნას­ტრე­ბის რუ­სი­ფი­კა­ცი­ის გზით ვინ გაგ­ვი­ჩა­ნა­გა ბერ-მო­ნას­ტრუ­ლი ცხოვ­რე­ბა? ვინ და­ხო­ცა ჩვე­ნი ეკ­ლე­სი­ის ათა­სო­ბით მსა­ხუ­რი და­სახ­ვრეტ პო­ლი­გო­ნებ­ზე თუ გუ­ლა­გის ბა­ნა­კებ­ში? ვინ წა­ა­ქე­ზა ჩვენს წი­ა­ნაღ­მდეგ და სამ­ტროდ გა­დაგ­ვკი­და ჩვე­ნი ძმე­ბი აფხა­ზე­ბი და ოსე­ბი? ვინ წაგ­ვარ­თვა ჩვე­ნი მი­წა­წყლის 1/3 და ნა­ხე­ვარ მი­ლი­ონ­ზე მეტი ქარ­თვე­ლი ლტოლ­ვი­ლად აქ­ცია სა­კუ­თარ სამ­შობ­ლო­ში? ვინ გვი­პი­რებ­და ქარ­თუ­ლი ენის, რო­გორც სა­ხელ­მწი­ფო ენის წარ­თმე­ვას? სა­სან­გრე ბა­რე­ბით ვინ და­ხო­ცა 9 აპ­რილს ჩვე­ნი დები და დე­დე­ბი? ამ კი­თხვებ­ზე პა­სუ­ხი ყვე­ლამ იცის და ის მხო­ლოდ ერ­თია - რუ­სე­თის იმ­პე­რი­ამ. ამი­ტომ ჩემ­თვის ყოვ­ლად გა­სა­ო­ცა­რია ქარ­თვე­ლი ადა­მი­ა­ნის და, გან­სა­კუთ­რე­ბით, სა­სუ­ლი­ე­რო პი­რის სიმ­პა­თია მთე­ლი ცი­ვი­ლი­ზი­რე­ბუ­ლი მსოფ­ლი­ოს მიერ ბო­რო­ტე­ბის იმ­პე­რი­ად აღი­ა­რე­ბუ­ლი სა­ხელ­წი­ფოს მი­მართ. ეს ჩვე­ნი მრა­ვალ­სა­უ­კუ­ნო­ვა­ნი ის­ტო­რი­ის და­ვი­წყე­ბა და სა­ქარ­თვე­ლოს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბით­ვის მებ­რძოლ გმირ­თა ხსოვ­ნის შე­უ­რა­ცხყო­ფაა; ეს ჩვე­ნი დი­ა­დი მე­ფის და­ვით აღ­მა­შე­ნებ­ლის ძა­ლის­ხმე­ვის იგ­ნო­რი­რე­ბაა, რო­მელ­მაც სწო­რედ ევ­რო­პე­ლი მო­ლაშ­ქრე­ე­ბი გა­ი­ხა­და მო­კავ­ში­რედ აღ­მო­სავ­ლე­თის ურ­დო­ე­ბის­გან სა­ქარ­თვე­ლოს გა­თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სათ­ვის ბრძო­ლა­ში; ეს რუს­თა­ვე­ლის მსოფლხედ­ვე­ლო­ბის უარ­ყო­ფაა, რო­მელ­მაც ევ­რო­პა­ში თით­ქმის პირ­ველ­თა­გან­მა ლი­ტე­რა­ტუ­რა­ში და­ა­ა­ფიქ­სი­რა ჰუ­მა­ნის­ტუ­რი იდე­ე­ბი; ეს სულ­ხან-სა­ბას მი­სი­ის შე­უ­რა­ცხყო­ფაა, რო­მე­ლიც და­სავ­ლეთ ევ­რო­პის მო­ნარ­ქთა­გან მო­ე­ლო­და შვე­ლას; ეს დიდი ილია ჭავ­ჭა­ვა­ძის მოღ­ვა­წე­ო­ბის სრუ­ლი იგ­ნო­რი­რე­ბაა, რო­მელ­მაც მთე­ლი ცხოვ­რე­ბა მი­უ­ძღვნა და თვით სი­ცო­ცხლეც შეს­წი­რა სა­ქარ­თვე­ლო­ში ევ­რო­პუ­ლი კულ­ტუ­რის დამ­კვიდ­რე­ბის საქ­მეს; ეს მე­რაბ კოს­ტა­ვას და ზვი­ად გამ­სა­ხურ­დი­ას ხსოვ­ნის შე­უ­რა­ცხყო­ფაა, რომ­ლებ­მაც სი­ცო­ცხლე შეს­წი­რეს რუ­სე­თის იმ­პე­რი­ის კლან­ჭე­ბი­დან სა­ქარ­თვე­ლოს გა­მოხ­სნას. ეს სხვა არა­ფე­რია, თუ არა სა­ქარ­თვე­ლოს სა­სი­ცო­ცხლო ინ­ტე­რე­სე­ბის ღა­ლა­ტი. და რა უსუ­სუ­რია ამ პო­ზი­ცი­ის მქო­ნე პირ­თა მთა­ვა­რი არ­გუ­მენ­ტი, რო­მე­ლიც რუ­სუ­ლი სპეც­სამ­სა­ხუ­რე­ბის მიერ იქნა შე­მოგ­დე­ბუ­ლი კონ­სერ­ვა­ტი­უ­ლად გან­წყო­ბილ პირ­თა ან­კეს­ზე წა­მო­სა­გე­ბად, რომ თით­ქოს და­სავ­ლუ­რი კულ­ტუ­რა მან­კი­ე­რე­ბა­თა იდე­ა­ლი­ზა­ცი­ის და გაღ­მერ­თე­ბის გზას ად­გას და ამი­ტომ მი­უ­ღე­ბე­ლია ტრა­დი­ცი­უ­ლი სა­ზო­გა­დო­ე­ბე­ბის­თვის. ეს სრუ­ლი სიც­რუ­ეა! დიახ, და­სავ­ლუ­რი კულ­ტუ­რა შემ­წყნა­რებ­ლუ­რად ეკი­დე­ბა ადა­მი­ა­ნის სი­სუს­ტე­ებს, მაგ­რამ მხო­ლოდ იმი­ტომ, რომ, რო­გორც უფა­ლი, პა­ტივს სცემს ადა­მი­ა­ნის თა­ვი­სუფ­ლე­ბას, რო­გორც ქრის­ტე ცდი­ლობს არ გან­სა­ჯოს ის და თა­ვად ადა­მი­ანს და­უ­ტო­ვოს შე­საძ­ლებ­ლო­ბა გა­ა­კე­თოს სწო­რი არ­ჩე­ვა­ნი. დიახ, ეს პრო­ცე­სი არ არის და­ზღვე­უ­ლი უკი­დუ­რე­სო­ბე­ბის­გან, გა­დახ­ვე­ვე­ბის­გან და ბო­რო­ტად გა­მო­ყე­ნე­ბის­გან, მაგ­რამ ის გა­ცი­ლე­ბით პროგ­რე­სი­უ­ლია, ვიდ­რე ადა­მი­ან­ზე უხე­ში ძა­ლა­დო­ბა და სას­ტი­კი რეპ­რე­სია.

არც ის არ­გუ­მენ­ტია ან­გა­რიშ­გა­სა­წე­ვი, რომ ჩვენ არა­ვის ვჭირ­დე­ბით ევ­რო­პა­ში. დიახ, ჩვენ არ მიგ­ვი­ღე­ბენ არ­სად, არც ევ­რო­კავ­შირ­ში და არც ნა­ტო­ში, სა­ნამ ყვე­ლა­ნი არ გა­ვერ­თი­ან­დე­ბით ევ­რო­პუ­ლი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბის ირ­გვლივ, სა­ნამ არ ვის­წავ­ლით ადა­მი­ა­ნის უფ­ლე­ბე­ბის პა­ტი­ვის­ცე­მას, სა­ნამ არ ავა­შე­ნებთ დე­მოკ­რა­ტი­ულ, თი­თო­ელ ადა­მი­ან­ზე ორი­ენ­ტი­რე­ბულ სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ხელ­მწი­ფოს, სა­ნამ არ და­ვამ­კვიდ­რებთ და­სავ­ლურ პო­ლი­ტი­კურ კულ­ტუ­რას, სა­ნამ არ დავძლევთ კლა­ნუ­რო­ბას, და ნა­თე­სა­ურ-მა­ფი­ურ პრი­ო­რი­ტე­ტებს ნე­ბის­მი­ერ საქ­მი­ა­ნო­ბა­ში, სა­ნამ არ მო­ვი­შო­რებთ კო­რუფ­ცი­ის მო­მაკ­ვდი­ნე­ბელ სენს, სა­ნამ არ მო­ვიხ­დით დიპ­ლო­მო­მა­ნი­ის, და არაპრო­ფე­სი­ა­ნა­ლიზ­მის სა­ხადს, სა­ნამ კონ­კუ­რენ­ცია, რო­გორც პო­ლი­ტი­კურ, ისე ეკო­ნო­მი­კურ სფე­რო­ში არ იქ­ნე­ბა ღია და გამჭვირ­ვა­ლე, სა­ნამ ახალ­გაზ­რდო­ბას არ მივ­ცემთ სა­შუ­ა­ლე­ბას დაბ­რკო­ლე­ბე­ბის გა­რე­შე ია­როს სა­გან­მა­ნათ­ლებ­ლო, თუ სამ­სა­ხუ­რებ­რივ კი­ბე­ზე.

ის, ვი­საც ჯერ­ჯე­რო­ბით ჩვე­ნი სა­ხე­ლიც გა­გო­ნე­ბაც კი არ სურს, დე­მოკ­რა­ტი­ი­სა და ევ­რო­პუ­ლი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბის­კენ ჩვე­ნი თან­მიმ­დევ­რუ­ლი და ჯი­უ­ტი მის­წრა­ფე­ბის შე­დე­გად, ბო­ლოს მა­ინც იძუ­ლე­ბუ­ლი იქ­ნე­ბა გაგ­ვი­ღოს ევ­რო­პუ­ლი თა­ნა­მე­გობ­რო­ბის კარი და გვა­ღი­ა­როს თა­ნას­წორ პარტნი­ო­რად, ხოლო ის, ვინც მზად არის ახ­ლა­ვე ჩაგ­ვი­ხუ­ტოს, უეჭ­ვე­ლად დაგ­ვახ­რჩობს თა­ვის იმ­პე­რი­ულ ბრჭყა­ლებ­ში.

მე ვე­რა­ვინ და­მაბ­რა­ლებს რუ­სო­ფო­ბი­ას, ალ­ბათ, ჩემ გარ­და იშ­ვი­ა­თია სხვა ისე­თი უცხო­ე­ლი, რო­მელ­საც ისე გულ­წრფე­ლად უყ­ვარ­დეს უბ­რა­ლო რუსი ხალ­ხი, რუ­სუ­ლი კულ­ტუ­რა და რუ­სუ­ლი სუ­ლი­ე­რე­ბა, რო­გორც მე. მაგ­რამ მე, რო­გორც მთე­ლი პროგ­რე­სუ­ლი მსოფ­ლიო, აშ­კა­რად ვხე­დავ, რომ დღეს რუსი ხალ­ხი და­ა­ვა­დე­ბუ­ლია იმ­პე­რი­ა­ლიზ­მი­სა და რე­ვან­შიზ­მის სა­ში­ნე­ლი სე­ნით, რომ რუ­სუ­ლი პი­ლი­ტი­კუ­რი ელი­ტა ბო­რო­ტად სარ­გებ­ლობს სა­კუ­თა­რი ხალ­ხის ამ და­ა­ვა­დე­ბით. და ყვე­ლამ უნდა ვე­ვედ­როთ ღმერ­თს, რომ რუსი ხალ­ხის ამ მო­მაკ­ვდი­ნე­ბე­ლი სე­ნი­სან გან­სა­კურ­ნებ­ლად იგი­ვე ღო­ნის­ძი­ე­ბა არ გახ­დეს სა­ჭი­რო, რაც გერ­მა­ნელ ერს დას­ჭირ­და მე­ო­რე მსოფ­ლიო ომში. ამი­ტომ ნე­ბის­მი­ე­რი სა­ღად მო­აზ­როვ­ნე ადა­მი­ა­ნის ვა­ლია, ვინც არ უნდა იყოს ის - ლი­ბე­რა­ლი, თუ კონ­სერ­ვა­ტო­რი, ზო­მი­ე­რი თუ ინ­დი­ფე­რენ­ტუ­ლი, და­ი­კა­ვოს ცალ­სა­ხად მამ­ხი­ლე­ბე­ლი პო­ზი­ცია და უთხრას - არა! - ბო­რო­ტე­ბის იმ­პე­რი­ის აღორ­ძი­ნე­ბას.

ათო­ნის წმ. მთა, 17.06.2016".

წყა­რო: www.kreba2016.ge