სა­ქარ­თვე­ლოს სა­პატ­რი­არ­ქომ წმინ­და სი­ნო­დის სხდო­მის ოქმი გა­მო­აქ­ვეყ­ნა. "ამ­ბე­ბი.გე" წმინ­და სი­ნო­დის სხდო­მის ოქმს უც­ვლე­ლად გთა­ვა­ზობთ:

"2016 წლის 25 მა­ისს სა­ქარ­თვე­ლოს სა­პატ­რი­არ­ქო­ში გა­ი­მარ­თა სა­ქარ­თვე­ლოს მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ის წმ. სი­ნო­დის მო­რი­გი სხდო­მა. სხდო­მას თავ­მჯდო­მა­რე­ობ­და სრუ­ლი­ად სა­ქარ­თვე­ლოს კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქი ილია II. სხდო­მის მდივ­ნად და­ი­ნიშ­ნა სე­ნა­კი­სა და ჩხო­რო­წყუს მიტ­რო­პო­ლი­ტი შიო (მუ­ჯი­რი). წმინ­და სი­ნო­დის წევ­რებს მი­სა­სალ­მე­ბე­ლი სი­ტყვით მი­მარ­თა სრუ­ლი­ად სა­ქარ­თვე­ლოს კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქმა ილია II და ქარ­თველ ერს და­მო­უ­კი­დებ­ლო­ბის აღ­დგე­ნის დღე მი­უ­ლო­ცა.

სი­ნო­დის სხდო­მა­ზე ასე­ვე აღი­ნიშ­ნა ორი სამ­წუ­ხა­რო შემ­თხვე­ვა, რო­მე­ლიც ბოლო დღე­ე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში მოხ­და. ეს არის აფხა­ზე­თი­დან დევ­ნი­ლი გა­ლის რა­ი­ო­ნის მკვიდ­რის გი­ორ­გი ოთხო­ზო­რი­ას სა­ზა­რე­ლი მკვლე­ლო­ბის ფაქ­ტი სოფ. ხურ­ჩა­ში. წმინ­და სი­ნო­დი სამ­ძი­მარს უცხა­დებს გარ­დაც­ვლი­ლის ოჯახს და ლო­ცუ­ლობს მისი სუ­ლი­სათ­ვის. ასე­ვე მწუ­ხა­რე­ბა გა­მო­ით­ქვა სოფ. კორ­ცხელ­ში მომ­ხდა­რი ინ­ცი­დენ­ტის შე­სა­ხებ. წმინ­და სი­ნო­დი მო­უ­წუ­დებს ყვე­ლა პო­ლი­ტი­კურ და სა­ზო­გა­დო­ებ­რივ ძა­ლას ურ­თი­ერ­თპა­ტი­ვის­ცე­მი­სა და სიმ­შვი­დი­სა­კენ.

შემ­დეგ სა­ქარ­თვე­ლოს კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქმა ისა­უბ­რა მო­მა­ვა­ლი წმინ­და და დიდი კრე­ბის გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი მნიშ­ვნე­ლო­ბის შე­სა­ხებ და მად­ლო­ბა გა­მო­უ­ცხა­და იმ სა­სუ­ლი­ე­რო და სა­ე­რო პი­რებს, რომ­ლე­ბიც მო­ნა­წი­ლე­ობ­დნენ აღ­ნიშ­ნუ­ლი კრე­ბის მო­სამ­ზა­დე­ბელ სა­მუ­შა­ო­ებ­ში. შემ­დეგ მის­მა უწ­მინ­დე­სო­ბამ სი­ტყვა გა­დას­ცა წმ. სი­ნო­დის მღვდელმთავ­რებს, რათა აზრი გა­მო­ეთ­ქვათ კრე­ბა­ზე გან­სა­ხილ­ვე­ლი დო­კუ­მენ­ტე­ბე­ბის შე­სა­ხებ.

წმინ­და კრე­ბის სამ­დივ­ნო­ში სა­ქარ­ვე­ლოს ეკ­ლე­სი­ის წარ­მო­მად­გე­ნელ­მა, გო­რი­სა და ატე­ნის მიტ­რო­პო­ლიტ­მა ან­დრი­ამ (გვა­ზა­ვა), კრე­ბა­ზე გან­სა­ხილ­ვე­ლი დო­კუ­მენ­ტე­ბის მოკ­ლე მი­მო­ხილ­ვა გა­ა­კე­თა.

დო­კუ­მენ­ტე­ბის, - "ქორ­წი­ნე­ბის სა­ი­დუმ­ლო და მისი და­მაბ­რკო­ლე­ბე­ლი მი­ზე­ზე­ბი" და "მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ის მი­სია თა­ნა­მედ­რო­ვე მსოფ­ლი­ო­ში", - შე­სა­ხებ ისა­უბ­რა ახალ­ცი­ხი­სა და ტაო-კლარ­ჯე­თის მიტ­რო­პო­ლიტ­მა თე­ო­დო­რემ (ჭუ­ა­ძე).

წმ. სი­ნოდ­მა და­ად­გი­ნა: დო­კუ­მენ­ტის "ქორ­წი­ნე­ბის სა­ი­დუმ­ლო და მისი და­მაბ­რკო­ლე­ბე­ლი მი­ზე­ზე­ბი"-ს ტექ­სტის ორი ად­გი­ლი სა­ჭი­რო­ებს ცვლი­ლე­ბას. კერ­ძოდ, ქვე­თა­ვის "მარ­თლმა­დი­დებ­ლუ­რი ქორ­წი­ნე­ბა" მე-10 მუხ­ლი და ქვე­თა­ვის "ქორ­წი­ნე­ბის და­მაბ­რკო­ლე­ბე­ლი მი­ზე­ზე­ბი" მე-5 მუხ­ლის "ა" პუნ­ქტი.

"მარ­თლმა­დი­დებ­ლუ­რი ქორ­წი­ნე­ბის" მე-10 მუხ­ლში ვკი­თხუ­ლობთ: "ეკ­ლე­სია არ იღებს თა­ვის წევრთა შო­რის ერთი სქე­სის მქო­ნე პირ­თა კავ­შირს, ასე­ვე სხვა ნე­ბის­მი­ე­რი ფორ­მით თა­ნა­ცხოვ­რე­ბას გარ­და ქორ­წი­ნე­ბი­სა. ეკ­ლე­სია მი­მარ­თავს მთელ სა­მო­ძღვრო ძა­ლის­ხმე­ვას, რომ მის­მა წევ­რებ­მა, რომ­ლე­ბიც ასეთ კავ­შირ­ში იმ­ყო­ფე­ბი­ან, მი­აღ­წი­ონ ჭეშ­მა­რიტ სი­ნა­ნულს და სიყ­ვა­რულს, კურ­თხე­ულს ეკ­ლე­სი­ის მიერ".

იგი უნდა შე­იც­ვა­ლოს შემ­დეგ­ნა­ი­რად:

"ეკ­ლე­სის­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლია ერთი სქე­სის მქო­ნე პირ­თა შო­რის სქე­სობ­რი­ვი კავ­ში­რი, ასე­ვე თა­ნა­ცხოვ­რე­ბის სხვა, ქორ­წი­ნე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი, ნე­ბის­მი­ე­რი ფორ­მა და გმობს ამ ცოდ­ვას. ეკ­ლე­სია წუხს ამ­გვარ ცოდ­ვა­ში მყო­ფი ადა­მი­ა­ნე­ბის უკ­ვდა­ვი სუ­ლის მა­რა­დი­უ­ლი ხვედ­რის გამო და მი­მარ­თავს მთელ სა­მო­ძღვრო ძა­ლის­ხმე­ვას, რათა მათ შე­იც­ნონ ამ ცოდ­ვის უკი­დუ­რე­სი სიმ­ძი­მე და ჭეშ­მა­რი­ტი სი­ნა­ნუ­ლის გზით გა­ნე­შო­რონ მას".

"ქორ­წი­ნე­ბის და­მაბ­რკო­ლე­ბე­ლი მი­ზე­ზე­ბის" მე-2 ნა­წი­ლის მე-5 მუხ­ლის "ა" პუნ­ქტში ვკი­თხუ­ლობთ: "ქორ­წი­ნე­ბა მარ­თლმა­დი­დებ­ლე­ბი­სა არა­მარ­თლმა­დი­დებ­ლებ­თან იკ­რძა­ლე­ბა კა­ნო­ნი­კუ­რი აკ­რი­ბი­ის მი­ხედ­ვით და არ იკურ­ხე­ბა (ტრუ­ლის კრე­ბის 72-ე კა­ნო­ნი), თუმ­ცა შე­საძ­ლე­ბე­ლია იკურ­თხოს შემ­წყნა­რებ­ლო­ბი­თა და კაც­თმოყ­ვა­რე­ო­ბით, მაგ­რამ იმ პი­რო­ბით, რომ ამ ქორ­წი­ნე­ბის შე­დე­გად და­ბა­დე­ბუ­ლი ბავ­შვე­ბი მო­ი­ნათ­ლე­ბი­ან და აღიზ­რდე­ბი­ან მარ­თლმა­დი­დე­ბელ ეკ­ლე­სი­ა­ში".

აღ­ნიშ­ნულ მუხ­ლში უნდა დარ­ჩეს ტექ­სტის პირ­ვე­ლი ნა­წი­ლი, სა­დაც წე­რია: "ქორ­წი­ნე­ბა მარ­თლმა­დი­დებ­ლე­ბი­სა არა­მარ­თლმა­დი­დებ­ლებ­თან იკ­რძა­ლე­ბა კა­ნო­ნი­კუ­რი აკ­რი­ბი­ის მი­ხედ­ვით და არ იკურ­ხე­ბა (ტრუ­ლის კრე­ბის 72-ე კა­ნო­ნი)", ხოლო მე­ო­რე ნა­წი­ლი, სა­დაც ვკი­თხუ­ლობთ, რომ "თუმ­ცა შე­საძ­ლე­ბე­ლია იკურ­თხოს შემ­წყნა­რებ­ლო­ბი­თა და კაცთნ­მოყ­ვა­რე­ო­ბით, მაგ­რამ იმ პი­რო­ბით, რომ ამ ქორ­წი­ნე­ბის შე­დე­გად და­ბა­დე­ბუ­ლი ბავ­შვე­ბი მო­ი­ნათ­ლე­ბი­ან და აღიზ­რდე­ბი­ან მარ­თლმა­დი­დე­ბელ ეკ­ლე­სი­ა­ში", - უნდა იქ­ნას ამო­ღე­ბუ­ლი, რად­გან იგი უპი­რის­პირ­დე­ბა VI მსოფ­ლიო კრე­ბის 72-ე კა­ნონს. სა­ყო­ველ­თა­ოდ ცნო­ბი­ლია, რომ არც ერთ კრე­ბას არ შე­უძ­ლია და­უ­პი­რის­პირ­დეს, გა­ა­უქ­მოს, ან შეც­ვა­ლოს მსოფ­ლიო სა­ეკ­ლე­სიო კრე­ბის მიერ დად­გე­ნი­ლი ნე­ბის­მი­ე­რი კა­ნო­ნი.

დო­კუ­მენ­ტში "მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ის მი­სია თა­ნა­მედ­რო­ვე მსოფ­ლი­ო­ში" უნდა შე­ვი­დეს სამი ცვლი­ლე­ბა:

ძი­რი­თა­დი ქვე­სა­თა­უ­რი­დან, რო­მე­ლიც ასე იკი­თხე­ბა: "მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ის წვლი­ლი ერებს შო­რის მშვი­დო­ბის, სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის, თა­ვი­სუფ­ლე­ბის, ძმო­ბი­სა და სიყ­ვა­რუ­ლის მი­საღ­წე­ვად, რა­სობ­რი­ვი დის­კრი­მი­ნა­ცი­ის, ასე­ვე სხვა სა­ხის დის­კრი­მი­ნა­ცი­ის აღ­მო­სა­ფხვრე­ლად", უნდა იყოს ამო­ღე­ბუ­ლი ფრა­ზა, - "ასე­ვე სხვა სა­ხის დის­კრი­მი­ნა­ცი­ის", - რად­გან იგი მრა­ვალ­გვა­რი გა­გე­ბის სა­შუ­ა­ლე­ბას იძ­ლე­ვა.

ამა­ვე დო­კუ­მენ­ტის "ა" ქვე­თა­ვის ("ადა­მი­ა­ნუ­რი პი­როვ­ნე­ბის ღირ­სე­ბა") მე-3 მუხ­ლში წე­რია: "ამ სფე­რო­ში უფრო ფარ­თო თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის წი­ნა­პი­რო­ბად შე­იძ­ლე­ბა მი­ვიჩ­ნი­ოთ ადა­მი­ა­ნის პი­როვ­ნე­ბის მა­ღა­ლი ღირ­სე­ბის სა­ყო­ველ­თაო აღი­ა­რე­ბა. ად­გი­ლობ­რი­ვი მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ე­ბი მო­წო­დე­ბულ­ნი არი­ან, რათა თა­ვი­ან­თი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნონ რე­ლი­გი­ა­თა­შო­რის დი­ა­ლოგ­სა და თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა­ში, ამის მეშ­ვე­ო­ბით კი - ფა­ნა­ტიზ­მის ნე­ბის­მი­ე­რი გა­მოვ­ლი­ნე­ბის დაძ­ლე­ვა­ში, ხალ­ხთა შო­რის მე­გობ­რო­ბის, თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სა და მშვი­დო­ბის გან­სამ­ტკი­ცებ­ლად მთელ მსოფ­ლი­ო­ში, ყო­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნის სა­სი­კე­თოდ, რა­სი­სა და რე­ლი­გი­ის მი­უ­ხე­და­ვად. იგუ­ლის­ხმე­ბა, რომ ეს თა­ნამ­შომ­ლო­ბა გა­მო­რი­ცხავს რო­გორც სინ­კრე­ტიზმს, ასე­ვე რო­მე­ლი­მე ერთი რე­ლი­გი­ის ძა­ლა­დო­ბის მცდე­ლო­ბას სხვა რე­ლი­გი­ებ­ზე".

სი­ნო­დის დად­გე­ნი­ლე­ბით აღ­ნიშ­ნუ­ლი ტექ­სტი უნდა ჩა­მო­ყა­ლიბ­დეს შემ­დე­გი რე­დაქ­ცი­ით: "ამ სფე­რო­ში უფრო ფარ­თო თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის წი­ნა­პი­რო­ბად შე­იძ­ლე­ბა მი­ვიჩ­ნი­ოთ ადა­მი­ა­ნის პი­როვ­ნე­ბის მა­ღა­ლი ღირ­სე­ბის სა­ყო­ველ­თაო აღი­ა­რე­ბა. მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ე­ბი მო­წო­დე­ბულ­ნი არი­ან, რათა თა­ვი­ან­თი წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნონ რე­ლი­გი­ა­თა­შო­რის დი­ა­ლოგ­სა და თა­ნამ­შრომ­ლო­ბა­ში, ამის მეშ­ვე­ო­ბით კი - ფა­ნა­ტიზ­მის ნე­ბის­მი­ე­რი გა­მოვ­ლი­ნე­ბის დაძ­ლე­ვა­ში, ხალ­ხთა შო­რის მე­გობ­რო­ბის, თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სა და მშვი­დო­ბის გან­სამ­ტკი­ცებ­ლად მთელ მსოფ­ლი­ო­ში, ყო­ვე­ლი ადა­მი­ა­ნის სა­სი­კე­თოდ მისი გან­წმენ­დის, განღმრთო­ბი­სა და სა­უ­კუ­ნო ცხოვ­რე­ბა­ში დამ­კვიდ­რე­ბის მი­ზან­და­სა­ხუ­ლო­ბით, რა­სი­სა და რე­ლი­გი­ის მი­უ­ხე­და­ვად. იგუ­ლის­ხმე­ბა, რომ ეს თა­ნამ­შომ­ლო­ბა გა­მო­რი­ცხავს რო­გორც სინ­კრე­ტიზმს, ასე­ვე რო­მე­ლი­მე ერთი რე­ლი­გი­ის ძა­ლა­დო­ბის მცდე­ლო­ბას სხვა რე­ლი­გი­ებ­ზე, რაც, ბუ­ნებ­რი­ვია, არ გუ­ლის­ხმობს წმინ­და ეკ­ლე­სი­ის მი­სი­ო­ნე­რუ­ლი მოღ­ვა­წე­ო­ბის უარ­ყო­ფას".

"გ" ქვე­თა­ვის ("მშვი­დო­ბი­სა და სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბის შე­სა­ხებ") პირ­ველ მუხ­ლში უნდა დარ­ჩეს შემ­დე­გი ტექ­სტი:

"მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სია ოდით­გან­ვე აღი­ა­რებს და აცხა­დებს, რომ მშვი­დო­ბა­სა და სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბას ხალ­ხთა ცხოვ­რე­ბა­ში ცენ­ტრა­ლუ­რი ად­გი­ლი უკა­ვია. ქრის­ტე­ში ეს გა­მო­ცხა­დე­ბა ხა­სი­ათ­დე­ბა რო­გორც "სა­ხა­რე­ბა მშვი­დო­ბი­სა" (ეფ. 6:15), ვი­ნა­ი­დან ქრის­ტემ "მშვი­დო­ბა-ყო სის­ხლი­თა მის ჯუ­ა­რი­სა მი­სი­სა­ი­თა" (კოლ. 1:20), "გა­ხა­რა მშვი­დო­ბა თქვენ, შო­რი­ელ­თა და მახ­ლო­ბელ­თა" (ეფ. 2:17). ის გახ­და "მშვი­დო­ბაი ჩვე­ნი" (ეფ. 2:14). ეს მშვი­დო­ბა, "რო­მე­ლი ჰმატს ყო­ველ­თა გო­ნე­ბა­თა" (ფილ. 4:7), რო­გორც თა­ვად უფალ­მა უთხრა თა­ვის მო­წა­ფე­ებს ჯვარ­ცმის წინ, უფრო ფარ­თო და არ­სე­ბი­თია იმ მშვი­დო­ბა­ზე, რო­მელ­საც აღგ­ვით­ქვამს სო­ფე­ლი: "მშვი­დო­ბა­სა და­გი­ტე­ვებ თქვენ, მშვი­დო­ბა­სა ჩემ­სა მიგ­ცემ თქუ­ენ, არა ვი­თარ სო­ფელ­მან მის­ცის, მე მიგ­ცემ თქუ­ენ (ინ. 14:27)".

ხოლო ამა­ვე მუხ­ლის მე­ო­რე ნა­წი­ლი, სა­დაც წე­რია: "ქრის­ტეს მშვი­დო­ბა არის მწი­ფე ნა­ყო­ფი მას­ში ყო­ველ­თა შე­მოკ­რე­ბი­სა: ადა­მი­ა­ნის პი­როვ­ნე­ბის, რო­გორც ღვთის ხა­ტე­ბის, ღირ­სე­ბი­სა და სი­დი­ა­დის გა­მოვ­ლი­ნე­ბა ადა­მი­ან­თა მოდ­გმი­სა და სამ­ყა­რო­სი, სა­ყო­ველ­თა­ო­ბა მშვი­დო­ბის პრინ­ცი­პე­ბი­სა, თა­ვი­სუფ­ლე­ბი­სა და სო­ცი­ა­ლუ­რი სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბი­სა და ბო­ლოს ადა­მი­ა­ნებ­სა და მსოფ­ლი­ოს ხალ­ხთა შო­რის ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი სიყ­ვა­რუ­ლის ნა­ყო­ფის მო­წევ­ნა", - უნდა იყოს ამო­ღე­ბუ­ლი.

ტექ­სტში ასე­ვე რჩე­ბა ამა­ვე აბ­ზა­ცის ბოლო მო­ნაკ­ვე­თი: "ჭეშ­მა­რი­ტი მშვი­დო­ბა - ეს არის ნა­ყო­ფი ქვე­ყა­ნა­ზე ყვე­ლა ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი პრინ­ცი­პის გან­მტკი­ცე­ბი­სა. ეს არის მშვი­დო­ბა ზე­ცი­დან, რის­თვი­საც მუ­დამ ლო­ცუ­ლობს მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სია თა­ვის ყო­ველ­დღი­ურ ლოც­ვებ­ში, შეს­თხოვს ყოვ­ლის­შემ­ძლე ღმერ­თს, რო­მე­ლიც ის­მენს მათს ლოც­ვებს, რომ­ლე­ბიც რწმე­ნით მი­დი­ან მას­თან".

ასე რომ, აღ­ნიშ­ნუ­ლი ქვე­თა­ვის პირ­ვე­ლი მუხ­ლი ჩა­მო­ყა­ლიბ­დე­ბა შემ­დე­გი სა­ხით: "მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სია ოდით­გან­ვე აღი­ა­რებს და აცხა­დებს, რომ მშვი­დო­ბა­სა და სა­მარ­თლი­ა­ნო­ბას ხალ­ხთა ცხოვ­რე­ბა­ში ცენ­ტრა­ლუ­რი ად­გი­ლი უკა­ვია. ქრის­ტე­ში ეს გა­მო­ცხა­დე­ბა ხა­სი­ათ­დე­ბა რო­გორც "სა­ხა­რე­ბა მშვი­დო­ბი­სა" (ეფ. 6:15), ვი­ნა­ი­დან ქრის­ტემ "მშვი­დო­ბა-ყო სის­ხლი­თა მის ჯუ­ა­რი­სა მი­სი­სა­ი­თა" (კოლ. 1:20), "გა­ხა­რა მშვი­დო­ბა თქვენ, შო­რი­ელ­თა და მახ­ლო­ბელ­თა" (ეფ. 2:17). ის გახ­და "მშვი­დო­ბაი ჩვე­ნი" (ეფ. 2:14). ეს მშვი­დო­ბა, "რო­მე­ლი ჰმატს ყო­ველ­თა გო­ნე­ბა­თა" (ფილ. 4:7), რო­გორც თა­ვად უფალ­მა უთხრა თა­ვის მო­წა­ფე­ებს ჯვარ­ცმის წინ, უფრო ფარ­თო და არ­სე­ბი­თია იმ მშვი­დო­ბა­ზე, რო­მელ­საც აღგ­ვით­ქვამს სო­ფე­ლი: "მშვი­დო­ბა­სა და­გი­ტე­ვებ თქვენ, მშვი­დო­ბა­სა ჩემ­სა მიგ­ცემ თქუ­ენ, არა ვი­თარ სო­ფელ­მან მის­ცის, მე მიგ­ცემ თქუ­ენ" (ინ. 14:27). ჭეშ­მა­რი­ტი მშვი­დო­ბა - ეს არის ნა­ყო­ფი ქვე­ყა­ნა­ზე ყვე­ლა ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი პრინ­ცი­პის გან­მტკი­ცე­ბი­სა. ეს არის მშვი­დო­ბა ზე­ცი­დან, რის­თვი­საც მუ­დამ ლო­ცუ­ლობს მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სია თა­ვის ყო­ველ­დღი­ურ ლოც­ვებ­ში, შეს­თხოვს ყოვ­ლის­შემ­ძლე ღმერ­თს, რო­მე­ლიც ის­მენს მათს ლოც­ვებს, რომ­ლე­ბიც რწმე­ნით მი­დი­ან მას­თან".

დო­კუ­მენ­ტის, - "ეკ­ლე­სი­ის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა და­ნარ­ჩე­ნი ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი სამ­ყა­რო­სად­მი", - შე­სა­ხებ მოხ­სე­ნე­ბა გა­ა­კე­თა ცა­გე­რი­სა და ლენ­ტე­ხის მიტ­რო­პო­ლიტ­მა სტე­ფა­ნემ (კა­ლა­ი­ჯიშ­ვი­ლი). წა­კი­თხუ­ლი იყო ასე­ვე თბი­ლი­სის სა­სუ­ლი­ე­რო აკა­დე­მი­ი­სა და სე­მი­ნა­რი­ის დოგ­მა­ტი­კი­სა და პატ­რო­ლო­გი­ის კა­თედ­რის პრო­ფე­სორ ედი­შერ ჭე­ლი­ძის შე­ნიშ­ვნე­ბი. ტექ­სტის შე­სა­ხებ აზ­რთა სხვა­დას­ხვა­ო­ბა და­ფიქ­სირ­და. თა­ვი­სი პო­ზი­ცია გა­მოთ­ქვეს მან­გლელ­მა მიტ­რო­პო­ლიტ­მა ანა­ნი­ამ (ჯა­ფა­რი­ძე), ფო­თი­სა და ხო­ბის მიტ­რო­პო­ლიტ­მა გრი­გოლ­მა (ბერ­ბი­ჭაშ­ვი­ლი), ახალ­ქა­ლა­ქი­სა და კუ­მურ­დოს მიტ­რო­პო­ლიტ­მა ნი­კო­ლოზ­მა (ფა­ჩუ­აშ­ვი­ლი), ჯყონ­დი­დელ­მა მიტ­რო­პო­ლიტ­მა პეტ­რემ (ცა­ა­ვა), რუს­თველ­მა მიტ­რო­პო­ლიტ­მა იო­ა­ნემ (გამ­რე­კე­ლი), ბოდ­ბელ­მა მიტ­რო­პო­ლიტ­მა ია­კობ­მა (ია­კო­ბიშ­ვი­ლი).

აღი­ნიშ­ნა, რომ ეს დო­კუ­მენ­ტი სა­ქარ­თვე­ლოს ეკ­ლე­სი­ის წარ­მო­მად­გენ­ლე­ბი­სათ­ვის თა­ვი­დან­ვე მი­უ­ღე­ბე­ლი იყო და მას წი­ნა­საკ­რე­ბო შეხ­ვედ­რა­ზე ჩვე­ნი მხრი­დან ხელი მო­ე­წე­რა მხო­ლოდ იმი­ტომ, რომ ტექ­სტში ჩა­ი­წე­რა ასე­თი წი­ნა­და­დე­ბა: "სა­ქარ­თვე­ლოს და ბულ­გა­რე­თის მარ­თლმა­დი­დე­ბე­ლი ეკ­ლე­სი­ე­ბი გა­მო­ვიდ­ნენ ეკ­ლე­სი­ა­თა მსოფ­ლიო საბ­ჭოს­გან, - პირ­ვე­ლი მათ­გა­ნი 1997 წ-ს, ხოლო მე­ო­რე 1998 წ-ს, - აქვთ რა მათ თა­ვი­სი სა­კუ­თა­რი აზრი ეკ­ლე­სი­ა­თა მსოფ­ლიო საბ­ჭოს საქ­მი­ა­ნო­ბის შე­სა­ხებ, რის გა­მოც ისი­ნი არ მო­ნა­წი­ლე­ო­ბენ ხსე­ნე­ბუ­ლი საბ­ჭოს და სხვა ქრის­ტი­ანთშო­რი­სი ორ­გა­ნი­ზა­ცი­ე­ბის ღო­ნის­ძი­ე­ბებ­ში".

წმინ­და სი­ნოდ­მა და­ად­გი­ნა, რომ აღ­ნიშ­ნუ­ლი დო­კუ­მენ­ტი შე­ი­ცავს ეკ­ლე­სი­ო­ლო­გი­ურ და ტერ­მი­ნო­ლო­გი­ურ ცდო­მი­ლე­ბებს და სე­რი­ო­ზულ გა­და­მუ­შა­ვე­ბას სა­ჭი­რო­ებს. თუ ამ სა­ხის ცვლი­ლე­ბე­ბი არ გან­ხორ­ცი­ელ­დე­ბა, სა­ქარ­თვე­ლოს ეკ­ლე­სია ტექსტს ხელს ვერ მო­ა­წერს.

წმინ­და სი­ნოდ­მა ფო­თი­სა და ხო­ბის მიტ­რო­პო­ლიტ გრი­გო­ლის (ბერ­ბი­ჭაშ­ვი­ლი) ინი­ცი­ა­ტი­ვით და­ად­გი­ნა, შე­იქ­მნას თე­ო­ლო­გი­უ­რი ჯგუ­ფი, რო­მე­ლიც რიგ საღვთის­მე­ტყვე­ლო სა­კი­თხებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით თა­ვის წი­ნა­და­დე­ბებს წა­რუდ­გენს წმინ­და სი­ნოდს.

წმინ­და სი­ნოდ­მა მო­ის­მი­ნა ხო­ნი­სა და სამ­ტრე­დი­ის მიტ­რო­პო­ლიტ სა­ბას (გი­გი­ბე­რია) მოხ­სე­ნე­ბა სა­ორ­გა­ნი­ზა­ციო სა­კი­თხებ­თან და­კავ­ში­რე­ბით.

წმინ­და სი­ნოდ­მა გან­სა­ზღვრა სა­ქარ­თვე­ლოს ეკ­ლე­სი­ის დე­ლე­გა­ცია შემ­დე­გი შემ­დგენ­ლო­ბით:

სრუ­ლი­ად სა­ქარ­თვე­ლოს კა­თო­ლი­კოს-პატ­რი­არ­ქი ილია II;

ქუ­თა­თელ-გა­ე­ნა­თე­ლი მიტ­რო­პო­ლი­ტი კა­ლის­ტრა­ტე (მარ­გა­ლი­ტაშ­ვი­ლი);

სა­ჩხე­რი­სა და ჭი­ა­თუ­რის მიტ­რო­პო­ლი­ტი და­ნი­ე­ლი (და­თუ­აშ­ვი­ლი);

მან­გლე­ლი მიტ­რო­პო­ლი­ტი ანა­ნია (ჯა­ფა­რი­ძე);

ტყი­ბუ­ლი­სა და თერ­ჯო­ლის მიტ­რო­პო­ლი­ტი გი­ორ­გი (შა­ლამ­ბე­რი­ძე);

აბბა ალა­ვერ­დე­ლი მიტ­რო­პო­ლი­ტი და­ვი­თი (მა­ხა­რა­ძე);

ნეკ­რე­სის მიტ­რო­პო­ლი­ტი სერ­გი (ჩე­კუ­რიშ­ვი­ლი);

შე­მოქ­მე­დე­ლი მიტ­რო­პო­ლი­ტი იო­სე­ბი (კიკ­ვა­ძე);

ახალ­ქა­ლა­ქი­სა და კუ­მურ­დოს, და სამ­ხრეთ ამე­რი­კის მიტ­რო­პო­ლი­ტი ნი­კო­ლო­ზი (ფა­ჩუ­აშ­ვი­ლი);

ახალ­ცი­ხი­სა და ტაო-კლარ­ჯე­თის მიტ­რო­პო­ლი­ტი თე­ო­დო­რე (ჭუ­ა­ძე);

ხო­ნი­სა და სამ­ტრე­დი­ის მიტ­რო­პო­ლი­ტი საბა (გი­გი­ბე­რია);

ზუგ­დი­დი­სა და ცა­ი­შის მიტ­რო­პო­ლი­ტი გე­რა­სი­მე (შა­რა­შე­ნი­ძე);

გო­რი­სა და ატე­ნის მიტ­რო­პო­ლი­ტი ან­დრია (გვა­ზა­ვა);

ცა­გე­რი­სა და ლენ­ტე­ხის მიტ­რო­პო­ლი­ტი სტე­ფა­ნე (კა­ლა­ი­ჯიშ­ვი­ლი);

სე­ნა­კი­სა და ჩხო­რო­წყუს, და ავ­სტრა­ლი­ის მიტ­რო­პო­ლი­ტი შიო (მუ­ჯი­რი);

რუს­თვე­ლი მიტ­რო­პო­ლი­ტი იო­ა­ნე (გამ­რე­კე­ლი);

სხალ­თის მთა­ვა­რე­პის­კო­პო­სი სპი­რი­დო­ნი (აბუ­ლა­ძე);

სა­გა­რე­ჯო­სა და ნი­ნოწ­მინ­დის მთა­ვა­რე­პის­კო­პო­სი ლუკა (ლო­მი­ძე);

თი­ა­ნე­თი­სა და ფშავ-ხევ­სუ­რე­თის ეპის­კო­პო­სი მი­ქა­ე­ლი (გაბ­რი­ჭი­ძე);

ხორ­ნა­ბუ­ჯი­სა და ჰე­რე­თის ეპის­კო­პო­სი დი­მიტ­რი (კა­პა­ნა­ძე);

სამ­თა­ვი­სი­სა და კას­პის ეპის­კო­პო­სი და­მი­ა­ნე (ხუ­ფე­ნია);

წალ­კის ეპის­კო­პო­სი გრი­გო­ლი (კა­ცია);

ბელ­გი­ი­სა და ჰო­ლან­დი­ის ეპის­კო­პო­სი დო­სი­თე­ო­სი (ბოგ­ვე­რა­ძე);

ჩრდი­ლო­ეთ ამე­რი­კის ეპის­კო­პო­სი საბა (ინწკირ­ვე­ლი);

ნი­კორ­წმი­დე­ლი ეპის­კო­პო­სი ვახ­ტან­გი (ლი­პარ­ტე­ლი­ა­ნი);

პრო­ტოპ­რეს­ვი­ტე­რი გი­ორ­გი ზვი­ა­და­ძე;

არ­ქი­მან­დრი­ტი და­ვით ჭინ­ჭა­რა­უ­ლი;

დე­კა­ნო­ზი და­ვით შა­რა­შე­ნი­ძე;

დე­კა­ნო­ზი კა­ხა­ბერ გო­გო­ტიშ­ვი­ლი;

მღვდელ­მო­ნა­ზო­ნი მი­ქა­ელ ბრეგ­ვა­ძე;

ბერი ან­თი­მო­ზი ჯა­ვა­ხიშ­ვი­ლი.

P.s. ზე­მოთ გან­ხი­ლულ თი­თო­ე­ულ სა­კი­თხთან და­კავ­ში­რე­ბით ახლო მო­მა­ვალ­ში გა­მოქ­ვეყ­ნდე­ბა უფრო დაწ­ვრი­ლე­ბი­თი ინ­ფორ­მა­ცია", - ნათ­ქვა­მია სა­პატ­რი­არ­ქოს ვებ-გვერ­დზე გა­მოქ­ვეყ­ნე­ბულ წმინ­და სი­ნო­დის ოქ­მში.