საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის პერიოდის გაზეთები სავსეა სხვადასხვა კრიმინალური ხასიათის ინფორმაციით. რა ტიპის დანაშაულს არ აღწერენ იმდროინდელი ჟურნალისტები: ადამიანთა გატაცება, მკვლელობა, ყაჩაღობა, თაღლითობა. საერთო ქაოსის პერიოდში ქვეყანა იმდენად მოშლილი იყო, რომ კრიმინალი ახალგაზრდა ქართული სახელმწიფოს ცხოვრების ჩვეულებრივ თანამდევად გადაიქცა. რაც ყველაზე საგულისხმოა, კრიმინალურ საქმიანობაში თავად სამართალდამცავი ორგანოებიც კი იყვნენ ჩართულნი.
მდგომარეობა იმდენად კატასტროფული იყო, რომ საქართველოს სოციალ-დემოკრატიული პარტიის (მმართველი პარტია) ცენტრალურმა ბეჭდვითმა ორგანომ - გაზეთმა "ერთობამ" 1919 წლის აპრილის ერთ-ერთი ნომრის წამყვანი გვერდი, მთლიანად ამ პრობლემას მიუძღვნა.
გაზეთი "ერთობა", 1919 წლის 25 აპრილი:
"ყაჩაღობა, თავდასხმა, მკვლელობა, ცემა-ტყეპა ჩვეულებრივ მოვლენათ გადაიქცა. დღემდის მიმალული ნაძირალები ისევ ამოძრავდნენ და თავის ბნელ საქმეებს, უშიშრად და დაუსჯელათ აკეთებენ.
დღე არ გაივლის - ვინმე არ გაძარცვონ; დღე არ გაივლის - ვინმე არ მოჰკლან; დღე არ გაივლის - ვინმე არ გაჰქურდონ. ცხოვრება პირდაპირ აუტანელი გახდა და ეს ქმნის ისეთ ატმოსფეროს, როცა ობივატელისათვის რესპუბლიკა ყაჩაღთა და ნაძირალთა ბატონობის სინონიმი ხდება.
ყაჩაღობა-ავაზაკობის გაძლიერებას ბევრი საპატიო მიზეზი აქვს, მაგრამ ერთ უმთავრეს მიზეზათ შეიძლება ჩაითვალოს მისი სრულიად დაუსჯელობა. დაუსჯელობა, შორიდან ცქერა ათამამებს იოლი გამდიდრების მოტრფიალეთ და ასე ხელს უწყობს მათ გამრავლება-გაძლიერებას.
არაფერი არ უთხრის ძირს ჩვენს დღევანდელ მდგომარეობას ისე, როგორც ეს აღვირ წახსნილი თარეში ნაძირალებისა. გმინავს ქალაქი, იტანჯება სოფელი და გამკითხავი კი ცოტაა. მოსალოდნელი იყო, რომ მილიცია, სოფლის ადმინისტრაციები, ქალაქის გამგეობები ენერგიულად შეუდგებოდნენ მათ წინააღმდეგ ბრძოლას, მარა სამწუხაროდ ეს არ ხდება და ეს კიდევ უფრო ამრავლებს ავაზაკთა ბრბოებს.
კიდევ მეტი. ბევრ ადგილას თვით ადმინისტრაცია, მილიცია იღებს პირად მონაწილეობას ავაზაკობაში და მით სამუდამოდ სცემს რესპუბლიკის პრესტიჟს. ადმინისტრაციებში, მილიციაში ბევრი უვარგისია, ბევრი თვით ავაზაკობს. ბევრი ხელს უწყობს და ასე რესპუბლიკის ხარჯით, რესპუბლიკასვე ძირი ეთხრება.
არასდროს არ ყოფილა მოქალაქის პიროვნება ისეთ საფრთხეში ჩაყენებული, როგორც არის დღეს და თუ არ იქნა სასწრაფო და განსაკუთრებული ზომები მიღებული ადმინისტრაციების გასაჯანსაღებლათ, შეიქმნება ისეთი პირობები, როცა შეუძლებელი გახდება რაიმე დადებითი მუშაობის დაწყება-განგრძობა".
მძიმე ხასიათის დანაშაული იმდენად მრავლად იყო, რომ მათ ფონზე თაღლითობისა და აფერისტობის ფაქტებს მოქალაქეები უწყინარ მოვლენად აღიქვამდნენ. არადა, ამ ტიპის კრიმინალი იმდენად გავრცელებული იყო და თაღლითები თავის ოპერაციებს ისეთი გამომგონებლობით ახორციელებდნენ, რომ ამის შესახებ ყურადღების გამახვილება ნამდვილად ღირს.
გაზეთი "გრუზია", 1920 წლის 10 ნოემბერი:
"5 ნოემბერს ნაფიცი მსაჯულის გ. ბარათოვის ბინაში, რომელიც ოლგის ქუჩის 20 ნომერში მდებარეობს, უცნობი პირი მივიდა და ოჯახის წევრებს განუცხადა, რომ ბარათოვმა გამოაგზავნა. უცნობის თქმით, ბარათოვმა სთხოვა, მის სახლში მისულიყო და საგარეო ქურთუკი წამოეღო, რადგან მას სასამართლოში მნიშვნელოვანი პროცესი ჰქონდა და ქურთუკის გარეშე პროცესზე გამოსვლა არ სურდა.