ტრა­დი­ცია თა­ო­ბი­დან თა­ო­ბას გა­და­ცე­მუ­ლი ადა­თე­ბი, წე­სე­ბი, ყო­ფაქ­ცე­ვის ნორ­მე­ბია, რო­მე­ლიც გარ­კვე­ულ სო­ცი­ა­ლურ ჯგუფ­ში ან თა­ო­ბა­შია გავ­რცე­ლე­ბუ­ლი. ქარ­თვე­ლებს ბევ­რი ტრა­დი­ცია გვაქვს, უმე­ტე­სო­ბა უმ­თავ­რე­სად წი­ნაქ­რის­ტი­ა­ნუ­ლი ხა­ნი­დან იღებს სა­თა­ვეს და მი­უ­ხე­და­ვად ტექ­ნო­ლო­გი­ე­ბის სა­უ­კუ­ნი­სა, დღეს მა­ინც მყა­რად ფეს­ვგად­გმუ­ლი გა­ნაგ­რძობს არ­სე­ბო­ბას. ხში­რად ზო­გი­ერ­თი დრო­მოჭ­მუ­ლი ტრა­დი­ცია ვი­თომ­დაც ქრის­ტი­ა­ნო­ბით იხ­სნე­ბა, ალ­ბათ იმი­ტომ, რომ რა­ღა­ცით იმ რი­ტუ­ალს, რო­მე­ლიც მო­სას­პო­ბია, გა­მარ­თლე­ბა მო­უ­ძებ­ნონ. გა­სათ­ვა­ლის­წი­ნე­ბე­ლია ისიც, რომ ხში­რად ზო­მი­ე­რე­ბაც გვღა­ლა­ტობს, რაც ერს სამ­წუ­ხა­როდ, ზოგ­ჯერ ცუ­დად წარ­მოგ­ვა­ჩენს.

აღ­დგო­მის დღე­ე­ბია, თემა ცხე­ლია და აქვე საფ­ლავ­ზე პურ­მა­რი­ლით გას­ვლის ტრა­დი­ცი­ას შე­ვე­ხე­ბი, რო­მე­ლიც უმე­ტე­სად ღრე­ო­ბით სრულ­დე­ბა; არა­ნაკ­ლებ შემ­ზა­რა­ვია ქრის­ტი­ა­ნულ დღე­სას­წა­უ­ლებ­ზე წარ­მარ­თუ­ლი მო­რა­ლით მსხვერ­პლშე­წირ­ვის სის­ხლი­ა­ნი ადა­თი; ასე­ვე თა­მა­დის მიერ სუფ­რის წევ­რე­ბის­თვის ღვი­ნის და­ძა­ლე­ბის რი­ტუ­ა­ლიც, თით­ქოს­და ჭი­ქე­ბით გა­ნი­სა­ზღვრე­ბო­დეს ღმერ­თი­სა თუ მოყ­ვა­სის სიყ­ვა­რუ­ლი, გარ­დაც­ვლი­ლის პა­ტი­ვის­ცე­მა; ქელე­ხის ტრა­დი­ცი­აც არა­ნაკ­ლებ მო­ი­თხოვს კო­რექ­ტი­ვებს და ზო­გა­დად, ქარ­თულ სუფ­რა­ზე რე­ლი­გი­ურ დღე­სას­წა­უ­ლებ­ზე სარ­თუ­ლე­ბად დახ­ვა­ვე­ბუ­ლი ხო­რა­გი... სამ­წუ­ხა­როდ, ისე ხდე­ბა, რომ ზოგ­ჯერ ამ ტრა­დი­ცი­ე­ბის მქო­ნე სო­ცი­ა­ლუ­რი ჯგუ­ფე­ბი აყა­ლი­ბე­ბენ ერის ამ კულ­ტუ­რას. ადა­თე­ბი ინ­სტიქ­ტე­ბი­სა­გან გან­სხვა­ვე­ბით, თან­და­ყო­ლი­ლი არ არის, თა­ო­ბებს გა­და­ე­ცე­მა და ასე­ვე ცხოვ­რობს.

AMBEBI.GE ტრა­დი­ცი­ე­ბის და ადა­თე­ბის სა­კი­თხზე რამ­დე­ნი­მე ცნო­ბილ ადა­მი­ანს გა­ე­სა­უბ­რა.

გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძე, ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის გე­ნე­რა­ლუ­რი დი­რექ­ტო­რი:

ასევე დაგაინტერესებთ

09:23 / 04-04-2018

როდის უნდა გავიდეთ სასაფლაოზე, კვირას (აღდგომას) თუ ორშაბათს? - სასულიერო პირის განმარტება

- გა­ვუფრ­თხილ­დეთ ტრა­დი­ცი­ებს, პირ­ველ რიგ­ში, მათი არ­გა­და­ჭარ­ბე­ბით ყვე­ლა ჩა­მოთ­ვლი­ლი ტრა­დი­ცია თა­ვი­სი არ­სით ჰუ­მა­ნუ­რია. რაც შე­ე­ხე­ბა აღ­დგო­მას სა­საფ­ლა­ო­ზე გას­ვლას მცი­რე საკ­ვე­ბით, გარ­და რი­ტუ­ა­ლუ­რი ნა­წი­ლი­სა, ერ­თგვა­რი საქ­ველ­მოქ­მე­დო ფორ­მაც ჰქონ­და. ბე­ბი­ა­ჩემს ბა­ბუ­ა­ჩე­მის სა­საფ­ლა­ო­ზე რამ­დე­ნი­მე პას­კა და ხა­ჭა­პუ­რი გაჰ­ქონ­და და გა­მო­სა­ჩენ ად­გილ­ზე ტო­ვებ­და. მერე ჩა­მო­ივ­ლიდ­ნენ შე­ჭივ­რე­ბუ­ლე­ბი და მიჰ­ქონ­დათ. მთა­ვა­რი ზო­მი­ე­რე­ბის დაც­ვაა. ერთხელ ვი­ხუმ­რე კი­დეც, ამ მიც­ვა­ლე­ბულ­თა დღეს კა­ნონ­ზო­მი­ე­რე­ბა იც­ვლე­ბა: თუ სხვა დღე­ებ­ში მიც­ვა­ლე­ბუ­ლებს მი­ას­ვე­ნე­ბენ სა­საფ­ლა­ო­ზე, მიც­ვა­ლე­ბულ­თა დღეს სა­საფ­ლა­ო­დან მო­ას­ვე­ნე­ბენ სიმ­თვრა­ლის­გან "გარ­დაც­ვლი­ლებს". ასე არ ვარ­გა, არა­ვის წა­ად­გე­ბა. მათ შო­რის ტრა­დი­ცი­ა­საც.

ქელე­ხი ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი ტრა­დი­ცი­აა. ის სტუმ­რის პა­ტივ­სა­ცე­მად დამ­კვიდ­რდა, როცა შორი გზი­დან მო­მა­ვა­ლი ადა­მი­ა­ნი მო­ში­ვე­ბუ­ლი იყო, ჭი­რი­სუ­ფა­ლი ამ ფორ­მით უმას­პინ­ძლდე­ბო­და. ადა­მი­ა­ნი საკ­რა­ლუ­რო­ბის­კენ მიდ­რე­კი­ლია, ამი­ტო­მაც, მა­გა­ლი­თად, მიც­ვა­ლე­ბუ­ლის­თვის რა­მის ჩა­ტა­ნე­ბა არ მგო­ნია დიდი ტრა­გე­დია, თუმ­ცა ეს ქრის­ტი­ა­ნუ­ლი გად­მო­ცე­მა არ არის. ძვე­ლი ცი­ვი­ლი­ზა­ცი­ე­ბი, სა­დაც სხე­უ­ლის კულ­ტი ხში­რად ერ­წყმო­და სუ­ლი­სას, ხში­რად მი­მარ­თავ­დნენ ამ მე­თოდს - ასე გან­სა­ჯეთ, ადა­მი­ა­ნებ­საც კი აყო­ლებ­დნენ, რაც ცხა­დია მი­უ­ღე­ბე­ლი ამ­ბა­ვია. ამ­გვა­რი ცოდ­ნის ფრაგ­მენ­ტუ­ლი ნა­წი­ლია ეს ჩვე­ვაც. იგი­ვე ით­ქმის ცხო­ვე­ლე­ბის სას­ტიკ და მა­სობ­რივ შე­წირ­ვა­ზე. რაც შე­ე­ხე­ბა სუფ­რის ტრა­დი­ცი­ებს, არ მგო­ნია, რომ სასმლის და­ჟი­ნე­ბუ­ლი და­ძა­ლე­ბა რო­მე­ლი­მე ტრა­დი­ცი­ის ნა­წი­ლი იყოს, ეს ადა­მი­ა­ნის კულ­ტუ­რა­ზე და ეთი­კურ მზა­ო­ბა­ზე უფ­როა და­მო­კი­დე­ბუ­ლი. მოკ­ლედ, ტრა­დი­ცი­ე­ბი მშვე­ნი­ე­რი გვაქვს, ამ ტრა­დი­ცე­ბის შე­სა­ბი­მის გა­გე­ბა და გა­თა­ვი­სე­ბა გვჭირ­დე­ბა.

თამ­რი­კო ჭო­ხო­ნე­ლი­ძე, მომ­ღე­რა­ლი:

- ვერ უარ­ვყოფთ, რომ ჩვენს წი­ნა­პარს ბევ­რი კარ­გი ტრა­დი­ცია აქვს შე­მო­ნა­ხუ­ლი, თუმ­ცა არც იმის უარ­ყო­ფა შე­იძ­ლე­ბა, რომ ცუ­დიც გვაქვს. ბევ­რი ახალ­გაზ­რდის მხარ­და­სა­ჭე­რად მინ­და ვთქვა, რომ და­ძა­ლე­ბა იმი­სა, რომ რძალ­მა დე­დამ­თილს დედა და­უ­ძა­ხოს, კა­ტას­ტრო­ფაა. ეს დარ­ღვე­ვაც არის და სტრე­სიც, რად­გა­ნაც ეუბ­ნე­ბი­ან, რომ მის­თვის სა­ნუკ­ვა­რი სი­ტყვა - დედა დე­დამ­თილს და­უ­ძა­ხოს. აქ ენით აუ­წე­რე­ლი ტკი­ვი­ლი ჩნდე­ბა, რი­თაც ოჯა­ხის ნგრე­ვის პა­ტა­რა ნი­შა­ნიც იკ­ვე­თე­ბა, რად­გა­ნაც დე­დაშ­ვი­ლო­ბა ენით აუ­წე­რე­ლი ფე­ნო­მე­ნია. ეს ტკი­ვი­ლი რძალ­მა რაც უნდა არ შე­იმ­ჩნი­ოს, მის ფსი­ქი­კა­ში რა­ღა­ცე­ბი იმ­სხვრე­ვა, რად­გა­ნაც მას­ზე ამ ფორ­მით ძა­ლა­დო­ბენ.

მი­მაჩ­ნია, რომ სუფ­რა­ზე ღვი­ნის და­ძა­ლე­ბის მავ­ნე ჩვე­ვა უნდა მო­ი­შა­ლოს. "რაც კარ­გე­ბი ვართ, ქარ­თვე­ლე­ბი ვართ," - ასე­თი მიდ­გო­მაც არას­დროს იყო გა­მარ­თლე­ბუ­ლი. ვი­მე­ო­რებ, ბევ­რი კარ­გი თვი­სე­ბა გვქონ­და, თუმ­ცა ზურ­გში და­ნის ჩარ­ტყმაც და დიდი ღა­ლა­ტიც გვა­ხა­სი­ა­თებ­და.

მოკ­ლედ, დიდი სიფრ­თხი­ლით უნდა მო­ვე­კი­დოთ სუფ­რა­ზე ღვი­ნის და­ძა­ლე­ბას, - ეს პა­ტა­რა კა­ცე­ბის თვი­სე­ბაა. თუ შემ­თხვე­ვით მოხ­და და ვი­ღაც თა­მა­დად და­ნიშ­ნეს, კა­ტე­გო­რი­უ­ლად მო­ი­თხოვს, მო­უს­მი­ნონ. თუ არ გის­მე­ნენ, ე.ი. არ ხარ სა­ინ­ტე­რე­სო. ჩემს თვალ­წინ ბევ­რი ასე­თი სუფ­რა და­ძა­ბუ­ლა, როცა თა­მა­და და­ჟი­ნე­ბით მო­ი­თხოვ­და, მის­თვის მო­ეს­მი­ნათ. არა­და, არი­ან თა­მა­დე­ბი, რომ­ლე­ბიც სუფ­რის თი­თო­ე­ულ წევ­რს თა­ნა­ზი­არს ხდის, რად­გა­ნაც იქ სიყ­ვა­რუ­ლის მეტი გა­ზი­ა­რე­ბაა. ადა­მი­ა­ნებს და­ა­ძა­ლო, მას მო­უს­მი­ნონ, ვი­მე­ო­რებ, პა­ტა­რა კა­ცის თვი­სე­ბაა, სას­მე­ლის და­ძა­ლე­ბა კი კა­ტე­გო­რი­უ­ლად მი­უ­ღე­ბე­ლი! ის, ვინც ამას აკე­თებს, ჩემს თვალ­ში კნინ­დე­ბა. თუ ამით სიძ­ლი­ე­რეს ამ­ტკი­ცებს, ცდე­ბა, თუ ძა­ლის დე­მონ­სტრი­რე­ბა უნდა, ად­გეს და მკლა­ვი გა­და­უ­წი­ოს. სუფ­რის წევ­რს ღვი­ნით რა­ტომ ასუს­ტებს?!

მა­ღი­ზი­ა­ნებს სა­დღე­სა­წა­უ­ლო პე­რი­ოდ­ში საკ­ვე­ბით გა­დატ­ვირ­თუ­ლი სუფ­რე­ბი. გა­სა­გე­ბია, რომ გინ­და, გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლად შეხ­ვდე დღე­სას­წულს, მაგ­რამ აქ ზო­მი­ე­რე­ბა აშ­კა­რად გვღა­ლა­ტობს. არა­და, მთა­ვა­რი ავი­წყდე­ბათ, რომ ვთქვათ, აღ­დგო­მის დღე­სა­წა­ულს წინ 49-დღი­ა­ნი მარ­ხვა უძღო­და. მა­შინ რის­თვის შე­ი­ნა­ხა ადა­მი­ან­მა მარ­ხვა? ჩვენს რწმე­ნა­შიც ბევ­რი რამ გა­ფერ­მკრთალ­და. ყვე­ლა­ზე დიდი უბე­დუ­რე­ბა ის არის, რომ ეს სუფ­რა სა­საფ­ლა­ო­ზე ინაც­ვლებს. მიც­ვა­ლე­ბუ­ლებ­თან პურ­მა­რი­ლით მი­დი­ან. ამის სა­ნაც­ვლოდ, პა­ნაშ­ვი­დი გა­და­უ­ხა­დე. მოკ­ლედ, ეს ყვე­ლა­ფე­რი დიდი მდა­ბი­ო­ო­ბა, გა­უ­ნათ­ლებ­ლო­ბა და ურ­წმუ­ნო­ბაა...

სა­საფ­ლა­ო­ზე ღრე­ო­ბის გამო კი თავი აღარ გა­მოგ­ვე­ყო­ფა, არა­და, პრე­ტენ­ზია გვაქვს, რომ ევ­რო­პე­ლე­ბი ვართ. ეს უკულ­ტუ­რო­ბა ხელს სე­რი­ო­ზუ­ლად გვიშ­ლის. ცი­ვი­ლურ და კულ­ტუ­რულ ერებს ბევ­რად ჩა­მო­გარ­ჩენს. არა­და, ამ დროს ალა­ვერ­დის, ჯვრის, სვე­ტი­ცხოვ­ლის, ჩაკ­რუ­ლოს პატ­რო­ნე­ბი ვართ... რაც შე­იძ­ლე­ბა მალე უნდა მო­ვი­შა­ლოთ ეს უკულ­ტუ­რო­ბა, თუმ­ცა ბევ­რი რამ ჩვენ­მა წი­ნა­პარ­მა აღ­მო­ფხვრა და ჩვე­ნამ­დე არ მო­ი­ტა­ნა, ასე­ვე უნდა შევ­ძლოთ ჩვენც! ჯერ გა­ვა­ფერ­მკრთა­ლოთ და მერე წავ­შა­ლოთ!

ზუზუ ბეჟაშ­ვი­ლი, მსა­ხი­ო­ბი:

- რე­ლი­გი­უ­რი ადა­მი­ა­ნი ვარ, მიყ­ვარს ღმერ­თი, მაგ­რამ ბავ­შვო­ბი­დან ძა­ლი­ან მძი­მედ მახ­სოვს ცხვრე­ბის შე­წირ­ვის ცე­რე­მო­ნია, ამ ფაქ­ტით გა­მოწ­ვე­უ­ლი სის­ხლისღვრა. სა­ოც­რად გან­ვიც­დი, დღე­სას­წა­უ­ლებ­ზე მო­ნას­ტრე­ბის გარ­შე­მო ცხვრის ტყა­ვე­ბი, თა­ვე­ბი, რქე­ბი რომ ყრია... ეს ტრა­დი­ცია კი არა, ტრა­გე­დი­აა. სიბ­ნე­ლედ მეჩ­ვე­ნე­ბა. სა­ცო­და­ვი ცხო­ვე­ლის სის­ხლით ნე­ტავ, რო­მე­ლი ცოდ­ვა უნდა გა­მო­ის­ყი­დოს ადა­მი­ან­მა? და­სა­ნა­ნია, რომ ადა­მი­ა­ნე­ბი სი­ნა­ნუ­ლით არ ცდი­ლო­ბენ ცოდ­ვის მო­ნა­ნი­ე­ბას. ღმერ­თთან ურ­თი­ერ­თო­ბაც სიყ­ვა­რუ­ლე­თან ერ­თად, ხომ ეს არის. მოდი, შე­ვეშ­ვათ ამ სის­ხლისღვრას! ეს ბნე­ლი ტრა­დი­ცია იქ­ნებ რო­გორ­ღაც დავძლი­ოთ, იქ­ნებ ერ­თმა­ნე­თი შე­ვიყ­ვა­როთ!.. სამ­წუ­ხა­როა, რომ ერ­თმა­ნე­თის ჭა­მის ტრა­დი­ცი­აც მყა­რია ჩვენ­ში...

რა­საც ახლა ვი­ტყვი, ამის გამო შე­იძ­ლე­ბა ბევ­რმა გამ­კი­ცხოს, მაგ­რამ უარ­ზე ვარ ქელე­ხის რი­ტუ­ალ­ზეც. რა ვქნა, არ მეს­მის, მირ­ჩევ­ნია ის თან­ხა, რაც ქელეხ­ში უნდა და­ი­ხარ­ჯოს, ჯერ იმ ცო­ცხალს მოხ­მარ­დეს, სა­ნამ ამ­ქვეყ­ნად არის და თუ მა­ინ­ცდა­მა­ინც, ვინ­მე გა­ჭირ­ვე­ბულს გა­და­ე­ცეს. რაც შე­ე­ხე­ბა ღრე­ო­ბას, ესეც მა­გი­ჟებს. მიყ­ვარს სა­დღეგ­რძე­ლო, როცა გუ­ლი­დან მო­დის. რა არის სა­დღეგ­რძე­ლო, თუ არა ურ­თი­ერ­თო­ბა? რა­საც ისე ვერ გე­ტყვი, შე­იძ­ლე­ბა სა­დღეგ­რძე­ლო­ში გა­მოვ­ხა­ტო, მაგ­რამ სი­ყალ­ბე და ფა­რი­სევ­ლო­ბა სუფ­რა­ზე ჩემ­თვის მი­უ­ღე­ბე­ლი და დამ­ღლე­ლია. ასეთ სი­ტუ­ა­ცი­ებს ვე­რი­დე­ბი და იქა­უ­რო­ბას მალე ვტო­ვებ, არ ვიცი, ეს რამ­დე­ნად სწყინთ, მაგ­რამ ასეა.

სა­საფ­ლა­ო­ზე სა­აღ­დგო­მოდ გაშ­ლი­ლი სუფ­რა კი ცალ­კე თე­მაა. სა­საფ­ლა­ო­ზე ასე­ვე მა­ო­ცებს წა­მო­ჭი­მუ­ლი თა­ნა­მედ­რო­ვე "აკ­ლდა­მე­ბი", სახ­ლე­ბი თა­ვის ავე­ჯით... არ ვიცი, ამას რა ჰქვია, ესეც ტრა­დი­ცი­აა? ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი სი­მა­ხინ­ჯეა. თუ საფ­ლავ­ზე გა­დი­ხარ და იქ საკ­ვებს ტო­ვებ და მო­დი­ხარ, ეს უფრო მად­ლი მგო­ნია, რამ­დე­ნი გა­ჭირ­ვე­ბუ­ლია, მივა და შე­ჭამს. ეს მად­ლიც არის და მიც­ვა­ლე­ბუ­ლე­ბის­თვის აღ­დგო­მის მი­ლოც­ვა, სუ­ლი­ე­რე­ბაც. მე კი ამ დღეს ეკ­ლე­სი­ა­ში წას­ვლა, სან­თლის დან­თე­ბა და ლოც­ვა მირ­ჩევ­ნია, რად­გა­ნაც მჯე­რა, ღმერ­თს ეს ეს­მის. აქვე რა­დი­კა­ლიზ­მიც მა­ღი­ზი­ა­ნებს. ათე­ის­ტებ­საც პა­ტივს ვცემ და მორ­წმუ­ნე­ებ­საც, მაგ­რამ რო­დე­საც მორ­წმუ­ნე­ებს დას­ცი­ნი­ან, ეს და­უშ­ვე­ბე­ლია. არა­ნა­ი­რი უფ­ლე­ბა არ გაქვს, ჩემს სუ­ლი­ე­რე­ბას დას­ცი­ნო, როცა მე ამით ვცხოვ­რობ, იმე­დი მაქვს... რა არის ღმერ­თი? ეს არც ტრა­დი­ცი­აა და არც ფა­ნა­ტი­კო­სო­ბა. ღმერ­თი შენ­შია და ის უნდა იგ­რძნო...

გია ბუ­ღა­ძე, მხატ­ვა­რი:

- ტრა­დი­ცია ჩვენ­ში ერ­თგვა­რად წარ­მარ­თო­ბის ნიშ­ნით არის აღ­ბეჭ­დი­ლი. ყვე­ლა­ნა­ი­რი ბო­რო­ტე­ბა თა­ვის დრო­ზე ხომ სი­კე­თე იყო, ანუ რა­ღა­ცამ თა­ვის დრო მო­ჭა­მა და სხვა ფორ­მა­ში გა­და­ვი­და. მით უმე­ტეს, რომ კო­მუ­ნის­ტე­ბის ბა­ტო­ნო­ბი­სას მძვინ­ვა­რე ათე­იზ­მის პე­რი­ო­დი გა­ვი­ა­რეთ, შემ­დეგ თით­ქოს შე­მოვ­ბრუნ­დით რე­ლი­გი­უ­რი მი­მარ­თუ­ლე­ბით, მაგ­რამ მა­ნამ­დე გა­ბა­ტო­ნე­ბულ­მა ათე­იზ­მმა წარ­მარ­თუ­ლი, კერ­პთაყ­ვა­ნის­მცემ­ლუ­რი მა­გი­უ­რი ელე­მენ­ტე­ბი გა­აღ­ვი­ძა, რა­საც სუ­ლი­ერ მა­ტე­რი­ა­ლიზმს ვუ­წო­დებ, რო­მე­ლიც პირ­და­პირ კავ­შირ­შია გარ­კვე­ულ­წი­ლად ხალ­ხურ მა­გი­ას­თან, ჯა­დოქ­რო­ბას­თან. ამის გამო ადა­მი­ა­ნებ­ში უც­ნა­უ­რი წარ­მარ­თუ­ლი რი­ტუ­ა­ლე­ბი ცხოვ­რობს, რო­მელ­საც არა­ნა­ი­რი კავ­ში­რი არ აქვს ქრის­ტი­ა­ნო­ბას­თან, მსხვერ­პლის სუ­ლი­ერ მნიშ­ვნე­ლო­ბას­თან.

იგი­ვე მარ­ხვა ჩვენ­თან უმე­ტე­სად აღ­ქმუ­ლია რო­გორც დი­ე­ტა და არა ში­ნა­გა­ნი პრო­ცე­სი. ამას სა­სუ­ლი­ე­რო პი­რე­ბის გარ­კვე­უ­ლი ნა­წი­ლიც (30-40 პრო­ცენ­ტი) ხელს უწყობს. რა­ღაც­ნა­ი­რად, ღვთა­ებ­რი­ვი რი­ტუ­ა­ლის ფულ­ზე გა­ყიდ­ვა ხდე­ბა...

ამ გა­დაგ­ვა­რე­ბუ­ლი ტრა­დი­ცი­ე­ბის (სიმპტო­მე­ბის ჩა­მოთ­ვლა უსას­რუ­ლოდ შე­იძ­ლე­ბა), სა­შინ­ლად წარ­მარ­თუ­ლი გა­მოვ­ლე­ნა, ხში­რად შემ­ზა­რა­ვი და სის­ხლი­ა­ნია. თუმ­ცა ჩვე­ნის­თა­ნა პა­ტა­რა ერს ცუდ­თან ერ­თად, ბევ­რი კარ­გიც გვაქვს, მაგ­რამ ვი­ნა­ი­დან ერის მას­შტა­ბი პა­ტა­რაა, ცუდი მძაფ­რად ჩანს, მაგ­რამ ჩვენ გარ­შე­მო (ჩრდი­ლო­ე­თით, სამ­ხრე­თით, აღ­მო­სავ­ლე­თით) სა­მე­ზობ­ლო­ში თუ გა­ვი­ხე­დავთ, იმედს ის მაძ­ლევს, რომ ყვე­ლა­ზე მარ­თე­ბუ­ლი, სწო­რი და ფხი­ზე­ლი გო­ნე­ბის ხალ­ხი აღ­მოვ­ჩნდით. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ 4 მი­ლი­ო­ნი ვართ, გინ­დაც ბო­რო­ტე­ბის და გინ­დაც სი­კე­თის დიდი მას­შტა­ბი გვაქვს. ერთ მხა­რეს გვყავს შოთა რუს­თა­ვე­ლი და შე­იძ­ლე­ბა გვყავ­დეს სტა­ლი­ნიც.

დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი იყა­ვით, რომ ასე­თი მას­შტა­ბი სი­კე­თი­დან ბო­რო­ტე­ბამ­დე არც ერთ ერს არ ექ­ნე­ბა. ევ­რო­პელ ახ­ლობ­ლებს ხში­რად რი­ტო­რი­კულ შე­კი­თხვას ვუს­ვამ ხოლ­მე, - რო­გორ გგო­ნი­ათ, რამ­დე­ნი ვართ ქარ­თვე­ლე­ბი? მი­ნი­მუმ 50.000 მი­ლი­ო­ნი, - მპა­სუ­ხო­ბენ. რომ ვე­უბ­ნე­ბი 4 მი­ლი­ო­ნი ძლივს ვართ-მეთ­ქი, ვერ ვა­ჯე­რებ იმი­ტომ, რომ თა­ვი­სი ინ­ტენ­სი­ვო­ბით, თვით­გა­მო­ხატ­ვის მას­შტა­ბით, ერს დიდი დი­ა­პა­ზო­ნი აქვს. ხომ ვამ­ბობ, ამი­ტო­მაც ჩანს ასე მძაფ­რად ჩვე­ნი წარ­მარ­თო­ბა, თუმ­ცა ბევ­რად წარ­მარ­თია ის ერი, თუნ­დაც სა­მე­ზობ­ლო­ში, რო­მელ­მაც სა­მა­რად­ჟა­მო პრე­ზი­დენ­ტად აირ­ჩია ადა­მი­ა­ნი და მერე მის­მა შთა­მო­მავ­ლებ­მა უნდა გა­აგ­რძე­ლონ ეს გზა...

თუმ­ცა, მი­მაჩ­ნია, რომ წარ­მარ­თო­ბაც და­საძ­ლე­ვად არ არის რთუ­ლი, ისე­თი პა­თო­ლო­გი­აც არ არის, რო­გო­რიც რო­გორც უკვე ვთქვი, ჩვენს სა­მე­ზობ­ლო­ში, მაგ­რამ ეს, რო­გორც ქარ­თველს, არ მაძ­ლევს სა­შუ­ა­ლე­ბას, რომ მოვ­დუნ­დე და ვთქვა, რომ სხვებ­ზე უკე­თე­სე­ბი ვართ, რად­გა­ნაც ვი­საც მეტი მი­ე­ცა, მეტი მო­ე­თხო­ვე­ბა...

ლალი ფა­ცია

AMBEBI.GE