რას ფიქრობენ 20-დან 25 წლამდე ქართველი ბიჭები დაოჯახებასა და "გელფრენდის" ინსტიტუტზე

ახალგაზრდა ვაჟების გარკვეული კატეგორია დაოჯახებას ზოგჯერ ძალიან ჩქარობს და 17-18 წლის ასაკში ქორწინდება, ზოგი პირიქით, ამ მიმართულებით არც აქტიურობს, რაზეც საკუთარი მოსაზრება აქვს.

ჩვენ 20 წლიდან 25 წლამდე ადამიანების გარკვეულ ჯგუფს გავესაუბრეთ. რას ფიქრობენ ოჯახის შექმნაზე, როგორ წარმოუდგენიათ სამომავლოდ საკუთარი ოჯახი და უფლება-მოვალეობები, რას ფიქრობენ ასევე "გელფრენდის ინსტიტუტზე", როგორი უნდა იყოს გენდერული ბალანსი წყვილს შორის...

გიორგი კბილაძე, 22 წლის, იურისტი:

- არ მაქვს განსაზღვრული კონკრეტული ვადები, ცოლს როდის მოვიყვან, თუმცა ნელ-ნელა ბუნებრივად იწყება ფიქრი ამ თემაზე, ანუ როცა ეს ნაბიჯი უნდა გადავდგა. როდესაც ოჯახს ქმნი, მეუღლეების ფუნქციები თანაბრად უნდა იყოს გადანაწილებული, გენდერული ბალანსის მომხრე ვარ. ეს პროცენტებით რომ განვსაზღვროთ, 51 პროცენტს მამაკაცს დავუწერ, ქალს 49 პროცენტს. თანხვედრა და თანამოაზრეობა თუ არ არის, ოჯახსაც ვერ შექმნი და ოჯახიც არ იქნება მყარი. ვფიქრობ, ეს კავშირი და ურთიერთგაგება ამ კავშირის სიმტკიცეს განაპირობებს.

- "გელფრენდის ინსტიტუტს" როგორ უყურებ?

- როდესაც მეგობარი გყავს და მასთან ოჯახის შექმნაზე არ ფიქრობ, - ამას ან ბიჭი უყურებს არასერიოზულად, ან გოგო. ასეთი ურთიერთობიდან ოჯახის შექმნა აუცილებელი არ არის, რაც შეეხება ორი ადამიანის ასეთ კავშირს, ყველაფერი მაინც მათი გადასაწყვეტია, მაგრამ მაგ სიტუაციაშიც ორი მომენტია გასათვალისწინებელი, - შეიძლება შემდეგ მეგობრობა სერიოზულ ურთიერთობაში გადაიზარდოს, ან უბრალოდ ფლირტის დონეზე დარჩეს, თუმცა პასუხისმგებლობა ორივეს ეკისრება, რადგანაც თუ ერთს არ უნდა, ურთიერთობა არ შედგება.

- ახლავე რომ შექმნა ოჯახი, ამისთვის მატერიალურად მზად ხარ?

- ეს საკითხი ჩვენს ქვეყანაში ცოტა რთულად დგას. ამიტომ ახალგაზრდებს, სტუდენტებს, არ აქვთ იმის საშუალება, საკუთარ თავზე აიღონ ოჯახის რჩენა, თუმცა არიან გამონაკლისები, რომელებიც ოჯახებს ქმნიან, აქვთ ჩამოყალიბებული მიზანი და განსაზღვრული გეგმა, მაგრამ მაინც ვფიქრობ, ცხოვრების სოციალური დონე სიყვარულს და ოჯახის შექმნის საკითხს წარმართავს. ეს თემა მწვავედ დგას არა მარტო დასაოჯახებელ ადამიანებში, უკვე დაოჯახებულებშიც.

ამიტომ - გარკვეული პრობლემები შეიძლება წარმოშვას ფინანსურმა სიდუხჭირემ, რის გამოც შესაბამისად ოჯახშიც ჩნდება პატარა-პატარა ბზარები, კონფლიქტები, კამათი.

ლევანი, 21 წლის, უმუშევარი:

- ცოლს ჯერ ვერ მოვიყვან, მაგრამ ისეთ ცოლი მინდა, რომ ჩვენი ოჯახის მატერიალური პრობლემები თავის თავზე თვითონ აიღოს. მომწონს, როდესაც ქალი აქტიური და დამოუკიდებელია. ვიღაც ამის გამო გამლანძღავს, მაგრამ რასაც ვფიქრობ, იმას ვამბობ. ჩემნაირად ბევრი ფიქრობს, მაგრამ ამის გამხელის რცხვენია. მე ისეთი ტიპი ვარ, ბევრი ფული არასდროს მექნება.

- დარწმუნებული ხარ, რომ შენნაირ ადამიანთან გოგოს ოჯახის შექმნა მოუნდეს?

- რატო? საყვარელი ტიპი ვარ, სითბოს არ მოვაკლებ, სითბო გოგოებს უყვართ... ვერ მიმატოვებს.

ლაშა ფერაძე, ფინანსისტი, 22 წლის:

- ცოლის მოყვანას ჯერ არ ვაპირებ იმიტომ, რომ არ მაქვს შესაბამისი ფინანსური შესაძლებლობები, რომ ოჯახი მყარად შევინარჩუნო.

- ზოგი ამბობს, ისეთ ცოლი მინდა, რომელიც მარჩენსო.

- ეგეთი გოგოებიც არიან, რომლებიც ამბობენ, გავთხოვდები და ქმარი მარჩენსო, მაგრამ ისეთი ქმრებიც არიან, ცოლის სამსახურში გაშვების წინააღმდეგები რომ არიან. მაგრამ ამას უფრო აზიატი ტიპები ამბობენ, არადა, საკუთარ თავს თანამედროვეებს ეძახიან.

გელფრენდი კარგია, საქართველოში ასაკის განსაზრვრა რომ ხდებოდეს. 20-21 წლისას უკვე შეუძლია ასეთი ურთიერთობა ჰქონდეს, რადგანაც უკვე დიდი ხარ, მეტი მოგეთხოვება. ასეთ კავშირს მე 20 წლამდე კატეგორიულად არ ვუშვებ.

ბექა ლომაშვილი, 24, სოცმედიის მენეჯერი:

- დაოჯახებას უახლოეს მომავალში არ ვაპირებ და თან, არ ვთვლი, რომ ისეთი ასაკი მაქვს, რომ მაინცდამაინც დასაოჯახებლად კარგია. დაქორწინებისას პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე მეუღლეებმა უნდა აიღონ, უფლება-მოვალეობები თანაბრად უნდა გადაინაწილონ.

- ზოგიერთი მამაკაცი მატერიალურ პასუხისმგებლობას ცოლს აკისრებს...

- ასე არ ვფიქრობ, კაცი მატერიალურად ძლიერი უნდა იყოს. თუ ორივეს ექნება ფინანსურად მყარი სიტუაცია, იდეალურია.

- როგორ გგონია, რამდენ ხანში დაოჯახდები?

- ვფიქრობ, რომ 30 წლამდე, რადგანაც მერე ამ ნაბიჯის გადადგმა უფრო გაძნელდება... დღეს მატერიალური სიტუაცია პრობლემას ისე უქმნის ადამიანს, რომ თუ ფინანსურად მყარად არ არის, ამან შეიძლება გააუფერულოს ურთიერთობა და კამათი, ჩხუბი გამოიწვიოს.

რაც შეეხება გელფრენდს, ალბათ საქართველოსთვის ასეთი ურთიერთობა ჯერ ადრეა. საზოგადოება მზად არ არის. თუმცა თავისთავად ჯობია, გარკვეული დროის განმავლობაში გოგომ და ბიჭმა ერთად იცხოვრონ და ქორწინებაზე შემდეგ მიიღონ გადაწყვეტილება.

- რატომ გგონია, რომ ასეთი ურთიერთობისთვის საქართველო მზად არ არის?

- ალბათ მამების თაობა, ამას ძნელად შეეგუება და ამიტომ, ვფიქრობ, რომ ვერ მიიღებს. ამიტომ ზედმეტი კონფლიქტებისგან თავის აცილების მიზნით, ჯობია, რაღაცას ანგარიში გაუწიო, მაგრამ შეიძლება არც გაუწიო, შენი გადასაწყვეტია.

გიორგი ჭრელაშვილი, 23 წლის, მომავალი ბიზნესმენი:

- ახალი დაწყებული მაქვს სამსახური და მინდა, სტაბილურ სიტუაციაში გადავიდე. ასევე მაქვს რაღაც ფინანსური რეზერვი და ყველაფერს რაღაც კონდიციამდე რომ მივიყვან, ცოლად ჩემს საყვარელ ადამიანს მოვიყვან. მყავს მეგობარი გოგონა, ოღონდ, მასთან გელფრენდული ურთიერთობა არ მაქვს, ჩვეულებრივად ვმეგობრობთ.

ოჯახში ძირითადი შემომტანი მე ვიქნები, თუმცა ცოლმა აუცილებლად უნდა იმუშაოს, "ქალი კუხნაში" ასეთი დამოკიდებულების მომხრე არ ვარ, მაგრამ მეუღლემ საჭმლის გაკეთება უნდა იცოდეს, სადილების მომზადება მეც ვიცი, მაგრამ მეუღლემ კვერცხი თუ ვერ შემიწვა, ისე რად მინდა?

სიყვარულს, თუ ნაღდი გრძნობაა, სოციალური პრობლემები ხელს არ უშლის, რადგანაც ყველაფერს ქრისტიანულად ვუყურებ. სადაც სიყვარული და ოჯახია, იქ ყოველთვის არის პრობლემები, მაგრამ ფეხზე წამომდგარი ოჯახიც მინახავს. ასეა ყოველთვის, თუ გვერდში გიდგას მეორე ნახევარი, ვისაც ეყრდნობი და ბოლომდე მოგყვება, ამ დროს უფრო ძლიერდები.

ვახო ქემოკლიძე, 22 წლის, ოპერატორი:

- მყავს მეგობრები, რომლებიც ადრეულ ასაკში დაქორწინდნენ. რამდენად სერიოზულად ფიქრობდნენ ისინი ამას, როცა ეს ნაბიჯი გადადგეს, არ ვიცი. ჩემ შემთხვევაში მგონია, რომ ახლა დაქორწინება სისულელეა, 22 წელი ამისთვის ადრეულ ასაკად მიმაჩნია. ჯერ კარიერას უნდა მიხედო, აიწყო ცხოვრება, გქონდეს შემოსავალი და ცოლის მოყვანა მერე შეგიძლია.

ჯერ არ მაქვს იმის საშუალება, ოჯახი ვარჩინო, თან, საკუთარი სახლიც არ მაქვს თბილისში და ვფიქრობ, რომ ოჯახის შექმნა დიდი პასუხისმგებლობაა... გელფრენდი ჩემთვის მისაღებია, პრობლემა არ არის, უცხოეთშიც ვცხოვრობდი, სადაც ეს ჩვეულებრივი ამბავია, ჯანსაღი ურთიერთობაა. გელფრენდი მეც მყოლია.

თუ გენდერულ ბალანსზე ვილაპარაკებთ, ნებისმიერი ფორმის ურთიერთობისას, ჩემი აზრით, თანასწორი უნდა იყოს ორივე მხარე, ერთნაირი პასუხისმგებლობა ენიჭება ორივეს. როცა თანაბრად ინაწილებენ უფლება-მოვალეობებს, ნორმალური, თბილი ოჯახი იქმნება. მატერიალური პრობლემების გამო შეიძლება სიყვარული არ გაცივდეს, მაგრამ დიდი კონფლიქტის, ჩხუბის საბაბი გახდეს. შეიძლება გრძნობა ისევ იყოს, მაგრამ ამის გამო, ერთად ცხოვრება ვეღარ შეძლონ.

ნიკოლოზი, თარჯიმანი, 24 წლის:

- ამ მომენტში ოჯახის შექმნაზე არ ვფიქრობ, მაგრამ არც ისე პატარა ვარ და ადრე თუ გვიან ამ საკითხზე ფიქრის დაწყება მომიწევს და მგონი, არც ისე გვიან.

ამ ეტაპზე ჯერ კიდევ ვსწავლობ, სასწავლო პროცესი არ დამიმთავრებია, პარალელურად ვმუშაობ, მინდა, რომ კარიერა ავიწყო, ამიტომ, მიმაჩნია, რომ ამ ეტაპზე ოჯახის შექმნა ხელს შემიშლის.

- ზოგიერთი მამაკაცი, დაოჯახებისას მატერიალურ პასუხისმგებლობას ქალბატონს აკისრებს.

- ამ საკითხზე სხვადასხვანაირი მოსაზრება არსებობს. ზოგი იმასაც ამბობს, რომ მე ვმუშაობ და ცოლი ამ დროს სახლში უნდა იყოს, ბავშვებს მიხედოს. ეს სწორად არ მიმაჩნია. არც ისაა სწორი, მაღიზიანებს ახალდაოჯახებულები მშობლებს რომ აკისრებენ პასუხისმგებლობას, რომ მათ უნდა არჩინონ და შვილიც გაუზარდონ. ასეთი საქციელი დაუშვებელია!

საქართველოში გელფრენდის ინსტიტუტს გააჩნია, როგორ გავიგებთ. გელფრენდი ჩვენთან შეყვარებულია, რომელთანაც რაღაც ურთიერთობა გარკვეულ ფარგლებში გაქვს, რაც შეიძლება მერე სექსუალურ ურთიერთობაში გადაიზარდოს. მაგრამ უცხოეთში ეს შედარებით თავისუფლად არის და ამ თემას სხვანაირად უყურებენ. ასეთი მიდგომა აქაც არის, მაგრამ დღევანდელი რეალობიდან გამომდინარე, ღრმა ურთიერთობებისგან ყველა მაინც თავს იკავებს, ტრადიციებს ითვალისწინებენ და პატივს სცემენ.

ლალი ფაცია

AMBEBI.GE