გელა ჩარკვიანს მსოფლიო შემოვლილი აქვს, მაგრამ ფიქრობს, რომ სვანეთზე უკეთესი მხარე არ უნახავს; ეს ეხება როგორც ბუნებას, ასევე ეთნოგრაფიას, არქიტექტურას, ხალხიც საუკეთესოა და ეამაყება, რომ მისი გვარი წარმოშობით ამ ულამაზესი კუთხიდანაა.
სვანური საწყისი
- ზოგჯერ ვფიქრობ, - ჩვენი, ჩარკვიანების უშუალო წინაპარი სვანეთიდან რატომ გამოიქცა და თავი ლეჩხუმს შეაფარა?.. ჩვენ მაინც, შინაგანად, ქვეცნობიერად, სვანური საწყისი გვაქვს. მეტსაც გეტყვით, ჩემმა შვილმა, ირაკლიმ თავისი პირველი ალბომი გერმანიაში ჩაწერა და მას დაარქვა "სვან სონ" ანუ სვანის სიმღერა. პირველ ალბომს ამას რომ დაარქმევ, სვანობა აბა, სხვა რა არის?! მახსოვს, როცა ტელევიზიაში პირველად გამოვჩნდი, მაშინ ერთადერთი არხი არსებობდა და ამიტომ, პიროვნების მიმართ გარკვეული ინტერესი უმალ ჩნდებოდა. ახლა იმდენი ტელევიზიაა, შეიძლება, ვინმე ბევრჯერ გამოჩნდეს, მაგრამ მაინც არ დაიმახსოვრონ. მაშინ ჩემზე ჭორიც გავრცელდა, - ეს ბიჭი ერთმა ენათმეცნიერმა სვანეთის მთებში, სადღაც მიყრუებულ სოფელში აღმოაჩინა, მოუსმინა და თქვა: ეს ვუნდერკინდი და სუპერსვანია, ამიტომ თბილისში წამოიყვანა. სამ თვეში ბიჭი შექსპირს უკვე ინგლისურად კითხულობდა და კიდეც თარგმნიდაო. აი, ასეთი მითი შეიქმნა... ინგლისურმა, რა თქმა უნდა, ჩემს ცხოვრებაში უდიდესი როლი ითამაშა და დიდი სარგებელიც მომიტანა. უპირველეს ყოვლისა, საერთაშორისო თამადა გავხდი. ამას რატომ ვამბობ? ისე არ ვთამადობ, თუ ერთი უცხოელი მაინც არ ზის სუფრასთან. ერთხელ, ჯერ კიდევ შევარდნაძის დროს, ლიკანში ვისვენებდი და ბრიტანეთის ელჩმა დამირეკა (შოტლანდიელი კაცი იყო, ზოგჯერ კილტსაც იცვამდა და გუდასტვირზეც უკრავდა): გელა, შენთან სათხოვარი მაქვს. მართალია, ახლა ისვენებ, მაგრამ ჩემი ქალიშვილის ქორწილში უნდა ითამადოო. ვიცოდი, რომ მისი ქალიშვილი, აიონა სვან ილოს მიჰყვებოდა ცოლად. - ჩემ გარდა, თამადა ვერავინ ნახე-მეთქი? - ბევრი ვიფიქრე, მაგრამ შენნაირი ვერავინ ვიპოვე. ჯერ ერთი, თანამდებობა გაქვს, მეორე - სვანი ხარ და მესამე - ინგლისური იციო. რა თქმა უნდა, ქორწილში წავედი და ვითამადე. მინდა, აიონასა და ილოს კიდევ ერთხელ ვუსურვო ბედნიერება. ვიცი, რომ კარგად და ჯანმრთელად არიან.
მოწაფეების უცნაურობანი
- ბევრი სახელოვანი მოწაფე მყოლია, მათ შორის: მომავალი პრეზიდენტი, მინისტრები, ელჩები; ისინი, ვინც დიდ წარმატებებს მიაღწიეს და მათ ხშირად ვიხსენებ. ახლა ვისაუბრებ უცნობებზე ანუ იმათზე, ვისაც გაკვეთილების დროს, რაღაც ორიგინალური ან უცნაური აზრი გამოუთქვამთ. საერთოდ, ყველა გაკვეთილზე მხოლოდ ინგლისურად ვლაპარაკობდი. თარგმანს ყოველთვის დაწერილს ვითხოვდი. ერთმა ბიჭმა გადათარგმნილი ტექსტი მომიტანა, სადაც ინგლისური საშობაო სუფრის აღწერა იყო გადმოცემული. მაშინ მათ სუფრაზე ყოველთვის იყო ე.წ. "ფორქ ფაი" - ეს არის ღორის ხორცისგან მომზადებული ღვეზელი. იმანაც, ტექსტი თარგმნა და ბოლოს, ასე დაამთავრა: სუფრაზე იდო ხილი და ღორის "პონჩიკი". გამოთქმა - "ღორის პონჩიკი" ძალიან მომეწონა. ამის შემდეგ, სახლში რაიმეს ხორცისგან თუ მოვამზადებდით, ყველაფერს "ღორის პონჩიკს" ვეძახდით. იგივე ბიჭი, ერთხელ ჩემთან ძალიან აგზნებული მოვიდა. ვფიქრობ, - ნეტავ, რა მოუვიდა-მეთქი? - გელა მასწ., ახლა ერთი ფილმი ვნახეო... ვთხოვე, ინგლისურად ელაპარაკა, ის კი მაინც ქართულად ამბობს: გელა მასწ., რიო-დე-ჟანეიროს კარნავალი ვნახეო. მე ინგლისურად ვეკითხები: მერე, რა მოგეწონა, მუსიკა? ისევ ქართულად მპასუხობს: არა, არა, სხვა რამე მომეწონაო. მკაცრად ვუთხარი, - მითხარი, რაც მოგეწონა, ოღონდ - ინგლისურად! დახარა თვალები და, - გელა მასწ., "საჩ ე ტრაკ"!.. იმავე ბიჭს ეხება შემდეგი ამბავიც... ერთხელ ჩემი "ჩაჭრა" მოინდომა და მეკითხება: თქვენ ხომ ყველაფერი იცით და აბა, მითხარით, როგორ იქნება ინგლისურად ანტილოპა გნუ? მივხვდი, რომ ლექსიკონში წაიკითხა ეს გნუ, მაგრამ "გ" ასო არ იკითხება და ვუთხარი, - ანტილოპა ნუ. გაბრაზდა, რადგან კოვზი ნაცარში ჩაუვარდა. - კარგი, მაშინ, სომხურად როგორ იქნებაო? ვეუბნები: ეგ როგორ არ იცი? სომხურად იქნება ანტილოპა გნა-მეთქი, - ასე გავაგრძელე ხუმრობა. განაგრძეთ კითხვა