"გზის" #7-ში, 64 წლის მამუკამ განვლილი ცხოვრების შესახებ გვიამბო. ის ნამდვილი და თანაც - პირველი სიყვარულის დაკარგვას თავის სიმორცხვეს აბრალებს. მეორე სიყვარული ქორწინებით დაგვირგვინდა, შვილიც ეყოლა, მაგრამ მერე მეუღლე გარდაეცვალა და სწორედ მაშინ, როცა ეგონა, სიყვარული აღარასდროს გაეკარებოდა მის გულს, განგებამ პირველ რჩეულს შეახვედრა. ბატონმა მამუკამ ინტერვიუს ბოლოს "გზის" მკითხველებს მიმართა: საინტერესოა, ჩემს ადგილას როგორ მოიქცეოდით ან თქვენი მამა, ბაბუა რომ ვიყო, ჩემი მხრიდან ამ ასაკში ცოლის შერთვის სურვილს სიგიჟედ შერაცხავდით თუ არაო? მის სახელზე არაერთი წერილი მოვიდა.
ერთ-ერთი წერილი ქალბატონმა ასმათმა, ჩხოროწყუდან მოგვწერა (სტილი დაცულია):
"გული არ ბერდება, ჩემო ძმაო, მამუკა. ეჰ, ნეტავ კი იყოს ჩემი "ბიჭი" ცოცხალი და გეფიცები, სახლის კარს ავუტალახებდი. წლებმა მიმახვედრა ერთ რამეს: ვიდრე ცოცხლები ვართ, საკუთარი ბედნიერებისთვის უნდა ვიბრძოლოთ. ადრე მეც მეშინოდა თამამი ნაბიჯების და ძალიანაც ვცდებოდი. ყოველთვის ის არის მოგებული, ვინც რისკავს. ასე რომ, მიდი, მიაწექი! ახლა მაინც ნუღარ იფიქრებ იმაზე, თუ რას იტყვის ხალხი. მე მომწონს ახალი თაობა და იცით, რატომ? სულაც არ აინტერესებთ, მათზე ვინ და რას იჭორავებს; ისე ცხოვრობენ, როგორც სურთ და ამას თავისი პლუსიც აქვს: ისინი არაფრით იქნებიან მონები, სხვისი ხათრით უცხო ადამიანზე გათხოვილ-დაქორწინებულები! ისინი ეძებენ ნამდვილ მეორე ნახევარს, რომელიც მათთვის მხოლოდ ბავშვის მამა (დედა) კი არა, სულის მეგობარი იქნება... წლების წინ, მეც უარი ვთქვი ჩემს სიყვარულზე იმიტომ, რომ დედ-მამას წინააღმდეგობა ვერ გავუწიე. ჰოდა, მთელი ცხოვრება უბედური ვიყავი... მოგვიანებით, მეც დავკარგე კაცი, რომელსაც ჩემი ქმარი ერქვა და მერე პირველი სიყვარული ისევ გამოჩნდა ჩემს ცხოვრებაში. თავიდან ვფიქრობდი, გავრისკავ-მეთქი, მაგრამ ახლა შვილების გამო ვერ გავბედე ქვეყნის დასალიერამდე გავყოლოდი. ამჯერად, ბედნიერად ცხოვრების შანსი შევწირე შვილებს და გაუხარებელი დღეები კიდევ უფრო დავიბნელე. ის ისე მოკვდა, ცოლი არ შეურთავს, მე კი ბედნიერად არასდროს მიგრძნია თავი. არადა, ხომ წარმოგიდგენიათ, როგორი სხვანაირი, ნათელი და ფერადი იქნებოდა ჩემი ცხოვრება, სიყვარულით რომ მეცხოვრა...
თქვენ გგონიათ, შვილებმა დამიფასეს თავგანწირვა? თქვენც არ მომიკვდეთ. უმადურობას წავაწყდი მათი მხრიდან, მაგრამ უკვე მართლა არაფრის შეცვლა აღარ შემიძლია. შვილი არასდროს დაუფასებს გამზრდელს ამაგს ისე, როგორც საჭიროა. ყველამ, პირველ რიგში, საკუთარი თავისთვის უნდა იცხოვროს. როცა იცი შენი თავის ფასი, მერე გარშემო ყველა დაგაფასებს! თუ თავად იზრუნებ საკუთარ კეთილდღეობაზე, სხვებიც შეძლებენ შენს გაგებას! მუდმივად სხვისი საამებელი საქმის კეთება, სხვისთვის ცხოვრებას ნიშნავს და მხოლოდ სხვისთვის თუ ცხოვრობ, ვერავინ შეგიყვარებს სათანადოდ. იფიქრებენ, რომ შენი მისია მათ მსახურებაში ყოფნაა...
მამუკა, გთხოვთ, აიხდინეთ ოცნება, გაბედეთ და საყვარელი ქალის გვერდით გაატარეთ დარჩენილი წლები. თუ ამ თხოვნას შემისრულებთ და გარისკავთ, ჩათვალეთ, რომ ამ ამბის გაგების შემდეგ, წამით მაინც გამაბედნიერებთ. გთხოვთ, უარი არ თქვათ, ნასტია თქვენი ბედია..."
შეგახსენებთ, ბატონმა მამუკამ გულისტკივილით გაიხსენა ის პირველი სიყვარული, რომლის დავიწყება
წლების განმავლობაში, ვერაფრით შეძლო: ... განაგრძეთ კითხვა