"46 წლის ვიყავი, როცა იტალიელმა კაცმა მშობლებს ჩემი ხელი სთხოვა"

ქალბატონი ნუნუ გელაძე იტალიიდან თბილისში ერთი კვირით ჩამოვიდა. ის 8-10 მარტს, თბილისში წარმატებული ემიგრანტი ქალებისადმი მიძღვნილი ღონისძიებების ერთ-ერთი მონაწილე იყო. ემიგრანტი ქალების საქმიანობის შესახებ ინფორმაციის გავრცელებასა და მათი ღვაწლის დაფასებას ჩვენში რამდენიმე ინიციატორი ჰყავდა. კერძოდ: საქართველოს პარლამენტის დიასპორებისა და კავკასიის საკითხთა კომიტეტი, ორგანიზაცია "მე დავბრუნდები" და "დემოგრაფიული აღორძინების ფონდი". ღონისძიებების ორგანიზატორები გახლდნენ: თემურ ჭკუასელი, ინა ასანიძე და თამარ ჩიბურდანიძე. მათი მიზანია საზოგადოებას გააცნონ ის ემიგრანტი ქალები, რომლებიც საზღვარგარეთის სხვადასხვა ქვეყანაში წარმატებით მოღვაწეობენ და საქართველოს პოპულარიზაციას სხვადასხვა გზით ეწევიან, უცხოეთში მყოფ ქართველებსაც ეხმარებიან და მათი სახელი არაერთ კეთილ საქმეში ფიგურირებს.

ემიგრანტი ქალების დაჯილდოების ცერემონია 10 მარტს, რუსთაველის თეატრში გაიმართა. იქ შეკრებილმა საზოგადოებამ 15 ქალბატონის ღვაწლისა და საქმიანობის შესახებ უკეთ შეიტყო. სამშობლოსგან შორს მყოფი მანდილოსნებისთვის ეს დღეები ერთგვარი სტიმული აღმოჩნდა. ისინი ბედნიერები ჩანდნენ იმ დაფასებითა და წახალისებით, რომელიც აღნიშნული ღონისძიების ფარგლებში დაიგეგმა.

ნუნუ გელაძე:

- საკუთარ თავზე ლაპარაკი მეუხერხულება (იღიმის). დედა რუსული ენის პედაგოგი იყო, ხოლო მამა აგრონომი, რომელიც არაჩვეულებრივ ლექსებს წერდა, გრიშაშვილის პოეზია ზეპირად იცოდა. მე და მამა ერთმანეთს ლექსების ცოდნაში ვეჯიბრებოდით და ის ყოველთვის მჯობნიდა. განათლებით ფილოლოგი ვარ, მთარგმნელი. უნივერსიტეტის თარგმანის კათედრა რომ ჩამოყალიბდა, მისი პირველი ნაკადის გამოშვება ვიყავი. რუსულ ლიტერატურას ქართულად ვთარგმნიდი. უმაღლესის დასრულების შემდეგ იტალიური ენა შევისწავლე. თარგმნილი მაქვს: იტალო კალვინოს, ჯოვანი პაპინის, ვინჩენცო კარდარელის და სხვა ბევრი ცნობილი ავტორის პროზა და პოეზია. 46 წლის ვიყავი, იტალიაში რომ გავემგზავრე. 15 წელია იქ ვცხოვრობ და დავიწყე ქართველი ავტორების თარგმნა იტალიურ ენაზე. ჩემი მისია სწორედ ეს იყო - ქართული კულტურის, ლიტერატურისა და პოეზიის პოპულარიზაცია საზღვარგარეთ.

- რამ გამოიწვია თქვენში იტალიური ენით დაინტერესება?

- უნივერსიტეტში რომ ვსწავლობდი, ყოველთვის მინდოდა, რომელიმე უცხო ენას დავუფლებოდი. რატომღაც, ინგლისური გულზე არ მეფონებოდა. პოლონურის შესწავლით დავიწყე. სომხურსაც "ვეპარებოდი". რადგან ახალციხეში გავიზარდე, სადაც ბევრი სომეხი ცხოვრობდა, ეს ენა ხშირად მესმოდა და მეც ვლაპარაკობდი, მაგრამ შემდეგ გადამავიწყდა. რაც შეეხება იტალიურს: ჯერ ჩერდანცევას "იტალიური ენის თვითშემსწავლელი" წიგნი ვიშოვე და ენის სწავლა ასე დავიწყე, მერე შევყევი და შევყევი. საერთოდ, იტალიური ენისადმი სიყვარული იმ ფაქტმაც განაპირობა, რომ ჩემს ოჯახში ყოველთვის ისმოდა ვერდის მუსიკა. დედას ძალიან უყვარდა კლასიკა და განსაკუთრებით - იტალიური. ბაირონი ამბობდა: ინგლისელები იძულებულები ვართ, საუბრის დროს ვისისინოთ, ვიჩიფჩიფოთ, მაშინ, როცა იტალიელები მღერიანო. ახალ-ახალ მოსწავლეებთან შეხვედრას ბაირონის სწორედ ამ სიტყვებით ვიწყებ. არის ერთი ასეთი გამოთქმაც, - მტერს გერმანულად უნდა ელაპარაკო, მეგობარს ფრანგულად და შეყვარებულს იტალიურადო.

- 15 წლის წინ რა გახდა საზღვარგარეთ თქვენი გამგზავრების მიზეზი?

განაგრძეთ კითხვა