24
მაისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
მსოფლიო ბაზარზე თევზი საკმაოდ პოპულარული და მოთხოვნადი პროდუქტია. კვლევების მიხედვით, ზღვებსა და ოკეანეებში თევზის რაოდენობა თანდათან მცირდება, ამის გამო დღეს მსოფლიო ბაზრის 42 პროცენტს ფერმერულ მეურნეობებში მოყვანილი თევზი იკავებს. სპეციალისტთა გათვლებით, უახლოესი ათი წლის განმავლობაში ეს ციფრი კიდევ 10 პროცენტით გაიზრდება. საქართველო თევზის ექსპორტიორ ქვეყნებს შორის მდებარეობს, მაგრამ ჩვენს ეკონომიკაში თევზის რეწვას უმნიშვნელო ადგილი უკავია, განსხვავებით ჩვენი მეზობელი სომხეთისა და თურქეთისაგან.
საქართველოს სოფლის მეურნეობის მინისტრ, ოთარ დანელიას შეფასებით, ჩვენს ქვეყანაში აკვაკულტურის დარგის განვითარება განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია. როგორც მინისტრმა აღნიშნა, სოფლის მეურნეობის სამინისტროში მიმდინარეობს მუშაობა საქართველოში თევზის მეურნეობების განვითარების სტრატეგიაზე, რომელიც სავარაუდოდ, წლის ბოლოს მზად იქნება. მისივე თქმით, "აკვაკულტურის განვითარება სოფლის მეურნეობის სამინისტროს პრიორიტეტული მიმართულებაა. საქართველოში დიდი რაოდენობის თევზის იმპორტი ხორციელდება. ჩვენ კი გვაქვს საკმარისი რესურსი, არსებული მდგომარეობა მნიშვნელოვნად შევცვალოთ და იმპორტირებული პროდუქცია ადგილობრივით ჩავანაცვლოთ...", - აცხადებს მინისტრი.
"ბიზნესპრესნიუსი" დაინტერესდა, რა მდგომარეობაში არიან ქართველი ფერმერები, რომლებიც ამ სფეროში საქმიანობენ, რა უჭირთ და რა ულხინთ მათ. ამ მიზნით გორის რაიონის სოფელ ახალდაბის მკვიდრ ივანე მაჭარაშვილს ვესაუბრეთ. ბატონი ივანე პროფესიით ეკონომისტია, მაგრამ თავისი ცხოვრება სწორედ ამ საქმეს - თევზის რეწვას დაუკავშირა. მან თავის სოფელში ჩამოაყალიბა კოოპერატივი "თევზსაშენი ცისარტყელა," რომელშიც ჯერჯერობით 6 საკალმახე მეურნეობაა გაერთიანებული:
ივანე მაჭარაშვილი - ჩვენი საკალმახე მეურნეობა გორის რაიონის სოფელ ახალდაბაშია. წელიწადში, საშუალოდ, 25 ტონა კალმახს ვზრდით, ჯერჯერობით მთლიანად დატვირთულები არა ვართ, რომ 40-50 ტონაზე ავიდეთ. ჩვენ, ძირითადად, კალმახი გვყავს, ზუთხი კი - უფრო მცირე რაოდენობით. საერთოდ, საქართველოში ყველაზე გავრცელებული თევზის სახეობა კალმახია და ის აუზებში მოჰყავთ, თუმცა ტბის თევზის მოშენებაც საკმაოდ პერსპექტიული საქმეა. როგორც წესი, დისტრიბუტორები გვაკითხავენ ხოლმე და ჩვენს პროდუქციას სუპერმარკეტების ქსელში ყიდიან. კონსიგნაციით ვმუშაობთ და ცოტა თანხის გადახდას გვიგვიანებენ, მაგრამ მაინც აქტიურად ვთანამშრომლობთ.
- რა არის საჭირო, რომ თქვენი კოოპერატივი გაფართოვდეს და ქვეყანაში თევზის მეურნეობების რიცხვი გაიზარდოს?
- თევზის მეურნეობების განვითარება გრძელვადიანი, იაფი სესხების გარეშე წარმოუდგენელია, უამისოდ ჩვენი საქმიანობა
დღეს თუ ხვალ შეუძლებელი გახდება. თევზის წარმოებას სოლიდური თანხა სჭირდება: 1 კილოგრამი თევზის გაზრდა, სულ მცირე, 5 ლარი მაინც გვიჯდება. წარმოიდგინეთ, რამხელა დანახარჯია საჭირო 10 და 20 ტონაზე. ჯერჯერობით, ქართველ ფერმერებს იმის ფუფუნება არა გვაქვს, რომ ამხელა თანხა საკუთარი შემოსავლიდან გავიღოთ. ისე კი, ჩვენი პოტენციალი თევზის რეწვაში საკმაოდ მაღალია, რადგან საქართველოში დიდი რაოდენობით აუთვისებელი ბუნებრივი წყლები გვაქვს. ამის გამო ჩვენში შესაძლებელია როგორც კალმახის, ასევე ტბის თევზის მოშენებაც. ამჟამად საქართველო დაახლოებით 3 ათას ტონა კალმახს აწარმოებს, თუ ამ საქმეს მთავრობაც ხელს შეუწყობს და საკალმახე მეურნეობების რიცხვი გაიზრდება, ეს რაოდენობა შეიძლება კიდეც გაათმაგდეს.
- ბატონო ვანო, თუ იგრძნობა თევზის რეწვით დაინტერესება თქვენს ნაცნობ ფერმერებს შორის?
