"საქართველოს გამოყენებას პუტინიც შეეცდება და ერდოღანიც"

სადღესასწაულო დღეების მიუხედავად, 2016 წლის პირველი კვირა საზოგადოებრივ-პოლიტიკური ცხოვრებით გამორჩეული იყო. კვლავაც გრძელდებოდა და ალბათ კიდევ კარგა ხანს გასტანს გაუგებრობა სასამართლო სისტემის სხვადასხვა ინსტანციის წარმომადგენელთა შორის; ძალას იკრებს დებატები ეროვნული ბანკის პრეზიდენტობის კანდიდატების თაობაზეც. მოგეხსენებათ, გიორგი ქადაგიძეს ა.წ. თებერვალში ვადა ეწურება. პრეზიდენტ გიორგი მარგველაშვილის განცხადებით, ახალი კანდიდატურის შერჩევის პროცესი ღია იქნება, თუმცა, საპარლამენტო უმრავლესობაში არ გამორიცხავენ, რომ პრეზიდენტის წარდგენილი კანდიდატურა ჩააგდონ და მისი არჩევა წლის ბოლოსთვის გადაიდოს. კვლავაც რთულია ვითარება ჩვენს რეგიონში - რუსეთ-თურქეთის დაპირისპირება ახალ ფაზაში შედის, რაც ჩვენს ქვეყანაზეც აისახება. მიმდინარე პოლიტიკურ პროცესებსა და 2016 წლის გამოწვევებზე გვესაუბრება ექსპერტი გია ხუხაშვილი:

- ვფიქრობ, რთული წელი გველოდება. ხელისუფლების სწრაფ და ეფექტიან გადაწყვეტილებებზე იქნება დამოკიდებული იმ გამოწვევების განეიტრალება, რაც ქვეყნის წინაშე დგას. უპირველესად, აღსანიშნავია პრობლემები მსოფლიოსა და ჩვენს რეგიონში, რაც, ბუნებრივია, ჩვენს ქვეყანაზეც მოახდენს გავლენას. ბევრი იმ ქვეყნის ინტერესი, რომსლებიც დღეს ამ პროცესებში აქტიურად არიან ჩართული, საქართველოშიც იკვეთება, რაც ეკონომიკურის გარდა, პოლიტიკურ საფრთხესაც მოასწავებს­. გამოვყოფდი რუსეთ-თურქეთის კონფლიქტს, რაც ცხელ ომამდე არ მივა, მაგრამ უკვე ცხადად ჩანს ჰიბრიდული ომის ნიშნები. ამგვარი ომის ერთ-ერთი მახასიათებელია არა პირდაპირი შეჯახება, არამედ ომში ჩართული სუბიექტების ინტერესთა არეალებში მოქმედების დაგეგმვა და განხორციელება. ასეთი თურქეთისთვის ჩრდი­ლოეთ კავკასიაა, რუსეთისთვის - ქურთების მოძრაობა თურქეთში, შუაში კი საქართველოა, რომლის გამოყენებასაც დაპირისპირებისას პუტინიც შეეცდება და ერდოღანიც. ამიტომ არ გამოვრიცხავ, საქართველოს ზოგიერთ რეგიონში სცადონ დაძაბულობის კერების გაჩენა, თუმცა, იმედი მაქვს, რომ ამ ამოცანებს ჩვენი სპეცსამსახურები თავს ღირსეულად გაართმევენ. გარე ფაქტორებით გამოწვეულ ობიექტურ პრობლემებს ემატება ბევრი სუბიექტური პრობლემა ქვეყნის შიგნით. 2016 წელი საარჩევნო წელია, რაც უფრო ზრდის სერიოზული რყევების საფრთხეს. სამწუხაროდ, თვალსაჩინოა როგორც შიდა, ასევე გარე ფაქტორებით გამოწვეული საფრთხეებიც და მათი გაღრმავების ნეგატიური პერსპექტივაც.

ეს შეეხება ეკონომიკასაც. ვფიქრობ, პირველ კვარტალში ეროვნულ ვალუტაზე ინფლაციური დაწოლა ძლიერი იქნება, რაც გაზრდის სოციალურ საფრთხეს. სამწუხაროდ, ეკონომიკური გაჯანსაღების სისტემური ნიშნები ქვეყანაში ჯერ არ ჩანს და ვერც ამ პროცესების შემაკავებელ ბარიერებს ვხედავ. ამ ნეგატიურ პროცესებს ისიც აღრმავებს, რომ საარჩევნო პროცესი ისე დავიწყეთ, ელექტორატი პოლიტიკურ ელიტას დაახლოების ნაცვლად უფრო დაშორდა. ამომრჩეველთა ნაწილი ფიქრობს, რომ ხელისუფლება არ ვარგა, მაგრამ ოპოზიცია უარესია. სამწუხაროდ, ხელისუფლება ამ საფრთხეს ვერ აცნობიერებს და ვერც მის პრევენციას ახერხებს.

- გიორგი კვირიკაშვილის პრემიერმინისტრობას ბევრი პოზიტიური შეფასება მოჰყვა: მას უწოდეს "ქართული ოცნების" "ჟანგბადის ბალიში" და "მაშველი რგოლი"... - ამ ეპითეტებითაც კარგად ჩანს, რომ მმართველ კოალიციას სერიოზული პრობლემები აქვს. რაც შეეხება გიორგი კვირიკაშვილს, მის დანიშვნაში ნამდვილად არის პოლიტტექნოლოგიური ლოგიკა - ხელისუფლებას, რომელსაც შელახული აქვს ავტორიტეტი, წინასაარჩევნოდ სჭირდება საზოგადოების გარკვეული წრეების კონსოლიდაცია, ხიდების გადება... ღარიბაშვილი, ძირითადად, ხიდების დაწვით იყო ცნობილი, კვირიკაშვილი კი ყოველთვის გამოირჩეოდა კორექტულობით. პრემიერად დანიშვნის შემდეგ მისი პირველი გზავნილებიც მეტყველებს, რომ ის ეცდება, საერთო ენა გამონახოს კოლეგებთან, პრეზიდენტთან, პოლიტიკურ ოპოზიციასთან, სხვადასხვა სამოქალაქო ჯგუფთან და ა.შ. თუმცა, მე მაინც მგონია, რომ მას, ძირითადად, მეურნეობა ჩაბარდება, ასე ვთქვათ, ის იქნება ტექნიკური პრემიერი და არა - რეალური პოლიტიკის გამტარებელი. ის, მიუხედავად საინტერესო ბიოგრაფიისა, აქტიური პოლიტიკოსი არასდროს ყოფილა და ამ მიმართულებით რა შეუძლია, არ ვიცით. სხვათა შორის, აქტიურ პოლიტიკურ პროცესში ის 2012 წელსაც არ ყოფილა ჩართული. ამის გათვალისწინებით, ღიმილის მომგვრელია კოალიციის ზოგიერთი წევრის განცხადება, რომ მიესალმება კვირიკაშვილის ლიდერობას. მათ სხვა რამის იმედი აქვთ - ფიქრობენ, რომ კვირიკაშვილს პოლიტიკის არაფერი გაეგება, ამიტომ იოლად მოახერხებენ მის მართვას, ანუ პოლიტიკას ისინი წარმართავენ, კვირიკაშვილს კი განზე დატოვებენ. დაახლოებით წარმომიდგენია, რა ელოდება ახალ პრემიერს... რა თქმა უნდა, მას წარმატებას ვუსურვებ, მაგრამ ვფიქრობ, ეს ერთი წელიწადი მისთვის ურთულესი იქნება...

გაგრძელება