"ეშმაკის ადვოკატი" ანუ პოლიტიკური ეგზორციზმი ქართულად

აფრიკის ერთ-ერთ ქვეყანაში საპარლამენტო არჩევნების შემდეგ იქაური შამანები რიტუალებს ატარებენ და დეპუტატებს ცეცხლზე ახტუნავებენ, რათა მათგან განდევნონ კორუფციისა და ბნელი აზრების დემონები. თუ არ გამოუვიდათ, ყველაფერი ბრალდება შამანების არაკომპეტენტურობას ან დემონების სიძლიერეს.

დასავლურ ქვეყნებში პოლიტიკური ეგზორციზმი მოდაში არ არის და იქ სხვა მეთოდები აქვთ. კერძოდ, პოლიტიკური ლიდერები საარჩევნო სიას სკურპულოზურად ადგენენ, რათა მომავალი კონგრესმენებისა თუ დეპუტატების საეჭვო კავშირებმა ქვეყანაში პოლიტიკური სკანდალი არ გამოიწვიოს, რასაც შესაძლოა, მთელი ხელისუფლებაც გადაყვეს. მათ იციან, რომ მედია ადრე თუ გვიან ამოქექავს პარლამენტის წევრებისა თუ მინისტრების "საგმირო საქმეებს". თუმცა მთავარი ის არის - თავად ასეთი ხალხი ერიდება პოლიტიკაში წასვლას, რათა მათი მშვიდი ცხოვრება არ დაარღვიოს საგამოძიებო უწყებებში სიარულმა.

საქართველოში კი ბევრი რამ უკუღმაა, მათ შორის პოლიტიკური მორალი. სულო ცოდვილო, ზოგჯერ ვფიქრობ, რომ პაბლო ესკობარს ჩვენს ქვეყანაში რომ ეცხოვრა, სულ მცირე რომელიმე ანტინარკოტიკული საბჭოს ხელმძღვანელი იქნებოდა და მორალსაც წაიკითხავდა იმის შესახებ, თუ როგორ ხრწნიან ახალგაზრდა თაობას ნარკობარონები.

გაუკუღმართებული პოლიტიკური მორალი ტრადიციად გვექცა ჯერ კიდევ იმ დროიდან მოყოლებული, როცა თავის დროზე მამალმა კომუნისტებმა სანთლებით ხელში საქართველოს დამოუკიდებლობაზე დაიწყეს ქადაგება. ან ის, რომ იმ პოლიტიკოსების პარტიების სახელწოდებებში, დღეს ვინც პრორუსულობას "აწვება", აუცილებლად უნდა ფიგურირებდეს "პატრიოტიზმი", "ერთიანი საქართველო" ან "დემოკრატია", როცა პუტინს საქართველოსთვის არცერთი უნდა, არც მეორე და არც მესამე. ამ ლოგიკით შესაძლოა, "ისლამურმა სახელმწიფომ" მოისურვოს ანტიტერორისტულ კოალიციასთან შეერთება. ისეთ "წვრილმანებზე" აღარაფერს ვიტყვი, როგორიცაა ის, რომ მაგალითად ბაჩო ახალაია წუხს პატიმართა უფლებებზე ან გირგვლიანის საქმის მოსამართლეს "მოსამართლეთა მოსამართლეობა" სურს.

პოლიტიკურ მორალ-ამორალურობის საკითხი კარგად წარმოჩინდა ე.წ. შეწყალების სკანდალში, რომელიც მრავალშრიან ტალახს დაემსგავსა - რაც უფრო ქექავ, მით უფრო ეფლობი არც თუ სასიამოვნო სურნელებაში. ფაქტობრივად დადასტურდა და საზოგადოების ეჭვი გამყარდა იმასთან დაკავშირებით, რომ კონკრეტული პარლამენტის წევრები ე.წ. კოკაინის საქმის ფიგურანტების გათავისუფლებას ითხოვდნენ ( ჯერ პოლიტპატიმრის სტატუსით, შემდეგ კი შეწყალების კომისიაში საქმის ჩაწყობით). ეკა ბესელია დუმს, სამაგიეროდ მანანა კობახიძე აცხადებს - დიახ, ვითხოვდი შეწყალებას, რადგან 2011 წელს ე.წ. კოკაინის საქმეზე ბრალდებულების ადვოკატი ვიყავი და მათ უდანაშაულობაში დარწმუნებული ვარო.

ხაზს ვუსვამ - საქმე ეხება არა რიგით დეპუტატებს, არამედ ადამიანის უფლებათა დაცვის კომიტეტის თავმჯდომარეს და პარლამენტის ვიცე-სპიკერს ანუ ხელისუფლებაში რანგით მეოთხე პირს. და ეს რანგით მეოთხე პირი ადასტურებს, რომ ნარკოტრაფიკიორობისთვის გასამართლებულების გათავისუფლებას ითხოვდა და ამას არც მალავს. ეკა ბესელიას დუმილი კი ასევე დამატებით ეჭვებს აღძრავს საზოგადოებაში. კარგით, ვთქვათ, მანანა კობახიძესთან ტყუის წინა ხელისუფლების შსს, რომელმაც "ფრთიან ანგელოზებს" ყველაფერი მოუწყო (ისე, ჩვენს შორის დარჩეს და თუ ადამიანის უკანონოდ დაკავება გინდა, ამის ათას ერთი საშუალება არსებობს). თუმცა ალბათ, მინიმუმ ერნესტო ჩე გევარა უნდა იყო, რომ უზარმაზარი რაოდენობის კოკაინი და ლამის ერთი რაიონის ბიუჯეტის ფული ჩაგიდონ, შემდეგ კი შენს მეგობარ ქალთან დაამყარონ თელეპატიური კავშირი და ფარული კამერების წინ დიალოგი გაამართინონ ქილერის ეგიდით შეგზავნილ შსს-ს აგენტთან - ამის და ამის მოკვლა მინდაო.

კი მაგრამ, გამოდის, რომ კობახიძესთან და ბესელიასთან ტყუის ირაკლი ღარიბაშვილიც, რომელმაც ე.წ. კოკაინის საქმეზე გასამართლებულები პოლიტპატიმართა სიიდან ამოიღო, ინტერპოლი, რომელსაც ამ საქმის მთავარ ფიგურანტზე ძებნა ჰქონდა გამოცხადებული, შეწყალების კომისიის მოქმედი და ყოფილი თავმჯდომარეები და პროკურატურა, რომელმაც თავიდან არ აღძრა საქმე, არ დააკავა წინა ხელისუფლების შსს-ს კონკრეტული გამომძიებლები და ე.წ. კოკაინის საქმის ფიგურანტები უკანონოდ დაკავებულებად არ გამოაცხადა. გამოდის, რომ ტყუის "რესპუბლიკური პარტიაც", რომელსაც არ მოუთხოვია თავისი ყოფილი წევრის (ნუგზარ ბოჭორიშვილი, ე.წ. კოკაინის საქმის მთავარი ფიგურანტი) გათავისუფლება, როგორც უდანაშაულო ადამიანის. თუმცა, ეს ლოგიკური კითხვები ზოგიერთს არ აღელვებს - უყურებენ კამერას და მაყურებელს ანგელოზის სახითა და ღიმილით ეუბნებიან - დიახ, ე.წ. კოკაინის საქმის ფიგურანტები შესაწყალებლები არიან, სკანდალის უკან კი პოლიტიკური ინტერესები დგას.

ზოგადად, ადვოკატობა რთული პროფესიაა - ზოგჯერ შეიძლება მოგიწიოს ნარკობარონის, ტერორისტის, მკვლელის თუ ეშმაკის ინტერესების დაცვა. არავინ გეხება. თუმცა ალბათ, თავად უნდა გეყოს იმის შეგნება, რომ პოლიტიკაში არ მოხვიდე და თანამდებობა არ გამოიყენო ზემოხსენებული კატეგორიის ადამიანების ინტერესების ლობირებისთვის და ანგელოზის ღიმილით მორალი არ იკითხო. თუმცა პირველ რიგში პოლიტიკურმა ლიდერებმა უნდა აირიდონ თავიდან თავიანთ გუნდში ასეთი ადამიანების არსებობა. ეს პირველ რიგში პოლიტიკური ლიდერების ინტერესებშია, რადგან ასეთი სკანდალების შემხედვარე საზოგადოება ღიზიანდება არა კონკრეტულ დეპუტატებზე, არამედ მთელ ხელისუფლებაზე, რომელსაც არჩევნები კარზე მოსდგომია. მოკლედ, გამოსავალი ორია - ან უნდა მოვიწვიოთ აფრიკელი შამანები (კიდევ ერთი ეროვნული ტრადიციაა თავიანთ ქვეყნებში წარუმატებელი უცხოელი ექსპერტების მოწვევა) ან წამყვანმა პოლიტიკურმა ძალებმა ჩაიტარონ თვითეგზორციზმი: 2016 წლის არჩევნებისთვის მაინც განდევნონ თავიანთი რიგებიდან (სიიდან) ის ხალხი, რომლებიც მოსიარულე "პოლიტიკური სკანდალები" არიან. თუ არადა, ერთხელაც წითელი აენთებათ და მერე მითიურ პოლიტიკურ ინტრიგებს და გლობალურ ფაქტორებს აღარ დააბრალონ.

P.S. ე.წ. კოკაინის საქმის ფიგურანტების ამჟამინდელმა ადვოკატმა მირიან ნიკოლაძემ ერთ-ერთ ინტერვიუში განაცხადა, რომ საგარეჯოს შუალედურ მაჟორიტარულ არჩევნებში "ქართული ოცნების" კანდიდატად განიხილებოდა... არა, პოლიტიკური ეგზორციზმი უკვე უკიდურეს აუცილებლობას წარმოადგენს.