ვიდრე სახლებში შემოგვიცვივდებიან, იქნებ, არაადეკვატურად გასივებული "ერთი ადგილები" გაანძრიოთ

"კაცმა მალა, მალაო, ჭირმა თავი არ დამალაო" - სამწუხაროა, რომ წინა "პროვოკაციაში" (რომელსაც "უღიმილო პროვოკაცია" ვუწოდე) განხილული თემა დღესაც აქტუალურია. "დღესაც" კი არა, დღეს არის თუ არის: მაშინ ჯერ კიდევ არ იყო გამოქვეყნებული ის ვიდეომიმართვა, რომელმაც მთელი საქართველო ააღელვა: ზოგი აღაშფოთა, ზოგი შეაშინა, ზოგი - სამაგიერო ძალადობის ხასიათზე დააყენა...

შეგახსენებთ, რომ ერთი კვირის წინ პარიზის ტერაქტზე ვწერდი და შიშსაც გამოვთქვამდი, - მთლად "თამაშგარე მდგომარეობაში" ვერ დავრჩებით-მეთქი. ისე ყველაფერი კარგი აგიხდეთ, როგორც ეს ცუდი პროგნოზი ახდა.

შვიდი, რვა წლის წინ ვამბობდი, ვამბობდი კი არა, ვეუბნებოდი წინა ხელისუფლების მეთაურებს - მიხედეთ ამ ამბავს, გურიაში ჩასახლებულ აჭარლებში და თვით აჭარაში ვიღაც-ვიღაცები დაძვრებიან და შხამავენ იქაურობას-მეთქი, მაგრამ "დაიკიდეს".

ახლა ამათ ველოდები: ტელევიზორიდან უკვე გვემუქრებიან და იქნებ, სანამ სახლებში შემოგვიცვივდებიან, მანამდე მოიმოქმედონ რამე.

ჩავედი აჭარაშიც და გურიაშიც, ვესაუბრე იქაურებს: მუსლიმებსაც და ქრისტიანებსაც, სხვათა შორის - უღმერთოებსაც; ჭკვიანებსაც და "გადარეულებსაც" ("ვერ ვნახავდი გურიაში ამფერებს თუ რაი?!"); ახალგაზრდებსაც და ხნიერებსაც; გლეხებსაც, ჩინოვნიკებსაც და უსაქმურებსაც - ყველა ერთხმად აღნიშნავს, რომ პრობლემა ძალიან შორს არის წასული და სახელმწიფოს, მისი უსაფრთხოების სამსახურების გადასაჭრელია. "ბაბუის ნაჭამმა ტყემალმა შვილიშვილს მოკვეთა კბილიო" - ნათქვამია, მაგრამ ამ შემთხვევაში მიჩუმათება და მიფუჩეჩება მომავალ თაობას კი არა (ჩვენში ასე "გრძლად" რომ ვერ ფიქრობენ ხელისუფლებები, უკვე ვიცით), - დღეს, ხვალ, ზეგ, დამდეგ შაბათს თუ "ახალწლებამდე", პირადად ჩვენ, თქვენ შეგეხებათ მსუყე ხელფას-პრემიებიანო ძია-დეიდებო-ვ და ამიტომ მაქვს სუუულ პაწაწკინტელა იმედი, რომ, ბოლო დროს ქვეყნის მდგომარეობისადმი სრულიად არაადეკვატურად გასივებულ "ერთ ადგილებს" გაანძრევთ და საკუთარი უსაფრთხოების უზრუნველსაყოფად მაინც მიხედავთ საქმეს.

გაგრძელება