"საქართველო არის ნათელი შუქი მედიის თავისუფლების, სასამართლოს დამოუკიდებლობის კუთხით" - ექსკლუზიური ინტერვიუ ამერიკის ელჩთან

არცთუ იშვიათად, ჩვენი ამერიკელი მეგობრების შეფასებები საქართველოში მიმდინარე პროცესებთან დაკავშირებით ქვეყანაში საზოგადოებრივი აზრის ფორმირებისა და კონკრეტული გადაწყვეტილებების მიღების წინა პირობა ყოფილა. შესაბამისად, ამა თუ იმ აქტუალურ საკითხზე აშშ-ის ელჩის განცხადებებს ყურადღებით უსმენს როგორც ხელისუფლება, ისე ოპოზიცია და მთლიანად, საზოგადოება. გასულ კვირას აშშ-ის ახალი ელჩი საქართველოში იან კელი ”პალიტრამედიაში” გვესტუმრა. ელჩი სასიამოვნოდ გაოცებული დარჩა და აღნიშნა, რომ ბევრი რამ ახალი შეიტყო ”თავისუფალი მედიის ამ ბასტიონის შესახებ”. ვიზიტის ფარგლებში იან კელიმ ”კვირის პალიტრას” საქართველოს საგარეო თუ საშინაო პოლიტიკის საჭირბოროტო საკითხებზე ექსკლუზიური ინტერვიუ მისცა.

- მოგესალმებით, ბატონო ელჩო. როგორც ვიცი, თქვენ ჩვენს ქვეყანაში პირველად 40 წლის წინ იყავით...

- უფრო ზუსტად, 39 წლის წინ. იქნებ გაგვიზიაროთ თქვენი შთაბეჭდილებები, რა ცვლილებებს ხედავთ 39 წლის წინ ნანახ საქართველოსა და დღევანდელობას შორის?

- პირველ რიგში მადლობას გიხდით მოწვევისა და იმ შესაძლებლობისთვის, რომ გესაუბროთ თქვენ და თქვენი მეშვეობით იმ ქართველ აუდიტორიას, რომელიც მრავალრიცხოვანია თქვენი გაზეთის ტირაჟის მეშვეობით. 1976 წელს ლენინგრადის უნივერსიტეტის სტუდენტი გახლდით. ეს ბრეჟნევის პერიოდი იყო. ლენინგრადი ძალიან მიყვარდა და მოსკოვშიც ჩავდიოდი ხოლმე. მრჩებოდა შთაბეჭდილება, რომ ეს იყო მძლავრი ტოტალიტარული სისტემა. ბევრ რუსს არ სურდა ჩემთან საუბარი მხოლოდ იმიტომ, რომ ამერიკელი ვიყავი. საბჭოთა ტურისტულმა სააგენტომ სტუდენტები ოთხი დღით თბილისში ჩამოგვიყვანა. საქართველოში ჩამოსვლა ჩემთვის გაბრწყინებასავით იყო.

გაკვირვებული დავრჩი იმ ფერებით, რომელიც აქ ვიხილე. საოცარი იყო, თუ რამდენად გულღია იყვნენ ქართველები ჩემდამი, როგორც ამერიკელი ტურისტისადმი. ასევე, გამაკვირვა იმ სიამაყემ, რომელსაც ქართველები აშკარად გამოხატავდნენ თავისი ქართველობის, საქართველოსადმი კუთვნილების მიმართ. გარკვეულწილად, ქართველები სანიმუშოებიც იყვნენ საბჭოთა კავშირში - ისინი იდენტიფიკაციას ახდენდნენ ჯერ როგორც ქართველები და შემდეგ როგორც საბჭოთა კავშირის მოქალაქეები. მას შემდეგ რამდენჯერმე დავბრუნდი საქართველოში - იყო ცუდი და კარგი პერიოდებიც. საქართველოში ვიყავი 1995 წელს - ცუდი დრო იყო, ელექტროენერგიის დეფიციტი, ქვეყანას ჰყავდა უამრავი იძულებით გადაადგილებული პირი და ხშირად ქუჩაში გამოსვლაც კი სახიფათო იყო. შემდეგ საქართველოში 2012 წელს ვიყავი და ისევ გაბრწყინებასავით იყო ჩემთვის იმ კუთხით, თუ რაოდენ დიდი პროგრესი განიცადა საქართველომ. დიპლომატიური მუშაობის 30-წლიანი გამოცდილება მაქვს და ამ პერიოდში მსურდა მხოლოდ ერთი სამუშაო - რომელიც დამაყენებდა ბრძოლის ველზე იმ ქვეყნის სუვერენიტეტისა და დამოუკიდებლობისთვის, რომელიც ჩრდილოელი მეზობლის ჩარევას განიცდის. ეს იყო ერთადერთი სურვილი,

რომელიც მქონდა.

- ე.ი. ოცნება აგიხდათ!..

- დიახ. (იცინის)

- საზოგადოების დიდი ნაწილი ნატოს ვარშავის სამიტისადმი ოპტიმისტურადაა განწყობილი და ელის, რომ საქართველო ევროატლანტიკური ინტეგრაციის კუთხით მნიშვნელოვან ნაბიჯს გადადგამს. საინტერესოა, თქვენ რა პროგნოზს გააკეთებდით და რისი იმედი შეიძლება ჰქონდეს ჩვენს ქვეყანას?

- ჩვენი პოზიცია საქართველოს ნატოში ინტეგრაციისადმი მტკიცე და ურყევია. ამას მხარს ვუჭერთ არა მხოლოდ სიტყვით, არამედ დიდი ინვესტიციაც გვაქვს განხორციელებული. ვგულისხმობ ერთობლივ სამხედრო წვრთნებს, ქართული მხარისთვის ტექნოლოგიური ცოდნისა და აღჭურვილობის გადაცემას და ა.შ.

მნიშვნელოვანი იქნება, ვარშავაში აღინიშნოს ის ყველაფერი, რაც საქართველომ გააკეთა ნატოსთვის და ნატომ გააკეთა საქართველოსთვის. ჩემი გამოწვევა თქვენთვის იმედის შენარჩუნებაა - მტკიცედ მჯერა, რომ საქართველოს ევროატლანტიკური მომავალი აქვს. მჯერა, რომ ამის სჯერა საქართველოს მოსახლეობასაც. სირთულეს წარმოადგენს ის, რომ ნატო 28 ქვეყნის ალიანსია და გადაწყვეტილება კონსენსუსით მიიღება. ვარშავაში ყურადღება უნდა გამახვილდეს რეალობაზე. შეიძლება სამიტზე გაკეთდეს მტკიცე პოლიტიკური განცხადება და აღინიშნოს ის პროგრესი, რომელიც საქართველოს უდავოდ აქვს ბოლო პერიოდში. მათ შორის, მნიშვნელოვანია საქართველოში წვრთნისა და შეფასების ცენტრის გახსნა.

- ექსპერტთა ნაწილი აცხადებს, რომ თუ სამიტზე, როგორც თქვენ ბრძანეთ, მტკიცე­ პოლიტიკური განცხადება არ გაკეთდა ან მაპ-ის მიმართულებით კონკრეტული ნაბიჯი არ გადაიდგა, ამან შესაძლოა, საზოგადოების მნიშვნელოვან ნაწილში დასავლეთის მიმართ იმედგაცრუება გამოიწვიოს, რამაც შეიძლება, არასასიამოვნო პროცესების მომსწრენიც გაგვხადოს.

- საქართველო რაოდენობის მიხედვით მეორე კონტრიბუტორია ავღანეთის სამშვიდობო მისიაში, ქართველებმა რეალური მსხვერპლი გაიღეს ნატოში გაწევრებისთვის. თუ არსებობს, ნამდვილად მესმის ასეთი იმედგაცრუების. ამავე დროს, საქართველოს ბევრი მეგობარი ჰყავს. ამერიკა მუდმივად აფიქსირებს საქართველოსადმი მტკიცე მხარდაჭერას. გასულ კვირას აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის მოადგილე ენტონი ბლინკენმა საქართველოს ვიცე-პრემიერ გიორგი კვირიკაშვილთან შეხვედრისას დაადასტურა, რომ საქართველო ნატოს წევრი გახდება. არ უნდა დაგვავიწყდეს, რომ ნატოს სიძლიერე სწორედ მის ერთობაში, კონსენსუსშია, როდესაც კონკრეტული გადაწყვეტილების მისაღებად 28 ქვეყნის თანხმობაა საჭირო. მეორე მხრივ, ხშირად ესეც გამოწვევაა. უნდა ვაღიაროთ, ზოგჯერ 28 ხმის მიღება რთულია, მაგრამ ამერიკა საქართველოს მტკიცე მხარდამჭერად დარჩება მომავალშიც. საქართველოს სხვა მეგობრებიც ჰყავს, განსაკუთრებით ნატოს აღმოსავლეთ ფლანგზე. ისინი ხელს შეუწყობენ თქვენს ქვეყანას, რომ მიაღწიოს საწადელს.

გაგრძელება