ვინ არის ბარბარა: ყველაფერი "ნიჭიერის" ახალი ვარსკვლავის შესახებ

"ნიჭიერის" სცენაზე გამოჩენილმა ლაგოდეხელმა ბარბარა სამხარაძემ მაყურებელი გააოცა, მან ცნობილი ჰიტი "I will survive" შეასრულა. თავიდან გოგონას სკეპტიკურად შეხვდნენ, თუმცა, როცა ხმა ამოიღო, ჟიურის წევრები და დარბაზში მსხდომნი გაოცდნენ. ბარბარას შესრულებით აღტაცებულმა ნიკა გვარამიამ კი ოქროსფერ ღილაკს დააჭირა ხელი და ბარბარა ნახევარფინალში გადაიყვანა.

AMBEBI.GE ბარბარა სამხარაძეს დაუკავშირდა, რომ ის უკეთ გააცნოს მკითხველს.

- ბარბარა ხარ თუ ბარბარე?

- ბარბარა.

- ბებოს სახელი გქვია?

- არავის სახელი არ მქვია, - რაც უნდა გასაკვირი იყოს, დედას რაღაც ძალამ ჩასძახა, ბარბარა დაარქვიო და ასეც მოიქცნენ.

- მოგწონს შენი სახელი?

- ძალიან, უკეთესი არ არსებობს (იცინის).

- დედისერთა ხარ?

- უფროსი და მყავს, რომელიც უკვე უმაღლეს სასწავლებელში სწავლობს.

- ე.ი. 14 წლის ხარ.

- უკვე 15 წლის გავხდი გადაცემის ჩაწერიდან მეორე დღეს, 12 ოქტომბერს.

- როგორც თქვი, ვოკალის პედაგოგი არ გყოლია. სიმღერის სიყვარული და მუსიკალური მონაცემები საიდან გაჩნდა შენში? ვინმე მღერის თქვენთან?

- დეიდას აქვს დამთავრებული მუსიკალური შვიდწლედი და პატარაობიდანვე როგორც თავის უმცროს დას, ისე მეთამაშებოდა, სულ სიმღერ-სიმღერით მზრდიდა. "ბასტი-ბუბუს" სიმღერებს მასმენინებდა. ჩემზე დეიდამ დიდი ზეგავლენა მოახდინა.

- თავად როგორ გაფასებს?

- რასაც ამბობს, მისი პროგნოზები ყოველთვის მართლდება, თითქოს, წინასწარმეტყველური ნიჭი აქვს. 4 წლის რომ ვიყავი, თურმე უთქვამს, - ეს გაიზრდება და საქართველოს გააოცებსო. ოღონდ, ჯერ არ ვიცი, უკვე გავიზარდე თუ არა... დეიდაჩემი და დედაც ისეთ რაღაცებს მეუბნებიან, რომ გული საგულეში მაქვს, დაიმედებული ვარ (იცინის).

- ნომერი, რომელიც საკონკურსოდ წარმოადგინე, დამოუკიდებლად როგორ მოამზადე?

- ისევ დეიდაზე გავნაგრძობ საუბარს, რადგანაც ყველა გზა მაინც მისკენ მიდის. 6 წლის ვიყავი, მუსიკალურ სკოლაში რომ მიმიყვანეს (ჩემ დასაც მუსიკალური შვიდწლედი აქვს დამთავრებული). დეიდა გვეუბნებოდა, სანამ მუსიკალური სკოლის დიპლომს არ დამანახვებთ, დეიდა არ დამიძახოთო. მისი ხათრით ვსწავლობდით. პატარა ვიყავი და დედაჩემზე მეტად დეიდა მიყვარდა. მოკლედ, შარშან დავამთავრე მუსიკალური სკოლა, მაგრამ იქ ბევრი ვერაფერი ვისწავლე. ერთადერთი დაკვრა, ვოკალურად არ გავზრდილვარ. მუსიკალური სკოლის დამთავრებისას დიდი სირთულეების გადალახვა მომიხდა.

- რატომ?

- რაიონში ორ კვირაში 6-7 კონცერტზე მომიწია გუნდში სიმღერამ. ფორტეპიანოზე მეცადინეობას ვეღარ ვასწრებდი და დიპლომი რომ ავიღე, ჩემდა საუბედუროდ თუ საბედნიეროდ, არ ვიცი, გუნდის ნიშანი, ანუ სიმღერაში 8-იანი მეწერა, დირექტორს ვუთხარი: ნატო მას, შეიძლება 8-ს დღეს ვამართლებ, მაგრამ 10-იანს "ნიჭიერის" სცენაზე დავამტკიცებ-მეთქი.

- გეგმავდი გამოსვლას?

- კი, მაგრამ დარწმუნებული არ ვიყავი. ''ნიჭიერის'' სცენაზე მარტო იმისთვის ვიმღერე კარგად, დამემტკიცებინა, რომ 8-იანი არ მეკუთვნოდა.

- მშობლებმა მხარი დაგიჭირეს, რომ მეგაპროექტში მიგეღო მონაწილეობა?

- ჯერ არ მთანხმდებოდნენ, რადგანაც მეუბნებოდნენ, კონკურსებში ყველაფერი ჩაწყობით არისო... თავიდან არ ვიცოდი, კადრს მიღმა რამხელა შრომაა თურმე საჭირო, რომ ასეთი შედეგი მიიღო, მაგრამ როდესაც "შესარჩევზე" მივედი, მითხრეს, შენი ცხოვრება დღეიდან შეიცვლებაო!

მოკლედ, ამ პროექტში ახლობლების, მეგობრების მხარდაჭერით მოვხვდი.

- სცენაზე რომ გახვედი, რას ფიქრობდი?

- ფიზიკურობით არ გამოვირჩევი, ხომ იცით, შოუებში უფრო გარეგნობას აფასებენ, ვიდრე ნიჭს, მაგრამ მე მივედი პროექტში, სადაც ნიჭი ფასდება და არა "ვიზუალი", სამოდელო სააგენტოში ნამდვილად არ მივსულვარ (იცინის). ჩემი აზრით, როდესაც გარეგნობით გამორჩეული ადამიანი მიდის პროექტში და ვერ მღერის, ის უფრო საშინელებაა, ვიდრე ნაკლები გარეგნობის მქონე და მაყურებელზე შთაბეჭდილებას ახდენს.

- სოფელში დედას სახლის საქმეებში ეხმარები?

- მაგ საქმეებისგან გამოთავისუფლებული ვარ, რადგანაც ბებო და დედა ყველაფერს კარგად უძღვებიან. თან, სკოლის გარდა, დედათა მონასტერშიც ვგალობ და დროც არ მრჩება.

თუმცა ჩემი ერთადერთი საქმიანობა სიმღერაა. ამის გამო მეტსახელიც კი შემირჩია დედაჩემმა - "ჭრიჭინა".

- საკონკურსო ნომრად ეს ცნობილი ჰიტი რატომ შეარჩიე?

- ერთი ამბავიც უნდა გითხრათ, 9 წლის ვიყავი, როდესაც "ნიჭიერში" პირველად ვცადე მონაწილეობის მიღება, მაგრამ ჩემი იმედები არ გამართლდა. არ ვიცი, ხელშეშლა რაიონიდან იყო, თუ საიდან, ფაქტია, რომ ჩემი შევსებული ანკეტა დაიკარგა, მაგრამ ის ამბავი არ გამომიძიებია. იმის მერე გადავიფიქრე კონკურსში მონაწილეობა, მეგონა, სულ ასე იქნებოდა.

იმ პერიოდში კი, როცა პირველად ამ პროექტში მონაწილეობა გადავწყვიტე, სკოლაში მუსიკის მასწავლებელი მყავდა და მან შემირჩია ეს სიმღერა, მითხრა, - ყველა დროის ჰიტიაო. ამის შემდეგ მისი დამუშავება გადავწყვიტე. თან, ინტერნეტშიც ვნახე, რომ არც ერთ მსგავს პროექტში კონკურსანტებს არ უმღერია. ამიტომ უფრო მომინდა სცენაზე მისი შესრულება.

- გეტყობოდა, რომ ძალიან ღელავდი.

- კი... ბოლოს ვიტირე კიდეც, აბა, იმხელა ემოციას რა გაუძლებდა?

- ელოდი იმ შეფასებებს, რაც მიიღე?

- როდესაც X-თან დავდექი, ღრმად ამოვისუნთქე, ჩავისუნთქე და გულში ვთქვი, რაც ღვთის ნებაა, ყველაფერი ისე იქნება-მეთქი. ყველაფერი გათვალისწინებული მქონდა გარდა "ოქროს ღილაკისა"...

- რა გაგმები გაქვს - რას აპირებ?

- რაც უნდა გასაკვირი იყოს, მივყვები ცხოვრების დინებას, არანაირი სამოქმედო გეგმა არ მაქვს, უბრალოდ მაქვს ჩემი ფანტაზია, რომელსაც შეიძლება გეგმაც ვუწოდო. დარწმუნებული ვარ, რომ ყველაფერი კარგად იქნება.

იხილეთ ვიდეო

ლალი ფაცია

AMBEBI.GE