ქართველი პოლიტიკოსების საზღვარგარეთული გამოსვლები - სამი პრეზიდენტის მრჩეველი მათ კორექტულობასა და ტაქტიანობაზე

ექსპერტი, სამი პრეზიდენტის მრჩეველი - სოსო ცინცაძე ქართველი პოლიტიკოსების საზღვარგარეთული გამოსვლების შესახებ გვესაუბრება და მათი მოხსენებების კორექტულობასა და ტაქტიანობას აფასებს:

პრემიერი და პარლამენტარები

- თუ ვისაუბრებთ პრემიერის, როგორც ჩვენნაირი პატარა და ღარიბი ქვეყნის წარმომადგენლის გამოსვლაზე გენერალურ ასამბლეაზე, რომელიც წელიწადში ერთხელ ტარდება, ეს იყო ზომიერი და უპრეტენზიო გამოსვლა. სხვა რამ პრემიერს არც მოეთხოვებოდა. ჩვენი პარლამენტარები ხშირად გამოდიან ევროსაბჭოში და იქ უკვე სერიოზული პრობლემებია. მათი განცხადებები, გარდა იმისა, რომ უტაქტო და არადიპლომატიურია, ქვეყნისათვის წამგებიანია. ევროსაბჭოს რეზოლუცია შეიძლება მოგვეწონოს, შეიძლება - არა, მაგრამ ერთი რამ უნდა ვიცოდეთ, რომ მისი ავტორები ევროპელი ამომრჩევლების მიერ შერჩეული პოლიტიკოსები არიან. ისინი ფორმალურად მაინც გამოხატავენ ევროპელების აზრს. გარდა ამისა, ევროკავშირსა და ნატოში ჩვენი მიღება, სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ, რეფერენდუმის გზით არ ხდება, ევროპელი დიასახლისები არ გამოდიან და არ აფიქსირებენ, საქართველო ევროკავშირში მიიღონ თუ არა. ამას პოლიტიკოსები წყვეტენ და მათთან ურთიერთობაში სერიოზული პრობლემები გვაქვს.

ერთი განცხადება - ჩვენი პირველი ვიცე-სპიკერის - ქალბატონი კობახიძისა, შეიძლება მოვიშველიოთ, რომელმაც თქვა, რომ ის ბრალს სდებს... "მე ბრალს ვდებ" ისტორიული რეპლიკა იყო, რომელიც ემილ ზოლამ თქვა სტატიაში და ბოდიში ახლა, ზოლა და კობახიძე ცოტა სხვა განზომილებებში არიან. ვის სდებს ბრალს? გასაგებია, რომ ამ დროს მხედველობაში კონკრეტული პიროვნება ჰყავდა, მაგრამ თვითონ ევროსაბჭოსთვის, როგორც ინსტიტუტისთვის, ეს ბრალდება უკვე ზოგადია და ყველა საკუთარ თავზე იღებს. ისინი ამ დისკუსიაში ღიად არ ჩაებმებიან, მაგრამ არ გამიკვირდება გავიგო, ვიწრო წრეში თავისთვის თქვან, მათ საპარლამენტო ეთიკაც კი არ იციანო.

არ ვიცი, რა შეფასება მივცე იმ პოლიტიკოსების ქმედებას, რომლებიც თავიანთი როყიო და უტაქტო განცხადებებით ქვეყანას ევროპას აშორებენ. ეს დიალოგის ევროპული სტილი არ არის. ისინი თავიანთ შენიშვნებშიც კი ძალზე მოზომილები არიან და ოფიციალურად ორ-სამჯერ ნაკლებს ამბობენ, ვიდრე ფიქრობენ. ვშიშობ, რომ ასეთი განცხადებები ბუმერანგივით დაგვიბრუნდება. რეცეპტი არ მაქვს, რამე ვურჩიო, მაგრამ უკეთესი იქნებოდა, როცა საქართველოდან დელეგაცია მიდის, ვინმემ დაარიგოს, რა უნდა თქვან და რა - არა. სიტყვა, რეპლიკა, ყველაფერი მომზადებული უნდა იყოს. ჩვენთან არც საგარეო საქმეთა სამინისტროა თავისი ფუნქციის შემსრულებელი, არც დიპლომატიური სკოლა გვაქვს - ყველგან შემთხვევითი ხალხია და რამე რომ ურჩიო, შეურაცხყოფად მიიღებენ.

- შედარება რომ მოვახდინოთ, წინა ხელისუფლების წარმომადგენლები უკეთესი დიპლომატიით გამოირჩეოდნენ?

- არა, როგორ გეკადრებათ, არც ისინი... წინა ხელისუფლების შეცდომები არასდროსაა ინდულგენცია მოქმედი ხელისუფლებისთვის. ეს მხოლოდ საქართველოში ხდება. ყველა საკუთარ ქმედებაზე აგებს პასუხს და არ აქვს უფლება, ხელი გაიშვიროს წინამორბედისკენ. მით უმეტეს, სატრაბახო არაფერი გაქვს, ქვეყანაში პენსია 160 ლარია, რომელიც ორი დღის სადილისთვისაც კი არ არის საკმარისი.

დიპლომატიური სკოლა

- ქართული დიპლომატიური სკოლა არ არსებობს, საიდან უნდა იყოს? ფრანგულ დიპლომატიურ სკოლას 300 წლის ისტორია აქვს, ინგლისურს - 400 წლის. ამერიკელებს ეს სკოლა არ აქვთ და როგორც დიპლომატების, მათი ფასი ნულია, მაგრამ მათ არ სჭირდებათ კარგი დიპლომატობა, რადგან

ისინი მოქმედებენ პრინციპით - "ძალა მაქვს, ჭკუა არ მჭირდება". ჩვენ, ვისაც სხვა არანაირი ბერკეტი არ გაგვაჩნია, გარდა პირადი კონტაქტებისა და ურთიერთობებისა, მეგობრების მომრავლების ნაცვლად, ჩვენი ელჩები და პარლამენტარები მათ რიგს უფრო გვიმცირებენ.

გაგრძელება