საზოგადოება
Faceამბები

8

ივნისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

ორშაბათი, მთვარის მეთოთხმეტე დღე დაიწყება 21:02-ზე, მთვარე მშვილდოსანში იქნება 18:53-დან, უკურსო მთვარის პერიოდი იქნება 16:06-დან 18:55-მდე – მიიღეთ აქტიური და გადამწყვეტი მოქმედება. დაიწყე მნიშვნელოვანი და სერიოზული საქმეები. მომავალ წარმატებაში ეჭვი არ შეგეპაროთ. ფრთხილად და კარგად დაფიქრდი თქვენს ნაბიჯებზე. კომუნიკაცია სხვადასხვა ადამიანებთან. გააძლიერეთ ოჯახური კავშირები და დაამყარეთ ურთიერთობა საყვარელ ადამიანებთან, განსაკუთრებით უფროს თაობასთან. თუ შესაძლებელია, გადადეთ ყველაფერი, დაისვენეთ და ისიამოვნეთ ცხოვრებით. ფიზიკური აქტივობა სასარგებლოა. გაუფრთხილდით მხედველობას.
კონფლიქტები
პოლიტიკა
სამართალი
მსოფლიო
მეცნიერება
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
ძალიან მართალი, მტკივნეული და საჭირო: გოდერძი ჩოხელი სცენაზე პირველად დაიდგა - ახმეტელის თეატრის წარმატება
ძალიან მართალი, მტკივნეული და საჭირო: გოდერძი ჩოხელი სცენაზე პირველად დაიდგა - ახმეტელის თეატრის წარმატება

ადა­მი­ან­თა დარ­დი­სა და სევ­დის შემგრო­ვე­ბე­ლი, ამ ქვეყ­ნად მოს­ვლის მი­ზეზ­ზე ჩა­ფიქ­რე­ბუ­ლი გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლი ქარ­თულ თე­ატ­რში პირ­ვე­ლად და­იდ­გა. ეს ახ­მე­ტე­ლის თე­ატ­რში მოხ­და, რაც წარ­მა­ტე­ბუ­ლად შეძ­ლო მთელ­მა დას­მა და რა თქმა უნდა, მის­მა სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნელ­მა, ირაკ­ლი გო­გი­ამ, რო­მე­ლიც თა­ვად­ვეა წარ­მოდ­გე­ნის - "ბე­დის­წე­რის თე­ატ­რის" რე­ჟი­სო­რი.

მწე­რა­ლი გუ­და­მაყ­რი­დან ხე­დავს სამ­ყა­როს და გვე­სა­უბ­რე­ბა იმ ფა­სე­უ­ლო­ბებ­ზე, რო­მელ­თა გა­რე­შეც ადა­მი­ა­ნის არ­სე­ბო­ბა ძნე­ლია. ღირ­სე­ბა, სი­კე­თე, რწმე­ნა, სიყ­ვა­რუ­ლი, ერ­თგუ­ლე­ბა, გულ­წრფე­ლო­ბა თან სდევს ბე­დის­წე­რის ამ თე­ატ­რში მო­ფუს­ფუ­სე პერ­სო­ნაჟ­თა ცხოვ­რე­ბას. ეს სპექ­ტაკ­ლი ქარ­თულ თე­ატ­რში პირ­ვე­ლი მცდე­ლო­ბაა, მი­უ­ახ­ლოვ­დეთ გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლის სუ­ლი­ერ სამ­ყა­როს, სიკ­ვდილ-სი­ცო­ცხლის ზღვარ­ზე და­ბა­დე­ბულ მშვე­ნი­ერ­სა და ამაღ­ლე­ბულ მის შე­მოქ­მე­დე­ბას.

ირაკ­ლი გო­გია:

- საქ­მეს უდი­დე­სი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბით მო­ვე­კი­დეთ. გო­დერ­ძის ნე­ბის­მი­ე­რი ნო­ვე­ლა შექ­მნი­ლია კი­ნოს­თვის. სა­ერ­თოდ, გე­ნი­ა­ლურ ფილ­მებს იღებ­და, ოღონდ, სა­კუ­თა­რი ნა­მუ­შევ­რე­ბი არას­დროს გა­უს­ცე­ნი­უ­რე­ბია, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ რამ­დენ­ჯერ­მე შეს­თა­ვა­ზეს კი­დეც.

- ახლა ხომ არ გაბ­რაზ­დე­ბო­და იმა­ზე, რომ ეს ნა­მუ­შევ­რე­ბი სცე­ნა­ზე ენა­ხა?

- მუ­შა­ო­ბა და ინ­სცე­ნი­რე­ბა­ზე ფიქ­რი ოჯა­ხის წევ­რებ­თან შე­თან­ხმე­ბით და­ვი­წყეთ და საქ­მე­ში საბა მეტ­რე­ვე­ლიც ჩავ­რთეთ, რო­მე­ლიც უკვე სპექ­ტაკ­ლის ინ­სცე­ნი­რე­ბის ავ­ტო­რი გახ­ლავთ. გო­დერ­ძის, მე­უღ­ლე­ზე უკეთ და ახ­ლოს არა­ვინ იც­ნობ­და, ამი­ტომ ჩვენ­თვის ყვე­ლა­ზე დიდი შე­ფა­სე­ბა ის იყო, რომ პირ­ველ პრე­მი­ე­რა­ზე მან მად­ლო­ბა გა­დაგ­ვი­ხა­და. დარ­ბაზ­ში მე­უღ­ლი­სა და შვი­ლე­ბის გარ­და, ყვე­ლა გო­დერ­ძის ახ­ლო­ბე­ლი, მე­გო­ბა­რი, ნა­თე­სა­ვი იჯდა, ვის­გა­ნაც ასე­ვე და­დე­ბი­თი შე­ფა­სე­ბე­ბი მო­ვის­მი­ნეთ.

როცა აკე­თებ, მუ­შა­ობ, მა­ინც სუ­ბი­ექ­ტუ­რი ხარ, მაგ­რამ რო­დე­საც მწერ­ლის მე­უღ­ლე, შვი­ლი, უახ­ლო­ე­სი მე­გო­ბა­რი გე­ტყვის, რომ ეს ის არის, რისი თქმაც გო­დერ­ძის უნ­დო­და, ამ სპექ­ტაკ­ლით ის გაგ­ვი­ცო­ცხლეთ, სცე­ნი­დან სწო­რედ გო­დერ­ძი გვე­ლა­პა­რა­კე­ბო­დაო, - ჩვე­ნი შრო­მის შემ­დგომ ამა­ზე დიდი სა­ჩუ­ქა­რი რა შე­იძ­ლე­ბო­და იყოს?

დიდი მწე­რა­ლია, მაგ­რამ და­უ­ფა­სე­ბე­ლი... კარ­გია, რომ დღეს გვაქვს იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ თე­ატ­რის სცე­ნა მა­ინც და­ეთ­მოს მის ნა­მუ­შევ­რებს, რად­გა­ნაც თე­ატ­რიც ხომ ქვეყ­ნის შე­ნე­ბა­ში, სა­მო­ქა­ლა­ქო სა­ზო­გა­დო­ე­ბის ჩა­მო­ყა­ლი­ბე­ბის საქ­მე­ში გარ­კვე­ულ როლს თა­მა­შობს? ანუ ვაგ­რძე­ლებთ იმ ტრა­დი­ცი­ებს, რაც ჩვენ­მა თე­ატ­რა­ლურ­მა წი­ნაპ­რებ­მა დაგ­ვი­ტო­ვეს.

- რა ნიშ­ნით გა­მო­ყა­ვით მწერ­ლის ნა­მუ­შევ­რე­ბი?

- გა­მო­ვარ­ჩი­ეთ ის ნა­მუ­შევ­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც კი­ნო­ში არ არის ცნო­ბი­ლი, თუმ­ცა რამ­დე­ნი­მეს ვერ გა­ექ­ცე­ვი, რად­გა­ნაც მისი შე­მოქ­მე­დე­ბის ღერ­ძი და ცენ­ტრია. ყვე­ლა­ფე­რი კი ისე შევ­კა­რით, რომ სა­ნა­ხა­ო­ბაც ყო­ფი­ლი­ყო. სა­ერ­თოდ, როცა დიდ ლი­ტე­რა­ტუ­რას დგამ, რთუ­ლია, სტა­ტი­უ­რო­ბა და ლი­ტე­რა­ტუ­რა სულ გე­ჭი­და­ვე­ბა... მოკ­ლედ, ავი­ღე მკი­თხვე­ლის­თვის შე­და­რე­ბით უც­ნო­ბი ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი და "ბე­დის­წე­რის თე­ატ­რი", რომ­ლის მი­ხე­დი­ვი­თაც ავა­წყე.

- მუ­სი­კა ძა­ლი­ან უხ­დე­ბა, რა­შიც და­სის პო­ტენ­ცი­ა­ლია მთლი­ა­ნად გა­მო­ყე­ნე­ბუ­ლი.

- გა­სა­ფორ­მებ­ლად ქარ­თუ­ლი ხალ­ხუ­რი მუ­სი­კა გა­მო­ვი­ყე­ნეთ და ის პო­ტენ­ცი­ა­ლი, რაც ჩვენს დასს მარ­თლაც აქვს, დას­მა ბო­ლომ­დე შეძ­ლო! მოკ­ლედ, მა­ყუ­რე­ბელს და­ა­ნახ­ვა, რომ ახ­მე­ტე­ლის თე­ატ­რი დღეს ფეხ­ზე დგას.

ბექ­ნუ ქა­ფი­ა­ნი­ძე, მსა­ხი­ო­ბი:

- სპექ­ტაკლში მე მწე­რა­ლი ვარ, რო­მე­ლიც გო­დერ­ძის მო­საზ­რე­ბას ატა­რებს. ზო­გა­დად სა­პა­სუ­ხის­მგებ­ლო სა­მუ­შაო იყო და ვნერ­ვი­უ­ლობ­დი. ჩემ­თვის ძა­ლი­ან ახ­ლო­ბე­ლია გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლი, ასე­ვე მისი ოჯა­ხი, შვი­ლე­ბი, - ერ­თად გარზდი­ლე­ბი ვართ, არა­ჩე­უ­ლებ­რი­ვი ურ­თი­ერ­თო­ბა მაქვს მათ­თან, ამი­ტომ ვღე­ლავ­დი. არ ვი­ცო­დი, რო­გო­რი ნა­მუ­შე­ვა­რი გა­მო­ვი­დო­და. მაგ­რამ ეს ნერ­ვი­უ­ლო­ბა რა­ღაც­ნა­ი­რად გა­და­ვი­ტა­ნე მას მერე, რაც ვნა­ხე ადა­მი­ა­ნე­ბის სა­ხე­ე­ბი, რომ­ლებ­საც ნა­მუ­შე­ვა­რი მო­ე­წო­ნათ. მუ­შა­ო­ბა იმა­ნაც გა­მი­ად­ვი­ლა, რომ მისი ნა­წარ­მო­ე­ბე­ბი ჩემ­თვის ძა­ლი­ან მშობ­ლი­უ­რი და ახ­ლო­ბე­ლია. სა­სი­ა­მოვ­ნოა, რომ მათი გა­ცო­ცხლე­ბა სწო­რედ ჩვენს სცე­ნა­ზე მოხ­და.

ირაკ­ლი კაკბა­ძე, პუბ­ლი­ცის­ტი:

- ჩემ­თვის დიდი და მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი დღეა. გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლი გე­ნი­ო­სი იყო, რო­მე­ლიც სი­ცო­ცხლე­ში სა­თა­ნა­დოდ ვერ და­ვა­ფა­სეთ. ახლა ამ არ­ტის­ტებ­მა და თეტ­რა­ლურ­მა ჯგუფ­მა ირაკ­ლი გო­გი­ას თა­ოს­ნო­ბით, მის­მა არაჩ­ვე­უ­ლებ­რივ­მა დას­მა მა­ყუ­რე­ბე­ლი ისე "აგ­ვიყ­ვა­ნა", რომ ეს ჩემ­თვის ნამ­დვი­ლი სა­ოც­რე­ბა იყო. ფი­ნა­ლიც გან­სა­კუთ­რე­ბუ­ლი იყო, ძა­ლი­ან მარ­თა­ლი, ძა­ლი­ან მტკივ­ნე­უ­ლი და ძა­ლი­ან სა­ჭი­რო... აუ­ცი­ლე­ბე­ლია, რომ ეს გრძნო­ბე­ბი გვქონ­დეს იმის­თვის, რომ კა­თარ­ზი­სი მოხ­დეს. ადა­მი­ა­ნე­ბი მე­ტად ადა­მი­ა­ნე­ბი გავ­ხდეთ...

გია ჯა­ფა­რი­ძე, მსა­ხი­ო­ბი, ბა­თა­რე­კას რო­ლის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი, სა­ქარ­თვე­ლოს პარ­ლა­მენ­ტის მა­ჟო­რი­ტა­რი დე­პუ­ტა­ტი:

- ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო და დიდი მწე­რა­ლია გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლი. მას­თან ყვე­ლა­ნა­ი­რი შე­ხე­ბა სა­ინ­ტე­რე­სოა, მით უმე­ტეს მა­შინ, რო­დე­საც თე­ატ­რის სცე­ნა­ზე პირ­ვე­ლად გა­მო­გაქვს მა­ყუ­რე­ლის სამ­სჯავ­რო­ზე. მა­ყუ­რე­ბელ­მა არა მარ­ტო კი­ნო­დან, წიგ­ნი­დან, პირ­და­პირ ცო­ცხა­ლი შეს­რუ­ლე­ბით, სცე­ნა­ზე უნდა ნა­ხოს მისი სამ­ყა­რო. მოკ­ლედ, ძა­ლი­ან სა­ინ­ტე­რე­სო სა­მუ­შაო იყო.

ეს როლი, რა­ღაც­ნა­ი­რად ჩემ­თვის ისეა, რო­გორც ვაჟა-ფშა­ვე­ლას სული გო­დერ­ძი ჩო­ხე­ლის შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში.

- რო­გორ უთავ­სებ­დით რე­პე­ტი­ცი­ებს დე­პუ­ტა­ტო­ბას?

- ძნე­ლია, მაგ­რამ თე­ატრმა მო­ინ­დო­მა და მეც მინ­დო­და, გო­დერ­ძის პირ­ველ სცე­ნი­ურ გა­თა­მა­შე­ბა­ში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­მე­ღო და რა­ღაც­ნა­ი­რად მო­ვა­ხერ­ხე... მგო­ნი, სე­რი­ო­ზუ­ლი სპექ­ტაკ­ლი გა­მო­ვი­და, ძა­ლი­ან მომ­წონს, რა­ღაც გუ­ლი­ა­ნია.

გვან­ცა კან­დე­ლა­კი, მსა­ხი­ო­ბი, ან­გე­ლო­ზის რო­ლის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი:

- ეს ნა­მუ­შე­ვა­რი სის­ხლი, ხორ­ცი, სული და გუ­ლია... თან, როცა პირ­ვე­ლად ხდე­ბა იმ მწერ­ლის გას­ცე­ნი­უ­რე­ბა, რო­მელ­საც ყვე­ლა­ფე­რი კი­ნო­კად­რე­ბად აქვს და­წე­რი­ლი, სა­მუ­შაო რთულ­დე­ბა... მისი ფილ­მე­ბიც იმ­დე­ნად დი­დია თა­ვი­სი ში­ნა­არ­სით, ხედ­ვით, რომ მათ შემ­დეგ ძნე­ლია, დად­გა სპექ­ტაკ­ლი ისე, რომ მსგავ­სე­ბა კი­ნოს­თან არ მოხ­დეს, მოკ­ლედ, დიდი პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბა იყო...

- მთა­ვა­რი როლი გაქვთ, რო­მელ­საც პერ­სო­ნა­ჟე­ბი აი­დი­ა­ლე­ბენ. რა არის ეს როლი თქვენ­თვის?

- გო­დერ­ძის ნა­წარ­მო­ე­ბებ­ში, რა­ტომ­ღაც მგო­ნია, რომ უბ­რა­ლო და ჩვე­უ­ლებ­რივ ადა­მი­ა­ნებ­ში ნაჩ­ვე­ნე­ბია ყვე­ლა­ზე დიდი ჭეშ­მა­რი­ტე­ბა, რომ ეს ყვე­ლა­ფე­რი მარ­ტი­ვია. ამას არა მარ­ტო პერ­სო­ნა­ჟებს ათ­ქმე­ვი­ნებს, მათ ამას აჩ­ვე­ნებს კი­დეც. ჩემი პერ­სო­ნა­ჟი სო­ფელ­ში შემ­თხვე­ვით მოხ­ვედ­რი­ლი გო­გოა, რო­მელ­საც ან­გე­ლო­ზო­ბა მი­ა­წე­რეს, დიდი ტვირ­თი ისე აჰ­კი­დეს, რომ არა­ფე­რი ჰკი­თხეს. ჩვენ­თან ასე­თი გა­ი­დი­ა­ლე­ბა ყო­ველ­თვის ხდე­ბო­და და ხდე­ბა. ადა­მი­ა­ნე­ბი ვი­ღაც ერ­თის­გან მო­ე­ლი­ან შვე­ბას, დახ­მა­რე­ბას. ჩემი სურ­ვი­ლი იყო, მეთ­ქვა, გა­ა­კე­თეთ თქვე­ნით, ნუ და­ე­ლო­დე­ბით ღმერ­თს, ან­გე­ლოზს, მე­სი­ას, ადა­მი­ანს, რო­მე­ლიც გიშ­ვე­ლით. არა­ვინ გიშ­ვე­ლით, თა­ვად უნდა შექ­მნათ, მო­ი­პო­ვოთ იმე­დი, რო­მე­ლიც არ­სე­ბობს. დიახ, ღმერ­თის თითო მარ­ცვა­ლი ხომ ყვე­ლა­შია. ყვე­ლა­ფე­რი უნდა გა­ვა­კე­თოთ იმის­თვის, რომ თა­ვად შევ­ქმნათ. ნუ და­ვე­ლო­დე­ბით სხვებს, ყვე­ლა­ფე­რი ჩვე­ნით შევ­ქმნათ. სწო­რედ ეს იყო ჩემი პერ­სო­ნა­ჟის სათ­ქმე­ლიც და ალ­ბათ, გო­დერ­ძი­საც და სა­ერ­თოდ, მთე­ლი სპექ­ტაკ­ლი­საც.

ლალი ფა­ცია

ამ­ბე­ბი.გე

ძალიან მართალი, მტკივნეული და საჭირო: გოდერძი ჩოხელი სცენაზე პირველად დაიდგა - ახმეტელის თეატრის წარმატება

ძალიან მართალი, მტკივნეული და საჭირო: გოდერძი ჩოხელი სცენაზე პირველად დაიდგა - ახმეტელის თეატრის წარმატება

ადამიანთა დარდისა და სევდის შემგროვებელი, ამ ქვეყნად მოსვლის მიზეზზე ჩაფიქრებული გოდერძი ჩოხელი ქართულ თეატრში პირველად დაიდგა. ეს ახმეტელის თეატრში მოხდა, რაც წარმატებულად შეძლო მთელმა დასმა და რა თქმა უნდა, მისმა სამხატვრო ხელმძღვანელმა, ირაკლი გოგიამ, რომელიც თავადვეა წარმოდგენის - "ბედისწერის თეატრის" რეჟისორი.

მწერალი გუდამაყრიდან ხედავს სამყაროს და გვესაუბრება იმ ფასეულობებზე, რომელთა გარეშეც ადამიანის არსებობა ძნელია. ღირსება, სიკეთე, რწმენა, სიყვარული, ერთგულება, გულწრფელობა თან სდევს ბედისწერის ამ თეატრში მოფუსფუსე პერსონაჟთა ცხოვრებას. ეს სპექტაკლი ქართულ თეატრში პირველი მცდელობაა, მიუახლოვდეთ გოდერძი ჩოხელის სულიერ სამყაროს, სიკვდილ-სიცოცხლის ზღვარზე დაბადებულ მშვენიერსა და ამაღლებულ მის შემოქმედებას.

ირაკლი გოგია:

- საქმეს უდიდესი პასუხისმგებლობით მოვეკიდეთ. გოდერძის ნებისმიერი ნოველა შექმნილია კინოსთვის. საერთოდ, გენიალურ ფილმებს იღებდა, ოღონდ, საკუთარი ნამუშევრები არასდროს გაუსცენიურებია, მიუხედავად იმისა, რომ რამდენჯერმე შესთავაზეს კიდეც.

- ახლა ხომ არ გაბრაზდებოდა იმაზე, რომ ეს ნამუშევრები სცენაზე ენახა?

- მუშაობა და ინსცენირებაზე ფიქრი ოჯახის წევრებთან შეთანხმებით დავიწყეთ და საქმეში საბა მეტრეველიც ჩავრთეთ, რომელიც უკვე სპექტაკლის ინსცენირების ავტორი გახლავთ. გოდერძის, მეუღლეზე უკეთ და ახლოს არავინ იცნობდა, ამიტომ ჩვენთვის ყველაზე დიდი შეფასება ის იყო, რომ პირველ პრემიერაზე მან მადლობა გადაგვიხადა. დარბაზში მეუღლისა და შვილების გარდა, ყველა გოდერძის ახლობელი, მეგობარი, ნათესავი იჯდა, ვისგანაც ასევე დადებითი შეფასებები მოვისმინეთ.

როცა აკეთებ, მუშაობ, მაინც სუბიექტური ხარ, მაგრამ როდესაც მწერლის მეუღლე, შვილი, უახლოესი მეგობარი გეტყვის, რომ ეს ის არის, რისი თქმაც გოდერძის უნდოდა, ამ სპექტაკლით ის გაგვიცოცხლეთ, სცენიდან სწორედ გოდერძი გველაპარაკებოდაო, - ჩვენი შრომის შემდგომ ამაზე დიდი საჩუქარი რა შეიძლებოდა იყოს?

დიდი მწერალია, მაგრამ დაუფასებელი... კარგია, რომ დღეს გვაქვს იმის საშუალება, რომ თეატრის სცენა მაინც დაეთმოს მის ნამუშევრებს, რადგანაც თეატრიც ხომ ქვეყნის შენებაში, სამოქალაქო საზოგადოების ჩამოყალიბების საქმეში გარკვეულ როლს თამაშობს? ანუ ვაგრძელებთ იმ ტრადიციებს, რაც ჩვენმა თეატრალურმა წინაპრებმა დაგვიტოვეს.

- რა ნიშნით გამოყავით მწერლის ნამუშევრები?

- გამოვარჩიეთ ის ნამუშევრები, რომლებიც კინოში არ არის ცნობილი, თუმცა რამდენიმეს ვერ გაექცევი, რადგანაც მისი შემოქმედების ღერძი და ცენტრია. ყველაფერი კი ისე შევკარით, რომ სანახაობაც ყოფილიყო. საერთოდ, როცა დიდ ლიტერატურას დგამ, რთულია, სტატიურობა და ლიტერატურა სულ გეჭიდავება... მოკლედ, ავიღე მკითხველისთვის შედარებით უცნობი ნაწარმოებები და "ბედისწერის თეატრი", რომლის მიხედივითაც ავაწყე.

- მუსიკა ძალიან უხდება, რაშიც დასის პოტენციალია მთლიანად გამოყენებული.

- გასაფორმებლად ქართული ხალხური მუსიკა გამოვიყენეთ და ის პოტენციალი, რაც ჩვენს დასს მართლაც აქვს, დასმა ბოლომდე შეძლო! მოკლედ, მაყურებელს დაანახვა, რომ ახმეტელის თეატრი დღეს ფეხზე დგას.

ბექნუ ქაფიანიძე, მსახიობი:

- სპექტაკლში მე მწერალი ვარ, რომელიც გოდერძის მოსაზრებას ატარებს. ზოგადად საპასუხისმგებლო სამუშაო იყო და ვნერვიულობდი. ჩემთვის ძალიან ახლობელია გოდერძი ჩოხელი, ასევე მისი ოჯახი, შვილები, - ერთად გარზდილები ვართ, არაჩეულებრივი ურთიერთობა მაქვს მათთან, ამიტომ ვღელავდი. არ ვიცოდი, როგორი ნამუშევარი გამოვიდოდა. მაგრამ ეს ნერვიულობა რაღაცნაირად გადავიტანე მას მერე, რაც ვნახე ადამიანების სახეები, რომლებსაც ნამუშევარი მოეწონათ. მუშაობა იმანაც გამიადვილა, რომ მისი ნაწარმოებები ჩემთვის ძალიან მშობლიური და ახლობელია. სასიამოვნოა, რომ მათი გაცოცხლება სწორედ ჩვენს სცენაზე მოხდა.

ირაკლი კაკბაძე, პუბლიცისტი:

- ჩემთვის დიდი და მნიშვნელოვანი დღეა. გოდერძი ჩოხელი გენიოსი იყო, რომელიც სიცოცხლეში სათანადოდ ვერ დავაფასეთ. ახლა ამ არტისტებმა და თეტრალურმა ჯგუფმა ირაკლი გოგიას თაოსნობით, მისმა არაჩვეულებრივმა დასმა მაყურებელი ისე "აგვიყვანა", რომ ეს ჩემთვის ნამდვილი საოცრება იყო. ფინალიც განსაკუთრებული იყო, ძალიან მართალი, ძალიან მტკივნეული და ძალიან საჭირო... აუცილებელია, რომ ეს გრძნობები გვქონდეს იმისთვის, რომ კათარზისი მოხდეს. ადამიანები მეტად ადამიანები გავხდეთ...

გია ჯაფარიძე, მსახიობი, ბათარეკას როლის შემსრულებელი, საქართველოს პარლამენტის მაჟორიტარი დეპუტატი:

- ძალიან საინტერესო და დიდი მწერალია გოდერძი ჩოხელი. მასთან ყველანაირი შეხება საინტერესოა, მით უმეტეს მაშინ, როდესაც თეატრის სცენაზე პირველად გამოგაქვს მაყურელის სამსჯავროზე. მაყურებელმა არა მარტო კინოდან, წიგნიდან, პირდაპირ ცოცხალი შესრულებით, სცენაზე უნდა ნახოს მისი სამყარო. მოკლედ, ძალიან საინტერესო სამუშაო იყო.

ეს როლი, რაღაცნაირად ჩემთვის ისეა, როგორც ვაჟა-ფშაველას სული გოდერძი ჩოხელის შემოქმედებაში.

- როგორ უთავსებდით რეპეტიციებს დეპუტატობას?

- ძნელია, მაგრამ თეატრმა მოინდომა და მეც მინდოდა, გოდერძის პირველ სცენიურ გათამაშებაში მონაწილეობა მიმეღო და რაღაცნაირად მოვახერხე... მგონი, სერიოზული სპექტაკლი გამოვიდა, ძალიან მომწონს, რაღაც გულიანია.

გვანცა კანდელაკი, მსახიობი, ანგელოზის როლის შემსრულებელი:

- ეს ნამუშევარი სისხლი, ხორცი, სული და გულია... თან, როცა პირველად ხდება იმ მწერლის გასცენიურება, რომელსაც ყველაფერი კინოკადრებად აქვს დაწერილი, სამუშაო რთულდება... მისი ფილმებიც იმდენად დიდია თავისი შინაარსით, ხედვით, რომ მათ შემდეგ ძნელია, დადგა სპექტაკლი ისე, რომ მსგავსება კინოსთან არ მოხდეს, მოკლედ, დიდი პასუხისმგებლობა იყო...

- მთავარი როლი გაქვთ, რომელსაც პერსონაჟები აიდიალებენ. რა არის ეს როლი თქვენთვის?

- გოდერძის ნაწარმოებებში, რატომღაც მგონია, რომ უბრალო და ჩვეულებრივ ადამიანებში ნაჩვენებია ყველაზე დიდი ჭეშმარიტება, რომ ეს ყველაფერი მარტივია. ამას არა მარტო პერსონაჟებს ათქმევინებს, მათ ამას აჩვენებს კიდეც. ჩემი პერსონაჟი სოფელში შემთხვევით მოხვედრილი გოგოა, რომელსაც ანგელოზობა მიაწერეს, დიდი ტვირთი ისე აჰკიდეს, რომ არაფერი ჰკითხეს. ჩვენთან ასეთი გაიდიალება ყოველთვის ხდებოდა და ხდება. ადამიანები ვიღაც ერთისგან მოელიან შვებას, დახმარებას. ჩემი სურვილი იყო, მეთქვა, გააკეთეთ თქვენით, ნუ დაელოდებით ღმერთს, ანგელოზს, მესიას, ადამიანს, რომელიც გიშველით. არავინ გიშველით, თავად უნდა შექმნათ, მოიპოვოთ იმედი, რომელიც არსებობს. დიახ, ღმერთის თითო მარცვალი ხომ ყველაშია. ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ იმისთვის, რომ თავად შევქმნათ. ნუ დაველოდებით სხვებს, ყველაფერი ჩვენით შევქმნათ. სწორედ ეს იყო ჩემი პერსონაჟის სათქმელიც და ალბათ, გოდერძისაც და საერთოდ, მთელი სპექტაკლისაც.

ლალი ფაცია

ამბები.გე

სალომე ჭაჭუა უცხოეთში მიემგზავრება - რომელი ქვეყნის "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" გამოჩნდება მოცეკვავე

"სადაც არ უნდა ყოფილიყო, ყოველთვის სახლში ბრუნდებოდა... თბილისში..." - რას წერს გენიალურ კომპოზიტორზე ხელოვნებათმცოდნე

„თბილისური ჩუქურთმა“ - იმპრესიონისტი მხატვრის გამოფენა, რომელიც თბილისობას ეძღვნება