ქმრები ამას ვერ გაიგებენ - ქართველი ქალების დაუნახავი ტრაგედია

თავიდანვე აღვნიშნავ, რომ ეს სტატია აზრთა სხვადასხვაობას გამოიწვევს, მაგრამ ბევრი ქართველი ქმარი და უცხოეთში წასული ქართველი ქალი აქ საკუთარ თავს ამოიცნობს.

"პირველად უნიტაზი რომ გავხეხე და ფეხსაცმლის ძირები დავწმინდე, შემთხვევით სარკეში ჩემს თვალებს ჩავხედე... იქ იყო გამომშრალი შიში.. ტირილი მინდოდა, მაგრამ სად იყო ცრემლი.. ცრემლი ფუფუნება გამხდარიყო ... ახლა კი ისე მივეჩვიე, თითქოს საკუთარ სახლში, საკუთარ, ძვირადღირებულ საწოლს ვალაგებ",- ასე მხატვრულად, ემოციის გარეშე დაიწყო საუბარი... ეს სიტყვები დაწერილი ჰქონდა, მაგრამ წერილს ადრესატი არ ჰყავდა. ვისთვის უნდა გაეგზავნა.

რა აზრი აქვს გაუგზავნოს შვილებს, მეუღლეს და ნათესავებს... მათ ხომ პრობლემა და პირადი ემოციები ასეთ დროს ყველაზე ნაკლებად აინტერესებთ. მათთვის მთავარია "ბებო, ან ბაბუ არ მოკვდეს", ან კრიზისი არ იყოს იმ ქვეყანაში...

არც მე წამიკითხავს ეს წერილი, მე ეს მოვისმინე. "ცრემლი ფუფუნება გამხდარიყო" ამ სიტყვებზე არც მე ჩამომვარდნია ცრემლი ლოყაზე, მაგრამ ვიგრძენი ძალიან დიდი ტკივილი, მე გავხდი ყველა ის ქალი, ვინც ახლა სადღაც ვიღაცის უნიტაზს ხეხავს, .... და რაც მთავარია, ამ ყველაზე საშინელ რეალობაში ისეთი ინტელექტის, ისეთი მდიდარი სულის ლამაზი ქალი დავინახე, რომელმაც ყველა შავი სამუშაო, ყველა მატერიალურად მდიდარი ადამიანი დაჩრდილა.

და ახლა, ძალიან შორს არის ის ქალი, რომელსაც ცხოვრებამ წაართვა ემოცია და იმდენად დაჩაგრა, რომ - ცრემლიც ...

მას და მისნაირებს აქ ჰქონდათ ემოციები, გრძნობები და ოცნებები მომავალზე. ისინი კითხულობდნენ ბალზაკს, გოეთეს, დუმბაძეს და ვეფხისტყაოსანს... კითხულობდნენ და ესმოდათ...

ისინი ჩამოდიან დროებით, მაგრამ საათებს ითვლიან, როდის დაბრუნდებიან იქ... იქ, სადაც არც მისი ოჯახია, რაც მეუღლე, არც შვილები და არც ნათესავები, მაგრამ იქ ყველაზე კარგად ესმით მისი. იქ არიან ქალები, რომლებიც ერთმანეთს აძლიერებენ, ეხმარებიან, კრედიტებს უხდიან და საერთო ტკივილს იზიარებენ.

აქ რჩებიან ცოლის ფულით გაყოყოჩებული კაცუნები და ყოველ თვეში გზავნილით მიღებულ შემოსავალს უბნის ბირჟაზე, ან რესტორნებში ხარჯავენ.

ვინ აიძულებთ ასეთ ინტელექტუალ ქალებს წავიდნენ საზღვარგარეთ მოსამსახურედ?! - ადამიანის სიმშვიდეს და კეთილდღეობას ბევრი მტერი ჰყავს, ჩემო კარგებო, რომელია მათ შორის ყველაზე სასტიკი და ულმობელი? - ამპარტავნება, უმადურობა, გაუმაძღრობა, შური, სიზარმაცე! ... - აი ასეთი გაუმაძღარი, ამპარტავანი შვილების, ქმრების გამო მიდიან ჩემო კარგო.

არის კიდევ სუბიექტური და ობიექტური მიზეზები, მაგრამ მიზეზების თვლას რა აზრი აქვს.

რამდენიმე თვის წინ საავადმყოფოში მოვხვდი, გადასხმას ერთი ქალბატონი მიდგამდა, რომელიც სულ ჩემთან იჯდა. ბევრი მესაუბრა და საზღვარგარეთ წასულ ქალებსაც შეეხო. ბოლოს ღიმილით მითხრა: "ჩემი ბიჭი მეჩხუბება, რატომ არ მიდიხარ შენ საზღვარგარეთ, ყველა რომ მიდისო. მე რომ გავიკვირვე, რატომ უნდა წავიდე, სამსახური აქაც მაქვს-მეთქი, ასე მიპასუხა: "ფულებს გამოგვიგზავნიო"...

ქმრები ვახსენე და ტაქსისტები გამახსენდა.

ტაქსისტების თემა ხომ სასაცილოდ იქცა - "ორი დიპლომით".

სწორედ "ორი დიპლომის" აღებისას მიღებულმა განათლებამ მისცა შეგნება ამ მამაკაცებს, რომ უბნის ბირჟაზე არ მდგარიყვნენ უსაქმოდ და ცოლი არ გაეშვათ საზღვარგარეთ. აბა რა ინტელექტზე და თავმოყვარეობაზე უნდა ესაუბრო კაცს, რომელიც ცოლის გამოგზავნილი ევროების ასაღებად ამაყად დგას სალაროსთან და საღამოს სკაიპით გაზის და შუქის ქვითრების ნომრებს კარნახობს ცოლს -კომუნალურები გადაგვიხადეო.

შეიძლება ვიღაცას ულხინს ჩვენს ქვეყანაში, მაგრამ ცხადია, უმეტესობას ძალიან უჭირს. ზოგს რა ჭირი მიადგა კარს და ზოგს - რა.

ამიტომ, ჩემო კარგო, ახლაც ნუ დაიბოღმები. მერე რა, რომ შენი ცოლი საზღვაგარეთ სხვის უნიტაზს ხეხავს და შენ რამდენიმე წუთის წინ ბანკიდან მისი გამოგზავნილი 200 ევრო აიღე. მერე რა,  რომ სამსახური ვერ იშოვე, მაგრამ ღვთის წყალობით, შენი ცოლი გიგზანის ყოველ თვეში თანხას. მერე რა, რომ ამ ქალებისთვის არავის დაუძალებია, ოჯახი მიატოვეთ და ვიღაცის ოჯახები ალაგეთო...მერე რა, რომ ეს დავწერე...

P.S. ამ სტატიის მომზადება რამდენიმე ქალბატონთან საუბრის შემდეგ გადავწყვიტე. თუმცა დარწმუნებული ვარ, არიან ოჯახები, რომლებსაც სწორედ ზემოთ ჩამოთვლილი პრობლემებიდან მხოლოდ ობიექტურმა პრობლემებმა აიძულათ საზღვარგარეთ წასულიყვნენ. ისინი ენატრებათ შვილებს და იმედს ვიტოვებ, რომ ძალიან მალე დაბრუნდებიან.

ნანა ჩხაიძე

AMBEBI.GE