გი­ორ­გი ცენ­ტე­რა­ძე "ფე­ის­ბუ­ქის" პი­რად გვერ­დზე ეკო­ნო­მი­კის ყო­ფი­ლი მი­ნის­ტრი­სა და თა­ვი­სუ­ფა­ლი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის დამ­ფუძ­ნებ­ლის, კახა ბენ­დუ­ქი­ძის შე­სა­ხებ პი­რად მო­გო­ნე­ბებს აქ­ვეყ­ნებს.

"2007 წელი იყო...იან­ვა­რი...მა­შინ 23 წლის ბიჭი ვი­ყა­ვი, რო­მე­ლიც არ­სად არ მუ­შა­ობ­და და ძი­რი­თა­დად მე­გობ­რებ­თან ატა­რებ­და დროს. სხვა­თა­შო­რის, სწავ­ლას თავს ვაკ­ლავ­დი თქო რომ გი­თხრათ, მო­გა­ტყუ­ებთ. თუმ­ცა სკო­ლა­შიც და უნი­ვერ­სი­ტეტ­შიც ყო­ველ­თვის კარ­გი ნიშ­ნე­ბი მყავ­და...ზოგს უკ­ვირ­და რო­გორ გა­მომ­დი­ო­და...მე კიდე მი­ხა­რო­და, რომ შე­მეძ­ლო ერთხელ რამე გა­და­მე­კი­თხა და მერე მაგ თე­მა­ზე ბევ­რი მე­ლა­პა­რა­კა...ხოდა ამი­ტომ დი­დად წიგ­ნებს თავს აღარ ვურ­ტყამ­დი...ზარ­მა­ცი ვი­ყა­ვი...

3 წელი იყო გა­სუ­ლი რაც უნი­ვერ­სი­ტე­ტი და­ვამ­თავ­რე და გა­დავ­წყვი­ტე - დროა სამ­სა­ხუ­რის მო­სა­ძებ­ნად. რა­მო­დე­ნი­მე ად­გი­ლას გა­სა­უბ­რე­ბა გა­ვი­ა­რე...ჩემი მე­გო­ბა­რი ლე­ვან გო­თუა მუ­შა­ობ­და სა­დღაც "მთავ­რო­ბა­ში" კახა ბენ­დუ­ქი­ძეს­თან ჯერ კი­დევ იმ დრო­ი­დან, რაც ის რუ­სე­თი­დან სა­ქარ­თვე­ლო­ში ჩა­მო­ვი­და. ამ დროს კახა ბენ­დუ­ქი­ძე უკვე სა­ხელ­მწი­ფო მი­ნის­ტრი იყო რე­ფორ­მე­ბის კო­ორ­დი­ნა­ცი­ის სა­კი­თხებ­ში. ლე­ვან­მა მი­თხრა კონ­კურ­სია ჩვენ­თან გა­მო­ცხა­დე­ბუ­ლიო და მირ­ჩია მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მი­მე­ღო. ამ პე­რი­ოდ­ში ერ­თდრო­უ­ლად ალ­ბათ 10 ად­გი­ლას მი­ვი­ღე კონ­კურ­სში მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა და ცხა­დია რომ აქაც ვცა­დე ბედი. მახ­სოვს რა­მო­დე­ნი­მე ად­გი­ლი­დან და­მი­რე­კეს და ერ­თერ­თი "ბენ­დუ­ქი­ძის ოფი­სი­დან"...მასე ვე­ძახ­დი მაგ ად­გილს მა­შინ იმი­ტომ რომ ეგეთ ადა­მი­ა­ნებს ვინც მთავ­რო­ბა­ში დიდ თა­ნამ­დე­ბო­ბა­ზე იყო, არას­დროს არა­ვის არ ვიც­ნობ­დი და ტე­ლე­ვი­ზორ­ში თუ მყავ­და მარ­ტო ნა­ნა­ხი...

გა­სა­უბ­რე­ბა­ზე და­მი­ბა­რეს...დამ­ხვდა 2 ადა­მი­ა­ნი - მი­ნის­ტრის მრჩე­ვე­ლი სან­დრო კა­ჭა­რა­ვა და ერთი სათ­ვა­ლე­ე­ბი­ა­ნი კაცი. ეგე­თი სათ­ვა­ლე­ე­ბი მარ­ტო საბ­ჭო­თა კავ­ში­რის დრო­ინ­დელ სუ­რა­თებ­ში მქონ­და ნა­ნა­ხი. მრგვა­ლი სქე­ლი შუ­შე­ბით და სქე­ლი დიდი ჩარ­ჩო­თი. რა­ღა­ცე­ებს მე­კი­თხე­ბოდ­ნენ და მეც სტან­დარ­ტუ­ლად ვპა­სუ­ხობ­დი...აშ­კა­რად ვხე­დავ­დი რომ იმ სათ­ვა­ლე­ე­ბი­ან კაცს სულ არ აინ­ტე­რე­სებ­და ამ სტან­დარ­ტულ კი­თხვებ­ზე ჩემი პა­სუ­ხე­ბი... რა­მო­დე­ნი­მე წუ­თის შემ­დეგ ამო­ი­წუ­რა ჩემი ბი­ოგ­რა­ფი­ი­სა და ჩემი ეკო­ნო­მი­კის ცოდ­ნის შე­სა­ხებ კი­თხვე­ბი...სან­დრო გა­ვი­და ოთა­ხი­დან, ხოლო ამ სათ­ვა­ლე­ე­ბი­ან­მა კაც­მა სი­გა­რე­ტი ჩა­მო­იხ­სნა ყუ­რი­დან, ხელ­ში ცო­ტა­ხა­ნი და­ატ­რი­ა­ლა, ამო­ი­ღო ჯი­ბი­დან ასან­თის კო­ლო­ფი...შე­მე­ცო­და რა­ღაც­ნა­ი­რად...სან­თე­ბე­ლაც კი არ ჰქონ­და...ვი­ფიქ­რე მორ­ჩა ჩემი გა­სა­უბ­რე­ბა თქო. ჯი­ბე­ში ხელი ჩა­ვი­ყა­ვი, ამო­ვი­ღე სან­თე­ბე­ლა იმ იმე­დით, ოთა­ხი­დან რომ გა­ვალთ მე მო­ვუ­კი­დებ და ის ად­გილს მა­ინც მა­ნა­ხებს ამ შე­ნო­ბა­ში სა­დაც ეწე­ვი­ან...თა­ნაც ახა­ლი და­წყე­ბუ­ლი მაქვს მო­წე­ვა და მი­ხა­რია ვინ­მეს რომ მო­ვუ­კი­დებ ხოლ­მე...უც­ბად ამ კაც­მა ეს ასან­თის კო­ლო­ფი გახ­სნა და გად­მო­ე­ყა­რა ეს ასან­თე­ბი მა­გი­და­ზე...კი­დევ უფრო შე­მე­ცო­და...გულ­ში გა­დავ­წყვი­ტე ჩემი სან­თე­ბე­ლა მე­ჩუ­ქე­ბი­ნა...ერთი ხე­ლის მოს­მით ასან­თე­ბის გარ­კვე­უ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბა ისე გა­და­წია გვერ­დზე რომ მივ­ხვდი ამას პირ­ვე­ლად არ აკე­თებ­და და მე­უბ­ნე­ბა: - "а вот у меня 7 спичек..." მანდ მივ­ხვდი რომ ჩემი გა­სა­უბ­რე­ბა გრძელ­დე­ბა...მოკ­ლედ ამ ასან­თე­ბის­გან უნდა შე­მექ­მნა გარ­კვე­უ­ლი რა­ო­დე­ნო­ბის სამ­კუ­თხე­დე­ბი...შევ­ქმე­ნი...შემ­დეგ სხვა და­ვა­ლე­ბა იყო...ისევ ასან­თი ფი­გუ­რი­რებ­და და ესე გაგ­რძელ­და ერთი 15 წუთი...შე­ვას­რუ­ლე...და­გი­რე­კავ­თო მი­თხრეს...

რა­მო­დე­ნი­მე დღე­ში და­მი­რე­კეს. არ ვიცი ჩემ­მა ასანთთან მო­პყრო­ბის ნიჭ­მა გაჭ­რა თუ ლე­ვან გო­თუ­ას­თან მე­გობ­რო­ბამ, მაგ­რამ მი­თხრეს რომ შემ­დეგ ეტაპ­ზე გა­და­ვე­დი და ეხლა ახალ და­ვა­ლე­ბას გა­მო­მიგ­ზავ­ნიდ­ნენ ელექტრო­ნულ ფოს­ტა­ზე...გა­მო­მიგ­ზავ­ნეს და­ვა­ლე­ბა...უნდა და­მე­წე­რა კა­ნონპ­რო­ექ­ტი ქარ­თუ­ლი სუფ­რის და­ბეგ­ვრის შე­სა­ხებ. თა­ვი­დან მე­გო­ნა რომ მე­კა­ი­ფე­ბოდ­ნენ და და­ვუ­რე­კე ლე­ვანს. ტე­ლე­ფო­ნი გა­თი­შუ­ლი დამ­ხვდა.უცხო­ეთ­ში იყო წა­სუ­ლი. მანდ მივ­ხვდი რომ ლე­ვა­ნი სა­ერ­თოდ აზ­რზე არ იყო ჩემი გა­სა­უბ­რე­ბე­ბის და აშ­კა­რად არ მე­კა­ი­ფე­ბოდ­ნენ. მაგ­რამ რა კა­ნონპ­რო­ექ­ტი რის კა­ნონპ­რო­ექ­ტი...ეგე­თი სი­ტყვა ცხოვ­რე­ბა­ში არ მიხ­მა­რია არა­ვის­თან სა­უ­ბარ­ში...არა­თუ და­მი­წე­რია. და­ვი­წყე ინ­ტერ­ნეტ­ში ქექ­ვა...გა­ვარ­კვიე რა იყო, რას ნიშ­ნავ­და, რო­გორ იწე­რე­ბო­და და ა. შ. მაგ­რამ...რო­გორ უნდა დავ­ბეგ­რო ქარ­თუ­ლი სუფ­რა...გოჭი რო­გორ უნდა დავ­ბეგ­რო? ხინ­კა­ლი...მწვა­დი...თან ვფიქ­რობ რა­ნა­ი­რი სამ­სა­ხუ­რია...ალ­ბათ ვი­ღაც აყ­ვა­ნი­ლი ჰყავთ უკვე და მე უბ­რა­ლოდ ფორ­მა­ლუ­რად მა­ვა­ლე­ბენ რა­ღაც სი­სუ­ლე­ლე­ებს. მა­ინც დავ­ბეგ­რე...გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი გა­და­სა­ხა­დე­ბის ოდე­ნო­ბით დავ­ბეგ­რე სხვა­დას­ხვა კერ­ძი...ბად­რი­ჯა­ნი ნიგვზით სა­ერ­თოდ გა­ვან­თა­ვი­სუფ­ლე გა­და­სა­ხა­დის­გან იმ მო­ტი­ვით რომ ჩემს გარ­და მა­ინც არა­ვინ არ უკ­ვე­თავ­და რეს­ტორ­ნებ­ში და სა­ერ­თოდ აღარ შე­უკ­ვე­თავ­დნენ მერე...წა­ვა­ხა­ლი­სე რა გა­ყიდ­ვე­ბი...მი­ვე­ცი კა­ნონპ­რო­ექ­ტის ფორ­მა და გა­და­ვაგ­ზავ­ნე.

ამ­ჯე­რად და­მი­რე­კეს და მი­თხრეს რომ კახა ბენ­დუ­ქი­ძეს­თან ვი­ყა­ვი და­ბა­რე­ბუ­ლი გა­სა­უბ­რე­ბა­ზე მთავ­რო­ბის კან­ცე­ლა­რი­ის შე­ნო­ბა­ში. მი­ვე­დი...ჩემ­ზე საშ­ვი იყო დაშ­ვე­ბუ­ლი და ბა­ტო­ნო გი­ორ­გი შე­მობ­რძან­დი­თო ვი­ღა­ცამ მი­თხრა შე­მო­სას­ვლელ­ში. მახ­სოვს "დიდ კა­ცად" ვიგ­რძე­ნი თავი. ამ დროს ტე­ლე­ფონ­მა და­მი­რე­კა და სა­დღაც ბან­კში მე­ძახ­დნენ გა­სა­უბ­რე­ბა­ზე...ესე ლა­კო­ნუ­რად და ამა­ყად ვუ­პა­სუ­ხე: - არ მცა­ლია მთავ­რო­ბის კან­ცე­ლა­რი­ა­ში ვარ და სხვა დროს და­მი­რე­კეთ თქო...

მი­ნის­ტრის მი­სა­ღებ­ში ბევ­რი ხალ­ხი ფუს­ფუ­სებ­და მაგ­რამ იმ­თა­ვით­ვე მიხ­ვდე­ბო­დი ვინ იყო "მეს­ტნი" და ვინ სტუ­მა­რი. მი­ნის­ტრის მდი­ვა­ნი მო­მე­სალ­მა და ყავა შე­მომ­თა­ვა­ზა. მანდ ვნა­ხე პირ­ვე­ლად ეკა გა­ბა­და­ძე, რო­მე­ლიც კა­ხას მდი­ვა­ნიც იყო, სა­ზო­გა­დო­ე­ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის მე­ნე­ჯე­რიც და სა­ერ­თოდ ერ­თერ­თი ყვე­ლა­ზე კე­თი­ლი და მომ­ღი­მა­რი ადა­მი­ა­ნი ვინც მანდ გა­ვი­ცა­ნი. შე­ვე­დი კა­ბი­ნეტ­ში. პირ­ვე­ლად და­ვი­ნა­ხე ეს დიდი და პო­პუ­ლა­რუ­ლი ადა­მი­ა­ნი ცო­ცხლად...ესე თა­ვის მა­გი­დას­თან იჯდა, კომ­პი­უ­ტერ­ში რა­ღა­ცას უყუ­რებ­და. მი­ვე­სალ­მე და გა­მარ­ჯო­ბა­თო მი­პა­სუ­ხა თავი არც აუ­წე­ვია...დაჯ­დო­მა შე­მომ­თა­ვა­ზა და პირ­ვე­ლი კი­თხვაც და­მის­ვა - გი­ორ­გი, თქვენ აქ რამ მო­გიყ­ვა­ნა­თო. თქვე­ნო­ბით მე­ლა­პა­რა­კე­ბო­და...და არც ამის შემ­დეგ მო­უ­მარ­თავს კახა ბენ­დუ­ქი­ძეს ჩემ­თვის შე­ნო­ბით...არას­დროს...სხვებ­საც ესე ელა­პა­რა­კე­ბო­და...ვი­ღა­ცა ჭკუ­ი­დან თუ გა­და­იყ­ვან­და იმა­საც კი თქვე­ნო­ბით მი­მარ­თავ­და: "თქვენ შიგ ხომ არ გაქვთ?"

მოვ­ყე­ვი რომ ძა­ლი­ან მინ­დო­და სა­ჯა­რო სამ­სა­ხურ­ში მუ­შა­ო­ბის და­წყე­ბა და ქვეყ­ნის­თვის რა­ი­მე კარ­გის გა­კე­თე­ბა. რა­ზეც მი­პა­სუ­ხა - "ეგ ყვე­ლა­ფე­რი გა­სა­გე­ბია...გა­მიკ­ვირ­დე­ბო­და რომ გეთ­ქვათ რო­გორ გძულთ ეს ქვე­ყა­ნა და აქ იმი­ტომ მოხ­ვე­დით რომ შიგ­ნი­დან ძირი გა­მო­უ­თხა­როთ მას და დედა უტი­როთ...ეგ ყვე­ლა­ფე­რი გა­სა­გე­ბია რომ კე­თი­ლი გან­ზრახ­ვე­ბი გაქვთ, მაგ­რამ რა­ტომ მოხ­ვე­დით აქ? რა­ტომ მა­ინ­ცდა­მა­ინც ეს ოფი­სი? რა­ტომ არ წახ­ვე­დით ში­ნა­გან საქ­მე­თა სა­მი­ნის­ტრო­ში? ან ჯან­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტრო­ში? ან კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო­ში?"

ვი­სა­უბ­რეთ იმა­ზე რო­გორ არ მომ­წონ­და შე­ვარ­დნა­ძის დრო...რო­გორ მეშ­ლე­ბო­და ნერ­ვე­ბი რო­დე­საც სხვა ქვეყ­ნებ­ზე იძახ­დნენ რომ ჩვენ­ზე უკე­თე­სე­ბი არი­ან...რა­ტომ არ შეგ­ვიძ­ლია ჩვენც ვი­ყოთ მაგ­რე­ბი...სად იმუ­შა­ვებ­დი­თო მკი­თხა და ჩა­მო­მით­ვა­ლა ისევ სა­მი­ნის­ტრო­ე­ბი...არ მინ­დო­და ამ ჯან­დაც­ვა­ში არას­დროს მუ­შა­ო­ბა, არც შსს-ში და შემ­რჩა ისევ კულ­ტუ­რის სა­მი­ნის­ტრო...მანდ მეთ­ქი...ხოდა წა­დით ეხლა და თე­ატ­რე­ბი რომ ცუდ დღე­ში­აო დღეს მა­გას რო­გორ ვუშ­ვე­ლო­თო მო­ი­ფიქ­რე­თო და მო­დით მე­რეო.

მი­ვე­დი რა­მო­დე­ნი­მე დღე­ში და რა­ღა­ცე­ე­ბი ვი­ბო­დი­ა­ლე სრუ­ლი ამ სი­ტყვის მნიშ­ვნე­ლო­ბით...მის­მი­ნა 5 წუთი და მი­თხრა: "წა­დით ეხლა კა­ნო­ნი წა­ი­კი­თხეთ თე­ატ­რებ­ზე...კარ­გად გა­ერ­კვი­ეთ ყვე­ლა­ფერ­ში და ამ­დენ ლა­პა­რაკს აგერ და­ფა­ზე კონ­კრე­ტუ­ლად და­მი­წე­რეთ რა და რო­გორ უნდა გა­ვა­კე­თოთ. ჩათ­ვა­ლეთ თქვენ კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრად დაგ­ნიშ­ნეს, გი­ორ­გი!"

წა­მო­ვე­დი და ვფიქ­რობ რამ­დენ­ჯერ უნდა მი­მიყ­ვა­ნოს ეხლა ამ კაც­მა...თუ უნდა ამიყ­ვა­ნოს თუ არა­და მი­თხრას პირ­და­პირ. თა­ნაც არა­პირ­და­პი­რი ადა­მი­ა­ნის აშ­კა­რად არ­ფე­რი არ ეტყო­ბა და ამ­დენ დროს არ და­ხარ­ჯავ­და ჩემ­თან შეხ­ვედ­რა­ზე რომ არ უნ­დო­დეს. სახ­ლში არა­ფერს არ ვი­ძა­ხი...ხომ არ ვი­ტყვი კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრი ვარ თქო. სულ გა­გიჟ­დაო ეს უპატ­რო­ნო იფიქ­რებ­დნენ.

შემ­დეგ მის­ვლა­ზე კარ­გად მო­ვემ­ზა­დე. დე­რე­ფან­ში ის სათ­ვა­ლე­ე­ბი­ა­ნი კა­ციც შემ­ხვდა. აწ გარ­დაც­ვლი­ლი მიშა იაშ­ვი­ლი...კა­ხას ძვე­ლი მე­გო­ბა­რი ყო­ფი­ლა, რო­მე­ლიც ხალ­ხის შერ­ჩე­ვა­ში ეხ­მა­რე­ბო­და და ფსი­ქო­ლო­გი­ურ პორ­ტრეტს უხა­ტავ­და...სა­ოც­რად უბ­რა­ლო, თბი­ლი და გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი ადა­მი­ა­ნი იყო და ყვე­ლას ძა­ლი­ან უყ­ვარ­და. რა­ღაც რჩე­ვას თუ ჰკი­თხავ­დი, შე­მო­უვ­ლი­და ხოლ­მე...ათას კი­თხვას და­გის­ვამ­და და მერე გირ­ჩევ­და რა­მეს. მა­ში­ნაც მი­თხრა, რომ მან­ქა­ნას რომ­ლის სა­ხუ­რავ­ზე რა­ღაც და­ე­ცა, ბევ­რი ადა­მი­ა­ნი ეგ­რე­ვე გა­ა­რე­მონ­ტებ­სო...სა­ხუ­რა­ვის ნა­წილს გა­მო­უც­ვლის და ცოტა ადა­მი­ა­ნი თუ და­ფიქ­რდე­ბა იმა­ზე, რომ ლუქი გა­ა­კე­თოს გა­ფუ­ჭე­ბულ ად­გი­ლას, იქ­ნე­ბა და უფრო იაფი უჯ­დე­ბაო...ამი­ტომ კრე­ა­ტი­უ­ლად შე­ხე­დე რა­ღა­ცე­ებ­სო...

ამ­ჯე­რად და­ვუ­წე­რე და­ფა­ზე რა იყო ჩე­მის აზ­რით პრობ­ლე­მა ამ სფე­რო­ში...რა იყო გა­მო­სა­ვა­ლი...რა შე­იძ­ლე­ბო­და გა­კე­თე­ბუ­ლი­ყო. მაგ­რამ ეს არ იყო მთა­ვა­რი მის­თვის...არა­ვინ არ დამ­ნიშ­ნავ­და მარ­თლა კულ­ტუ­რის მი­ნის­ტრად. მას აინ­ტე­რე­სებ­და თუ რამ­დე­ნად სიღ­რმი­სე­უ­ლად და დე­ტა­ლუ­რად შე­მიძ­ლია მო­ვე­კი­დო საქ­მეს...რამ­დე­ნად მაქვს სურ­ვი­ლი მარ­თლა რა­ღა­ცის კე­თე­ბის...

- გი­ორ­გი, კა­ნო­ნი წა­ი­კი­თხეთ?

- არა, ბა­ტო­ნო კახა...

- რა­ტომ?

- წა­ვი­კი­თხავ...

- არა ეხლა უკვე გვი­ა­ნია...აქამ­დე უნდა წა­გე­კი­თხათ.

მე­გო­ნა დამ­თავ­რდა ყვე­ლა­ფე­რი და ეხლა და­მემ­შვი­დო­ბე­ბა...

- გი­ორ­გი, ზარ­მა­ცი ხართ?

- კი ცოტა ზარ­მა­ცი ვარ...

- არა­უ­შავს, ბად­რი­ჯანს ფრთე­ბი რომ ჰქონ­დეს გაფ­რინ­დე­ბო­და, მაგ­რამ არ ააქვს და ვე­რა­ფერს ვი­ზამთ. სი­ზარ­მა­ცე კი შრო­მით უნდა დაძ­ლიო...ეე­ე­ე­კა­ა­ა­ა­აა...

შე­მო­დის ეკა

- ეს ჩვე­ნი ახა­ლი თა­ნამ­შრო­მე­ლია, გი­ორ­გი ცენ­ტე­რა­ძე...

პირ­და­პი­რო­ბა და გულ­წრფე­ლო­ბა უყ­ვარ­და ყო­ველ­თვის...აფა­სებ­და რო­დე­საც სა­კუ­თარ შეც­დო­მას აღი­ა­რებ­დი და თა­ვის მარ­თლე­ბას არ იწყებ­დი. ბრაზ­დე­ბო­და ხოლ­მე და იძახ­და რომ ქარ­თვე­ლებს ბო­დი­შის მოხ­და უჭირ­თო და ყვე­ლა­ფერ­ზე თავს იმარ­თლე­ბე­ნო.

პირ­ვე­ლი­ვე სა­მუ­შაო დღეს გა­მაც­ნო გიგა გო­ნა­ძე რო­მე­ლიც ჯან­დაც­ვის რე­ფორ­მა­ზე მუ­შა­ობ­და და უთხრა რომ ანა­ლო­გი­უ­რად სპორ­ტშიც უნდა გაგ­ვე­კე­თე­ბი­ნა რე­ფორ­მა და იქ­ნე­ბა და აუხ­სნათ გი­ორ­გი­სო. იმ დღეს­ვე მე­რი­ა­ში გა­მიშ­ვა...მი­ვე­დი და დამ­ხვდა ვიცე მერი, რა­მო­დე­ნი­მე სამ­სა­ხუ­რის უფ­რო­სი...რუკა ჰქონ­დათ გაშ­ლი­ლი მა­გი­და­ზე და რა­ღაც სა­კი­თხებს იხი­ლავ­დნენ. მე­გო­ნა რომ ალ­ბათ რა­ღა­ცე­ე­ბი უნდა ჩა­მე­წე­რა და კა­ხას­თვის მეთ­ქვა შემ­დეგ რა და რო­გორ...უცებ ვიცე მერი შე­მო­მიტ­რი­ალ­და და თქვენ რას ფიქ­რობ­თო მკი­თხა...ვუ­თხა­რი...გა­ით­ვა­ლის­წი­ნეს...მანდ მივ­ხვდი პირ­ვე­ლად რომ უკვე ჩემი ცხოვ­რე­ბა შე­იც­ვა­ლა...სხვა პა­სუ­ხის­მგებ­ლო­ბაა...

ერთი თვის გა­მავ­ლო­ბა­ში ვსწავ­ლობ­დი თი­თო­ე­ულ დე­ტალს იმ საქ­მე­ში რა­შიც ჩარ­თუ­ლი ვი­ყა­ვი...მო­ვი­ა­რე მთე­ლი თბი­ლი­სი...ვე­ლა­პა­რა­კე­ბო­დი სხვა­დას­ხვა სპე­ცი­ა­ლის­ტებს და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლებს...ვე­ძებ­დი ყვე­ლა­ფერს ინ­ტერ­ნეტ­ში...რა არის ერთი თვე მაგ­რამ, სა­უ­ბარ­ში ვხვდე­ბო­დი უკვე რომ უფრო მეტი ვიცი კონ­კრე­ტუ­ლი საქ­მის შე­სა­ხებ ვიდ­რე ის ადა­მი­ა­ნე­ბი რომ­ლე­ბიც წლე­ბია ამა­ზე მუ­შა­ო­ბენ. თან მწყინ­და რომ ესეა თან მი­ხა­რო­და...

ესე­თი და­ახ­ლო­ე­ბით 30 კაცი ვი­ყა­ვით...გოგო ბი­ჭე­ბი რომ­ლებ­საც არ უმ­ძი­მებ­დათ ცუდი წარ­სუ­ლი ზურგს...ვინც არას­დროს არა­ფერ­ში არ იყო გას­ვრი­ლი და ვი­საც შე­ეძ­ლო თა­ვი­სუფ­ლად აზ­როვ­ნე­ბა. ამი­ტომ მიგ­ვიყ­ვა­ნა ყვე­ლა გა­რე­დან და არას­დროს არა­ვინ არ აუყ­ვა­ნია სამ­სა­ხურ­ში პრო­ტექ­ცი­ით...ვერ იტან­და ამას...ეს ადა­მი­ა­ნე­ბი დღე და ღამე მუ­შა­ობ­დნენ იმი­ტომ რომ სჯე­რო­დათ სა­კუ­თა­რი საქ­მის და სა­კუ­თა­რი შე­საძ­ლებ­ლო­ბე­ბის...გულ­წრფე­ლად უნ­დო­დათ უფრო კარგ ქვე­ყა­ნა­ში ცხოვ­რე­ბა...და ეს გა­ა­კე­თეს კი­დე­ვაც...სა­ქარ­თვე­ლო გახ­და უკე­თე­სი...

რა გვექ­ნა...რაც შეგ­ვეძ­ლო გა­ვა­კე­თეთ...რაც შეგ­ვეძ­ლო გა­ვა­თე­ნეთ...მაქ­სი­მა­ლუ­რად და­ვი­ხარ­ჯეთ და შე­დე­გიც დავ­დეთ...კი...უკე­თე­სა­დაც შე­იძ­ლე­ბო­და...ბევ­რად უკე­თე­სა­დაც...მაგ­რამ...კარ­გი იქ­ნე­ბო­და რომ მოგ­ვხმა­რე­ბოდ­ნენ ან რო­გორც მი­ნი­მუმ ხელი არ შე­ე­შა­ლა ბევ­რს...

დღეს ვფიქ­რობ­დი, კა­ხას რომ უფრო მა­გა­რი 30 ადა­მი­ა­ნი ყო­ლო­და რას გა­ა­კე­თებ­და თქო. აი სა­ქარ­თვე­ლოს ნაკ­რებს რო ყავ­დეს მესი, რო­ნალ­დო, რო­ბე­ნი...სამ­წუ­ხა­როდ არც ნაკ­რებს ყავს და არც ჩვენ ვი­ყა­ვით მესი და რო­ნალ­დო...მწვრთნე­ლი კი მა­გა­რი გვყავ­და და რაც შეძ­ლო გა­ა­კე­თა ამ ადა­მი­ა­ნე­ბით...სა­ქარ­თვე­ლო შეც­ვა­ლა...

ერთხელ სა­მე­ურ­ნეო თე­მა­ში გა­და­მიყ­ვა­ნა, კან­ცე­ლა­რი­ის უფ­რო­სი იყო უკვე...რა­ღა­ცე­ებს აკე­თებ­დნენ პა­ტარ პა­ტა­რა რე­მონ­ტებს...და­მი­ძა­ხა და მი­თხრა რომ ამ მშე­ნებ­ლებ­თან არა­ფე­რი არ ჭრი­სო...გი­ნე­ბა მა­ლა­მო­სა­ვით არი­სო მა­გათ­თვის...აი ნა­ჯა­ხი გა­მო­მარ­თვი­თო და ერთხელ თუ არ გა­ა­კე­თე­ბენ ისე რო­გორც სა­ჭი­როა ია­რეთ და რაც არ მო­გე­წო­ნე­ბათ და­ან­გრი­ე­თო...ფულს ვიხ­დით და კარ­გად უნდა გა­ა­კე­თო­ნო...დავ­დი­ო­დი ამ ნა­ჯა­ხით კან­ცე­ლა­რი­ა­ში...გიჟი ვე­გო­ნე ყვე­ლას...

ვერ იტან­და სა­ვა­ლუ­ტო ფონ­დებს და კრე­დი­ტებს...სულ იძახ­და ტყვი­ლად არა­ვინ არ მოგ­ვცემს ფულ­სო და ჯო­ბია ჩვენ რაც გვაქვს ის ვიკ­მა­რო­თო და არა­ვი­სი ვალი არ გვქონ­დე­სო...

კერ­ძო სა­კუთ­რე­ბაც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი იყო მის­თვის...მახ­სოვს რა­ღაც შე­ნო­ბი­დან ასახ­ლებ­დნენ ხალ­ხს, უნდა და­ვან­გრი­ო­თო...და სას­ტი­კი წი­ნა­აღ­მდე­გი იყო და ძა­ლი­ან ბრაზ­დე­ბო­და...

ყვე­ლა საქ­მე­ში თი­თო­ე­ულ დე­ტალს უღ­რმავ­დე­ბო­და და ნერ­ვი­უ­ლობ­და...სულ საქ­მე­ზე ფიქ­რობ­და...ომის დროს კან­ცე­ლა­რი­ის და­ბომბვის სა­შიშ­რო­ე­ბა რომ იყო ვი­ჯე­ქი და ირაკ­ლი კვა­ში­ლა­ვას­თან ერ­თად ვმუ­შა­ობ­დი სა­ქარ­თვე­ლოს ბი­უ­ჯეტ­ზე...უცებ ისე­თი აფეთ­ქე­ბის ხმა გა­ის­მა მე­გო­ნა აღარ იყო კან­ცე­ლა­რია...ვი­ღა­ცე­ე­ბი გარ­ბოდ­ნენ...ჩვენ გა­უნ­ძრევ­ლად გა­ვაგ­რძე­ლეთ მუ­შა­ო­ბა...ბო­ლოს გა­ირ­კვა რომ შემ­თხვე­ვით გე­ნე­რა­ტო­რი გას­კდა თუ რა­ღაც ეგე­თი...პა­ნი­კა ვინ და­თე­საო გა­მირ­კვი­ე­თო...ვის­თან უნდა გაგ­ვერ­კვია აღა­რა­ვინ აღარ იყო ჩვენს გარ­და...

ფიქ­რობ­და იმა­ზე დევ­ნი­ლებს სა­ხელ­მწი­ფოს მიერ ახალ აშე­ნე­ბულ სახ­ლში რა უნდა დახ­ვედ­რო­და...და­წყე­ბუ­ლი კოვ­ზი­დან დამ­თავ­რე­ბუ­ლი სპე­ცი­ფი­კუ­რი ხელ­სა­წყო­ე­ბით რომ­ლებ­საც სოფ­ლად იყე­ნე­ბენ...ჩხუ­ბობ­და თუ ვინ­მეს რამე გა­მორ­ჩე­ბო­და და აი­ძუ­ლებ­და რო­გორც სა­კუ­თარ სახლზე ისე ეფიქ­რათ. მახ­სოვს მე და ანა კვან­ჭი­ლაშ­ვი­ლი ვი­ყა­ვით შეხ­ვედ­რა­ზე სა­დაც ნერ­ვი­უ­ლობ­და სპორ­ტულ დარ­ბაზ­ში ისე­თი ხის სა­ფა­რი არ და­ე­გოთ რომ ვინ­მე ბავ­შვს ხიჭ­ვი არ შე­ერ­ჭოს და ესეთ წვრილ­მა­ნებს ძა­ლი­ან დიდ დროს უთ­მობ­და...ანაც იმ 30 ადა­მი­ან­ში შე­დი­ო­და...ერ­თერ­თი ყვე­ლა­ზე პა­ტა­რა იყო ჩვენ­ში...კახა რომ ნერ­ვი­უ­ლობ­და ანა მა­გა­ზე ნერ­ვი­უ­ლობ­და და იყო ესე...ბო­ლომ­დე გვერ­დში ედგა კა­ხას...

ეკა გა­ბა­და­ძეს, ნანა დგე­ბუ­ა­ძეს და მარი ბუ­ღა­ძეს ყვე­ლა­ზე რთუ­ლი სამ­სა­ხუ­რი ჰქონ­დათ მე რომ მკი­თხო...კა­ხას მი­სა­ღებ­ში ჯდო­მა, მისი ოფის მე­ნე­ჯე­რო­ბა და გან­სა­კუთ­რე­ბით მისი PR არ არის ად­ვი­ლი საქ­მე...მაგ­რამ მგო­ნი ყვე­ლა­ზე მაგ­რად მა­გათ უყ­ვარ­დათ კახა...

ვატო ლეჟა­ვა და ლილი ბე­გი­აშ­ვი­ლი...ადა­მი­ა­ნე­ბი ვის გა­რე­შეც მე სა­ერ­თოდ არ წარ­მო­მიდ­გე­ნია ის ყვე­ლა­ფე­რი რაც გა­კეთ­და...ან ბევ­რად უფრო დიდი ხანი და­ჭირ­დე­ბო­და...მათ ადა­მი­ა­ნებ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის სა­ო­ცა­რი უნა­რი აქვთ...და ესეთ ადა­მი­ა­ნებს პოვ­ნა უნ­დო­და...კა­ხამ იპო­ვა...

ნა­ნუ­კა საყ­ვა­რე­ლი­ძე, ეკა ყოლ­ბა­ია, გიგა გო­ნა­ძე, მარი ჯა­ფა­რი­ძე, ოთარ შუ­ბი­თი­ძე, რიმა ბე­რი­აშ­ვი­ლი...ძა­ლი­ან მა­გა­რია ადა­მი­ა­ნი, რო­მე­ლიც გუ­ლით ყვე­ლა­ზე ახალ­გაზ­რდა იყო არის და იქ­ნე­ბა ჩვენ­ში...ჯან­დაც­ვის სა­მი­ნის­ტრო­ში ყვე­ლას ესე რომ ემუ­შა­ვა რო­გორც ამ ხალ­ხმა იმუ­შა­ვა ჯან­დაც­ვა­ზე დღეს ალ­ბათ ყვე­ლა­ზე მა­გა­რი ჯან­დაც­ვა გვექ­ნე­ბო­და მსოფ­ლი­ო­ში...მაგ­რამ...

მან­ჩო შურ­ღუ­ლა­ია, თამ­თა ოტი­აშ­ვი­ლი, ლანა ონი­ა­ნი, ნინო ჯა­ვა­ხა­ძე, ალე­კო კა­ჭა­რა­ვა, რატი ობო­ლა­ძე, თე­ო­ნა ოძე­ლაშ­ვი­ლი, გოგა ცხა­კა­ია, მე­რაბ ნარ­მა­ნია, ქეთი ქოქ­რაშ­ვი­ლი, გი­ორ­გი ჭან­ტუ­რია, გი­ორ­გი ახა­ლა­ია, ნა­თია ხან­თა­ძე, ბესო ან­დრი­ა­ძე, მაკა მდი­ვა­ნი, მა­ი­კო წოწ­კო­ლა­უ­რი, ვახო ბა­რა­მი­ძე, ლე­ვან გო­თუა, ლაშა მგე­ლა­ძე, დათო მო­დე­ბა­ძე, ბექა მა­ი­სუ­რა­ძე, ნინო გორ­გა­ძე, ლე­ვან თაქთა­ქიშ­ვი­ლი, ნონა ყა­რა­ლაშ­ვი­ლი, ლალი შა­იშ­მე­ლაშ­ვი­ლი, ლე­ვან ხე­ცუ­რი­ა­ნი, ლე­ვან ფხა­კა­ძე, გი­ორ­გი კას­რა­ძე, გივი ქუ­ტი­ძე, აჩი­კო ფო­ჩხუა, თა­თუ­ლი დო­ლი­ძე, ირაკ­ლი ბე­რე­კაშ­ვი­ლი, ნა­თია სა­მუ­შია...ნა­თი­ამ რა­საც ხელი მო­კი­და ყვე­ლა­ფე­რი მაგ­რად გა­მო­უ­ვი­და, იმი­ტომ რომ ყვე­ლა­ფერს მთე­ლი გუ­ლით აკე­თებს...ყვე­ლა ამ ადა­მი­ანს ააქვს უზო­მო წვლი­ლი რომ სა­ქარ­თვე­ლო არის ბევ­რად უკე­თე­სი ვიდ­რე იყო...ამ ხალ­ხის ბრა­ლია 12% ეკო­ნო­მი­კუ­რი ზრდა...

კა­რენ მი­ნა­სი­ა­ნი, დათო ნი­ნი­აშ­ვი­ლი და ნო­დარ სარ­დლიშ­ვი­ლიც გვეხ­მა­რე­ბო­და IT კუ­თხით...

ყვე­ლა ეს ადა­მი­ა­ნი კა­ხამ შეკ­რი­ბა ერ­თად...ეს ხალ­ხი მარ­ტო ხელ­ფა­სის­თვის არ მუ­შა­ობ­და...რო­დე­საც იცი რომ ქვე­ყა­ნას უკე­თე­სო­ბის­კენ ცვლი იქ ფული არა­ფერს არ ნიშ­ნავს...კახა ყო­ველ­თვის იძახ­და ბევ­რად მეტი გე­კუთ­ვნი­თო რა­საც თქვენ მუ­შა­ობთ, მაგ­რამ ჩათ­ვა­ლეთ და­ნარ­ჩენს სწავ­ლა­ში მიხ­დი­თო...მარ­თლაც ბევ­რი რამ მას­წავ­ლა...მა­გა­ლი­თად ის რომ არა­სო­დეს არ უნდა გრცხვე­ნო­დეს კი­თხვის დას­მა თუ რა­ი­მე არ იცი და გჭირ­დე­ბა...ყვე­ლა­ზე მა­გა­რი მა­შინ იქ­ნე­ბი, რო­დე­საც რა­ზეც სა­უბ­რობ ან აკე­თებ, ძა­ლი­ან მაგ­რად იცი...მას­წავ­ლა დრო­ის ფასი...კი­დევ ბევ­რი რამ და რაც მთა­ვა­რია მომ­ცა სა­შუ­ა­ლე­ბა ქვეყ­ნის­თვის რა­ღაც გა­მე­კე­თე­ბი­ნა...

არა­სო­დეს არ გვაძ­ლევ­და პრე­მი­ას კარ­გი მუ­შა­ო­ბის­თვის...მისი პრე­მია და მად­ლო­ბა იყო შო­კო­ლა­დი...თუ გვა­ჩუ­ქებ­და შო­კო­ლადს ესე­ი­გი ძა­ლი­ან კმა­ყო­ფი­ლი იყო ჩვე­ნით...

მახ­სოვს თა­ვი­სუ­ფალ უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში რომ გა­და­ვე­დი...იქაც მა­გა­რი გუნ­დი შეკ­რა...გი­ორ­გი მე­ლა­ძე, რომ­ლის ნი­ჭი­ე­რე­ბა მარ­თლაც რომ იშ­ვი­ა­თია...ასე­ვე იშ­ვი­ა­თია ისე­თი შერ­წყმა ადა­მი­ა­ნო­ბი­სა და პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლიზ­მის, რო­გო­რიც ვახო მეგ­რე­ლიშ­ვი­ლია...გიგა შუ­ბი­თი­ძე...ილო უმუ­დუ­მო­ვი...ალე­კო შე­ლია...გოგი კა­ცი­ტა­ძე, თეა ხინ­ჩა­გაშ­ვი­ლი, ანი მი­ლაშ­ვი­ლი, გაგა კა­პა­ნა­ძე, ეკა ონი­ა­ნი, ტუკი, დათო გორ­გი­ლა­ძე, მარი კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლი , ნა­თია გუ­ლი­საშ­ვი­ლი, ზვი­ად სუ­ლა­ბე­რი­ძე, ნუცა ბა­თი­აშ­ვი­ლი, მა­რი­ნა ქარ­ჩა­ვა და სხვე­ბი...და აქაც ვატო ლეჟა­ვა

აგ­რა­რულ­ში ლაშა გო­ცი­რი­ძე, ზვი­ად ჭე­იშ­ვი­ლი, ირაკ­ლი თაქთა­ქიშ­ვი­ლი, კახა დი­დე­ბუ­ლი­ძე, ილია, ვა­ლე­რი, კობა, თაკო, ირაკ­ლი, სან­დრო...

სა­ო­ცა­რი ხალ­ხია...ყვე­ლა თა­ვი­სე­ბუ­რად მა­გა­რი...მარ­ტო ურ­თი­ერ­თო­ბაც კი ამ ხალ­ხთნ ბევ­რს ნიშ­ნავს...

ზაზა, გეგა, შაკო, ირაკ­ლი...

და ის ბავ­შვე­ბი კი­დევ რომ­ლე­ბიც ასე­ვე კა­ხამ აღ­მო­ა­ჩი­ნა თა­ვი­სუ­ფალ­ში და აგ­რა­რულ­ში...

კა­ხას გა­რე­შე ხომ ამ ხალ­ხს ვერ გა­ვიც­ნობ­დი...და კი­დევ რამ­დენს არ ვიც­ნობ უბ­რა­ლოდ ან გა­მომ­რჩა...

მი­ჩხუ­ბია კი­დე­ვაც მას­თან...გა­ვუგ­დი­ვარ კი­დე­ვაც სამ­სა­ხუ­რი­დან...მახ­სოვს ქეთი ქინ­ქლა­ძის ატი­რე­ბუ­ლი თვა­ლე­ბი ამ დროს ამ ჩხუბს რომ უყუ­რებ­და...ქეთი სა­ო­ცა­რი გო­გოა...ძა­ლი­ან გუ­ლი­ა­ნი მაგ­რამ ამავდრო­უ­ლად ძა­ლი­ან მა­გა­რი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი...მისი წვლი­ლიც დი­დია იმ 12%-ში...

ამის მერე ბევრ ად­გი­ლას ვი­მუ­შა­ვე...ვყო­ფილ­ვარ დი­რექ­ტო­რიც...მო­ად­გი­ლეც...უფ­რო­სიც...ყველ­გან ვა­კე­თებ­დი ყვე­ლა­ფერს რომ ყვე­ლა­ზე მა­გა­რი პრო­ფე­სი­ო­ნა­ლი თა­ნამ­შრომ­ლე­ბი მყო­ლო­და...თუნ­დაც იმის ხარ­ჯზე, რომ შე­იძ­ლე­ბა ზო­გი­ერთს არ უყ­ვარ­დე მაგ დროს...მაგ­რამ ეს არაა მთა­ვა­რი...მთა­ვა­რია ამით ის ადა­მი­ა­ნი გახ­დეს ძა­ლი­ან მა­გა­რი თა­ვის საქ­მე­ში ვი­საც თუნ­დაც არ უყ­ვარ­ხარ და ქვე­ყა­ნას ემ­სა­ხუ­როს...ესეც კა­ხამ მას­წავ­ლა...და დღეს გულ­წრფე­ლად მინ­და ვთქვა, რომ მე ვა­მა­ყობ იმ ბი­ჭე­ბით და გო­გო­ე­ბით ვისი უფ­რო­სიც მე ვი­ყა­ვი და ვთვლი რომ მათი 99% არის დღეს ერ­თერ­თი სა­უ­კე­თე­სო სა­ჯა­რო მო­ხე­ლე სა­ქარ­თვე­ლო­ში...ესეთ ადა­მი­ა­ნებ­ზე დგას დღეს სა­ქარ­თვე­ლო...ესეთ ხალ­ხშია სა­ქარ­თვე­ლოს მო­მა­ვა­ლი...

შემ­დეგ კა­ხამ ისევ და­მი­ძა­ხა მას­თან სა­მუ­შა­ოდ...პირ­და­პირ მი­თხრა სულ 2 ან 3 კაცი მყავს ნა­ნა­ხი სა­ქარ­თვე­ლო­ში თქვენ­ნა­ი­რი მე­ნე­ჯე­რი...გა­მე­ღი­მა...რა სი­სუ­ლე­ლეა თქო ვუ­თხა­რი...შევხდით ვი­ლა­პა­რა­კეთ...თქვენ ნე­ბის­მი­ე­რი ადა­მი­ან­თან კარ­გი ურ­თი­ერ­თო­ბის დამ­ყა­რე­ბა შე­გიძ­ლი­ა­თო და ხალ­ხის შეკ­ვრა ერთ გუნ­დად...კი­დევ რა­მო­დე­ნი­მე თვე ვი­მუ­შა­ვე მას­თან...ერთხელ მკი­თხა:

- ხელ­ფა­სი რამ­დე­ნი გქონ­დათ რომ და­ი­წყეთ სამ­სა­ხუ­რი?

- 200 ლარი თვე­ში.

- ეხლა რამ­დე­ნი გაქვთ? (იღი­მის)

- მაგ­დე­ნი­ვე დღე­ში...

- ხომ გი­თხა­რით შრო­მით დაძ­ლევთ თქო სი­ზარ­მა­ცეს... (იღი­მის)

ახ­სოვ­და...

კახა იყო ყვე­ლა­ზე სა­ო­ცა­რი, ნი­ჭი­ე­რი და მცოდ­ნე ადა­მი­ა­ნი ვი­საც კი ვიც­ნობ­დი...

ის ბავ­შვი­ვით იყო...დიდი ბავ­შვი­ვით...

ბავ­შვი­ვით უხა­რო­და კარ­გი და ბავ­შვი­ვით წყინ­და ცუდი...

ის იყო ში­ნა­გა­ნად დიდი კე­თი­ლი ბავ­შვი, რომ­ლის სიმ­დიდ­რეც ფუ­ლით არ იზო­მე­ბო­და...დიდი ბავ­შვი ვის­თვი­საც ფულ­ზე ბევ­რად ძვირ­ფა­სი ყო­ველ­თვის იყო შო­კო­ლა­დი...".