ჟან ჟაკი - გაკახელებული ფრანგი ფერმერი

ის ახმეტის მუნიცი­პალიტეტის სოფელ არგოხში ცხოვრობს და მისი სახელი პატარა ბავშვმაც კი იცის. არგოხში ფერმერულ მეურნეობას ეწევა და უძველესი ქართული მეთოდით აცხობს პურს, რომელსაც ვაკეში ყიდის. ყველას­თვის გასაკვირი კი ის არის, რომ ფერმერი, რომლის გამომცხვარი პურიც დიდი პოპულარობით სარგებლობს დედაქალაქის ერთ-ერთ ყველაზე პრესტიჟულ უბანში, ფრანგი ჟან ჟაკ ჯეიკობსია. ის საფრანგეთის ქალაქ ბრეტანიდანაა და სანამ კახეთში ჩამოვიდოდა, სხვადასხვა დროს სწავლობ­და შტუდგარდში, ბერლინსა და სტრასბურგში.

გაკახელებული ფრანგი ფერმერი ყოველ პარასკევს, ღამის ორ საათზე იწყებს ცომის მოზელას. მცირე ხნის დასვენების შემდეგ შეშას ჭრის, ღუმელს ახურებს და პურს ნახშირზე თავად აცხობს. როგორც თავად ამბობს, არ იყენებს საფუარს, რაც ჟან ჟაკის პრო­დუქციას სპეციფიკურ არომატს ანიჭებს: "საფუარს არ ვხმარობ, მხოლოდ ხაში, წყალი და ფქვილი. ეს ჯანმრთე­ლობისათვის ძალიან კარგია", - ამბობს ფრანგი ფერმერი.

ჟან ჟაკ ჯეიკობსი საფრანგეთში ცხოვრების დროს პურს ალერგიის გამო ვერ ჭამდა. 2005 წელს სიღნაღის რაიონის სოფელ მაღაროში სტუმრობის დროს პური გასინჯა და ძალიან მოეწონა. ჯეოკობსი აღნიშნავს, რომ პური, რომელიც დააგემოვნა "წითელი დოლის" ჯიშის ხორბლის ფქვილით იყო გამომცხვარი, რომელიც ამჟამად თავადაც მოჰყავს.

"პირველად საქართველოში მოვე­დი 2005 წელს. სოფელ მაღაროში სტუმრად ვიყავი მეგობართან, სადაც პური გავსინჯე. ევროპაში პურს ვერ ვჭამდი, რადგან ალერგიას მაძლევდა. პური სპეციალური ხორბლით იყო გა­მომცხვარი. უკან დავბრუნდი 2006 წლის აპრილში და ახლა სულ აქ ვარ. სოფელ არგოხის შესახებ კი მეგობრისგან გავიგე და აქ გადავწყ­ვიტე მოსვლა", - ამბობს ჟან ჟაკი.

2006 წელს საქართველოში ჩა­მოსვლის შემდეგ ჯეიკობსმა პურის უძველესი ქართული მეთოდით გამოცხობის შესახებ ინფორმაციის მოძიება დაიწყო. საცხობი ხელსაწ­ყოები კი საფრანგეთში შეიძინა.  მან მალევე არგოხში სახლი იყი­და, თონე ააშენა და მას შემდეგ პურის გამოცხობა მისთვის სასია­მოვნო პროცესად იქცა. ყოველ შაბათს თავის მინიბუსს პურის გარდა სოფლის ნობათით ტვირთავს და ვაკეში, ფალიაშვი­ლის ქუჩაზე, მეგობრის სახლის ეზოში დგამს დახლს, სადაც აწყობს ყველს, მურაბას, თაფლს, თხილს, ბოსტნეულსა და მწვანილს. პურის ნაწილი რამდენიმე რეს­ტორანში მიაქვს და იქ აბარებს.

"ეს ჯანმრთელობისათვის ძალიან კარგი პურია და კარგი გემო და არო­მატი აქვს. პატარა მარკეტი გვაქვს და ვყიდით ყველს, წვენს, ბოსტნეულს და სხვადასხვა პროდუქტს. ეს ადგილია ფალიაშვილის 33 ა, რომელიც კონსტანტინე გამსახურ­დიას ძეგლთან არის. შაბათს ეზოში დგას მაგიდა და ქოლგა. შაბათს 9-დან 2-მდე კი ვყიდი პურს, მაგრამ პური რომ იყი­დოთ 12-საათამდე უნდა მოხვიდეთ, რადგან ძალიან ბევრი კლიენტია", - ამბობს გაკახელებული ფრანგი ფერმერი.

მას პურის ცხობაში გერმანელი იანეს ხოზიგი, როზა დეგენჰართი, ამერიკელი კოლიერ დუროვიჩი და მეზობლები ეხმარებიან. გერმანელი როზა ჟან ჟაკთან სკოლის დამთავრების შემდეგ სპე­ციალური პროგრამით ჩამოვიდა. ჟან ჟაკის კახეთში ყოფნისა და მისი საქმიანობის შესახებ ინტერ­ნეტით შეიტყო. როზა დეგენჰართი ფერმერულმა სა­ქმიანობამ ძალიან მოხიბლა და სურს, რომ გერმანიაში დაბრუნე­ბის შემდეგ თავადაც დაიწყოს ეს საქმე.

ჟან ჟაკს მოხალისეები ეხმა­რებიან მიწის დამუშავებაშიც. ნაკვეთები სოფელთან ახლოს აქვს და სწორედ იქ მოჰყავს ხორბალი. ის ამბობს, რომ ხორბლის დათესვისას ადამიანი უნდა იყო და­დებით განწყობაზე, წინააღმდეგ შემთხვევაში, ხარისხიან მოსავალს ვერ მიიღებს. გაკახელებული ფრანგი ქართვე­ლებს ამავე დროს ურჩევს, არ და­ტოვონ სოფელი და მიწა დაამუ­შავონ.

"ბევრგან ვმუშაობდი, მაგრამ უღი­მღამოდ მიდიოდა ცხოვრება. აი, როცა ეს საქმიანობა დავიწყე, აქ ვიპოვე ცხოვრების საზრისი. ყველაზე მნიშვნელოვანია, რომ ადამიანმა პა­ტივი სცეს მიწას და კარგად იმუშაოს. მიწის მოვლა იგივე ხელოვნებაა. თუ კარგ ხასიათზე დათესავ ხორბალს, კარგიც ამოვა და მისგან დამზადებუ­ლი პურიც გემრიელი იქნება. ამიტომ ხორბალს არსად ვყიდულობ და მე თვითონ მომყავს", - აღნიშნავს ჟან ჟაკი.

იხილეთ ვრცლად

"კახეთის ხმა"