ჩვე­ნი რეს­პონ­დენ­ტი, ჟურ­ნა­ლის­ტი გი­ორ­გი გა­ბუ­ნია პრე­სის­თვის იშ­ვი­ა­თი სტუ­მა­რია. არ უყ­ვარს ინ­ტერ­ვი­უს მი­ცე­მა, არა­და, იმის გარ­და, რომ პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მე­ბის წამ­ყვა­ნია, "X ფაქ­ტო­რის" ყვე­ლა­ზე ცხა­რე შემ­ფა­სე­ბე­ლი გახ­ლავთ, რად­გა­ნაც ყვე­ლა­ფერს შე­ლა­მა­ზე­ბის გა­რე­შე ამ­ბობს. კონ­კურ­სან­ტე­ბიც ყვე­ლა­ზე მე­ტად მას უფრთხი­ან. მოკ­ლედ, მის მი­მართ უამ­რა­ვი კი­თხვა ჩნდე­ბა. მოკ­ლედ, რო­გორ­ღაც ისე მოხ­და, რომ გი­ორ­გი გა­ბუ­ნია Ambebi.ge-ს ექ­სკლუ­ზი­უ­რად გა­ე­სა­უბ­რა.

- მუ­შა­ობ სე­რი­ო­ზულ პო­ლი­ტი­კურ თე­მებ­ზე და ამას­თან, "X ფა­ტო­რი"... მაგ­რამ მგო­ნია, რომ ყველ­გან, სა­დაც უნდა გა­მოჩ­ნდე, ერთი და იგი­ვე გი­ორ­გი გა­ბუ­ნია ხარ...

- მეც ასე ვფიქ­რობ და მა­ყუ­რე­ბე­ლიც შე­ეჩ­ვია იმას, რომ არც ერთ ამ­პლუ­ა­ში რო­გორც უცხო სხე­ულს, ისე არ აღ­მიქ­ვამს. ერ­თმა­ნე­თის­გან ძა­ლი­ან გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი სფე­რო­ე­ბია და ამ ყვე­ლა­ფერ­ზე პა­რა­ლე­ლურ რე­ჟიმ­ში ვმუ­შა­ობ, ანუ ჩემ დღე­ვან­დელ საქ­მი­ა­ნო­ბას ორი გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი მი­მარ­თუ­ლე­ბა აქვს - "X ფაქ­ტო­რი" და პო­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მე­ბი - "არ­ჩე­ვა­ნი" და "შა­ბა­თის კუ­რი­ე­რი". თან, ისე არ არის, რომ ერთ დღეს ერ­თზე ვმუ­შა­ობ და მე­ო­რე დღეს - მე­ო­რე­ზე, ხომ ვამ­ბობ, ერ­თდრო­უ­ლად ვარ ყველ­გან. მა­გა­ლი­თად, ბო­ლოს, შა­ბა­თის "კუ­რი­ერ­ზე" რომ ვი­მუ­შა­ვე, შუ­ა­ლედ­ში რე­პე­ტი­ცი­ა­ზე კონ­კურ­სან­ტებ­თან გა­დავ­რბო­დი, ვნა­ხუ­ლობ­დი, ვუს­მენ­დი. მერე გა­მოვრბო­დი, რამ­დე­ნი­მე წუ­თის გან­მავ­ლო­ბა­ში ვწერ­დი და ვამ­ზა­დებ­დი სი­უ­ჟეტს იმის შე­სა­ხებ, რა ხდე­ბა პო­ლი­ტი­კურ სივ­რცე­ში, ეკო­ნო­მი­კა­ში, რომ გა­და­ცე­მა­ში ამ თე­მებ­ზე მე­სა­უბ­რა. მოკ­ლედ, მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ მა­ყუ­რე­ბე­ლი ამ ყვე­ლა­ფერს ცალ-ცალ­კე ხე­დავს, მე მათ­ზე პა­რა­ლე­ლუ­რად ვმუ­შა­ობ.

- ეს ყვე­ლა­ფე­რი რა­ღაც ცივი და ცხე­ლი შხა­პის მო­ნაც­ვლე­ო­ბას ჰგავს...

- კი (იცი­ნის), ნამ­დვი­ლად ასეა. ცოტა რთუ­ლია ერთი საქ­მი­დან მე­ო­რე­ზე გა­დარ­თვა, მაგ­რამ რა­ღაც გა­მო­ვი­მუ­შა­ვე, უფრო სწო­რად, იძუ­ლე­ბუ­ლი ვარ გა­მო­ვი­მუ­შა­ვო, სხვა­ნა­ი­რად არ გა­მომ­დის, რად­გა­ნაც ერ­თი­დან მე­ო­რე­ზე გა­დარ­თვა ხში­რად მი­წევს.

- მერე ცივი და ცხე­ლი შხა­პი ჯან­მრთე­ლო­ბის­თვის სა­სარ­გებ­ლოა...

- კი, გულ­სა და სის­ხლძარ­ღვებს ამაგ­რებს. ასე რომ, მუ­სი­კა­ლუ­რი "სის­ხლძარ­ღვე­ბი" და "პულ­სი" ძა­ლი­ან ჯან­მრთე­ლი მაქვს...

- პრო­ფე­სი­ით ვიცი, რომ არ­ქი­ტექ­ტო­რი ხარ. მუ­სი­კა­ლუ­რი გა­ნათ­ლე­ბა თუ გაქვს?

- დიახ, პრო­ფე­სი­ით არ­ქი­ტექ­ტო­რი ვარ. ბავ­შვო­ბა­ში მუ­სი­კა­ლურ სკო­ლა­ში დავ­დი­ო­დი და შვიდ­წლე­დი ფორ­ტე­პი­ა­ნოს გან­ხრით და­ვამ­თავ­რე, გავ­დი­ო­დი სოლ­ფე­ჯი­ო­საც, მაგ­რამ ეს ცოტა სხვა მი­მარ­თუ­ლე­ბის გა­ნათ­ლე­ბაა. იმ გან­ხრით, რაც დღეს თა­ნა­მედ­რო­ვე მუ­სი­კას სჭირ­დე­ბა, არ მის­წავ­ლია...

- შო­უ­ში მენ­ტო­რი ხარ და ადა­მი­ა­ნე­ბის შემ­ფა­სე­ბე­ლიც, რომ­ლე­ბიც ამ საქ­მე­ში პირ­ველ ნა­ბი­ჯებს დგა­მენ. ერ­თგვა­რი ში­შის მო­მენ­ტი ხომ არ გაქვს, - რა­ი­მე არ გა­მოგრჩეს, ან რა­ღაც არ გა­მო­გე­პა­როს?

- მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ჩემი კო­ლე­გე­ბი, რო­გორც კი ისეთ რა­ღა­ცას ვი­ტყვი, რაც მათ არ მო­ე­წო­ნე­ბათ, მა­შინ­ვე მახ­სე­ნე­ბენ, რომ მუ­სი­კა­ლუ­რი გა­ნათ­ლე­ბა არ მაქვს, თა­ვად კი მუ­სი­კო­სე­ბი არი­ან. ამით ჰგო­ნი­ათ, რომ "მა­ზოლ­ზე" ფეხს მა­ჭე­რენ, არა­და, ამა­ზე რე­აქ­ცია ნამ­დვი­ლად არ მაქვს. სულ ხაზს ვუს­ვამ იმას, რომ "X ფაქ­ტო­რი" არ არის გა­მოც­და კონ­სერ­ვა­ტო­რი­ა­ში, სა­დაც მუ­სი­კო­სებ­მა კონ­კურ­სან­ტე­ბი ტექ­ნი­კუ­რად უნდა შე­ა­ფა­სონ, - ვინ რო­გორ მღე­რის. ჟი­უ­რი­ში მე იმ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი მა­ყუ­რებ­ლის კა­ტე­გო­რი­ას წარ­მო­ვად­გენ, რო­მე­ლიც გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას იმის მი­ხედ­ვით იღებს, მოს­წონს თუ არა კონ­კურ­სან­ტი და მა­ინ­ცდა­მა­ინც პრო­ფე­სი­უ­ლი დე­ტა­ლე­ბი არც აინ­ტე­რე­სებს. ვთქვათ, ვი­ღა­ცამ ესა თუ ის ნოტი ზუს­ტად აიღო თუ არა.

- მოკ­ლედ, ჟი­უ­რი­ში იმ მა­ყუ­რებ­ლის კა­ტე­გო­რი­ას წარ­მო­ად­გენ, რო­მელ­საც მუ­სი­კა­ლუ­რი გა­ნათ­ლე­ბა არ სჭირ­დე­ბა...

- არა, მე რო­გორც რი­გი­თი მსმე­ნე­ლი, ისე ვი­ღებ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას და არა მუ­სი­კა­ლუ­რი ჟი­უ­რი.

- ცოტა ხის წინ ერთ კონ­კურ­სანტს ვკი­თხე, რო­მე­ლი ჟი­უ­რის წევ­რის გე­ში­ნია-მეთ­ქი. შიში არ ვიცი და გი­ორ­გი გა­ბუ­ნი­ას შე­ფა­სე­ბა ჩემ­თვის მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი­აო. რო­გორ ფიქ­რობ, ბევ­რს ეში­ნია შენი?

- ამას ალ­ბათ შიში არ ჰქვია, მაგ­რამ კონ­კურ­სან­ტებს ხში­რად შე­ლა­მა­ზე­ბის გა­რე­შე, ანუ რაც არ მომ­წონს, სათ­ქმელს ვე­უბ­ნე­ბი. თუმ­ცა როცა ჟი­უ­რის წევ­რი ცო­ტას უხე­შობს, მა­ყუ­რე­ბელ­ზე მოქ­მე­დებს და ეს კონ­კურ­სან­ტებ­მა კარ­გად იცი­ან, შე­იძ­ლე­ბა სწო­რედ ამი­ტო­მაც უფრთხი­ან ჩემს შე­ფა­სე­ბას. ასე რომ, შე­იძ­ლე­ბა ხში­რად გა­მოვ­ხა­ტო ჩემი აზრი და ვთქვა იმის შე­სა­ხებ, რაც არ მომ­წონს, რაც მა­ყუ­რე­ბელ­ზე სა­ბო­ლო­ოდ გავ­ლე­ნას იქო­ნი­ებს.

- ეს ხომ შენს რე­ი­ტინგზეც უარ­ყო­ფი­თად მოქ­მე­დებს...

- არა, პი­რი­ქით, რე­ი­ტინ­გი და­დე­ბი­თია თუ უარ­ყო­ფი­თი, მა­ინც რე­ი­ტინ­გია. არის მა­ყუ­რებ­ლის ნა­წი­ლი, რო­მე­ლიც ჩემს ამ ქმე­დე­ბას და­დე­ბი­თად შე­ა­ფა­სებს და ნა­წი­ლი - უარ­ყო­ფი­თად. მთა­ვა­რია, რომ ორი­ვე მხა­რე გი­ყუ­რებს. ეს მედ­ლის ორი გან­სხვა­ვე­ბულ მხა­რეა და რე­ი­ტინგს ორი­ვე წერს. ხში­რად რომ ლა­პა­რა­კობ გა­უ­თა­ვებ­ლად და ცდი­ლობ, არც მწვა­დი დაწ­ვა და არც - შამ­ფუ­რი, უინ­ტე­რე­სო ხდე­ბი. მა­ყუ­რე­ბე­ლიც სა­ერ­თოდ არა­ნა­ი­რად არ გა­ფა­სებს და სწო­რედ ესაა ურე­ი­ტინ­გო­ბა. ჩემი შემ­თხვე­ვა ორად არის გა­ყო­ფი­ლი. ვი­ღა­ცას მოვ­წონ­ვარ და ვი­ღა­ცას ვე­ზი­ზღე­ბი. მოკ­ლედ, რე­ი­ტინ­გის ორი მხა­რე, ორი შე­მად­გე­ნე­ლი ნა­წი­ლია.

- თუ ვინ­მეს ეზი­ზღე­ბი, ეს არ გა­ღელ­ვებს და მა­ინც შენს პო­ზი­ცი­ა­ზე რჩე­ბი?

- დიახ, არ მა­ნაღ­ვლებს და ის, რა­საც არა მარ­ტო "X ფა­ტორ­ში", არა­მედ პო­ლი­ტი­კურ გა­და­ცე­მებ­შიც ვლა­პა­რა­კობ, არას­დროს არის გა­მო­გო­ნი­ლი. მე არ მაქვს ხე­ლოვ­ნუ­რად შექ­მნი­ლი იმი­ჯი. ძა­ლი­ან ბუ­ნებ­რი­ვი ვარ და ამას მა­ყუ­რე­ბე­ლი შე­ა­ტყობ­და. "X ფაქ­ტორ­შიც", რო­დე­საც კონ­კურ­სან­ტებს ვა­ფა­სებ, კონ­კრე­ტუ­ლად ამა თუ იმ ადა­მი­ა­ნის­თვის მორ­გე­ბულ შე­ფა­სე­ბებს ვამ­ბობ და არას­დროს მაქვს ზო­გა­დი და გა­ნუ­სა­ზღვრე­ლი კო­მენ­ტა­რე­ბი, რო­მე­ლიც ნე­ბის­მი­ერს მო­ერ­გე­ბა. ყო­ველ­თვის იმას ვამ­ბობ, რა­საც ვფიქ­რობ. მერე უკვე მა­ყუ­რებ­ლის გა­და­სა­წყვე­ტია, მო­ე­წო­ნე­ბა თუ არა ეს.

- ვფიქ­რობ, რომ ისე­თი­ვე ხარ პო­ლი­ტი­კურ გა­და­ცე­მებ­შიც, რო­გორც "X ფაქ­ტორ­ში"...

- რა თქმა უნდა, თუმ­ცა "X ფაქ­ტორ­ში" მეტი თა­ვი­სუფ­ლე­ბა მაქვს. პო­ლი­ტი­კა­ში შე­იძ­ლე­ბა რა­ღა­ცას ვფიქ­რობ­დე, მაგ­რამ რო­გორც ჟურ­ნა­ლისტს, "არ­ჩე­ვან­ში" არ მაქვს უფ­ლე­ბა, ყვე­ლა­ფე­რი ვთქვა...

- არა მგო­ნია, რომ ასე იყოს, - სა­კუ­თარ აზრს ყო­ველ­თვის აფიქ­სი­რებ...

- "შა­ბა­თის კუ­რი­ე­რი" სწო­რედ ამი­ტომ არის გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი, რომ სა­კუ­თარ მო­საზ­რე­ბას არ ვზღუ­დავ და ჩემი ფრა­ზე­ო­ლო­გი­ის გამო ის გა­მორ­ჩე­უ­ლია. არ ვე­რი­დე­ბი ჩემი აზ­რის გა­მო­ხატ­ვას. ხში­რად რო­გორც ჟურ­ნა­ლის­ტურ, ისე ადა­მი­ა­ნურ პო­ზი­ცი­ას ვა­ფიქ­სი­რებ, რად­გა­ნაც სა­ავ­ტო­რო "კუ­რი­ე­რია" და ამის უფ­ლე­ბა მომ­ცეს. თან, არ მინ­და, ვიყო ნე­იტ­რა­ლუ­რი ჟურ­ნა­ლის­ტი, რო­მე­ლიც მა­ყუ­რე­ბელს მხო­ლოდ ინ­ფორ­მა­ცი­ას აწ­ვდის და თა­ვი­სი არა­ნა­ი­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა არ აქვს იმ ინ­ფორ­მა­ცი­ი­სად­მი.

- ზო­გა­დად ცხოვ­რე­ბა­ში თუ ხარ მენ­ტო­რი, პე­და­გო­გი, მას­წავ­ლე­ბე­ლი?

- ცხოვ­რე­ბა­ში ამის­კენ მა­ინ­ცდა­მა­ინც არ ვარ მიდ­რე­კი­ლი. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა, რომ ბავ­შვო­ბი­დან მი­წევ­და უნი­ვერ­სი­ტეტ­ში რა­ღაც საგ­ნე­ბის მე­გობ­რე­ბის­თვის და თა­ნა­კურ­სე­ლე­ბის­თვის ახ­სნა, მაქვს მას­წავ­ლებ­ლად მუ­შა­ო­ბის გა­მოც­დი­ლე­ბაც, საკ­ვი­რაო სკო­ლა­ში ვმუ­შა­ობ­დი და მე­უბ­ნე­ბოდ­ნენ, რომ კარ­გი გად­მო­ცე­მი­სა და ახ­სნის უნა­რი მაქვს. ამი­ტომ "კუ­რი­ერ­შიც" როცა რა­ღა­ცის გრა­ფი­კე­ბით ახ­სნის სა­შუ­ა­ლე­ბა მაქვს ხოლ­მე, ვგიჟ­დე­ბი, ისე მომ­წონს ამის გა­კე­თე­ბა. რე­ა­ლურ ცხოვ­რე­ბა­ში კი ასე­თი მიდ­რე­კი­ლე­ბა არ მაქვს და ვე­რი­დე­ბი, რომ მუდ­მი­ვად ვი­ღა­ცას ჭკუა ვას­წავ­ლო. ადა­მი­ანს ჩემი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა შე­იძ­ლე­ბა ვუ­თხრა, მაგ­რამ აზრს არა­ვის ვახ­ვევ. თუმ­ცა მე­უბ­ნე­ბი­ან, რომ ახ­სნა და რთუ­ლი საგ­ნის მარ­ტი­ვად მი­წო­დე­ბა ად­ვი­ლად გა­მომ­დის...

- ჟი­უ­რის წევ­რებს შო­რის ხში­რად არის ხოლ­მე შე­კა­მა­თე­ბა, გან­სა­კუთ­რე­ბით შენ და ანრი ჯო­ხა­ძე ვერ რიგ­დე­ბით. ამ­ბო­ბენ, რომ ეს დად­გმუ­ლია და შოუს ელე­მენ­ტია.

- დად­გმუ­ლი არა­ფე­რია, ასე­თი მო­მენ­ტე­ბი შო­უ­ში მუდ­მი­ვად და ბუ­ნებ­რი­ვად ჩნდე­ბა. რე­ა­ლუ­რად ჩვენ შო­რის არა­ნა­ი­რი პა­ექ­რო­ბა არ არის გა­ჩა­ღე­ბუ­ლი, მით უმე­ტეს, შუღ­ლი. ხომ ვამ­ბობ, რა­ღა­ცე­ბი ბუ­ნებ­რი­ვად ხდე­ბა. მა­გა­ლი­თად, ბოლო კონ­ცერ­ტზე რომ და­ვი­ნა­ხე ან­რის წინ ნავი, რო­გორ გავძლებ­დი ისე, რომ რა­ი­მე არ მეთ­ქვა: დრო­ზე გა­ი­ტა­ნეთ ნავი, ანრი არ გა­შიშ­ვლდეს და შიგ არ ჩა­გორ­დეს-მეთ­ქი. ასე­თი რა­ღა­ცე­ბი უკვე იქ სპონ­ტა­ნუ­რად ხდე­ბა და ორი­ვე მხრი­დან ხუმ­რო­ბას აქვს ხოლ­მე ად­გი­ლი. ჟი­უ­რის წევ­რებს ერ­თმა­ნეთ­თან კარ­გი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა გვაქვს. თუმ­ცა შო­უ­ში ის მო­მენ­ტი ჩა­დე­ბუ­ლია, რომ ერ­თმა­ნეთს ვე­ჯიბ­რე­ბით და გვინ­და, რომ ჩვე­ნი კონ­კურ­სან­ტე­ბი შორს წა­ვიდ­ნენ. რო­დე­საც მათ მი­მართ კრი­ტი­კულ შე­ნიშ­ვნებს გა­მოვ­თქვამ, ხში­რად ამას ისე აღიქ­ვა­მენ, რომ თით­ქოს ვცდი­ლობ, ისი­ნი ამ გზით დავ­ძი­რო. ასე რომ ვმოქ­მე­დებ­დე, მა­შინ მათ ყვე­ლა კონ­კურ­სანტს გა­ვაკ­რი­ტი­კებ­დი. ყვე­ლას არ ვაკ­რი­ტი­კებ, მაგ­რამ არი­ან ადა­მი­ა­ნე­ბი, რომ­ლე­ბის მი­მარ­თაც მკაც­რი ვარ.

რაც შე­ე­ხე­ბა ჩემი კა­ტე­გო­რი­ის კონ­კურ­სან­ტე­ბის მი­მართ ჩემ და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბას, მა­ყუ­რე­ბე­ლი მათი მი­სა­მარ­თით გა­მოთ­ქმულ შე­ნიშ­ვნებს ვერ მო­ის­მენს, რად­გა­ნაც ყვე­ლა შე­ნიშ­ვნას სა­რე­პე­ტი­ციო დარ­ბაზ­ში ვაძ­ლევ. მენ­ტო­რის ვალ­დე­ბუ­ლე­ბაა, რაც შე­იძ­ლე­ბა და­დე­ბი­თად წარ­მო­ვა­ჩი­ნო ისი­ნი.

- ხაზი არ გა­უს­ვა მათ ხარ­ვე­ზებს, ეს არა­ო­ბი­ექ­ტუ­რო­ბა არ არის?

- არა, ეს ჩემი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბაა... მე მათი მენ­ტო­რი ვარ.

- ამ შოუს მა­გა­ლით­ზე შე­იძ­ლე­ბა თუ არა მო­ი­ძებ­ნოს მსგავ­სე­ბა, დღე­ვან­დელ პო­ლი­ტი­კურ სი­ტუ­ა­ცი­ა­სა და შო­უ­ბიზ­ნესს შო­რის?

- რო­გორ არა. ყვე­ლა კარ­გად ხე­დავს დღეს მთა­ვა­რი ვარ­სკვლა­ვე­ბი, შო­უ­მე­ნე­ბი რომ პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი არი­ან. ხოლო ის მუ­სი­კო­სე­ბი, რომ­ლებ­თა­ნაც მხო­ლოდ რამ­დე­ნი­მე თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში მაქვს ხოლ­მე ურ­თი­ერ­თო­ბა, სამ­წუ­ხა­როდ, მათი ძი­რი­თა­დი ნა­წი­ლი შოუს შემ­დეგ იკარ­გე­ბა, რაც ამ ადა­მი­ა­ნე­ბის ბრა­ლი არ არის. ასე­თი რამ და­ლა­გე­ბულ და მო­წეს­რი­გე­ბულ ქვე­ყა­ნა­ში არ ხდე­ბა, მაგ­რამ არ არ­სე­ბობს ბაზა, სა­დაც ისი­ნი უნდა გან­ვი­თარ­დნენ. ამა­ზე გული ძა­ლი­ან მწყდე­ბა. არა­და, ისი­ნი თა­ვი­ან­თი მო­ნა­ცე­მე­ბით ვარ­სკვლა­ვე­ბი უნდა იყ­ვნენ და არა ვთქვათ, გამ­გებ­ლე­ბი, მი­ნის­ტრე­ბი, მათი მო­ად­გი­ლე­ე­ბი, პრო­კუ­რო­რე­ბი, რო­მელ­თა სა­ხე­ლე­ბიც მუდ­მი­ვად გვეს­მის ნე­ბის­მი­ე­რი ხა­სი­ა­თის პო­ლი­ტი­კურ თუ გა­სარ­თობ თოქ-შო­უ­ში. ასე­თი ნი­ჭი­ე­რი ადა­მი­ა­ნე­ბი კი ერთხელ გა­მოჩ­ნდე­ბი­ან და მერე მი­ნი­მა­ლუ­რად გვეს­მის მათ­ზე რა­ღაც ინ­ფორ­მა­ცია.

- რა­ტომ?

- იმი­ტომ, რომ ქვე­ყა­ნა­ში ეკო­ნო­მი­კუ­რი პრობ­ლე­მე­ბია, იმას ვერ მი­ვაღ­წი­ეთ, რომ ადა­მი­ა­ნებს არ ში­ო­დეთ. ეს სა­კი­თხე­ბი მათ პო­ლი­ტი­კო­სებ­მა უნდა მო­უგ­ვა­რონ... პო­ლი­ტი­კო­სე­ბი­სად­მი კი მა­ს­მე­დი­ის ასე­თი ყუ­რა­დღე­ბა მა­ხინჯ ფორ­მას იღებს, - ისი­ნი ამა­სო­ბა­ში ვარ­სკვლა­ვე­ბი ხდე­ბი­ან. ვარ­სკვლა­ვო­ბა კი არა, საქ­მე უნდა აკე­თონ.

- "X ფაქ­ტო­რი" რო­გორ დამ­თავ­რდე­ბა? რა მო­ლო­დი­ნი გაქვს?

- მოდი, ჩემს კა­ტე­გო­რი­ა­ზე გე­ტყვით: შარ­შან ბი­ჭე­ბი მყავ­და და წელს მე­გო­ნა, რომ ბი­ჭე­ბი აღარ იქ­ნე­ბოდ­ნენ, მაგ­რამ სუ­პერკმა­ყო­ფი­ლი ვარ, რად­გა­ნაც ძა­ლი­ან ძლი­ე­რი კონ­კურ­სან­ტე­ბი მყავს. გან­სხვა­ვე­ბუ­ლე­ბი და ერ­თმა­ნეთ­ზე უკე­თე­სე­ბი. ბი­ჭე­ბის კა­ტე­გო­რი­ას უდი­დე­სი შან­სი აქვს ფი­ნა­ლამ­დე მი­ვი­დეს და შემ­დეგ უკვე გა­ი­მარ­ჯვოს. ეს იმის ბა­რა­ლია, რომ ძა­ლი­ან ნი­ჭი­ე­რე­ბი არი­ან. არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ადა­მი­ა­ნე­ბი და პი­როვ­ნე­ბე­ბი არი­ან, და­დე­ბი­თე­ბი. მი­ხა­რია მათ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა, მიყ­ვარს ისი­ნი და ყო­ვე­ლი წუთი მათ­თან გა­ტა­რე­ბუ­ლი, ჩემ­თვის ძვირ­ფა­სია და ყვე­ლა­ფერს ვი­ზამ, რომ ფი­ნა­ლამ­დე მი­ვი­დეთ და მერე კი გა­მარ­ჯვე­ბამ­დე.

ლალი ფა­ცია

AMBEBI.GE