2014 წელს ჩატარებული მოსახლეობის საყოველთაო აღწერის შედეგების მიხედვით, ქვეყნის მცხოვრებთა რაოდენობა შემცირდა, თუმცა, თითქმის არ შემცირებულა სიღარიბის ზღვარს ქვემოთ მყოფთა რიცხვი. დღეს საქართველოში მცხოვრები 3 730 000 კაციდან ზუსტად 403 196 მოქალაქე იღებს სიღარიბის დახმარებას. ზუსტად 136 102 ოჯახი მძიმე მდგომარეობაშია. მათთვის განკუთვნილი სოციალური დახმარება ძალიან მცირეა იმ თანხებთან შედარებით, რაც ადამიანს სრულფასოვანი არსებობისთვის სჭირდება. საქართველოს მოსახლეობის რაოდენობა მცირდება არა მხოლოდ შობადობის კლებისა და სიკვდილიანობის მატების ხარჯზე - ხალხი ქვეყნიდან შიმშილს გაურბის, ის კი, ვინც სოციალურად დაუცველთა სტატუსს შეეგუა, რჩება სახელმწიფოს მწირი დახმარების იმედად...
ზვიად ტომარაძე, დემოგრაფიული განვითარების ფონდის დირექტორი: - მოქალაქეების ფინანსურ მდგომარეობას დღითი დღე ამძიმებს ეროვნული ვალუტის კურსის ვარდნა. თუ ვითარება არ შეიცვალა, ქვეყანაში ღარიბთა რაოდენობა გაიზრდება, ეს კი განსაკუთრებით საშიშია ახლა, რადგან ბოლო აღწერით ქვეყნის დემოგრაფიული მდგომარეობის კატასტროფული სურათი მივიღეთ.
ჩვენი ქვეყანა ემიგრანტების ფულადი გზავნილებით არსებობს. წელიწადში მათი გამოგზავნილი 1,5 მილიარდი შემოდის. სახელმწიფო სათანადოდ ვერ ზრუნავს ადგილობრივი წარმოების განვითარებაზე, ვერც სოფლის მეურნეობაზე, ვერც ქალაქელსა და ვერც გლეხზე, ანუ ვერ ქმნის ქვეყნის განვითარებისთვის აუცილებელ ეკონომიკურ გარემოს. სასურსათო ეკონომიკური უსაფრთხოების მინიმალური სტანდარტიც კი არ გაგვაჩნია და 80%-მდე დამოკიდებული ვართ იმპორტზე. ფაქტობრივად, საშუალო ფენაც კი არ არსებობს ქვეყანაში. მეტიც, მათ, ვისაც საქართველოში საშუალო ფენას უწოდებენ, იმდენი წლიური შემოსავალიც კი არ აქვთ, რამდენიც ამერიკაში ღარიბებს.