Faceამბები
სამართალი
პოლიტიკა

25

მაისი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

კვირა, მთვარის ოცდამერვე დღე დაიწყება 03:43-ზე, მთვარე კუროშია – დღეს დაწყებული საქმეები წარმატებულად სრულდება. კარგი დღეა ფინანსური საკითხის მოსაგვარებლად; საყიდლებისთვის. შემოქმედებითი საქმიანობა წარმატებას მოგიტანთ. მოერიდეთ ურთიერთობის გარჩევას გარშემო მყოფებთან. კარგი დღეა სამსახურის, საქმიანობის შესაცვლელად. სასიამოვნო ემოციებს შეგძენთ ხანმოკლე მგზავრობა, ხანგრძლივი მოგზაურობა სხვა დღისთვის გადადეთ. კარგი დღეა ფიზიკური ვარჯიშებისთვის, საოჯახო საქმეების შესასრულებლად. მოერიდეთ ჭარბი საკვების მიღებას. აგრეთვე, არასასურველია სმა და მოწევა. მოერიდეთ ხის მოჭრას, ყვავილების მოწყვეტას. ყურადღება მიაქციეთ არტერიულ წნევას. გაუფრთხილდით თავს, არ გადაღალოთ ტვინი. კარგი დღეა ბუნებაში სასეირნოდ, მიწაზე სამუშაოდ. რაციონიდან გამორიცხეთ პროდუქტები, რომლებიც სახამებელსა და ნახშირწყლებს შეიცავს.
მსოფლიო
სამხედრო
სპორტი
საზოგადოება
კულტურა/შოუბიზნესი
მოზაიკა
მეცნიერება
წიგნები
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
რატომ დასჭირდა გიორგი ლიფონავას ალეკო ბეგალიშვილის დამშვიდება
რატომ დასჭირდა გიორგი ლიფონავას ალეკო ბეგალიშვილის დამშვიდება

დედ-მა­მის გზა გა­ნაგ­რძეს და სამი ძმა ბე­გა­ლიშ­ვი­ლე­ბი მსა­ხი­ო­ბე­ბი არი­ან. მათ შო­რის შუ­ა­თა­ნა, ალე­კო ბე­გა­ლიშ­ვი­ლი, დღეს მუ­სი­კი­სა და დრა­მის თე­ატ­რის თით­ქმის ყვე­ლა სპექ­ტაკლშია და­კა­ვე­ბუ­ლი, ასე­ვე ორ სე­რი­ალ­შიც.

- ბავ­შვო­ბა­ში რამე ფილ­მს ან სპექ­ტაკლს რომ ვნა­ხავ­დი, ვცდი­ლობ­დი, ისე ჩა­მეც­ვა, რო­გორც რო­მე­ლი­მე გმირს და მერე ეზო­ში სხვებ­თან ერ­თად მსა­ხი­ო­ბო­ბა­ნას ვთა­მა­შობ­დი. თუმ­ცა მა­შინ ამ პრო­ფე­სი­ის არ­ჩე­ვა­ზე სე­რი­ო­ზუ­ლად არ მი­ფიქ­რია. გა­ტა­ცე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი როკ-მუ­სი­კით, ბი­ჭებს ჯგუ­ფიც გვქონ­და, მაგ­რამ სკო­ლას რომ ვამ­თავ­რებ­დი, ჩემი ოჯა­ხის წევ­რე­ბი შე­მიჩ­ნდნენ, თეა-ტრა­ლურ­ში ჩა­ა­ბა­რეო, სა­დაც სწო­რედ იმ წელს გა­იხ­სნა სა­ესტრა­დო ფა­კულ­ტე­ტი და ჩემს ინ­ტე­რე­სის სფე­როს ერ­გე­ბო­და. გა­მოც­და­ზე გი­ტა­რით მი­ვე­დი, რა­ღა­ცე­ბი ვიმ­ღე­რე და მოკ­ლედ რომ ვთქვა, მი­მი­ღეს. პირ­ველ სპექ­ტაკლში სა­ხა­სი­ა­თო როლი მომ­ცეს, მგო­ნი გა­მო­მი­ვი­და და ასე შევ­რჩი ამ საქ­მეს.

- რო­კჯ­გუფს რა ბედი ეწია?..

- ეს "ბიტ­ლო­მა­ნი­ის" პე­რი­ოდ­ში ხდე­ბო­და და ჩვენც "ბიტ­ლო­მა­ნე­ბი" ვი­ყა­ვით. ჯგუფ­ში სამი გი­ტა­რა და ერთი ბა­რა­ბა­ნი "იყო". რა­ღაც სი­სუ­ლე­ლე­ებს ვუკ­რავ­დით, რო­მელ­საც ჩვენ­ვე ვწერ-დით. ხუთი-ექ­ვსი კონ­ცერ­ტის შემ­დეგ ორი წევ­რი ჯარ­ში წა­იყ­ვა­ნეს, ისი­ნი რომ შევ­ცვა­ლეთ, მერე ჩვენ წა­ვე­დით ჯარ­ში და ბო­ლოს და­ვი­შა­ლეთ. სი­მარ­თლე გი­თხრათ, ეს გა­ტა­ცე­ბა იყო და სე­რი­ო­ზუ­ლი სახე არ ჰქო­ნია.

- სამ ძმას შო­რის რო­მე­ლია უფ­რო­სი?

- ზურა ჩემ­ზე შვი­დი წლით უფ­რო­სია, მერე - მე და ჩემ­ზე ოთხი წლით უმ­ცრო­სი ბად­რია. ასა­კით შუ­ა­თა­ნა ვარ, მაგ­რამ "ტვი­ნით" მგო­ნი ყვე­ლა­ზე პა­ტა­რა, ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, ასე მე­უბ­ნე­ბი­ან.

- ამას ძმე­ბი აღ­ნიშ­ნა­ვენ თუ სხვე­ბი?

- ძმე­ბი (იღი­მის).

- 1995 წლი­დან მუ­სი­კი­სა და დრა­მის თე­ატ­რში ხართ, მაგ­რამ მა­ნამ­დე იყო თენ­გიზ ჩანტლა­ძის თე­ატ­რიც…...

- კი, თე­ატ­რა­ლუ­რი უნი­ვერ­სი­ტე­ტის დამ­თავ­რე­ბის შემ­დეგ თენ­გიზ ჩანტლა­ძის თე­ატ­რში და­ვი­წყე მუ­შა­ო­ბა, მაგ­რამ 90-იან წლებ­ში, ერ­თმა­ნე­თის ჩეხ­ვის, თბი­ლი­სი­სა და აფხა­ზე­ბის ომე­ბის პე­რი­ოდ­ში, შე­უძ­ლე­ბე­ლი გახ­ლა მი­ნი­ა­ტი­უ­რე­ბის თე­ატ­რის არ­სე­ბო­ბა. ცხო­ნე­ბუ­ლი მა­მუ­კა კი­კა­ლე­იშ­ვი­ლი სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი იყო, შემ­დეგ ის მოს­კოვ­ში წა­ვი­და და, სამ­წუ­ხა­როდ, გარ­და­იც­ვა­ლა. დალი (მა­ცა­ცო) კა­ლა­ტო­ზიშ­ვი­ლი მთე­ლი გუ­ლით ეკი­დე­ბო­და საქ­მეს და ის იყო რე­ჟი­სო­რი, რომ­ლის პირ­ველ სპექ­ტაკლში ვი­თა­მა­შე, მაგ­რამ არც და­ფი­ნან­სე­ბა გვქონ­და და არც სხვა პი­რო­ბე­ბი, ამი­ტომ დასი და­ი­შა­ლა, მსა­ხი­ო­ბე­ბი და­ი­ფანტნენ და ფაქ­ტობ­რი­ვად, თე­ატ­რი "გაქ­რა".

- 90-იანი წლე­ბი რო­გორ გა­ი­ა­რეთ?

- თე­ატ­რში ბევ­რი ვე­რა­ფე­რი კეთ­დე­ბო­და. მახ­სოვს და­ლის სპექ­ტაკ­ლის "ბა­ტო­ნე­ბო, ჩვენ ვხუმ­რობთ" პრე­მი­ე­რა. მა­შინ­დე­ლი მთავ­რო­ბაც და­ეს­წრო, დაგ­ვა­ი­მე­დეს, რომ თე­ატრს და­ეხ­მა­რე­ბოდ­ნენ, მაგ­რამ ამ სი­ტყვე­ბით ყვე­ლა­ფე­რი მორ­ჩა. შე­ნო­ბა ყო­ფილ გორ­კის, ახ­ლან­დელ ვარ­დე­ბის ბაღ­ში იდგა, იქვე ვის­ხე­დით, სას­მელს ვსვამ­დით, ლექ­სებს ვწერ­დით და ჩვენ­თვის ვერ­თო­ბო­დით.

იხი­ლეთ გაგ­რძე­ლე­ბა

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
ჩრდილოეთ კორეის ახალმა სამხედრო ხომალდმა კატასტროფა განიცადა

რატომ დასჭირდა გიორგი ლიფონავას ალეკო ბეგალიშვილის დამშვიდება

რატომ დასჭირდა გიორგი ლიფონავას ალეკო ბეგალიშვილის დამშვიდება

დედ-მამის გზა განაგრძეს და სამი ძმა ბეგალიშვილები მსახიობები არიან. მათ შორის შუათანა, ალეკო ბეგალიშვილი, დღეს მუსიკისა და დრამის თეატრის თითქმის ყველა სპექტაკლშია დაკავებული, ასევე ორ სერიალშიც.

- ბავშვობაში რამე ფილმს ან სპექტაკლს რომ ვნახავდი, ვცდილობდი, ისე ჩამეცვა, როგორც რომელიმე გმირს და მერე ეზოში სხვებთან ერთად მსახიობობანას ვთამაშობდი. თუმცა მაშინ ამ პროფესიის არჩევაზე სერიოზულად არ მიფიქრია. გატაცებული ვიყავი როკ-მუსიკით, ბიჭებს ჯგუფიც გვქონდა, მაგრამ სკოლას რომ ვამთავრებდი, ჩემი ოჯახის წევრები შემიჩნდნენ, თეა-ტრალურში ჩააბარეო, სადაც სწორედ იმ წელს გაიხსნა საესტრადო ფაკულტეტი და ჩემს ინტერესის სფეროს ერგებოდა. გამოცდაზე გიტარით მივედი, რაღაცები ვიმღერე და მოკლედ რომ ვთქვა, მიმიღეს. პირველ სპექტაკლში სახასიათო როლი მომცეს, მგონი გამომივიდა და ასე შევრჩი ამ საქმეს.

- როკჯგუფს რა ბედი ეწია?..

- ეს ''ბიტლომანიის'' პერიოდში ხდებოდა და ჩვენც ''ბიტლომანები'' ვიყავით. ჯგუფში სამი გიტარა და ერთი ბარაბანი ''იყო''. რაღაც სისულელეებს ვუკრავდით, რომელსაც ჩვენვე ვწერ-დით. ხუთი-ექვსი კონცერტის შემდეგ ორი წევრი ჯარში წაიყვანეს, ისინი რომ შევცვალეთ, მერე ჩვენ წავედით ჯარში და ბოლოს დავიშალეთ. სიმართლე გითხრათ, ეს გატაცება იყო და სერიოზული სახე არ ჰქონია.

- სამ ძმას შორის რომელია უფროსი?

- ზურა ჩემზე შვიდი წლით უფროსია, მერე - მე და ჩემზე ოთხი წლით უმცროსი ბადრია. ასაკით შუათანა ვარ, მაგრამ ''ტვინით'' მგონი ყველაზე პატარა, ყოველ შემთხვევაში, ასე მეუბნებიან.

- ამას ძმები აღნიშნავენ თუ სხვები?

- ძმები (იღიმის).

- 1995 წლიდან მუსიკისა და დრამის თეატრში ხართ, მაგრამ მანამდე იყო თენგიზ ჩანტლაძის თეატრიც…...

- კი, თეატრალური უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ თენგიზ ჩანტლაძის თეატრში დავიწყე მუშაობა, მაგრამ 90-იან წლებში, ერთმანეთის ჩეხვის, თბილისისა და აფხაზების ომების პერიოდში, შეუძლებელი გახლა მინიატიურების თეატრის არსებობა. ცხონებული მამუკა კიკალეიშვილი სამხატვრო ხელმძღვანელი იყო, შემდეგ ის მოსკოვში წავიდა და, სამწუხაროდ, გარდაიცვალა. დალი (მაცაცო) კალატოზიშვილი მთელი გულით ეკიდებოდა საქმეს და ის იყო რეჟისორი, რომლის პირველ სპექტაკლში ვითამაშე, მაგრამ არც დაფინანსება გვქონდა და არც სხვა პირობები, ამიტომ დასი დაიშალა, მსახიობები დაიფანტნენ და ფაქტობრივად, თეატრი ''გაქრა''.

- 90-იანი წლები როგორ გაიარეთ?

- თეატრში ბევრი ვერაფერი კეთდებოდა. მახსოვს დალის სპექტაკლის ''ბატონებო, ჩვენ ვხუმრობთ'' პრემიერა. მაშინდელი მთავრობაც დაესწრო, დაგვაიმედეს, რომ თეატრს დაეხმარებოდნენ, მაგრამ ამ სიტყვებით ყველაფერი მორჩა. შენობა ყოფილ გორკის, ახლანდელ ვარდების ბაღში იდგა, იქვე ვისხედით, სასმელს ვსვამდით, ლექსებს ვწერდით და ჩვენთვის ვერთობოდით.

იხილეთ გაგრძელება

სალომე ჭაჭუა უცხოეთში მიემგზავრება - რომელი ქვეყნის "ცეკვავენ ვარსკვლავებში" გამოჩნდება მოცეკვავე

"სადაც არ უნდა ყოფილიყო, ყოველთვის სახლში ბრუნდებოდა... თბილისში..." - რას წერს გენიალურ კომპოზიტორზე ხელოვნებათმცოდნე

„თბილისური ჩუქურთმა“ - იმპრესიონისტი მხატვრის გამოფენა, რომელიც თბილისობას ეძღვნება