მარიტა როხვაძის პირველი კოცნა, ინტიმური საჩუქარი და აბეზარი თაყვანისმცემლები

საზოგადოების ნაწილს პუტკუნა მარიტა როხვაძე არ მოსწონდა, მაგრამ "კრიტიკოსები" წონაში საგრძნობლად დაკლებულსა და კიდევ უფრო გალამაზებულსაც გამოუჩნდნენ.

რაც მთავარია, თავად მარიტა საზოგადოებისგან მეტ სიყვარულს გრძნობს და ნაკლებ - აგრესიას. სურს, "ხელახლა დაბადებული" (უკვე - წონაში დაკლებული) ხალხმა შეიყვაროს, კიდევ უფრო მეტმა ადამიანმა გაიცნოს.

- მარიტა, შენი შესრულებული პირველი სიმღერა გაიხსენე...

- დაახლოებით 4 წლის ვიყავი, როცა საბავშვო ბაღში, ზეიმზე ვიმღერე: "იღბლიანი ვარსკვლავი ინთებოდა, ქრებოდა..." სხვათა შორის, იოლად სამღერი არ იყო.

- პირველი "შატალო"...

- ბუნტისთავი ვიყავი (იცინის) და "შატალოს" ინიციატორიც არაერთხელ გახლდით. პირველად სკოლის ფანჯრიდან გავიპარეთ და ბაგრატის ტაძარში ავედით.

- პირველი თაყვანისმცემელი გაიხსენე...

- ვაიმე, არ მახსოვს (იცინის). ისე, საბავშვო ბაღში ყველა ბიჭი მომწონდა.

- ამას გამოხატავდი?

- არა, მათ სიყვარულს გულში ვიკლავდი (იცინის). მოზრდილ ასაკს რაც შეეხება: ჩემი პირველი სიყვარული ზურა ნიქაბაძე იყო, რომელთანაც 3-წლიანი ურთიერთობა მქონდა და დავასრულე. მანამდე სერიოზულად არავინ მომწონებია. თაყვანისმცემლებს ყურადღებას არ ვაქცევდი. როცა ადამიანი არ მომწონს, ვცდილობ, ჩამოვიშორო.

- აბეზარი თაყვანისმცემლები გყოლია?

- კი. ისინი თავს მაბეზრებდნენ თუნდაც - მოკითხვით, დარეკვით. მეუბნებოდნენ, - მინდა, გნახო, დღეს სად მღერიო? არადა, სად ვმუშაობ და სად ვმღერი, ყველამ ძალიან კარგად იცის, ამის შესახებ "ფეისბუკზე" თავად "ვაზიარებ"... იცი, რა არ მომწონს? რაღაცებს რომ "გამოჩხრეკენ" და ნებისმიერ მიზეზს ეძებენ ჩემამდე მოსასვლელად. როცა ადამიანი არ მომწონს და ასე იქცევა, ეს ძალიან შემაწუხებელია.

- პირველი სამსახური...

- 13 წლისამ დაბადების დღის ცენტრში დავიწყე მუშაობა.

გაგრძელება