სამართალი
პოლიტიკა
მსოფლიო

29

მარტი

დღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი

შაბათი, მთვარის ოცდამეათე დღე დაიწყება 07:05-ზე მთვარის პირველი დღე დადგება 14:57-ზე, მთვარე ვერძშია შუადღემდე დაასრულეთ ძველი საქმეები. გათავისუფლდით უსარგებლო ნივთებისაგან. კარგია შემოქმედებითი საქმიანობა, სწავლა. აკონტროლეთ ემოციები. კარგი დღეა დასვენებისთვის. ბუნებაში, ქალაქგარეთ სასეირნოდ. საღამოს დაგეგმეთ ახალი საქმეები, მაგრამ მათი დაწყებისგან თავი შეიკავეთ. მოერიდეთ ყველა მნიშვნელოვან საქმეს, გადაწყვეტილებას. კონფლიქტისგან თავი შეიკავეთ. მოერიდეთ ფიზიკურ გადაღლას, მოსალოდნელია ტრავმები. არ გადატვირთოთ კუჭი. მოერიდეთ ცხელ და ცხარე საკვებს. არ მიიღოთ ალკოჰოლი. თავის ტკივილი რომ აირიდოთ, არ გადაიღალოთ გონებრივი სამუშაოთი.
საზოგადოება
Faceამბები
მოზაიკა
სამხედრო
კულტურა/შოუბიზნესი
სპორტი
მეცნიერება
კონფლიქტები
კვირის კითხვადი სტატიები
თვის კითხვადი სტატიები
"აქვს თუ არა ადამიანს უფლება, იყოს ოჯახის საყვარელი ცხოველი, მაგალითად, კატა?" - ახმეტელის თეატრი აგრესიის წინააღმდეგ
"აქვს თუ არა ადამიანს უფლება, იყოს ოჯახის საყვარელი ცხოველი, მაგალითად, კატა?" - ახმეტელის თეატრი აგრესიის წინააღმდეგ

ახ­მე­ტე­ლის თე­ატ­რში ბრა­ზი­ლი­ელ­მა ხე­ლო­ვან­მა როდ­რი­გო ფი­შერ­მა პერ­ფო­მან­სი "2+2=2" დრა­მა­ტურგ ან­ტო­ნინ მარ­ტოს­თან (ირაკ­ლი კა­კა­ბა­ძე) და ახ­მე­ტე­ლის თე­ატ­რის ოთხ მსა­ხი­ობ­თან ერ­თად გა­ნა­ხორ­ცი­ე­ლა.

როდ­რი­გომ აუ­დი­ო­ვი­ზუ­ა­ლუ­რი ენი­სა და ტექ­ნო­ლო­გი­ე­ბის გა­მო­ყე­ნე­ბით, ჰიბ­რი­დუ­ლი კვლე­ვა კი­ნო­სა და თე­ატრზე აწარ­მოა, რა­შიც ახ­მე­ტე­ლის თე­ატ­რის ოთხი მსა­ხი­ო­ბი ჩარ­თო. პერ­ფო­მან­სში წინა პლან­ზე იწევს იდენ­ტო­ბის პრობ­ლე­მა. ის­მე­ბა კი­თხვა: აქვს თუ არა ადა­მი­ანს უფ­ლე­ბა, იყოს ოჯა­ხის საყ­ვა­რე­ლი ცხო­ვე­ლი? თუნ­დაც კატა... ანუ რამ­დე­ნად მყა­რია ადა­მი­ა­ნის იდენ­ტო­ბა...

"2+2=2" ექ­სტრა­ორ­დი­ნა­რუ­ლი პრო­ექ­ტია, რად­გა­ნაც ის არ არის ერთი კონ­კრე­ტუ­ლი ავ­ტო­რის პი­ე­სა, ტექ­სტზე ან­ტო­ნინ მარ­ტოს­თან ერ­თად, თა­ვად რე­ჟი­სო­რი და მსა­ხი­ო­ბე­ბი მუ­შა­ობ­დნენ. თე­მა­ტი­კა კი არის სო­ცი­ა­ლუ­რი, ფი­ლო­სო­ფი­უ­რი და ინ­ტერ­ნა­ცი­ო­ნა­ლუ­რი...

ან­დრია გვე­ლე­სი­ა­ნი, სო­ფია სე­ბის­კვე­რა­ძე, გიგი მიგ­რი­ა­უ­ლი და გი­ორ­გი ცხა­და­ძე ის 4 მსა­ხი­ო­ბია, რო­მე­ლიც პერ­ფო­მან­სში მო­ნა­წი­ლე­ობს... სცე­ნა­ზე გან­ვი­თა­რე­ბულ ამ­ბებ­ში მა­ყუ­რე­ბე­ლიც ერ­თვე­ბა...

- რა­ტომ ჰქვია თქვენს ახალ პერ­ფო­მანს -"2+2=2"?

ია­რაკ­ლი გო­გია, ახ­მე­ტე­ლის თე­ატ­რის სამ­ხატ­ვრო ხელ­მძღვა­ნე­ლი:

- სა­ქარ­თვე­ლო­ში ბოლო წლებ­ში იმ­დე­ნი პა­რა­დოქ­სი ხდე­ბა, რომ რა­ტომ არ შე­იძ­ლე­ბა, ორს მი­ვუ­მა­ტოთ ორი, უდ­რი­დეს ორს? თან, მით უფრო, რომ ერთი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში, ჩვენს თე­ატ­რში უკვე მე­თერ­თმე­ტე პრე­მი­ე­რა და ამ ნა­მუ­შევ­რის სა­ხით უკვე მე­ხუ­თე ქარ­თულ-უცხო­უ­რი კოპ­რო­დუქ­ცია გა­მო­ვუშ­ვით?

- ამ­ჯე­რად, ქარ­თულ-ბრა­ზი­ლი­უ­რია... რითი გან­სხვავ­დე­ბა ის წი­ნა­მორ­ბე­დე­ბის­გან?

- გვინ­დო­და, კი­ნო­სა და თე­ატ­რის შერ­წყმით, არა კონ­კრე­ტუ­ლი პი­ე­სა, არა­მედ აქ­ტუ­ა­ლურ თე­მებ­ზე პრობ­ლე­მა­ტუ­რი პერ­ფო­მან­სი შეგ­ვექ­მნა. დღეს ძა­ლა­დო­ბის მსხვერ­პლთა მაჩ­ვე­ნე­ბე­ლი სა­ქარ­თვე­ლო­ში, არა მარ­ტო ქა­ლებ­ზე, ზო­გა­დად ოჯახ­ში ძა­ლა­დო­ბის, კულ­ტუ­რუ­ლი ძა­ლა­დო­ბის, - საკ­მა­ოდ დი­დია. ამი­ტომ თე­ატ­რი მო­ვა­ლეა, თქვას! თუ არ ვი­ტყვით, სა­ზო­გა­დო­ე­ბა არ ალა­პა­რაკ­დე­ბა.

- რო­გორ გგო­ნი­ათ, გა­ა­მარ­თლა თქვენ­მა ახალ­მა ნა­მუშვარ­მა?

- კი, და ის უკვე ჩას­მუ­ლია რე­პერ­ტუ­არ­ში.

-რა გვე­ტყვით ბრა­ზი­ლი­ელ რე­ჟი­სორ­ზე, რო­გორ აღ­მოჩ­ნდა ის თქვენს თე­ატ­რში?

- ის ჩემი მე­გო­ბა­რია, ერ­თმა­ნე­თი ერთ-ერთ ახალ­გაზ­რდულ თე­ატ­რა­ლურ კონ­გრეს­ზე 4 წლის წინ გა­ვი­ცა­ნით, სა­ინ­ტე­რე­სო რე­ჟი­სო­რია. ის უცხო­ე­ლი რე­ჟი­სო­რე­ბი, რომ­ლე­ბიც აქ მო­დი­ან, ფი­ნან­სუ­რად და­ინ­ტე­რე­სე­ბუ­ლე­ბი არ არი­ან, უფრო შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ინ­ტე­რე­სე­ბი ამოძ­რა­ვებთ, რომ ჩვენ­თან ერ­თად, თე­ატ­რის გან­ვი­თა­რე­ბა­ში წვლი­ლი შე­ი­ტა­ნონ...

- რა მოგ­ვცა მან ისე­თი, რაც არ ვი­ცო­დით?

- ჩვენს მსა­ხი­ო­ბებს პი­როვ­ნულ სათ­ქმელს აი­ძუ­ლებ­და, რომ სცე­ნი­დან ეთ­ქვათ. ეთ­ქვათ სი­მარ­თლე, ყვე­ლა­ფე­რი გა­მო­ე­ტა­ნათ სა­აშ­კა­რა­ო­ზე, ჩვენ ხომ ძი­რი­თა­დად ვართ სხვე­ბი და ვთა­მა­შობთ, როცა სა­ზო­გა­დო­ე­ბის წი­ნა­შე წარვდგე­ბით ხოლ­მე, რაც ძა­ლი­ან ცუ­დია, ერს და­კარ­გუ­ლი აქვს გულ­წრფე­ლო­ბა. გვინ­და, ყო­ველ ნა­ბიჯ­ზე მო­ვი­ტყუ­ოთ... არა­და, ჯო­ბია, ვი­ყოთ გულ­წრფე­ლე­ბი, ასე­ვე ვი­ცხოვ­როთ, ჩა­მოგ­ვი­ყა­ლიბ­დეს გულ­წრფე­ლი აზ­როვ­ნე­ბა.

როცა ერი ბოლო ხმა­ზე გაჰ­ყვი­რის, რომ ევ­რო­კავ­შირ­ში უნდა შეს­ვლა, ეს მხო­ლოდ დო­კუ­მენტზე ხე­ლის მო­წე­რას არ გუ­ლის­ხმობს. თე­ატ­რებ­მა, მუ­სი­კო­სებ­მა, მწერ­ლებ­მა უნდა და­ამ­ყა­რონ კულ­ტუ­რულ დო­ნე­ზე ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი ხე­ლო­ვა­ნებ­თან. როცა ყვე­ლა რგო­ლი შე­იკვრე­ბა, სწო­რი ფა­სე­უ­ლო­ბე­ბით შე­ვალთ მის შე­მად­გენ­ლო­ბა­ში და არა მხო­ლოდ ფურ­ცელ­ზე ხე­ლის მო­წე­რით.

- მსა­ხი­ო­ბე­ბის შერ­ჩე­ვი­სას რა პრინ­ცი­პით იმოქ­მე­დეთ?

- ესე­ნი არი­ან ახ­მე­ტე­ლის თე­ატ­რის მსა­ხი­ო­ბე­ბი. ბოლო ერთი წლის გან­მავ­ლო­ბა­ში მი­ვაღ­წი­ეთ იმას, რომ 11 მსა­ხი­ო­ბი­დან 30-ზე ავი­და დასი. თე­ატ­რი ახალ­გაზ­რდე­ბით შე­ივ­სო...

ან­დრია გვე­ლე­სი­ა­ნი, მსა­ხი­ო­ბი:

- როდ­რი­გომ თა­ვი­დან სამდღი­ა­ნი მას­ტერკლა­სე­ბი ჩა­ა­ტა­რა და სულ სხვა რა­ღა­ცას ფიქ­რობ­და. მერე სამი კვი­რის გან­მავ­ლო­ბა­ში მი­დი­ო­და ჩვე­ნი რე­პე­ტი­ცი­ე­ბი. ყვე­ლა­ფე­რი იმპრო­ვი­ზა­ცი­ა­ზე იყო აგე­ბუ­ლი. ყვე­ლა­ნი -რე­ჟი­სო­რე­ბი, მსა­ხი­ო­ბე­ბი ერ­თად ვცდი­ლობ­დით, მო­ნა­წი­ლე­ო­ბა მიგ­ვე­ღო პერ­ფო­მან­სში. პრინ­ციპ­ში, ამ შე­დეგს ვე­ლო­დით კი­დეც. უნი­ვერ­სა­ლუ­რი სპექ­ტაკ­ლია და არ არის მხო­ლოდ სა­ქარ­თვე­ლოს­თვის გათ­ვლი­ლი. რე­ჟი­სორს უნდა, რომ ბევ­რი ად­გი­ლი მო­ვი­ა­როთ.

- წარ­მოდ­გე­ნა­ში დიდი დო­ზით არის მუ­სი­კა. თა­ვი­დან­ვე ფიქ­რობ­და და იცო­და, რომ თქვენს ამ პო­ტენ­ცი­ალს კარ­გად გა­მო­ი­ყე­ნებ­და... თუ ესეც სპონ­ტა­ნუ­რად მოხ­და?

-იმის გამო, რომ აქ ასე­თი მუ­სი­კო­სე­ბი მე და გი­ორ­გი აღ­მოგ­ვა­ჩი­ნა, გა­და­წყვი­ტა, მე­ტად გა­მო­ე­ყე­ნე­ბი­ნა პერ­ფო­მან­სში მუ­სი­კა. ჩვე­ნი შე­საძ­ლებ­ლო­ბა ამ კუ­თხი­თაც გა­მოგ­ვე­ყე­ნე­ბი­ნა.

სო­ფია სე­ბის­კვე­რა­ძე, მსა­ხი­ო­ბი:

- ეს არის ოთხი სხვა­დას­ხვა ადა­მი­ა­ნის ურ­თი­ერ­თო­ბა. ჩვე­ნი ემო­ცი­ე­ბით, გან­ცდე­ბით... ჩვე­ნი მი­ზა­ნი იყო, ერ­თმა­ნე­თი კარ­გად გაგ­ვეც­ნო და აგ­ვე­ყო­ლი­ე­ბი­ნა მა­ყუ­რე­ბე­ლიც. საკ­მა­ოდ წარ­მა­ტე­ბით ჩა­ი­ა­რა პრე­მი­ე­რებ­მა. მა­ყუ­რე­ბელ­მაც ხელი შეგ­ვი­წყო და ეს სინ­თე­ზი შედ­გა. კმა­ყო­ფი­ლი მა­ყუ­რებ­ლის­გან, და­დე­ბი­თი ემო­ცი­ის შემ­დეგ ისე­თი სი­ტუ­ა­ცია იქ­მნე­ბა, რომ გგო­ნია, შენს სახ­ლში ხარ და გყავს სტუმ­რე­ბი.

- და 2+2 რა­ტომ უდ­რის 2-ს? სპექ­ტაკლს ხომ ასე ჰქვია...

- იმი­ტომ, რომ ასეა. ჩვენ ხომ პი­ე­სა არ გვი­თა­მა­შია? რა­ღაც სი­ტუ­ა­ცი­ე­ბი, მათ შო­რის აბ­სურ­დუ­ლიც გა­ვი­თა­მა­შეთ... რომ გა­მო­ჩე­ნი­ლი­ყო არას­ტან­დარ­ტუ­ლი სი­ტუ­ა­ცია, ქა­ო­სი, რაც ჩვენს ცხოვ­რე­ბა­შიც საკ­მა­რი­სად არის.

ლალი ფა­ცია

დღის ვიდეო
00:00 / 00:00
16 ხიდი და 3 კვანძი, ვნახოთ სად გაივლის და რა დაჯდება თბილისის შემოვლითი გზის 11 კმ-იანი მონაკვეთი

"აქვს თუ არა ადამიანს უფლება, იყოს ოჯახის საყვარელი ცხოველი, მაგალითად, კატა?" - ახმეტელის თეატრი აგრესიის წინააღმდეგ

"აქვს თუ არა ადამიანს უფლება, იყოს ოჯახის საყვარელი ცხოველი, მაგალითად, კატა?" - ახმეტელის თეატრი აგრესიის წინააღმდეგ

ახმეტელის თეატრში ბრაზილიელმა ხელოვანმა როდრიგო ფიშერმა პერფომანსი "2+2=2" დრამატურგ ანტონინ მარტოსთან (ირაკლი კაკაბაძე) და ახმეტელის თეატრის ოთხ მსახიობთან ერთად განახორციელა.

როდრიგომ აუდიოვიზუალური ენისა და ტექნოლოგიების გამოყენებით, ჰიბრიდული კვლევა კინოსა და თეატრზე აწარმოა, რაშიც ახმეტელის თეატრის ოთხი მსახიობი ჩართო. პერფომანსში წინა პლანზე იწევს იდენტობის პრობლემა. ისმება კითხვა: აქვს თუ არა ადამიანს უფლება, იყოს ოჯახის საყვარელი ცხოველი? თუნდაც კატა... ანუ რამდენად მყარია ადამიანის იდენტობა...

"2+2=2" ექსტრაორდინარული პროექტია, რადგანაც ის არ არის ერთი კონკრეტული ავტორის პიესა, ტექსტზე ანტონინ მარტოსთან ერთად, თავად რეჟისორი და მსახიობები მუშაობდნენ. თემატიკა კი არის სოციალური, ფილოსოფიური და ინტერნაციონალური...

ანდრია გველესიანი, სოფია სებისკვერაძე, გიგი მიგრიაული და გიორგი ცხადაძე ის 4 მსახიობია, რომელიც პერფომანსში მონაწილეობს... სცენაზე განვითარებულ ამბებში მაყურებელიც ერთვება...

- რატომ ჰქვია თქვენს ახალ პერფომანს -"2+2=2"?

იარაკლი გოგია, ახმეტელის თეატრის სამხატვრო ხელმძღვანელი:

- საქართველოში ბოლო წლებში იმდენი პარადოქსი ხდება, რომ რატომ არ შეიძლება, ორს მივუმატოთ ორი, უდრიდეს ორს? თან, მით უფრო, რომ ერთი წლის განმავლობაში, ჩვენს თეატრში უკვე მეთერთმეტე პრემიერა და ამ ნამუშევრის სახით უკვე მეხუთე ქართულ-უცხოური კოპროდუქცია გამოვუშვით?

- ამჯერად, ქართულ-ბრაზილიურია... რითი განსხვავდება ის წინამორბედებისგან?

- გვინდოდა, კინოსა და თეატრის შერწყმით, არა კონკრეტული პიესა, არამედ აქტუალურ თემებზე პრობლემატური პერფომანსი შეგვექმნა. დღეს ძალადობის მსხვერპლთა მაჩვენებელი საქართველოში, არა მარტო ქალებზე, ზოგადად ოჯახში ძალადობის, კულტურული ძალადობის, - საკმაოდ დიდია. ამიტომ თეატრი მოვალეა, თქვას! თუ არ ვიტყვით, საზოგადოება არ ალაპარაკდება.

- როგორ გგონიათ, გაამართლა თქვენმა ახალმა ნამუშვარმა?

- კი, და ის უკვე ჩასმულია რეპერტუარში.

-რა გვეტყვით ბრაზილიელ რეჟისორზე, როგორ აღმოჩნდა ის თქვენს თეატრში?

- ის ჩემი მეგობარია, ერთმანეთი ერთ-ერთ ახალგაზრდულ თეატრალურ კონგრესზე 4 წლის წინ გავიცანით, საინტერესო რეჟისორია. ის უცხოელი რეჟისორები, რომლებიც აქ მოდიან, ფინანსურად დაინტერესებულები არ არიან, უფრო შემოქმედებითი ინტერესები ამოძრავებთ, რომ ჩვენთან ერთად, თეატრის განვითარებაში წვლილი შეიტანონ...

- რა მოგვცა მან ისეთი, რაც არ ვიცოდით?

- ჩვენს მსახიობებს პიროვნულ სათქმელს აიძულებდა, რომ სცენიდან ეთქვათ. ეთქვათ სიმართლე, ყველაფერი გამოეტანათ სააშკარაოზე, ჩვენ ხომ ძირითადად ვართ სხვები და ვთამაშობთ, როცა საზოგადოების წინაშე წარვდგებით ხოლმე, რაც ძალიან ცუდია, ერს დაკარგული აქვს გულწრფელობა. გვინდა, ყოველ ნაბიჯზე მოვიტყუოთ... არადა, ჯობია, ვიყოთ გულწრფელები, ასევე ვიცხოვროთ, ჩამოგვიყალიბდეს გულწრფელი აზროვნება.

როცა ერი ბოლო ხმაზე გაჰყვირის, რომ ევროკავშირში უნდა შესვლა, ეს მხოლოდ დოკუმენტზე ხელის მოწერას არ გულისხმობს. თეატრებმა, მუსიკოსებმა, მწერლებმა უნდა დაამყარონ კულტურულ დონეზე ურთიერთობები ხელოვანებთან. როცა ყველა რგოლი შეიკვრება, სწორი ფასეულობებით შევალთ მის შემადგენლობაში და არა მხოლოდ ფურცელზე ხელის მოწერით.

- მსახიობების შერჩევისას რა პრინციპით იმოქმედეთ?

- ესენი არიან ახმეტელის თეატრის მსახიობები. ბოლო ერთი წლის განმავლობაში მივაღწიეთ იმას, რომ 11 მსახიობიდან 30-ზე ავიდა დასი. თეატრი ახალგაზრდებით შეივსო...

ანდრია გველესიანი, მსახიობი:

- როდრიგომ თავიდან სამდღიანი მასტერკლასები ჩაატარა და სულ სხვა რაღაცას ფიქრობდა. მერე სამი კვირის განმავლობაში მიდიოდა ჩვენი რეპეტიციები. ყველაფერი იმპროვიზაციაზე იყო აგებული. ყველანი -რეჟისორები, მსახიობები ერთად ვცდილობდით, მონაწილეობა მიგვეღო პერფომანსში. პრინციპში, ამ შედეგს ველოდით კიდეც. უნივერსალური სპექტაკლია და არ არის მხოლოდ საქართველოსთვის გათვლილი. რეჟისორს უნდა, რომ ბევრი ადგილი მოვიაროთ.

- წარმოდგენაში დიდი დოზით არის მუსიკა. თავიდანვე ფიქრობდა და იცოდა, რომ თქვენს ამ პოტენციალს კარგად გამოიყენებდა... თუ ესეც სპონტანურად მოხდა?

-იმის გამო, რომ აქ ასეთი მუსიკოსები მე და გიორგი აღმოგვაჩინა, გადაწყვიტა, მეტად გამოეყენებინა პერფომანსში მუსიკა. ჩვენი შესაძლებლობა ამ კუთხითაც გამოგვეყენებინა.

სოფია სებისკვერაძე, მსახიობი:

- ეს არის ოთხი სხვადასხვა ადამიანის ურთიერთობა. ჩვენი ემოციებით, განცდებით... ჩვენი მიზანი იყო, ერთმანეთი კარგად გაგვეცნო და აგვეყოლიებინა მაყურებელიც. საკმაოდ წარმატებით ჩაიარა პრემიერებმა. მაყურებელმაც ხელი შეგვიწყო და ეს სინთეზი შედგა. კმაყოფილი მაყურებლისგან, დადებითი ემოციის შემდეგ ისეთი სიტუაცია იქმნება, რომ გგონია, შენს სახლში ხარ და გყავს სტუმრები.

- და 2+2 რატომ უდრის 2-ს? სპექტაკლს ხომ ასე ჰქვია...

- იმიტომ, რომ ასეა. ჩვენ ხომ პიესა არ გვითამაშია? რაღაც სიტუაციები, მათ შორის აბსურდულიც გავითამაშეთ... რომ გამოჩენილიყო არასტანდარტული სიტუაცია, ქაოსი, რაც ჩვენს ცხოვრებაშიც საკმარისად არის.

ლალი ფაცია

ქართველი ჟურნალისტის და ამერიკელი დიპლომატის ქორწილი ვაშინგტონში - "ძალიან ბედნიერები ვართ, რომ ვიპოვეთ ერთმანეთი"

უზენაესი სასამართლოს მოსამართლეობის ყოფილი კანდიდატი თამთა თოდაძეზე - "რა ბრიჯიტ ბარდო ესა მყავს, რა აბია ასეთი ნეტავ"

ვინ არის შორენა ბეგაშვილის ყოფილი ქმრის მეუღლე, რომელიც უკრაინაში ცნობილი დიზაინერია