ჩვენ გვერდით ცხოვრობენ ადამიანები, რომლებიც საქართველოს უახლოესი ისტორიის უმძიმეს დღეებში ცხელ წერტილში იმყოფებოდნენ, მაგრამ მათი დღევანდელი ცხოვრების შესახებ არაფერი ვიცით.
მაგალითად, გორი-ხაშური-ბორჯომის მატარებელს დაჰყვებოდა მოხუცი ქალი, რომელიც 2008 წლის რუსეთ-საქართველოს ომის დროს თავად შეესწრო იმ ყველაზე მძიმე მომენტებს, რომელიც მსოფლიოს წამყვანმა საინფორმაციო საშუალებებმა ფოტო და ვიდეოკადრებად აქციეს და საერთაშორისო საზოგადოებას რუსეთის აგრესია დაანახვეს. მაშინ მსოფლიო მოიარა გორელი ლეილა კაკაშვილის ფოტომაც, რომელიც ქალაქის დაბომბვისას სასწაულებრივად გადაურჩა სიკვდილს. მაშინ მოხუცმა სახლ-კართან ერთად, ჯანმრთელობაც დაკარგა, მაგრამ ხელი არ ჩაუქნევია და სოციალური დახმარების გარეშე დარჩენილი მოხუცი მატარებელში ვაჭრობდა, რათა ოჯახი ერჩინა.
- 2008 წლიდან ანუ მას შემდეგ, რაც სახლ-კარის გარეშე დავრჩით, მუხლჩაუხრელად ვშრომობდი, შვილო, გორი-ხაშური-ბორჯომის მატარებელს დავჰყვებოდი, ნაზუქსა და მზესუმზირას ვყიდდი. სულ უსაქმოდ ყოფნას და სახლში ჯდომას ისევ ეგ მერჩივნა. ახლა ვეღარ დავდივარ სამუშაოდ, რადგან წავიქეცი და ნეკნები მაქვს დამტვრეული. დაბეჟილობებიც მაწუხებს და ტკივილი მძიმე ჩანთის აწევისა და სიარულის საშუალებას არ მაძლევს... ეს რომ არ დამმართნოდა, ალბათ მაინც ვეღარ შევძლებდი მატარებლამდე მისვლას, რადგან ძალიან ცივა, მე კი უკვე 73 წლის ვარ.
- ექიმთან არ ყოფილხართ?
- კი, ვიყავი და რაღაც მედიკამენტები, მალამოები გამომიწერეს. ზოგი ვიყიდე, ზოგი - ვერა. ძვირი ჯდება მკურნალობა, ნამეტანი ბევრი ფული უნდა.
- შვილები არ გყავთ?
- ორი შვილი მყავდა, მაგრამ ვაჟი 41 წლისა დამეღუპა. საწყალს ღვიძლი დაეშალა. ორი შვილი დარჩა - გოგონა და ვაჟი. კიდევ, ქალიშვილი მყავს, რომელიც ასევე, ავადმყოფია, ცალი თირკმელი არ აქვს. მასაც ორი შვილი ჰყავს და ორივე დაოჯახებულია.
- ახლა როგორ ცხოვრობთ? სოციალურ დახმარებას გაძლევენ?
- პენსია გვაქვს მხოლოდ მე და ჩემს მეუღლეს, სოციალური დახმარება კი მოგვიხსნეს. არადა, სხვას ყველაფერს თავი რომ დავანებოთ, საკვები გვჭირდება, ათასი წვრილმანია ოჯახში საჭირო.
- დახმარება რა მიზეზით მოგიხსნეს?
- არ ვიცი, მიზეზიც კი არ უთქვამთ და ვერც გავარკვიე. აბა, მაგათი დევნის თავი სად მაქვს? განაგრძეთ კითხვა