ყო­ფი­თი მრა­ვა­ლი პრობ­ლე­მი­დან ყვე­ლა­ზე უფრო ამო­უც­ნო­ბი ალ­ბათ თა­ვად ადა­მი­ა­ნის ბუ­ნე­ბაა. კვლე­ვე­ბი ამ მი­მარ­თუ­ლე­ბით დიდი ხა­ნია მიმ­დი­ნა­რე­ობს, მაგ­რამ საქ­მეს არ­თუ­ლებს ის, რომ თი­თო­ე­უ­ლი ადა­მი­ა­ნი უნი­კა­ლუ­რია და ყვე­ლა ერათ­მა­ნე­თი­სა­გან გან­ვსხვავ­დე­ბით.

გა­რე­მო­ში მიმ­დი­ნა­რე ნე­გა­ტი­უ­რი ფაქ­ტო­რე­ბი ადა­მი­ა­ნებ­ზე დიდ გავ­ლე­ნას ახ­დენს. ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში ეს ყვე­ლა­ფე­რი დეპ­რე­სი­ას იწ­ვევს.

რა არის დეპ­რე­სია, რო­გორ დავძლი­ოთ ის და რო­გორ მო­ვაგ­ვა­როთ ურ­თი­ერ­თო­ბა ერ­თმა­ნეთ­ში - მკი­თხვე­ლის მიერ დას­მულ შე­კი­თხვებს ევ­რო­პა­ში აკ­რე­დი­ტე­ბუ­ლი ფსი­ქო­თე­რა­პევ­ტი, ფსი­ქო­ლო­გი­ის დორ­ქო­რი, პრო­ფე­სო­რი თეა გო­გო­ტიშ­ვი­ლი პა­სუ­ხობს:

- რა შემ­თხვე­ვა­ში ვლინ­დე­ბა ყვე­ლა­ზე ხში­რად სტრე­სუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა?

- შეგ­ვიძ­ლია ვთქვათ, რომ მკვეთ­რი კლი­მა­ტუ­რი პი­რო­ბე­ბი ახ­დენს ზე­გავ­ლე­ნას ჩვენ რე­ა­ლო­ბა­ზე, ფი­ზი­კურ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ზე, რო­მე­ლიც აი­სა­ხე­ბა ჩვენს ფსი­ქო-ემო­ცი­ურ ფონ­ზე.

გა­ზა­ფხუ­ლი მზი­ა­ნი პე­რი­ო­დია და აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე მზის სხი­ვე­ბი ით­ვლე­ბა ან­ტი­დეპ­რე­სი­უ­ლი გავ­ლე­ნის მქო­ნე გარე ფაქ­ტო­რად. ამას გარ­და, ბუ­ნე­ბა იწყებს აყ­ვა­ვე­ბას და ადა­მი­ანს ოპ­ტი­მის­ტუ­რი გან­წყო­ბა უფრო ექ­მნე­ბა. დეპ­რე­სი­ას ხში­რად პრობ­ლე­მის მი­მართ ში­ნა­გა­ნი პა­სი­უ­რო­ბა, ანუ კა­პი­ტუ­ლან­ტუ­რი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა იწ­ვევს.

დეპ­რე­სია არის უი­მე­დო­ბა, რაც იწ­ვევს ფსი­ქო-ფი­ზი­კუ­რი ძა­ლის გან­ვლე­ვა­დო­ბას. ეს არის ხელ­ჩაქ­ნე­უ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა, სა­დაც აღარ არ­სე­ბობს ხა­ლი­სი და ში­ნა­გა­ნი სტი­მუ­ლე­ბი. ეს ყვე­ლა­ფე­რი იმი­ტომ, რომ ადა­მი­ანს რე­ა­ლუ­რად არ აქვს გან­ცდა, რომ ყო­ველ­დღი­ურ ყო­ფა­ში გა­უმკლავ­დეს აქ­ტუ­ა­ლურ პრობ­ლე­მებს. მთე­ლი ცხოვ­რე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ადა­მი­ა­ნი არის მო­წო­დე­ბუ­ლი რომ დაძ­ლი­ოს პრობ­ლე­მე­ბი. პრობ­ლე­მე­ბიც იმი­ტომ არ­სე­ბობს, რომ ისი­ნი იყოს დაძ­ლე­უ­ლი.

გა­ზა­ფხუ­ლი არის სი­ახ­ლის, ახა­ლი პე­რი­ო­დის და­წყე­ბის, ოპ­ტი­მის­ტუ­რი ხედ­ვის წი­ნა­პი­რო­ბა. ისე­თი ადა­მი­ა­ნე­ბის­თვის, რომ­ლე­ბიც ვერ ახერ­ხე­ბენ პრობ­ლე­მებ­თან ბრძო­ლას, უფრო კონ­ტრას­ტუ­რი ხდე­ბა ეს ყვე­ლა­ფე­რი და მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ამ დროს გა­აც­ნო­ბი­ე­რონ ის დის­კომ­ფორ­ტი, რო­მელ­შიც ისი­ნი იმ­ყო­ფე­ბი­ან და არა მხო­ლოდ დეკ­ლა­რი­რე­ბა გა­ა­კე­თონ და და­ა­ფიქ­სი­რონ თა­ვის გა­რე­მო­ში რომ მას უჭირს, არა­მედ იყოს გან­წყო­ბი­ლი - და­იხ­მა­როს სპე­ცი­ა­ლის­ტი თა­ვი­სი მდგო­მა­რე­ო­ბის ცვლი­ლე­ბა­ში.

ხში­რად ის­მის ფრა­ზა - საკ­მა­ოდ პო­პუ­ლა­რუ­ლი: "რას და­მეხ­მა­რე­ბა ფსი­ქო­ლო­გი, რო­დე­საც მე ჩემი პრობ­ლე­მე­ბი მაქვს და ის მე პრობ­ლე­მებს ვერ გა­მიქ­რობს". რე­ა­ლუ­რად ამ ადა­მი­ა­ნებს არ აქვთ პრო­ფე­სი­უ­ლი ცოდ­ნა და არ იცი­ან რომ ფსი­ქო­თე­რა­პია მხო­ლოდ ადა­მი­ა­ნის რე­ა­ლუ­რი პრობ­ლე­მის დაძ­ლე­ვას კი არ გუ­ლის­ხმობს, არა­მედ რო­დე­საც რე­ა­ლო­ბა უც­ვლე­ლია და ადა­მი­ანს ხე­ლა­რე­წი­ფე­ბა ამ პრობ­ლე­მებ­ზე ზე­გავ­ლე­ნის მოხ­დე­ნა - ფსი­ქო­თე­რა­პია და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის ცვლი­ლე­ბა­ში უწყობს მას ხელს. რო­დე­საც იც­ვლე­ბა გან­წყო­ბა, რე­ა­ლო­ბა სხვა­ნა­ი­რად გა­მო­ი­ყუ­ი­რე­ბა. სწო­რედ ამ გან­წყო­ბის ცვლი­ლე­ბა­ზე ვმუ­შა­ობთ ჩვენ და მინ­და ვა­ნუ­გე­შო მა­ყუ­რე­ბე­ლი, რომ ფსი­ქო­თე­რა­პი­ა­ში ყო­ველ­დღი­უ­რად არის მსგავ­სი შემ­თხვევ­ბი.

- სხვადსხვა სა­ი­ტებ­ზე ხში­რად წაგ­ვი­კი­თხავს, "საკ­ვე­ბი, რო­მე­ლიც სტრესს მო­გიხ­სნით" მარ­თლა არის კვე­ბა­ზე და­მო­კი­დე­ბუ­ლი სტრე­სი?

- კვე­ბას და ნე­ბის­მი­ერ სა­კითხს, რო­მელ­თა­ნაც ჩვენ ვართ სუ­ბი­ექ­ტუ­რად შე­ხე­ბა­ში, რა თქმა უნდა აქვს გავ­ლე­ნა. რე­ა­ლო­ბა გავ­ლე­ნას ახ­დენს ჩვენს გუ­ნე­ბა-გან­წყო­ბა­ზე. საკ­ვე­ბი ერთ-ერთი ძლი­ერ­მოქ­მე­დი კომ­პო­ნენ­ტია გუ­ნე­ბა-გან­წყო­ბის ცვლი­ლე­ბა­ზე. აქ შეგ­ვიძ­ლია ვთქვათ, რომ ყვე­ლა ის საკ­ვე­ბი, რო­მე­ლიც ადა­მი­ანს უყ­ვარს და მას სი­ა­მოვ­ნე­ბას ანი­ჭებს იწ­ვევს თა­ვის ტვი­ნის ჰორ­მო­ნე­ბის აქ­ტი­ვა­ცი­ას, რო­მელ­საც სი­ა­მოვ­ნე­ბის ჰორ­მონ­საც უწო­დე­ბენ. რაც თა­ვის­თა­ვად ჯან­მრთე­ლო­ბის­თვის ძა­ლი­ან სა­სარ­გებ­ლოა. შო­კო­ლა­დი და სხვა ტკბი­ლი საკ­ვე­ბი (რა თქმა უნდა ზო­მი­ე­რად) არის ან­ტი­დეპ­რე­სი­უ­ლი ზე­მოქ­მე­დი.

- რას ნიშ­ნავს ხან­მოკ­ლე და ქრო­ნი­კუ­ლი სტრე­სი, ადა­მი­ა­ნი ეჩ­ვე­ვა ამ მდგო­მა­რე­ო­ბას და იგი ხდე­ბა მისი ცხოვ­რე­ბის ნა­წი­ლი?

- ხან­მოკ­ლე სტრე­სი არის ის სტი­მუ­ლე­ბი, ის გა­მა­ღი­ზი­ა­ნე­ბე­ლი გა­რე­მო­ე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც ჩვენს ცხოვ­რე­ბა­ში გა­მოწ­ვე­ვას წარ­მო­ად­გენს. ჩვენ უნდა ვი­აქ­ტი­უ­როთ, ჩვენ უნდა გა­დავ­დგათ ნა­ბი­ჯე­ბი ამ სტრე­სის რე­გუ­ლა­ცი­ის­კენ. უნდა გა­ვი­აზ­როთ პრობ­ლე­მუ­რი სა­კი­თხე­ბი და გა­მო­სა­ვალ­ზე ვი­ყოთ ორი­ენ­ტი­რე­ბუ­ლე­ბი. როცა პრო­ცეს­ში აზ­როვ­ნე­ბაა ჩარ­თუ­ლი და ბრძო­ლის უნა­რი არის გა­აქ­ტი­უ­რე­ბუ­ლი, ამ ადა­მი­ა­ნი აზ­როვ­ნებს, ფიქ­რობს, აკე­თებს არ­ჩე­ვანს, გა­მო­ხა­ტავს თა­ვი­სუ­ფალ ნე­ბას და ამ გზით ჭრის პრობ­ლე­მებს. ხან­მოკ­ლე სტრე­სი ასე­თი სა­ხით უნდა იყოს გა­დაჭ­რი­ლი.

ხან­მოკ­ლე სტრე­სი ჩვენ ყო­ველ­დღი­უ­რად გვაქვს. ხან­და­ხან მძაფ­რი სი­ხა­რუ­ლიც სტრე­სია. ის, რაც ში­ნა­გა­ნი წო­ნას­წო­რო­ბი­დან მო­მენ­ტა­ლუ­რად გა­მომ­ყვა­ნია, ყვე­ლა­ფე­რი სტრე­სად შე­იძ­ლე­ბა ჩა­ით­ვა­ლოს. ადა­მი­ა­ნე­ბი, რო­მელ­ბიც ვერ ახერ­ხე­ბენ სუ­ბი­ექ­ტუ­რი, თუ ობი­ექ­ტუ­რი მი­ზე­ზე­ბის გამო ამ სტრე­სებ­თან გამ­კლა­ვე­ბას, სრუ­ლი­ად შე­საძ­ლე­ბე­ლია პრობ­ლე­მა გა­და­ი­ზარ­დოს ქრო­ნი­კულ, დრო­ში გა­ხან­გრძლი­ვე­ბულ სტრეს­ო­რად, რო­მე­ლიც შემ­დგომ­ში უკვე გარ­თუ­ლე­ბებს გა­მო­იწ­ვევს. გარ­თუ­ლე­ბე­ბი შე­იძ­ლე­ბა იყოს სხვადსხვა სა­ხის. თუ ეს სტრე­სი ძა­ლი­ან გა­ხან­გრძლივ­და, შე­საძ­ლე­ბე­ლია ფი­ზი­კუ­რი დის­კომ­ფორ­ტის სიპ­ტო­მებ­ში გა­და­ი­ზარ­დოს, რა­საც სო­მა­ტი­ზა­ცი­ას ვუ­წო­დებთ და სო­მა­ტი­ზი­რე­ბუ­ლი გახ­დეს ესა თუ ის სტრე­სი.

- რო­გო­რია სტრე­სუ­ლი ფაქ­ტო­რე­ბის ხან­გრძლი­ვი მოქ­მე­დე­ბის შე­დე­გე­ბი?

- ხან­გრძლი­ვი მოქ­მე­დე­ბის ფაქ­ტო­რე­ბი, გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა ფი­ზი­კუ­რი დის­კომ­ფორ­ტის სიპ­ტო­მებ­ში. მა­გა­ლი­თად, ადა­მი­ანს აწუ­ხებს გული, აქვს კუჭ­ნაწ­ლა­ვის პრობ­ლე­მა, რო­მე­ლიც კვლე­ვე­ბის შე­დე­გად არ დგინ­დე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა თა­ვის ტკი­ვი­ლე­ბი და უძი­ლო­ბა და­ი­წყოს. ამას ჩვენ ვუ­წო­დებთ რე­ა­ლუ­რად ფუნ­ქცი­ო­ნა­ლურ დარ­ღვე­ვას. რაც ნიშ­ნავს, რომ ორ­გა­ნო ჯერ არ არის და­ა­ვა­დე­ბუ­ლი, მაგ­რამ სტრე­სუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა კონ­კრე­ტულ სის­ტე­მა­ზე, რო­მე­ლიც ყვე­ლა­ზე სუს­ტია დიდ გავ­ლე­ნას ახ­დენს. ფუნ­ქცი­ო­ნა­ლუ­რი დარ­ღვე­ვა არის სიგ­ნა­ლი, რომ ადა­მი­ანს აქვს პრობ­ლე­მა, რო­მელ­საც სჭირ­დე­ბა აუ­ცი­ლებ­ლად ყუ­რა­დღე­ბა. ფი­ზი­კუ­რი და­ა­ვა­დე­ბე­ბი პირ­და­პირ არ­სდროს ვლინ­დე­ბა, ადა­მი­ანს და­სა­წყის­ში აქვს ჩი­ვი­ლე­ბი, რო­მე­ლიც არის მო­წო­დე­ბუ­ლი ყუ­რა­დღე­ბის მიქ­ცე­ვის­თვის და თუკი ადა­მი­ა­ნი უყუ­რა­დღე­ბოა, სი­ზარ­მა­ცის ფე­ნო­მე­ნი ძა­ლი­ან ცუდი შე­დე­გე­ბის მქო­ნეა.

ადა­მი­ა­ნებს, ასეთ დეპ­რე­სი­ულ, აპა­ტი­ურ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში ძალა არ ჰყოფ­ნით, რომ მი­ხე­დონ თა­ვი­ანთ თავს და მი­ა­კი­თხონ იმ ინ­სტან­ცი­ას, რო­მე­ლიც და­ად­გენს რა ჩი­ვი­ლე­ბი აქვს მას და აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე აქვს თუ არა მას პრობ­ლე­მა. თუ დრო­უ­ლად არ მო­ხერ­ხდა ჩა­რე­ვა, შე­საძ­ლე­ბე­ლია ის გა­და­ი­ზარ­დოს ორ­გა­ნულ და­ა­ვა­დე­ბებ­ში. ამი­ტომ ფსი­ქო­სო­მა­ტუ­რი მიდ­გო­მა გუ­ლის­ხმობს , გა­ხან­გრძლი­ვე­ბულ სტრე­სულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში (მატ­რამ­ვი­რე­ბე­ლი სტრე­სი შეგ­ვიძ­ლია ვუ­წო­დოთ) - ადა­მი­ა­ნი თავს ვერ გრძნობს კარ­გად არამ­ხო­ლოდ ფსი­ქო-ემო­ცი­უ­რად, არა­მედ ფი­ზი­კუ­რად, რად­გან ადა­მი­ა­ნი არის ფსი­ქო-ფი­ზი­კუ­რი მთლი­ა­ნო­ბა. შე­უძ­ლე­ბე­ლია ფი­ზი­კუ­რად გვა­წუ­ხებ­დეს რამე და კარგ გუ­ნე­ბა-გან­წყო­ბა­ზე ვი­ყოთ და პი­რი­ქით, რო­დე­საც ჩვე­ნი ფსი­ქო­ე­მო­ცი­უ­რი მდგო­მა­რე­ო­ბა არას­ტა­ბი­ლუ­რია,- ამას არ მივ­ხე­დეთ, ეს ყვე­ლა­ფე­რი ფი­ზი­კურ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ზე სე­რი­ო­ზუ­ლად აი­სა­ხე­ბა.

- რო­გორ დავძლი­ოთ სტრე­სუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა?

- პირ­ველ რიგ­ში ადა­მი­ანს ჭირ­დე­ბა სა­კუ­თა­რი თა­ვის თვით დაკ­ვირ­ვე­ბა. ადა­მი­ა­ნი უნდა იყოს ყუ­რა­დღე­ბის ფო­კუს­ში. ეს ნიშ­ნავს, რომ ჩვენ ყუ­რა­დღე­ბას უნდა ვაქ­ცევ­დეთ რა გვე­ფიქ­რე­ბა, რას ვგრძნობთ, რა ფი­ზი­კუ­რი შეგ­რძნე­ბე­ბი გვაქვს. ძა­ლი­ან მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია რამ­დე­ნად აქვს ადა­მი­ანს ეს ფი­ზი­კუ­რი შეგ­რძნე­ბე­ბი. ფსი­ქო­თე­რა­პი­ის ერთ-ერთი მი­ზა­ნი სწო­რედ ის არის, რომ და­ეხ­მა­როს ადა­მი­ანს ეს კონ­ტაქ­ტი აღ­დგეს და გან­ვი­თარ­დეს.

რო­დე­საც ადა­მი­ა­ნი ახ­დენს სა­კუ­თა­რი თა­ვის ობი­ექ­ტი­ვი­ზა­ცი­ას, ის აც­ნო­ბი­ე­რებს, ხვდე­ბა და აღიქ­ვამს რა აწუ­ხებს. რა აზ­რე­ბია მის­თვის გარ­კვე­უ­ლი ღელ­ვის და წუ­ხი­ლის მომ­ტა­ნი. არ­სე­ბობს სქე­მა: ადა­მი­ანს აქვს აზრი, რო­მე­ლიც გარ­კვე­უ­ლი ში­ნა­არ­სობ­რი­ვი დატ­ვირ­თვის მქო­ნეა. აზრს აქვს ემო­ცი­უ­რი მუხ­ტი - პო­ზი­ტი­უ­რი, ან ნე­გა­ტი­უ­რი. შემ­დგომ­ში რაც უფრო ძლი­ე­რია ეს ემო­ცი­ო­უ­რი ფონი ეს უკვე აი­სა­ხე­ბა სხე­უ­ლებ­რი­ვად. როცა ადა­მი­ა­ნი ახ­დენს ამის აღ­ქმას და გაც­ნო­ბი­ე­რე­ბას, მა­შინ ის უმკლავ­დებს სტრესს. ის აც­ნო­ბი­ე­რებს რა პრობ­ლე­მა დგას მის წი­ნა­შე. იწყებს ამ პრობ­ლე­მის გა­აზ­რე­ბას და და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბის გა­მო­მუ­შა­ვე­ბას. შე­იძ­ლე­ბა მყი­სი­ე­რად ვერ ხერ­ხდე­ბა ამის დაძ­ლე­ვა, მაგ­რამ კარ­გად იაზ­რებს და ერთ ფო­კუს­ში აქ­ცევს თა­ვის შე­საძ­ლებ­ლო­ბებს და რე­სურ­სებს. ად­გენს სტრა­ტე­გი­ას, თუ რო­გორ და­იძ­ლე­ვა ესა თუ ის პრობ­ლე­მა.

- წარ­სულ­ში ფი­ზი­კუ­რი ნაკ­ლის გამო (კუ­ზის) ბევ­რმა დამ­ჩაგ­რა. ამის გამო სახ­ლში ვი­ყა­ვი ჩა­კე­ტი­ლი. გა­მო­ვე­დი მხო­ლოდ მა­შინ, როცა ოპე­რა­ცია გა­ვი­კე­თე და მდგო­მა­რე­ო­ბა შე­და­რე­ბით გა­უმ­ჯო­ბეს­და მაგ­რამ დღემ­დე ცუ­დად ვარ წარ­სუ­ლის გამო. კომ­პლექ­სე­ბი შე­მომ­რჩა. გუ­ლის სიღ­რმე­ში სევ­დი­ა­ნი ვარ და ყო­ველ სა­ღა­მოს, როცა მარ­ტო ვრჩე­ბი სულ წარ­სულ­ზე ვფიქ­რობ. ბევ­რჯერ ამ ყვე­ლა­ფერს თვით­მკვლე­ლო­ბამ­დეც მი­ვუყ­ვა­ნი­ვარ თუმ­ცა დე­დის გამო ყო­ველ­თვის უარს ვამ­ბობ­დი ბოლო წამს. მი­უ­ხე­და­ვად იმი­სა რომ ძა­ლი­ან კარ­გი სა­მე­გობ­რო წრე გა­ვი­ჩი­ნე, რომ­ლე­ბიც ზედ მყვე­ბი­ან, მა­ინც მარ­ტო­ო­ბა და ფიქ­რი მირ­ჩევ­ნია. ცოტა ეგო­ის­ტიც გავ­ხდი და იქ­ნებ რამე მირ­ჩი­ოთ რო­გორ დავძლიო დეპ­რე­სი­უ­ლი დღე­ე­ბი რაც დღემ­დე მაქვს...

- ადა­მი­ა­ნი მო­წო­დე­ბუ­ლია, იმის­თვის, რომ მან მის ცხოვ­რე­ბა­ში რა­ღაც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი და სასრგებ­ლო საქ­მე აკე­თოს. ადა­მი­ა­ნი არის შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ნა­ტუ­რის და ბუ­ნე­ბის მქო­ნე. შე­მოქ­მე­დე­ბა­ში მხო­ლოდ ხე­ლოვ­ნე­ბა არ იგუ­ლის­ხმე­ბა. ეს არის ქმნა რა­ღაც მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნის, რა­ღაც ფა­სუ­ლის, ეს ფა­სუ­ლო­ბე­ბი არის ძა­ლი­ან ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი.

ჩვენ თი­თო­ე­ულს გვაქვს ჩვე­ნი ში­ნა­გა­ნი ათ­ვლა, ფა­სე­უ­ლო­ბა­თა სის­ტე­მა, რომ­ლის მიხდვი­თაც ჩვენ ვცხოვ­რობთ. ჩვე­ნი პრო­ფე­სი­უ­ლი ათ­ვლაც ამ ფა­სე­უ­ლო­ბა­თა სის­ტე­მა­შია მოქ­ცე­უ­ლი. თუ ადა­მი­ა­ნი ვერ ახერ­ხებს თვით რე­ა­ლი­ზა­ცი­ას, რაც გუ­ლის­ხმობს აქ­ტი­ვა­ცი­ას, რაც მის­თვის არის სა­სი­ა­მოვ­ნო, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი და ფა­სე­უ­ლო­ბის ღი­რე­ბუ­ლე­ბის მქო­ნე, ანუ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნია ის და­კავ­დეს, აღ­მო­ა­ჩი­ნოს (თუ არ აქვს ნა­პოვ­ნი) საყ­ვა­რე­ლი საქ­მე. მას შე­უძ­ლია გა­ა­კე­თოს ყვე­ლა­ფე­რი- ხეზე ჭრი­დან და­წყე­ბუ­ლი, დამ­თავ­რე­ბუ­ლი ფეხ­საც­მლის შე­კე­თე­ბით.

აუ­ცი­ლე­ბე­ლია თი­თო­ე­უ­ლი ჩვენ­გა­ნი ვის­წრა­ფო­დეთ, რომ ვა­კე­თებ­დეთ სასრგებ­ლო საქ­მეს. ეს სარ­გებ­ლო­ბის ცნე­ბა ჩვენ­ში არის ინ­დი­ვი­დუ­ა­ლუ­რი.

მეს­მის რომ ამ ადა­მი­ანს აქვს რე­ა­ლუ­რი პი­რო­ბე­ბი იმის­თვის, რომ იყოს ხში­რად დათ­რგუ­ნულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ში, მაგ­რამ მას შე­უძ­ლია თა­ვის თავს ხელი შე­უ­წყოს იმით, რომ მან აკე­თოს მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი და სა­სარ­გებ­ლო საქ­მე. მათ შო­რის ქველ­მოქ­მე­დე­ბა, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან ამაღ­ლებს თვით­შე­ფა­სე­ბას.

რო­დე­საც ჩვენ ვსა­უბ­რობთ ნევ­რო­ზულ მდგო­მა­რე­ო­ბა­ზე ძა­ლი­ან ზო­გა­დია ეს რე­კო­მენ­და­ცია. ასე ად­ვი­ლად ვერ ხერ­ხდე­ბა გარ­კვე­უ­ლი სა­კი­თხე­ბის რე­ა­ლი­ზე­ბა და შეს­რუ­ლე­ბა. რე­კო­მენ­და­ცია არ არის ფსი­ქო­თე­რა­პია. ფსი­ქო­თე­რა­პია არის,- ადა­მი­ან­მა იპო­ვოს უკე­თე­სი, უნი­კა­ლუ­რი გა­მო­სა­ვა­ლი, მან თვი­თონ მო­ძებ­ნოს პრობ­ლე­მის გა­დაჭ­რის გზა. სხვა­ზე ზრუნ­ვა, იმის გან­ცდა, რომ შენ ხარ სა­ჭი­რო, შენ ხარ მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი და შენ აკე­თებ სი­კე­თეს, ეს იმ­დე­ნად სა­სი­ა­მოვ­ნო გან­ცდე­ბის მომ­ტა­ნია, რომ ეს სი­ა­მოვ­ნე­ბა, რო­მე­ლიც სუ­ლი­ე­რია, ადა­მი­ანს ძა­ლი­ან უმაღ­ლებს თვით­შე­ფა­სე­ბას.

იხი­ლეთ ვი­დეო