ტე­ლე­კომ­პა­ნია "მა­ესტრო­ში" მიმ­დი­ნა­რე მოვ­ლე­ნებს ტე­ლე­ვი­ზი­ის ცენ­ტრა­ლუ­რი სა­ინ­ფორ­მა­ციო-ანა­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მა "მა­ესტროს ცხრი­ა­ნის" ყო­ფი­ლი წამ­ყვა­ნი ვახო სა­ნა­ია სო­ცი­ა­ლურ ქსელ "ფე­ის­ბუქ­ზე" ვრცე­ლი ტექ­სტით ეხ­მი­ა­ნე­ბა.

"მა­ესტროს" შე­სა­ხებ.

გთხოვთ, ბო­ლომ­დე წა­ი­კი­თხოთ!!!

მათ­თვის, ვინც მე­დი­ა­სივ­რცე­ში მიმ­დი­ნა­რე ცვლი­ლე­ბე­ბის ანა­ლიზს ცდი­ლობს. ვფიქ­რობ, დას­კვნე­ბის გა­კე­თე­ბა­ში და­გეხ­მა­რე­ბათ ის, რა­საც მო­გიყ­ვე­ბით. უკვე ოთხი თვეა აღარ ვარ "მა­ესტროს" თა­ნამ­რო­მე­ლი. "მა­ესტრო­ში" 2014 წლის და­სა­წყის­ში გა­და­ვე­დი. იცით, რომ სა­ქარ­თვე­ლოს ყვე­ლა წამ­ყვან ტე­ლე­ვი­ზი­ა­ში მი­მუ­შა­ვია - რა­ღაც ეტა­პამ­დე, ვიდ­რე შე­საძ­ლე­ბე­ლად მი­მაჩ­ნდა, ვმუ­შა­ობ­დი, სა­ბო­ლო­ოდ ყო­ველ­თვის სა­კუ­თა­რი ნე­ბით მოვ­დი­ო­დი სამ­სა­ხუ­რი­დან. "პირ­ვე­ლი არხი" იყო ერ­თა­დერ­თი გა­მო­ნაკ­ლი­სი, სა­დაც ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბამ თა­ვად გა­მი­წყვი­ტა კონ­ტრაქ­ტი კა­ნო­ნის დარ­ღვე­ვით ცნო­ბი­ლი მი­ზე­ზე­ბის გამო. ის საქ­მე ბო­ლომ­დე მი­ვიყ­ვა­ნეთ და სა­სა­მარ­თლო­ში მო­ვი­გეთ მე და ჩემ­მა თა­ნამ­შრომ­ლებ­მა. მე­ო­რე ტე­ლე­ვი­ზია, სა­ი­და­ნაც წა­მოს­ვლა არა ჩემი, არა­მედ მე­ნე­ჯმენ­ტის სურ­ვი­ლით მო­მი­წია, გახ­და მა­ესტრო. აქვე მინ­და ვთქვა, რომ მა­ესტრო იყო ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე თა­ვი­სუ­ფა­ლი სივ­რცე, სა­დაც ოდეს­მე მი­მუ­შა­ვია და ამი­ტომ ყვე­ლა­ზე მე­ტად დამ­წყდა გული.

რო­გორც იცით, ვი­ყა­ვი "ცხრი­ა­ნის" წამ­ყვა­ნი ნინო ჟი­ჟი­ლაშ­ვილ­თან ერ­თად, ასე­ვე კვი­რა­ო­ბით მიმ­ყავ­და ჩემი სა­ავ­ტო­რო გა­და­ცე­მა "ვახო სა­ნა­ი­ას რე­პორ­ტა­ჟი". თავ­და­პირ­ვე­ლად არ მქო­ნია არა­ნა­ი­რი ხელ­შეშ­ლა თა­ვი­სუფ­ლე­ბის თვალ­საზ­რი­სით. პირ­ვე­ლი გა­და­ცე­მა გა­კეთ­და სა­ხელ­მწი­ფო­სა და ეკ­ლე­სი­ის ურ­თი­ერ­თო­ბა­ზე. ივა­ნიშ­ვი­ლის და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა­ზე სა­პატ­რი­არ­ქოს­თან. ამას მოჰ­ყვა ჩემი გა­და­ცე­მე­ბი ნე­პო­ტიზ­მზე - ახ­ლან­დე­ლი და წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პი­რო­ბებ­ში. ასე­ვე "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბის" და­პი­რე­ბებ­ზე. გა­ვი­და გა­და­ცე­მა შიდა სა­ხე­ლი­სუფ­ლე­ბო და­პი­რის­პი­რე­ბა­ზე, პრე­ზი­დენ­ტი­სა და პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის კონ­ფლიქტზე, თავ­დაც­ვის მა­შინ­დე­ლი მი­ნის­ტრი­სა და პრე­მი­ერ-მი­ნის­ტრის ურ­თი­ერ­თო­ბებ­ზე და სხვა. ყვე­ლა გა­და­ცე­მას ჰქონ­და დიდი სა­ზო­გა­დო­ებ­რი­ვი რე­ზო­ნან­სი. ამ შემ­თხვე­ვა­ში ყუ­რა­დღე­ბას გა­ვა­მახ­ვი­ლებ გა­და­ცე­მა­ზე, რო­მე­ლიც ახ­ლან­დე­ლი და წინა ხე­ლი­სუფ­ლე­ბის პი­რო­ბებ­ში ნე­პო­ტიზ­მის ფაქ­ტებს ეძღვე­ბო­და, იმა­ვე გა­და­ცე­მა­ში შე­ვე­ხეთ "ქარ­თუ­უ­ლი ოც­ნე­ბის" წი­ნა­სა­არ­ჩევ­ნო და­პი­რე­ბებ­საც. გახ­სოვთ ალ­ბათ, ივა­ნიშ­ვი­ლის ორ­გა­ნი­ზა­ცია "მო­ქა­ლა­ქე", მთავ­რო­ბა, პარ­ტია "ქარ­თუ­ლი ოც­ნე­ბა" ერ­თმა­ნე­თის მი­ყო­ლე­ბით ავ­რცე­ლებ­დნენ გან­ცხა­დე­ბებს და მარ­თავ­დნენ ბრი­ფინ­გებს და გა­და­ცე­მის ში­ნა­არსს აპ­რო­ტეს­ტებ­დნენ. გა­რე­დან მომ­დი­ნა­რე სრუ­ლი­ად უსა­ფუძ­ვლო და არა­არ­გუ­მენ­ტი­რე­ბულ შე­ტე­ვას და­ე­მა­ტა ერთი მო­უ­ლოდ­ნე­ლი ამ­ბა­ვი შიგ­ნი­დან. ტე­ლე­ვი­ზი­ის დი­რექ­ტორ­მა შეხ­ვედ­რა მთხო­ვა. იმ შეხ­ვედ­რას რამ­დე­ნი­მე ადა­მი­ა­ნი ეს­წრე­ბო­და( ისი­ნი, რომ­ლე­ბიც უკვე დღე­ი­დან უკვე აღარ მუ­შა­ო­ბენ მა­ესტრო­ში) . დი­რექ­ტორ­მა თქვა, რომ მე ჩემი გა­და­ცე­მე­ბით "მა­ესტრო" შე­საძ­ლოა სე­რი­ო­ზულ და­პი­რის­პი­რე­ბა­ში შე­ვიყ­ვა­ნო ხე­ლი­სუფ­ლე­ბას­თან და პრობ­ლე­მე­ბი შევ­ქმნა. დი­რექ­ტო­რი ძა­ლი­ან ღე­ლავ­და ამის გამო. ეს ჩემ­თვის სრუ­ლი­ად გა­უ­გე­ბა­რი პო­ზი­ცია იყო. ჩემი აზრი მარ­ტი­ვად ჩა­მო­ვუ­ყა­ლი­ბე: ის იყო კერ­ძო არ­ხის ხელ­მძღვა­ნე­ლი და თუ ამ კერ­ძო ტე­ლე­კომ­პა­ნი­ას არ სურს და არ აწყობს ჩემი გა­და­ცე­მე­ბი, მე წა­ვალ, რად­გან არ ვა­პი­რებ ყვა­ვი­ლებ­ზე რე­პორ­ტა­ჟე­ბის მომ­ზა­დე­ბას. ავუხ­სე­ნი, რომ ჩემი ყვე­ლა რე­პორ­ტა­ჟი იქ­ნე­ბო­და მწვა­ვე და აქ­ტუ­ა­ლუ­რი - გა­მომ­დი­ნა­რე იმ თე­მე­ბი­დან, რო­მე­ლიც სა­ზო­გა­დო­ე­ბას აწუ­ხებს. ჩემი პა­სუ­ხი იყო - თუ გინ­დათ ჩემი გა­და­ცე­მე­ბი ამ სა­ხით, მე გა­ვაგ­რძე­ლებ. სა­ბო­ლო­ოდ, შეხ­ვედ­რა ამით დას­რულ­და, იმ კონ­კრე­ტულ დღეს არა­ფე­რი შეც­ვლი­ლა და მეც, ჩვე­უ­ლებ­რივ, გან­ვაგ­რძე ჩემი საქ­მე. ამ ამ­ბის შემ­დეგ დი­რექ­ტო­რი კი­დევ ერთხელ და­ინ­ტე­რეს­და ჩემი გა­და­ცე­მით და მო­ი­კი­თხა ჩემ­თან, რამ­დე­ნად მწვა­ვე იქ­ნე­ბო­და ის კონ­კრე­ტუ­ლი თემა, რო­მე­ლიც ეთერ­ში გა­ვი­დო­და მიმ­დი­ნა­რე კვი­რას. ამა­ზე ჩვენ შო­რის საკ­მა­ოდ მოკ­ლე, ფორ­მა­ლუ­რი და ცივი მი­მო­წე­რა შედ­გა, რომ გა­და­ცე­მა იქ­ნე­ბო­და ობი­ექ­ტუ­რი, რად­გან მე სხვა არა­ნა­ი­რი ინ­ტე­რე­სი არ გა­მაჩ­ნდა. ეს იყო და ეს.

იმ დღის მერე რა­ი­მე მსგავ­სი ფაქ­ტი არ მომ­ხდა­რა. იმა­ვე პე­რი­ოდ­ში კონ­ფი­დენ­ცი­ა­ლუ­რად მი­ვი­ღე ინ­ფორ­მა­ცია, რომ მალე, რამ­დე­ნი­მე თვე­ში",მა­ესტრო­ში" არც მე ვიქ­ნე­ბო­დი და არც ჩემი გა­და­ცე­მა. აქვე მხო­ლოდ ერთს აღ­ვნიშ­ნავ - მე უფრო ადრე მქონ­და ეს ცნო­ბა, ვიდ­რე თა­ვად ტე­ლე­ვი­ზი­ის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბას. ეს ინ­ფორ­მა­ცია მე მი­ვი­ღე ტე­ლე­ვი­ზი­ის გა­რე­დან. ეს ხდე­ბო­და ზა­ფხულ­ში.

გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დით მი­ვემ­გზავ­რე­ბო­დი მსოფ­ლიო ჩემ­პი­ო­ნატ­ზე. ბრა­ზი­ლი­ი­დან ჩა­მოს­ვლის შემ­დეგ არც არა­ვის­თვის და­მი­მა­ლავს, რომ ჩემი გა­და­მოწ­მე­ბუ­ლი და სან­დო ინ­ფორ­მა­ცი­ით, წლის ბო­ლომ­დე "მა­ესტროს" არც ერთი სა­ავ­ტო­რო გა­და­ცე­მის წამ­ყვანს არხზე აღარ და­ტო­ვებ­დნენ. ეს ინ­ფორ­მა­ცია მი­ვა­წო­დე ნინო ჟიჟ­ლაშ­ვილ­საც და სხვა წამ­ყვა­ნებ­საც, რო­მელ­თა შე­სა­ხე­ბაც მქონ­და ცნო­ბა, რად­გან და­ნამ­დვი­ლე­ბით ვი­ცო­დი, რომ მაქ­სი­მუმ ახალ წლამ­დე ყვე­ლას მოხ­სნიდ­ნენ ეთე­რი­დან. ჩემი ეს სი­ტყვე­ბი მა­შინ ტე­ლე­ვი­ზი­ის თა­ნამ­შრომ­ლებ­ში გაკ­ვირ­ვე­ბას იწ­ვევ­და. თით­ქოს არა­ფე­რი მო­ას­წა­ვებ­და მოვ­ლე­ნე­ბის მსგავს გან­ვი­თა­რე­ბას.

ინ­ფორ­მა­ცი­ა­ზე დაყ­რდნო­ბით, მე ვვა­რა­უ­დობ­დი, რომ მაქ­სი­მუმ სექ­ტემ­ბრის ბო­ლოს "ვახო სა­ნა­ი­ას რე­პორ­ტაჟს" გა­ა­უქ­მებ­დნენ. სა­ინ­ტე­რე­სო მხო­ლოდ ის იყო, რო­გორ მოხ­დე­ბო­და ეს ყვე­ლა­ფე­რი, რად­გან გა­და­ცე­მას, რო­მე­ლიც ახა­ლი და­წყე­ბუ­ლი პრო­ექ­ტი იყო მა­ესტროს­თვის, უკვე ბევ­რი მა­ყუ­რე­ბე­ლი ჰყავ­და და ეთე­რი­დან დე­მონ­სტრა­ცი­უ­ლად მოხ­სნა ბევრ შე­კი­თხვას გა­მო­იწ­ვევ­და. სა­ჭი­რო იყო სხვა მიდ­გო­მა...ამი­ტომ მი­ვე­დი დას­კვნამ­დე, რომ პრო­ექტს სა­ერ­თოდ არ და­ა­წყე­ბი­ნებ­დნენ მო­მა­ვალ სე­ზონს. ზო­გა­დად, შვე­ბუ­ლე­ბე­ბის პე­რი­ო­დი სა­უ­კე­თე­სო დროა მსგავ­სი გეგ­მე­ბის გან­სა­ხორ­ცი­ე­ლებ­ლად. ასეც მოხ­და. აი რო­გორ გა­კეთ­და ეს ყვე­ლა­ფე­რი: შვე­ბუ­ლე­ბი­დან გა­მო­სუ­ლებს",ვახო სა­ნა­ი­ას რე­პორ­ტა­ჟის" ოთახ­ში სა­მონ­ტა­ჟო­ე­ბი დაგ­ვხვდა. ანუ ოთა­ხი ჩა­მოგ­ვარ­თვეს. ახა­ლი ოთა­ხი არ მოგ­ვცეს. შემ­დეგ გა­მოგ­ვიყ­ვეს სხვა სარ­თულ­ზე, სა­დაც რე­მონ­ტი მიმ­დი­ნა­რე­ობ­და და იქ თა­ნამ­შრომ­ლე­ბის შეყ­ვა­ნა თა­ვად ტე­ლე­ვი­ზი­ის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბის­ვე მტკი­ცე­ბით, სი­ცო­ცხლის­თვის სა­ხი­ფა­თო იყო. ამ ყვე­ლა­ფერს უკი­დუ­რე­სად კო­მი­კუ­რი ელე­მენ­ტე­ბი ახ­ლდა, რა­საც ახლა არ მოვ­ყვე­ბი და ალ­ბათ - არც არას­დროს. მოკ­ლედ, ოთა­ხი "ვერ" გა­მო­ი­ნა­ხა ძი­რი­თად შე­ნო­ბა­ში. ამის შემ­დეგ ად­გი­ლი "აღ­მო­ა­ჩი­ნეს" სრუ­ლი­ად სხვა შე­ნო­ბის სხვენ­ზე. ტექ­ნი­კუ­რად გა­უ­მარ­თა­ვი მდგო­მა­რე­ო­ბა დაგ­ვხვდა, გა­და­ცე­მის მომ­ზა­დე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლი იყო. ელე­მენ­ტა­რუ­ლი პი­რო­ბე­ბი არ არ­სე­ბობ­და რე­პორ­ტა­ჟის გა­სა­კე­თებ­ლად. თან მე "ცხრი­ა­ნის" წამ­ყვა­ნიც ვი­ყა­ვი და წარ­მო­უდ­გე­ნე­ლი იყო ორ ერ­თა­მა­ნე­თის­გან და­შო­რე­ბულ შე­ნო­ბას შო­რის რო­გორ უნდა მე­მოძ­რა­ვა, როცა ყო­ველ წუთს უნდა მქო­ნო­და უშუ­ა­ლო კონ­ტაქ­ტი რო­გორც "ვახო სა­ნა­ი­ას რე­პორ­ტა­ჟის" შე­მოქ­მე­დე­ბით ჯგუფ­თან, ასე­ვე "ცხრი­ა­ნის"გუნდთან. ჩემ­თვის უკვე გა­სა­გე­ბი იყო, რაც ხდე­ბო­და. ამი­ტომ გა­და­ცე­მას ფაქ­ტობ­რი­ვად ქუ­ჩა­ში ვგეგ­მავ­დი, ხან კა­ფე­ში, ხან - სად. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბას კონ­კრე­ტუ­ლად და ოფი­ცი­ა­ლუ­რად კი­დევ ერთხელ და­ვუს­ვი სა­კი­თხი და ამ­ჯე­რად წე­რი­ლო­ბით მივ­მარ­თე, რომ გა­და­ცე­მა ფი­ზი­კუ­რად ვერ გავა ეთერ­ში, რად­გან სა­მუ­შაო პი­რო­ბე­ბი მო­მის­პეს. ელე­მენ­ტა­რუ­ლად სა­მონ­ტა­ჟო არ გვქონ­და. არ არ­სე­ბობ­და არ­ქივ­თან წვდო­მა. არ­ქი­ვი კი ანა­ლი­ტი­კუ­რი გა­და­ცე­მის მო­სამ­ზა­დებ­ლად აუ­ცი­ლე­ბე­ლი პი­რო­ბაა. მივ­მარ­თე, რომ ეზ­რუ­ნათ ამ ელე­მენ­ტა­რუ­ლი სა­კი­თხე­ბის მო­საგ­ვა­რებ­ლად, რომ რო­გორ­მე ეთერ­ში გავ­სუ­ლი­ყა­ვით. ბევ­რი არ უფიქ­რი­ათ. დი­რექ­ტორ­მა სას­წრა­ფოდ გა­მო­მი­ცხა­და ფე­ის­ბუ­ქის და­ხუ­რულ ჯგუფ­ში, რომ "ვახო სა­ნა­ი­ას რე­პორ­ტა­ჟი" მოხ­სნი­ლია ეთე­რი­დან. ეს სრუ­ლი­ად მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო მა­ესტროს თა­ნამ­შრომ­ლე­ბის­თვის. უფრო სწო­რედ, მო­უ­ლოდ­ნე­ლი იყო ის, რომ ამ ფორ­მით შეს­რულ­და გეგ­მა, რის შე­სა­ხე­ბაც მე კარ­გა ხანს ვლა­პა­რა­კობ­დი. ამის შემ­დეგ, ბუ­ნებ­რი­ვია",ცხრი­ა­ნი­და­ნაც" წა­მო­ვე­დი. როცა ერთ პრო­ექტს ხსნი­ან ეთე­რი­დან, მე­ო­რე­ზე თავ­მოყ­ვა­რე­ო­ბის გამო არ დარ­ჩე­ბი.

დღემ­დე ეს ყვე­ლა­ფე­რი არ მით­ქვამს სა­ჯა­როდ ტე­ლე­ვი­ზი­ის გა­რეთ. ვფიქ­რობ­დი, რომ ბევ­რი მი­ზე­ზის გამო "მა­ესტრო­სა" და მის თა­ნამ­შრომ­ლებს და­ა­ზა­რა­ლებ­დათ ამ ის­ტო­რი­ის სა­ჯა­როდ მო­ყო­ლა, თუნ­დაც იმის გამო, რომ გარ­კვე­ულ­წი­ლად გან­მარ­ტე­ბე­ბის გა­კე­თე­ბა მო­უ­წევ­დათ ჩემ­თან და­კავ­ში­რე­ბით, თუ რა­ტომ აღარ ვარ არხზე, რისი ვალ­დე­ბუ­ლე­ბა მათ სა­ერ­თოდ არ ჰქონ­დათ. ეს გა­მო­იწ­ვევ­და მათ­სა და მე­ნე­ჯმენტს შო­რის და­მა­ტე­ბით პრობ­ლე­მებს. ამით კი მე­ნე­ჯმენ­ტი ისარ­გებ­ლებ­და და უფრო მე­ტად შე­ა­ვიწ­რო­ებ­და სა­ინ­ფორ­მა­ციო სამ­სა­ხურს. შე­სა­ბა­მი­სად, ვარ­ჩიე ისე და­მემ­თავ­რე­ბი­ნა "მა­ესტროს­თან" ურ­თი­ერ­თო­ბა, რომ იქ დარ­ჩე­ნი­ლი ჩემი მე­გობ­რე­ბი­სა და თა­ნამ­შრომ­ლე­ბის­თვის და­მა­ტე­ბი­თი და­ძა­ბუ­ლო­ბა არ და­მე­ტო­ვე­ბი­ნა არ­ხის ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში. ჩემი ამ მიდ­გო­მის შე­სა­ხებ "ცხრი­ა­ნის" გუნდს ვე­სა­უბ­რე და საქ­მის კუსრში ჩა­ვა­ყე­ნე, რომ სწო­რედ ასე მოქ­ცე­ვას ვა­პი­რებ­დი. ვეც­დე­ბი ავ­ხსნა კი­დევ ერთი რამ. მე რომ ეს გან­ცხა­დე­ბა მა­შინ გა­მე­კე­თე­ბი­ნა, შექ­მნი­და ჩემ­თვის პი­როვ­ნუ­ლად და პრო­ფე­სი­უ­ლად მი­უ­ღე­ბელ ვი­თა­რე­ბას. გან­ვმარ­ტავ, რა­ტომ. ჩემ­გან, ადა­მი­ა­ნის­გან, რო­მე­ლიც არხზე სულ რა­ღაც 8 თვის მი­სუ­ლი იყო, არ იქ­ნე­ბო­და სწო­რი, ამ ის­ტო­რი­ის მო­ყო­ლით "მა­ესტროს­თვის" ჩრდი­ლი მი­მე­ყე­ნე­ბი­ნა. ლა­პა­რა­კია არხზე, რო­მელ­მაც ჩე­მამ­დე წარ­მო­უდ­გე­ნელ სირ­თუ­ლე­ებს გა­უძ­ლო. ასე რომ, მე მი­ვი­ღე პი­როვ­ნუ­ლი გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბა, არ და­მე­ყე­ნე­ბი­ნა მთლი­ა­ნად არხი დარ­ტყმის ქვეშ, არ ჩა­მე­ყე­ნე­ბი­ნა ის თა­ვის მარ­თლე­ბის პო­ზი­ცი­ა­ში ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბის ქმე­დე­ბე­ბის გამო. მით უფრო, რომ იქ ჩემი მე­გობ­რე­ბი, უამ­რა­ვი დაბ­რკო­ლე­ბის მი­უ­ხე­და­ვად, მა­ინც ახერ­ხებ­დნენ არა­ვის გავ­ლე­ნა და ინ­ტე­რე­სი არ გა­ე­ტა­რე­ბი­ნათ სა­ინ­ფორ­მა­ცი­ო­ში და ეკე­თე­ბი­ნათ მი­უ­კერ­ძო­ე­ბე­ლი ნი­უ­სი. მოკ­ლედ, მი­უ­ხე­და­ვად "ცხრი­ა­ნის" გუნ­დის სრუ­ლი მხარ­და­ჭე­რი­სა, მე ამ ფორ­მით და­ვას­რუ­ლე ურ­თი­ერ­თო­ბა "მა­ესტროს­თან".

ამას­თან, არ­ხის იუ­რი­დი­უ­ლი სამ­სა­ხუ­რი რამ­დე­ნი­მე თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში მთხოვ­და და­მე­წე­რა გან­ცხა­დე­ბა, რომ "მა­ესტრო­დან", მათ შო­რის კვი­რის სა­ავ­ტო­რო გა­და­ცე­მი­და­ნაც თა­ვად წა­მო­ვე­დი, რაც, რა თქმა უნდა, არ გა­ვა­კე­თე. მა­თაც არ ჩა­უ­ბა­რე­ბი­ათ ჩემ­თვის არა­ნა­ი­რი დო­კუ­მენ­ტი, რა­ტომ და­ხუ­რეს პრო­ექ­ტი. ამი­ტომ ვერ­სად იპო­ვით ბუ­ნე­ბა­ში სა­ბუთს, სად, რო­დის და რა მი­ზე­ზით გაქ­რა ჩემი გა­და­ცე­მა, ყო­ველ შემტხვე­ვა­ში, მე ასე­თი დო­კუ­მენ­ტი არ მი­ნა­ხავს.

ახლა, როცა "მა­ესტრო" ისეთ მდგო­მა­რე­ო­ბა­შია, რომ მის­თვის უფრო მეტი ზი­ა­ნის მი­ყე­ნე­ბა შე­უძ­ლე­ბე­ლია, მი­ვე­ცი თავს უფ­ლე­ბა, მო­მე­ყო­ლა ის მი­ნი­მა­ლუ­რი ინ­ფორ­მა­ცია, რაც ალ­ბათ დას­კვნე­ბის გა­სა­კე­თებ­ლად გა­მო­გად­გე­ბათ.

ამ ტე­ლე­ვი­ზი­ას ჰქონ­და იმა­ზე დიდი როლი დღე­ვან­დელ სა­ქარ­თვე­ლო­ში, ვიდ­რე ვინ­მეს ერთი შე­ხედ­ვით შე­იძ­ლე­ბა მო­ეჩ­ვე­ნოს. არას­დროს ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში სამ­სა­ხუ­რი­დან წა­მოს­ვლის შემ­დეგ სი­ტყვა არ დამ­ცდე­ნია ყო­ფილ სამ­სა­ხურ­ზე - კარ­გის მეტი. არც მა­ესტროს შემ­თხვე­ვა­ში გა­მი­კე­თე­ბია ეს. პი­რი­ქით, მი­უ­ხე­და­ვად ყვე­ლაფ­რი­სა, ფე­ის­ბუქ­ზე სა­ჯა­როდ მად­ლო­ბაც კი გა­და­ვუ­ხა­დე "მა­ესტროს" ხელ­მძღვა­ნე­ლო­ბას თა­ნამ­შრომ­ლო­ბის­თვის...მოკ­ლედ, ამ­დე­ნი ხნის შემ­დეგ იმი­ტომ გა­დავ­წყვი­ტე მო­ყო­ლა, რომ "მა­ესტრო" ისე­თი, რო­გორ­საც თქვენ მას იც­ნობ­დით, უბ­რა­ლოდ აღარ არ­სე­ბობს. დღეს გან­ვი­თა­რე­ბუ­ლი მოვ­ლე­ნე­ბის ფონ­ზე ჩემი ის­ტო­რი­ას უკვე მხო­ლოდ ვახო სა­ნა­ი­ას აღარ ეხე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა, ვინ­მემ შეც­დო­მად ჩა­მით­ვა­ლოს და მი­თხრას, რომ აქამ­დეც უნდა მო­მე­ყო­ლა, მაგ­რამ მე მა­შინ ასე მი­ვიჩ­ნიე სა­ჭი­როდ და ახ­ლაც ამა­ვე აზ­რზე ვრჩე­ბი, რად­გან მი­მაჩ­ნია, რომ სა­კუ­თარ თავ­თა­ნაც მარ­თა­ლი ვარ, ჩემს მა­ესტრო­ელ მე­გობ­რებ­სა და მა­ყუ­რე­ბელ­თა­ნაც. რაც შე­ე­ხე­ბა სამ­სა­ხუ­რის და­კარ­გვას, ჩემ­თვის ეს არას­დროს ყო­ფი­ლა პრობ­ლე­მა - ბევ­რჯერ დავ­რჩე­ნილ­ვარ ცხოვ­რე­ბა­ში სამ­სა­ხუ­რის გა­რე­შე და შეჩ­ვე­უ­ლიც ვარ, ისე­ვე, რო­გორც ჩემი ბევ­რი კო­ლე­გა.

ps

ეს ყვე­ლა­ფე­რი ძა­ლი­ან ლო­კა­ლურ ჭრილ­ში მოვ­ყე­ვი. ანუ ვთქვი ის, რაც კონ­კრე­ტუ­ლად მე მე­ხე­ბო­და, მაგ­რამ თუ მე­დი­ა­ში მომ­ხდარ ყვე­ლა ბო­ლოდ­რო­ინ­დელ მოვ­ლე­ნას ერ­თმა­ნეთს და­უ­კავ­ში­რებთ, სა­ვა­რა­უ­დოდ უფრო ფარ­თო მო­ზა­ი­კას და­ი­ნა­ხავთ", - წერს სა­ნა­ია.