"ზღაპრები ბატონ ბიძინაზე", - ასე ჰქვია გვერდს Facebook-ზე, რომელიც სოციალურ ქსელში 2012 წელს შეიქმნა, ანუ იმ პერიოდში, როდესაც ივანიშვილი აქტიური პოლიტიკური მოვლენების მთავარ ფიგურად იქცა. გვერდი იშვიათად განახლებადია. რაც შეეხება შინაარსს, ის იგავების სტილში აქარწყლებს ბიძინა ივანიშვილთან დაკავშირებულ დადებით სტერეოტიპებს.
Ambebi.ge გთავაზობთ ორ პოლიტიკურ ზღაპარს აღნიშნული გვერდიდან. პირველი მოთხრობა ქვეყანაში არსებულ კრიმინოგენულ მდგომარეობაზე ივანიშვილის დამოკიდებულებას ეძღვნება, მეორე კი ივანიშვილსა და ქველმოქმედებას.
Facebook/ ზღაპრები ბატონ ბიძინაზე:
ბატონი ბიძინა და კრიმინალური მდგომარეობა
იყო და არა იყო რა, ბატონ ბიძინაზე უკეთესი რა იქნებოდა, იყო ერთი კრიმინალური მდგომარეობა. კრიმინალური მდგომარეობა თავს შესანიშნავად გრძნობდა, სხვები თუ წლობით იზრდებოდნენ კრიმინალი დღეობით იზრდებოდა და სულ მალე იმხელა გახდა, იმხელა რომ ქვეყანაში მარტო ის ეტეოდა.
ერთხელაც ბატონმა ბიძინამ გადაწყვიტა თავისი სამფლობელო დაეთვალიერებინა, ჩაჯდა თავისი ერთგული მსახურის მიერ ნაყიდ ვერტმფრენში და ქვეყანას გადაუფრინა. ხალხმა რომ დაინახა ბატონი ბიძინა მოფრინავსო, ხელების ქნევა დაუწყეს, გვიშველეთ ბატონო ბიძინა, კრიმინალისაგან გასაქანი აღარ გვაქვს, გვხოცავს, გვძარცვავს და გვართმევს ყველაფერსო. მაგრამ ბატონი ბიძინა აბა ხალხის ხმას როგორ გაიგონებდა, როცა ხალხისაგან ასე შორს იყო, ამიტომ ეგონა ხალხს ჩემი დანახვა უხარია და მესალმებაო, ჰოდა ბატონი ბიძინაც როგორც ძალზე ზრდილობიანი ადამიანი საპასუხოდ ესალმებოდა, უღიმოდა და ხელს უქნევდა. ღამით როცა ბატონი ბიძინა სახლში დაბრუნდა, სტაფილო დაწურა და დასაძინებლად დაწვა, ერთი გაფიქრება კი გაიფიქრა, იქნებ ის ხალხი კი არ მესალმებოდა რაღაცა აწუხებდა და შველას მთხოვდაო, ეს გაზრდილი კრიმინალი ხომ არ აწუხებდა ნეტაო. თუმცა მალევე უპასუხა თავის თავს, მერე რა კაცო, ეს ჩემი ხალხი ისეთი კარგი ხალხია გაგებით მოეკიდებაო და მშვიდად დაიძინა. დაჯავშნული ფანჯრის იქით კი მთვარე ანათებდა და ბატონი ბიძინას ძილს დარაჯობდა.
ბატონი ბიძინა და ქველმოქმედება
იყო და არა იყო რა, ბატონ ბიძინაზე უკეთესი რა იქნებოდა? იყო ერთი ბატონი ბიძინა, ბატონი ბიძინა დიდი ქველმოქმედი ვინმე იყო, სხვები თუ წლობით ქველმოქმედებდა, ბატონი ბიძინა საუკუნეობით ქველმოქმედებდა. დღე არ გავიდოდა რამე არ ექველმოქმედა. ერთხელაც გაიღვიძა დილით ბატონმა ბიძინამ და ვერ იქველმოქმედა, რა არ იღონა, რა საშუალებას არ მიმართა, წამლებიც დალია, საქველმოქმედო ზეთიც ყლაპა მაგრამ ვერა და ვერ ქველმოქმედებდა. დაუძახა ნაზირ-ვეზირებს და შესჩივლა:
- ჩემო ნაზირ-ვეზირებო, აგერ უკვე რამდენი ხანია არ მიქველმოქმედია ასე თუ გაგრძელდა შეიძლება მოვკვდე კიდეც...
- თქვენს ფულს ვის უანდერძებთო - გააწყვეტინა ერთმა უერთგულესმა ნაზირმა.
მაგრამ ბატონმა ბიძინამ არ შეიმჩნია და განაგრძო:
- თუმცა საქმე აქამდე არ მივა და მე უახლოეს დროში ვიქველმოქმედებო, უბრალოდ სუფთა ჰაერზე უნდა გავიდე... ადრე როცა მე ბატონი ბიძინა არ ვიყავი სულ სუფთა ჰაერზე მიწევდა ქველმოქმედებაო.
რაღას იზამდნენ ნაზირ-ვეზირები? ჯერ გაუკვირდათ, ნუთუ ისეთი დროც არსებობდა ბატონი ბიძინა რომ ბატონი ბიძინა არ იყოო, მერე ჩვეულებისამებრ ხელზე ემთხვივნენ ბატონ ბიძინას, იცოდნენ რომ უყვარდა და ბოლოს სუფთა ჰაერზე გაყვნენ. განა რა იქნებოდა იმაზე ლამაზი და ამაღელვებელი სანახავი თუ როგორ ქველმოქმედებდა ბატონი ბიძინა.
მიდის ბატონი ბიძინა ქუჩაში უკან ნაზირ-ვეზირები მიყვებიან ხელში ქაღალდები აქვთ გამზადებული, უცებ რომ მოიქველმოქმედოს ბიძინამ საბუთები რომ გააფორმონ, მიდის და მიყვებიან მიდის და მიყვებიან, ბატონი ბიძინა კი ვერა და ვერ ქველმოქმედებს. უეცრად ვიღაცამ დაიძახა: ბატონი ბიძინა ქველმოქმედი არ ყოფილაო. შეეშინდა ბატონ ბიძინას და შიშით მოიქველმოქმედა, იმდენი, იმდენი რომ გახარებული ნაზირ-ვეზირები ფურცლებს ვერ აუდიოდნენ. აი, ასეთი იყო ბატონი ბიძინა. როცა ეშინოდა, მაშინაც კი ქველმოქმედებდა.
ჭირი იქა, ლხინი აქა
ქატო იქა, ფქვილი აქა.