მას მერე, რაც დაჩი დარ­ჩი­ას შემ­ზა­რა­ვი მკვლე­ლო­ბის ამ­ბა­ვი შე­ვი­ტყვე, ამ ტრა­გი­კუ­ლი ფაქ­ტით მთლი­ა­ნად შეძ­რუ­ლი ვარ. ჩემ გარ­შე­მო მხო­ლოდ ეს ფრა­ზა მეს­მის: "ასეთ კე­თილ, თბილ და წე­სი­ერ ადა­მი­ანს რომ მოკ­ლავ, არა­კა­ცი ხარ!" დიახ, ის სი­ცო­ცხლეს გა­მო­ა­სალ­მეს...

რო­გორც აღი­ნიშ­ნა, დაჩი ბარ­ში დი­ჯე­იდ მუ­შა­ობ­და, მაგ­რამ ნაკ­ლე­ბად ლა­პა­რა­კო­ბენ მის სა­რე­ჟი­სო­რო ნა­მუ­შევ­რებ­ზე -არა­და, არა­ერ­თი სა­ინ­ტე­რე­სო კლი­პი­სა თუ ვი­დე­ორ­გო­ლის ავ­ტო­რია, ვი­ნა­ი­დან პრო­ფე­სი­ით რე­ჟი­სო­რი იყო...

ისიც ცნო­ბი­ლია, რომ კლიპ­ზე ყო­ველ­თვის პარტნი­ორ, თა­ნა­რე­ჟი­სორ ბასა სამ­ხა­რა­ძეს­თან ერ­თად მუ­შა­ობ­და. რაც შე­ე­ხე­ბა მათ ერ­თობ­ლივ პრო­ექ­ტებს, ესე­ნია - ქეთა თო­ფუ­რი­ას "შა­ი­რი" (რიმ­ტი­რი, რიმ­ტი­რი...), ვე­რი­კო ტუ­რაშ­ვი­ლის "შე­ნამ­დე", მზია არა­ბუ­ლის "იას ვუ­თხა­რი ტურ­ფა­სა", ლიკა შუ­ბი­თი­ძის ცნო­ბი­ლი იტა­ლი­უ­რი სიმ­ღე­რა, ძმე­ბი გუ­ლაშ­ვი­ლე­ბის ჯა­ზუ­რი კომ­პო­ზი­ცია... ამ ჩა­მო­ნათ­ვა­ლი­დან ალ­ბათ ყვე­ლა­ზე წარ­მა­ტე­ბუ­ლი ქეთა თო­ფუ­რი­ას კლი­პი აღ­მოჩ­ნდა, რომ­ლიც ქარ­თუ­ლი მუ­სი­კა­ლუ­რი არ­ხე­ბი­დან არ ჩა­მო­დი­ო­და. ის ქარ­თუ­ლი მხატ­ვრუ­ლი ფილ­მის -"შეხ­ვედ­რდრა მთა­ში" მი­ხედ­ვით გა­და­ი­ღეს. მას­ში ქარ­თუ­ლი კი­ნოს ლე­გენ­დე­ბი ლე­ი­ლა აბა­ში­ძე და თენ­გიზ არ­ჩავ­ძეც თა­მა­შობ­დნენ (ქეთა კი კლიპ­ში ახალ­გაზ­რდა ლე­ი­ლა აბა­ში­ძის პერ­სო­ნაჟს გა­ნა­სა­ხი­ე­რებ­და).

რამ­დე­ნი­მე წლის წინ კი და­ჩიმ ლიკა შუ­ბი­თი­ძის კლი­პი -"თუ ასე ტურ­ფა იყა­ვი" მარ­ტომ გა­და­ი­ღო და ამ სა­კი­თხზე ტრა­დი­ცი­უ­ლად საკ­მა­ოდ სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ტერ­ვი­უც მომ­ცა.

იმის გამო, რომ თემა რე­ჟი­სო­რის­თვის არც ისე მარ­ტი­ვი იყო, გა­სა­აზ­რებ­ლად დრო სჭირ­დე­ბო­და, მას­ზე 8 თვის გან­მავ­ლო­ბა­ში იმუ­შა­ვა. თა­ნაც, მდგო­მა­რე­ო­ბას ისიც არ­თუ­ლებ­და, რომ თა­ვად მომ­ღე­რა­ლი სა­ქარ­თვე­ლო­ში არ იმ­ყო­ფე­ბო­და, ამე­რი­კა­ში გახ­ლდათ (ემიგ­რან­ტი); ამი­ტომ დაჩი ლი­კას­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას ინ­ტერ­ნე­ტის, კონ­კრე­ტუ­ლად კი -სკა­ი­პის სა­შუ­ა­ლე­ბით ახერ­ხებ­და. ნა­მუ­შე­ვა­რი მარ­თლაც სა­ინ­ტე­რე­სო გა­მო­ვი­და...

ახლა კი იმ ჩვე­ნი დი­ა­ლო­გის გახ­სე­ნე­ბა მინ­და, რო­მე­ლიც ჟურ­ნალ "გზა­ში" იმ პე­როდ­ში და­ი­ბეჭ­და.

-დაჩი, ყო­ველ­თვის პარტნი­ორ­თან -ბასა სამ­ხა­რა­ძეს­თან ერ­თად მუ­შა­ობ. ამ­ჯე­რად მარ­ტომ რა­ტომ გა­და­ი­ღე? თქვე­ნი შე­მოქ­მე­დე­ბი­თი ტან­დე­მი ხომ არ და­ი­შა­ლა?

- რო­დე­საც ჩვე­ნი აზ­რე­ბი ამა თუ იმ სა­კი­თხთან და­კავ­ში­რე­ბით იყო­ფა, ვამ­ჯო­ბი­ნებთ, რომ ცალ-ცალ­კე ვი­მუ­შა­ოთ. ასე იყო ახ­ლაც, ლი­კას კლიპ­ზე. თუმ­ცა ორი­ვე ერ­თად, ამა­ჟა­მად, ერთ ვი­დე­ორ­გოლ­ზე ვართ და­კა­ვე­ბუ­ლე­ბი და კი­დევ რამ­დე­ნი­მე პრო­ექ­ტი გვაქვს ერ­თად წა­მო­წყე­ბუ­ლი. ასე რომ, არ დავ­შლილ­ვართ, ისევ ერ­თად ვართ (იღი­მე­ბა).

-რაც შე­ე­ხე­ბა შენს ახალ კლიპს, მას­ზე რას გვე­ტყვი?

- ყვე­ლა­ფე­რი ჩემი და ლი­კას მე­გობ­რო­ბით და­ი­წყო. რო­დე­საც რა­ი­მე ახალ კომ­პო­ზი­ცი­ას ჩა­წერს ხოლ­მე, ერთ-ერთ პირ­ველს, მისი მე­გობ­რე­ბი­დან, უცხო­ე­თი­დან ინ­ტერ­ნე­ტის სა­შუ­ა­ლე­ბით, მე მიგ­ზავ­ნის და მა­ს­მე­ნი­ნებს, რად­გა­ნაც ჩემი აზრი აინ­ტე­რე­სებს. რო­დე­საც მისი ახა­ლი სიმ­ღე­რა -"თუ ასე ტურ­ფა იყა­ვი", მო­ვის­მი­ნე, სა­ოც­რად მო­მე­წო­ნა. ჩემ­თვის წარ­მო­უდ­გენ­ლიც კი იყო თუ ამ ცნო­ბი­ლი თე­მის ასე­თი ინ­ტერ­პე­ტა­ცია შე­იძ­ლე­ბო­და.

- ლიკა ამ სიმ­ღე­რა­ში ფოლკ­ლო­რულ ხაზს მიჰ­ყვე­ბა, თუმ­ცა თემა თა­ნა­მედ­რო­ვე ალ­ტერ­ნა­ტი­ვულ მუ­სი­კის ფონ­ზე ვი­თარ­დე­ბა...

-დიახ, ასეა. აქვს თავ­სი კულ­მი­ნა­ცია, სა­ო­ცა­რი დრა­მა­ტიზ­მი... ეს კი ნე­ბის­მი­ე­რი რე­ჟი­სო­რის­თვის ვი­დე­ორ­გო­ლის გა­და­სა­ღე­ბად სა­უ­კე­თე­სო მა­სა­ლაა ანუ აღ­ნიშ­ნუ­ლი კომ­პო­ზი­ცია სა­შუ­ა­ლე­ბას იძლვა, რომ ბევ­რი იფიქ­რო და არა მარ­ტი­ვად.

- კომ­პო­ზი­ცია რომ მო­ის­მი­ნე, მას­ზე კლი­პის გა­და­ღე­ბის სურ­ვი­ლი მა­შინ­ვე გა­გიჩ­ნდა?

- მა­შინ­ვე, ოღონდ, ამის შე­სა­ხებ ხმა­მაღ­ლა არა­ვის­თვის მით­ქვამს, თე­მას ჩემ­თვის ჩა­ვუღ­რმავ­დი... მერე ამ სიმ­ღე­რის ძვე­ლი ვერ­სი­ე­ბი -ჰამ­ლეტ გო­ნაშ­ვი­ლის, ვე­რი­კო ტუ­რაშ­ვი­ლის შეს­რუ­ლე­ბით მო­ვის­მი­ნე.Aამ კომ­პო­ზი­ცი­ას შე­სა­ნიშ­ნა­ვად ას­რუ­ლებ­და აგ­რეთ­ვე ფლე­ი­ტის­ტი, აწ­გარ­დაც­ვლი­ლი და­ვით ოძე­ლაშ­ვი­ლი; მას კომ­პო­ზი­ცი­ის­თვის რა­ტომ­ღაც "ალ­თა­ნია" და­ურ­ქმე­ვია... ამ სა­ხელ­წო­დე­ბა­მაც და­მა­ფიქ­რა... ამას­თან, და­ვი­წყე სი­ტყვის "ტურ­ფას" სიღ­რმე­ებ­ში წვდო­მა და ბევრ სა­ინ­ტე­რე­სო ინ­ფორ­მა­ცი­ას წა­ვა­წყდი. დღე­ვან­დელ ქარ­თულ სლენ­გში "ტურ­ფა" მი­ღე­ბუ­ლია, "კე­კელ­კა" ქალ­ბა­ტო­ნის სი­ნო­ნი­მად -ქალ­ბა­ტო­ნი­სა, რო­მე­ლიც ზედ­მე­ტად გა­დაპ­რან­ჭუ­ლია და ცოტა უგე­მოვ­ნო­დაც. თა­ვის­თა­ვად კი ის არა­ბუ­ლი წარ­მო­შო­ბის სი­ტყვაა და ყვე­ლა­ზე სა­ნუკ­ვარს, ძვირ­ფასს და რე­ლიკ­ვი­ად­ქ­ცე­ულს ნიშ­ნავს. რო­დე­საც ესა თუ ის ადა­მი­ა­ნი ტურ­ფას მნიშ­ვნე­ლო­ბას იძენს, იგი შე­იძ­ლე­ბა, ისე და­ი­სა­კუთ­რონ, რომ თი­ლის­მა­დაც იქ­ცეს...…

-ბევ­რი გი­ფიქ­რია...

-კი, სა­ჯა­რო ბიბ­ლი­ო­თე­კა­შიც ვი­ყა­ვი, უამ­რა­ვი ლი­ტე­რა­ტუ­რა წა­ვი­კი­თხე. ერთ ძველ, სა­ინ­ტე­რე­სო წე­რილ­საც გა­ვე­ცა­ნი, რომ თურ­მე სი­ტყვა -"ტურ­ფა" წვი­მის ქალღმერთ მა­ი­ას არ­სე­ბო­ბა­საც უკავ­შირ­დე­ბა, რო­მელ­საც შიკ­რი­კად ჭი­ა­მა­ია ჰყავ­და.

ჭი­ა­მა­ი­ას კი, ამ სა­ო­ცარ არ­სე­ბას, მა­გა­ლი­თად, გერ­მა­ნე­ლე­ბი "მე­რის ხო­ჭოს" ეძა­ხი­ან ანუ წმინ­და მა­რი­ა­მის ხო­ჭოს, მუს­ლი­მა­ნებს თა­ვი­ან­თი და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა აქვთ მის მი­მართ. ქრის­ტი­ა­ნულ სამ­ყა­რო­ში ის აუ­ცი­ლებ­ლად ღვთის სხელს უკავ­შირ­დე­ბა. სა­ქარ­თვე­ლო­ში კი მას ოდით­გან­ვე ჭი­ა­მა­ია ერ­ქვა, მაგ­რამ რო­გორც ჩანს, მას ჰქონ­და სხვა­დას­ხვა ქვეყ­ნე­ბის ეთ­ნო­სი­დან პა­ტარ-პა­ტა­რა ელე­მენ­ტე­ბი აღე­ბუ­ლი. თუნ­დაც ის, რომ წვი­მის ქალღმერთ მა­ი­ას ქარ­თუ­ლი ფეს­ვე­ბი არ აქვს; წი­ნაქ­რის­ტი­ა­ნულ პე­რი­ოდ­ში ასე­თი რი­ტუ­ა­ლიც არ­სე­ბობ­და -გა­სა­თხო­ვარ ან გა­უ­თხო­ვარ ქა­ლებს უფ­რო­სი ქალ­ბა­ტო­ნე­ბი ჭი­ა­მა­ი­ებს ხელ­ზე ას­მევ­დნენ და ამ­ბობ­დნენ ასეთ ფრა­ზას: -"ჭიავ, ჭიავ, მა­პოვ­ნი­ნე, მე შენ დე­დას გა­პოვ­ნი­ნებ". "მა­პოვ­ნი­ნე­ში" კი იმ "ტურ­ფას" პოვ­ნა იგუ­ლის­ხმე­ბო­და, რო­მე­ლიც მის­თვის ყვე­ლა­ზე სა­ნუკ­ვა­რი, ძვირ­ფა­სი და მისი ცხოვ­რე­ბის თან­მაგ­ზავ­რი იქ­ნე­ბო­და.

-შენი თე­მა­ში ასე­თი ღრმა წვდო­მა, ვფიქ­რობ, გა­მოჩ­ნდა კი­დე­ვაც ნა­მუ­შე­ვარ­ში, რო­მე­ლიც გა­სულ კვი­რას ტე­ლე­ეკ­რან­ზე ვი­ხი­ლეთ... მაგ­რამ რე­ჟი­სო­რის ჩა­ნა­ფიქ­რი გაზ­რე­ბა ერ­თია, ყვე­ლაფ­რის თავ­მოყ­რა-რე­ა­ლი­ზე­ბა კი -მე­ო­რე. რო­გორ მო­ა­ხერ­ხე ეს?

-კლი­პის­თვის გარ­კვე­ულ მა­სა­ლას სა­ქარ­თვე­ლოს მას­შტა­ბით ვი­ღებ­დი, რა­ღაც კად­რებს კი ლიკა, ჩემი თხოვ­ნით, ხან და­მო­უ­კი­დებ­ლად და ხან მე­გობ­რე­ბის დახ­მა­რე­ბით, ამე­რი­კა­ში იღებ­და. მას

სკა­ი­პის სა­შუ­ა­ლე­ბით ვე­კონ­ტაქ­ტე­ბო­დი -ვე­უბ­ნებ­დი, სად უნდა და­ედ­გა კა­მე­რა, რომ შე­სა­ბა­მი­სი კად­რე­ბი გა­და­ე­ღო, რა დის­ტან­ცი­ით უნდა ყო­ფი­ლი­ყო კა­მე­რას­თან. ერთხელ სახ­ლში, იქ სა­დაც ცხოვ­რობს, გა­და­სა­ღე­ბი მო­ე­და­ნიც კი მო­ა­წყო... მოკ­ლედ, კადრში, სა­დაც ლიკა ჩანს, ის მა­სა­ლა ამე­რი­კა­შია გა­და­ღე­ბუ­ლი, და­ნარ­ჩე­ნი -სა­ქარ­თვე­ლო­ში.

-ვი­დე­ორ­გოლ­ში სხვა­დას­ხვა ასა­კი­სა და ეროვ­ნე­ბის ადა­მი­ა­ნი ამ­ბობს სი­ტყვას -"მიყ­ვარ­ხარ!" ასე რა­ტომ გა­და­წყვი­ტე?

-რო­გორც აღ­ვნიშ­ნე, ჭი­ა­მა­ი­ას არა­ერ­თი ერის ფოლკ­ლორ­სა თუ მი­თოს­ში თა­ვი­სე­ბუ­რი სიმ­ბო­ლუ­რი დატ­ვირ­თვა და მნიშ­ვნე­ლო­ბა აქვს. მაგ­რამ ამ ყვე­ლა­ფერს სამ­წუ­თი­ან კლიპ­ში თავ­მოყ­რას ფაქ­ტობ­რი­ვად, ვერ მო­ვა­ხერ­ხებ­დი და თან, გა­მარ­თლე­ბუ­ლიც არ იქ­ნე­ბო­და. ამი­ტომ ყვე­ლა­ფე­რი მა­ინც ზო­გა­დად, სიყ­ვა­რულს, ცხოვ­რე­ბი­სე­უ­ლი თა­ნამ­გზავ­რის აღ­მო­ჩე­ნა­სა და პოვ­ნას და­ვუ­კავ­ში­რე. კლი­პის ყვე­ლა მო­ნა­წი­ლე ამ­ბობს სი­ტყვას -მიყ­ვარ­ხარ! და არა ფრა­ზას -"ჭიავ, ჭიავ, მა­პოვ­ნი­ნე, მე შენ დედა გა­პოვ­ნი­ნებ!" თუმ­ცა კლი­პი სრულ­დე­ბა ამ სი­ტყვე­ბი­თა და იმ "რი­ტუ­ა­ლით", რო­მელ­ზეც უკვე ვი­სა­უბ­რე და შო­რი­დან ის­მის ხან ბავ­შვის, ხა­ნაც ლი­კას ხმა: -"ჭიავ, ჭავ, მა­პოვ­ნი­ნე, მე შენ დე­დას გა­პოვ­ნი­ნებ"...

-პი­რა­დად შენ­თვის რას ნიშ­ნავს სიყ­ვა­რუ­ლი?

-ცხოვ­რე­ბა­ში თუკი რამე კარ­გი ხდე­ბა, ყვე­ლა­ფე­რი სი­ყავ­რულს უკავ­შირ­დე­ბა. რომ არა ეს გრძნო­ბა, ვერ ვიქ­ნე­ბო­დი რე­ჟი­სო­რი და ვერ გა­და­ვი­ღებ­დი მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი ინ­ტე­რე­სის გა­რე­შე ვი­დე­ორ­გოლს. რომ არ მიყ­ვარ­დეს, ამ ყვე­ლაფ­რის ასე გა­კე­თე­ბის იდე­აც არ მო­ვი­დო­და. სიყ­ვა­რუ­ლი სა­ერ­თოდ კა­ცობ­რი­ო­ბის ღერ­ძია, რომ­ლის ირ­გვლი­ვაც ხდე­ბა ყვე­ლა­ფე­რი კარ­გი. არ შე­იძ­ლე­ბა, სიყ­ვა­რულ­მა ცუდი რამ შექ­მნას. მე ასე მეს­მის და მჯე­რა!.. თან, ლი­კას ნა­მუ­შე­ვა­რი რომ მო­ვის­მი­ნე, მა­შინ­ვე გა­მიჩ­ნდა ამის ასე გა­და­ღე­ბის სურ­ვი­ლი. არა­და, იგი­ვე თემა სხვა მომ­ღერ­ლის შეს­რუ­ლე­ბით რომ მო­მეს­მი­ნა, ალ­ბათ სრუ­ლი­ად სხვა კლიპს შევ­ქმნი­დი. მე ამ ნა­მუ­შევ­რით ლი­კას ცხოვ­რე­ბა­ში მომ­ხდა­რი პი­რა­დი ტრა­გე­დის გად­მო­ცე­მაც მინ­დო­და, რად­გა­ნაც ვიცი, მან ეს თემა რა­ტო­მაც აიღო. კარ­გად ვიც­ნობ მას და ვიცი, რომ მის­თვის კლი­პის ასე გა­და­წყვე­ტა სა­ინ­ტე­რე­სო იქ­ნე­ბო­და. ამას­თან, ის იმ რან­გის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლია, რომ მის ვი­დე­ორ­გოლ­ზე ვინც არ უნდა იმუ­შა­ოს, ვერ შექ­მნის კლიპს მხო­ლოდ ეფექ­ტე­ბით, ლა­მა­ზი კოს­ტი­უ­მე­ბი­თა და კარ­გი გრი­მით... მის­გან ისე­თი მუხ­ტი მო­დის, რომ ყვე­ლა­ფე­რი რღმად უნდა გა­ი­აზ­რო.

-ეს ახალ ნა­მუ­შე­ვა­რი შავ-თეთ­რია. აქა-იქ თუ გა­მოჩ­ნდე­ბა წი­თე­ლი და მწვა­ნე ფერი. რა­ტომ?

-ბევ­რი ფერი ჩემ­ში დიდ ქა­ოს­სა და გა­ღი­ზი­ა­ნე­ბას იწ­ვევს. ამის გამო ხალ­ხმრა­ვალ ად­გი­ლებ­საც ვე­რი­დე­ბი, თუნ­დაც იმის გამო, რომ თვა­ლე­ბი მეღ­ლე­ბა. შე­იძ­ლე­ბა, მას­კა­რად­ზე ძა­ლი­ან ლა­მა­ზია ყვე­ლა­ფე­რი, ბრჭყვი­ა­ლებს, მა­გარმ იქ მე 15 წუთ­ში სა­ო­ცარ დაღ­ლი­ლო­ბას ვგრძნობ. ამი­ტომ კლიპ­ზე მუ­შა­ო­ბი­სას დამ­ჯდა­რი ფე­რე­ბი მირ­ჩევ­ნია.

-მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი და­ინ­ტე­რე­სე­ბაც ახ­სე­ნე და სა­ინ­ტე­რე­სოა, ამ კლიპ­ზე მუ­შა­ო­ბი­სას გქონ­და თუ არა მა­ტე­რი­ა­ლუ­რი და­ინ­ტერ­სე­ბა?

-არა, აქ ყვე­ლა­ფე­რი მხო­ლოდ მე­გობ­რო­ბამ გა­ა­კე­თა. რო­დე­საც ვმუ­შა­ობ, მხო­ლოდ იმა­ზე ვფიქ­რობ, რომ სათ­ქმე­ლი ვთქვა ისე, რო­გორც ვხე­დავ, გან­ვიც­დი. იმ პე­რი­ოდ­ში არ ვფიქ­რობ იმა­ზე, ნა­მუ­შე­ვა­რი ვის რო­გორ მო­ე­წო­ნე­ბა და მი­ი­ღებს. მე ვქმნი, შე­ფა­სე­ბა სხვი­სი საქ­მეა.

ჩემ­თვის მთავ­რი ის არის, რომ ვი­დეო მგო­ნი, ლი­კას­თვის მი­სა­ღე­ბი და ძვირ­ფა­სი გავ­ხა­დე, რად­გა­ნაც ვი­მე­ო­რებ, ვიცი, ის კომ­პო­ზი­ცია რა­ტომ შექ­მნა. "თუ ასე ტურ­ფა იყა­ვი", -ეს მისი ტკი­ვი­ლი იყო. მან ამით ყო­ფილ სიყ­ვა­რულს მი­მარ­თა და იქვე და­ემ­შვი­დო­ბა კი­დეც! ამ ყვე­ლა­ფერს სი­ნა­ნუ­ლის გრძნო­ბა ახ­ლავს. კლიპ­ში იმ აბ­სო­ლუ­ტუ­რად უცხო ადა­მი­ა­ნე­ბის გვერ­დით, რომ­ლე­ბიც გა­და­ვი­ღე და თი­თო­ე­უ­ლი სი­ტყვით -"მიყ­ვარ­ხარ!" და­ფიქ­სირ­და, ჩემ­თვის ძვირ­ფა­სი ადა­მი­ა­ე­ბიც -დე­და­ჩე­მი და ჩემი დაც გა­და­ვი­ღე. ეკ­რა­ნი­დან ასე­ვე სიყ­ვა­რულს გვიხ­სნის ლი­კას დედა -ქალ­ბა­ტო­ნი ნანა შუ­ბი­თი­ძე, ლი­კას ძმა და მო­ხუ­ცი ბე­ბია-ბა­ბუა...

პ.ს. აი, ასე­თი ღრმა, გა­ნათ­ლე­ბუ­ლი, საქ­მი­ა­ნი, მე­გობ­რებ­ზე უზო­მოდ შეყ­ვა­რე­ბუ­ლი, კე­თი­ლი, მო­აზ­როვ­ნე, ყუ­რა­ღე­ბი­ა­ნი და თბი­ლი ადა­მი­ა­ნი იყო დაჩი... მას ბევ­რი გეგ­მა და ოც­ნე­ბა ჰქონ­და. დი­ჯე­იდ კი მუ­შა­ობ­და, მგრამ მისი სწრაფ­ვა და სურ­ვი­ლი რე­ჟი­სო­რო­ბა იყო და ამ საქ­მის­თვის მზად იყო თუნ­დაც უან­გა­როდ ეშ­რო­მა... სა­კუ­თა­რი არ­სე­ბო­ბით ამ ქვეყ­ნად, ადა­მი­ა­ნე­ბის გუ­ლებ­ში მხო­ლოდ სიყ­ვა­რუ­ლი და­ტო­ვა...

ლალი ფა­ცია

სპე­ცი­ა­ლუ­რად "ამ­ბე­ბი.გე"-სთვის