მაუგლის შესახებ ყველას გაუგონია. ეს იყო ბავშვი, რომელიც შემთხვევით აღმოჩნდა ცხოველებთან და მათ გაზარდეს. ჩვენ ამგვარ შემთხვევებზე არ ვისაუბრებთ. ჩვენ მოგიყვებით რეალურ ამბებს, თუ როგორ გაწირეს საკუთარმა მშობლებმა თავიანთი შვილები, ნამდვილ მაუგლებად ქცევისთვის. სრული უყურადღებობით, იგნორირებით, გარიყვით და საერთოდაც თავიდან მოშორებით, ამ პატარების ცხოვრებას სამუდამოდ დაესვა დაღი, მათი დიდი ნაწილი ავადმყოფად იქცა, ბევრი დღესაც ფსიქიატრიულ კლინიკაში მკურნალობს. ამ ამბების შემყურეს კიდევ ერთხელ გებადება აზრი, რომ ყველას არ უნდა ჰქონდეს დედობისა და მამობის უფლება, და რომ საზოგადოება გაცილებით აქტიურად უნდა იყოს ჩართული, როცა მის გვერდით უსუსურ არსებას ცხოვრებას სამუდამოდ უნგრევენ.
ჯერ კიდევ 150 წლის წინ სერ ფრენსის ჰალტონმა მოიგონა ფრაზა "ბუნება აღზრდის წინააღმდეგ". მაშინ მეცნიერი იკვლევდა, რა უფრო ახდენს გავლენას ადამიანის ფსიქოლოგიურ გნვითარებაზე - მისი მემკვიდრეობითობა თუ გარემო, რომელშიც ის იმყოფება. მაუგლების ამბები ის შემთხვევებია, რომლებიც ამტკიცებს თეორიას, რომ ადამიანის ჩამოყალიბებაზე პირველ რიგში ის გარემო ახდენს გავლენას, რომელშიც ის იზრდება.
ბიჭი, რომელიც ძაღლებით იკვებებოდა
ტრაიან კალდარარი, რომელსაც რუმინელ ადამიან-ძაღლს უწოდებენ, 2002 წელს იპოვეს. ის დაახლოებით 4 წლის ასაკიდან მთელი სამი წელი ცხოვრობდა ადამიანებისგან შორს. როცა იპოვეს, 7 წლის იყო, მაგრამ 3 წლის ბავშვს ჰგავდა. სავარაუდოდ, საშინლად იკვებებოდა. ტრაიანის დედა ქმრის მხრიდან გაუდმებული ძალადობის მსხვერპლი იყო. სავარაუდოდ - ბავშვიც. პატარამ ამას ვერ გაუძლო და სახლიდან გაიქცა. სამი წლის განმავლობაში ძაღლებთან ერთად ცხოვრობდა, რომელიღაც ხიდის ქვეშ, მუყაოს ყუთში. როცა იპოვეს, მის სიახლოვეს ძაღლის ნაგლეჯები ეყარა - სავარაუდოდ, მშიერი ბავშვი რომელიღაც მკვდარ ან მის მიერვე მოკლულ ქუჩის ძაღლს ჭამდა. ექიმებმა რაქიტის უმძიმესი ფორმა დაუდგინეს, პატარას უამრავი ინფექციური დაავადება გადაეტანა მარტოს. როცა სპეციალურ დაწესებულებაში მიიყვანეს, საწოლზე არ წვებოდა, იატაკზე ითხოვდა დაწოლას. თუმცა რამდენიმე წელიწადში თანდათან მოახდინა რეაბილიტაცია და ობოლთა თავშესაფარიც შეუყვარდა, სადაც ყოველთვის ჰქონდა სითბო და საჭმელი.
იხილეთ გაგრძელება