ყველა დედას სურს, თავისი ბიჭუნა ნამდვილ ვაჟკაცად გაზარდოს, მაგრამ რატომღაც ვაჟკაცის ნაცვლად ზოგჯერ "ქალაჩუნა დედიკოს ბიჭი" შერჩებათ ხოლმე ხელთ. რატომ ხდება ასე?
რისკის ჯგუფი
ტრადიციული გაგებით, "დედიკოს ბიჭებად" ის ვაჟები ყალიბდებიან, ვის აღზრდაშიც ძირითადად დედა მონაწილეობს. არ იფიქროთ, რომ საქმე განქორწინებულ ოჯახს ეხება, სულაც არა, "დედიკოს ბიჭი" ერთიან, სრულფასოვან ოჯახშიც შეიძლება ჩამოყალიბდეს. ეს ის ოჯახია, სადაც მამა ყოველთვის საქმეებით არის დაკავებული, სახლში გვიან ბრუნდება და ვაჟიშვილთან ურთიერთობის დრო არ რჩება. ასეთი მამაკაცის გვერდით დედაც თავს მიტოვებულად და მივიწყებულად გრძნობს, ამიტომ მთელი "დაუხარჯავი" სიყვარულის მარაგი ბიჭუნაზე გადააქვს. იმ სითბოსა და ყურადღებას, რასაც მათ ოჯახის უფროსი აკლებთ, დედა-შვილი ერთმანეთის სიახლოვით ინაზღაურებს.
დედა თავგამოდებით ცდილობს, ვაჟიშვილისგან ის ოცნების მამაკაცი "გამოძერწოს", რომელთანაც ბედმა არა და არ დააკავშირა - საიმედო, ყურადღებიანი, გულწრფელი, მზრუნველი. ადრე თუ გვიან, როცა თავის იდეალურ პირმშოს გაზრდის, დედას მისი თავი არავისთვის აღარ ემეტება.
სამწუხაროდ, დედის ასეთი მიზანმიმართული მცდელობების მიუხედავად, ბიჭს სუსტი ხასიათი, ინფანტილურობა და მერყევი ბუნება უყალიბდება. "დედამ უკეთ იცის, დედა ცუდს არ მირჩევდა", - იმეორებს უკვე მოზრდილი მამაკაცი, რადგან ბავშვობიდან ასე ჩააგონეს. მხოლოდ იშვიათი გამონაკლისები ახერხებენ, თავი დააღწიონ დედის გავლენას და პირადი ბედნიერება იპოვონ.
იხილეთ სრულად