7
ივლისიდღის ზოგადი ასტროლოგიური პროგნოზი
პირველად მის ლექსებს "ფეისბუქზე" გავეცანით, ასეა ბევრი სხვაც, ვინც მის შემოქმედებას იცნობს. ვერავინ გვითხრა, ვინ იყო და სად ცხოვრობდა. მერე შევიტყვეთ, რომ სამების ტაძრის ახალგაზრდულ ცენტრში ამა წლის 4 ივნისს წიგნის პრეზენტაცია ჰქონდა. ბევრი ხალხი იყო, სანამ საღამო დაიწყებოდა, მსურველებისთვის წიგნებზე თავის ავტოგრაფს ტოვებდა და ამან ნახევარ საათზე მეტხანს გასტანა. იმ საღამოზე თავად წაიკითხა ახალი ლექსები. საშა გველესიანი ამბობს, რომ გრძნობის გადმოცემა პროზაში უჭირს, ამიტომ თავისი განცდები მხოლოდ ლექსებში გადააქვს...
ორიოდ სიტყვით...
- ზესტაფონში ვცხოვრობ. წელიწად-ნახევარია ზესტაფონის კულტურის სახლში თოჯინების თეატრის რეჟისორი ვარ. "გეპეიში" საინჟინროზე ვსწავლობდი, მაგრამ სწავლა ბოლომდე არ მიმიყვანია და ამ პროფესიის არაფერი გამეგება. წლების განმავლობაში ზესტაფონის თეატრში მსახიობად ვმუშაობდი. ცოტ-ცოტას ვმღერი კიდეც. სკოლაში გოგონების გუნდში ერთადერთი ბიჭი სოკოსავით ამოზრდილი ვიყავი, შემდეგ "გეპეის" კაპელასა და შვიდკაცაში ვმღეროდი, წლების განმავლობაში რამდენიმე ანსამბლის წევრიც ვიყავი, მაგრამ მე ამას მაინც არ დავარქმევდი სიმღერას, დღეს ეს უფრო გართობა მგონია. მყავს მეუღლე და ორი შვილი, უფროსი 16 წლის ხდება, ხოლო მეორე 14 წლისაა.
პირველი სტრიქონები და წერის მანერა
- ნიკო ლორთქიფანიძის ნოველა "გული" მეოთხე კლასში სწავლისას წავიკითხე და მისი გავლენით, ბავშვურად, სულელური, ემოციებით სავსე ლექსი დავწერე. შინ ამას ვმალავდი, ეტყობა მრცხვენოდა, მხოლოდ ამხანაგებს ვუკითხავდი და ჩემი ლექსების პირველი მკითხველები ჩემი კლასელები იყვნენ. დღეს პირველი მკითხველი უკვე ჩემი ოჯახია. შემდეგში წერის პროცესში იყო დიდი ინტერვალები, ეტყობა, მაშინ ასე ძალიან არ მეძალებოდნენ და მაწვალებდნენ მუზები, როგორც დღეს (იღიმის).
90-იანი წლებიდან ინტენსიურად დავიწყე წერა. "ფეისბუქზე" ჩემი გვერდი სხვების წამხედურობით გავხსენი, ისევე, როგორც ყველამ ალბათ. ნელ-ნელა ლექსების განთავსება დავიწყე, მსურდა, ისინი მკითხველთან მისულიყო. სხვათა შორის, გაამართლა, ძალიან დადებითი და კეთილი როლი ითამაშა "ფეისბუქმა" ჩემს ცხოვრებაში. ახლა 2500-ზე მეტი მეგობარი მყავს და ეს რიცხვი დღითიდღე იზრდება.
იხილეთ გაგრძელება
