სა­ხუ­მა­რო თემა არ არის, მაგ­რამ მა­ინც ხუმ­რო­ბით და­ვი­წყებ. კაცი მე­გო­ბარს ეკი­თხე­ბა: გახ­სოვს, ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში, ქა­ლებ­ში რომ დავ­ძვრე­ბო­დი­თო? - ეს კი მახ­სოვს, მაგ­რამ რა­ტომ დავ­ძვრე­ბო­დით ის არ მახ­სოვ­სო. ხუმ­რო­ბის ავ­ტორს - ქარ­თლოს კას­რა­ძეს ერთ-ერთ სუფ­რა­ზე და­უ­ჩივ­ლია. ცოტა ხნის შემ­დეგ ეს გა­მო­ნათ­ქვა­მი ასე შე­იც­ვლე­ბა: გახ­სოვს, ახალ­გაზ­რდო­ბა­ში ინ­ტერ­ნეტ­ში რომ დავ­ძვრე­ბო­დიო? - შემ­დეგ კი და­უ­მა­ტე­ბია: ნუ გა­დამ­რი­ეთ, ხალ­ხო - ქა­ლებ­ში ძრო­მი­ალს ინ­ტერ­ნეტ­ში ძრო­მი­ა­ლი რო­გორ სჯო­ბი­აო?! - ალ­ბათ მიხ­ვდით, ჩვე­ნი სა­უბ­რის მთა­ვა­რი თე­მაც ეს არის. ვინ ვის­თან დაძ­ვრე­ბა და რა­ტომ?!

თემა ყვე­ლას­თვის კარ­გად ნაც­ნო­ბი და ახ­ლო­ბე­ლია. შე­იძ­ლე­ბა, პი­რა­დად თქვენ არა­სო­დეს და­ლო­დე­ბი­ხართ გარ­დე­რობ­ში ტრამ­ვა­ის, მაგ­რამ ხომ გსმე­ნი­ათ იმის შე­სა­ხებ, რომ ასეც ხდე­ბა?.. ახლა კი სრუ­ლი­ად სე­რი­ო­ზუ­ლად: ცოლ­ქმრუ­ლი მო­ვა­ლე­ო­ბის უპა­ტივ­ცე­მუ­ლო­ბა, რო­მე­ლიც ერთი სი­ტყვით - "ღა­ლა­ტით" გა­მო­ი­ხა­ტე­ბა, ხში­რად არის სა­სა­მარ­თლოს თუ ჭო­რი­კა­ნა მე­ზობ­ლე­ბის გან­სჯის სა­გა­ნი, მაგ­რამ რა ჰქვია იმ შემ­თხვე­ვას, და­უ­ო­ჯა­ხე­ბე­ლი წყვი­ლი წლე­ბის გან­მავ­ლო­ბა­ში ერ­თად რომ ცხოვ­რობს, ცო­ლი­სა და ქმრის სა­ხელს "ოფი­ცი­ა­ლუ­რი საყ­ვარ­ლის" სტა­ტუსს ამ­ჯო­ბი­ნებს და ამას არც მა­ლავს? ბოლო დროს, ძა­ლი­ან ბევ­რმა ცნო­ბილ­მა ადა­მი­ან­მა ჟურ­ნა­ლის­ტებს და­უ­ფა­რა­ვად გა­ნუ­ცხა­და გელფ­რენ­დის, ბო­იფ­რენ­დის თუ "მე­გობ­რის" გვარ-სა­ხე­ლი და რაც შე­სამ­ჩნე­ვი იყო, ტრა­დი­ცი­უ­ლად არ და­ა­მა­ტა: ეს ისე, между нами-ო... თუნ­დაც აქე­დან ჩანს ის, რომ დღეს საყ­ვარ­ლო­ბის ინ­სტი­ტუ­ტის მი­მარ­თაც შე­იც­ვა­ლა და­მო­კი­დე­ბუ­ლე­ბა და საყ­ვარ­ლის ფსი­ქო­ტი­პიც (ზო­გა­დად, რა თქმა უნდა). ამ თე­მა­ზე სა­სა­უბ­როდ პირ­ვე­ლი რეს­პონ­დენ­ტი, რო­მე­ლიც ინ­ტერ­ვი­უ­ზე და­ვი­თან­ხმეთ, ამ­ბობს, რომ სხვა ქა­ლე­ბის­გან გან­სხვა­ვე­ბით, რო­მელ­თაც ე.წ. "მე­გო­ბა­რი" ჰყავთ, არ ოც­ნე­ბობს ცო­ლის სტა­ტუ­სის მო­პო­ვე­ბა­ზე, რად­გან სავ­სე­ბით აკ­მა­ყო­ფი­ლებს ის მდგო­მა­რე­ო­ბა, რო­მელ­შიც ამ­ჟა­მად იმ­ყო­ფე­ბა.

მა­რი­ნა, 35 წლის (სა­ხე­ლი აქაც და შემ­დგომ­შიც, პი­რო­ბი­თია):

- მე­უღ­ლეს­თან უკვე გა­ცი­ლე­ბუ­ლი ვი­ყა­ვი რო­დე­საც ჩემს პირ­ველ სიყ­ვა­რულს შევ­ხვდი. მას ჰყავს ოჯა­ხი, მე­უღ­ლე და ორი შვი­ლი. რო­გორც თვი­თონ ამ­ბობს, ძა­ლი­ან ვუყ­ვარ­ვარ. ამა­ში მეც დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი ვარ და თავს ბედ­ნი­ე­რად ვგრძნობ.

- რა­ტომ ხართ ასე დარ­წმუ­ნე­ბუ­ლი?

- რო­გორც ამ­ბო­ბენ, რო­დე­საც ქალი და მა­მა­კა­ცი ჯვარ­და­წე­რილ­ნი არი­ან, ისი­ნი იმ ქვეყ­ნად ერ­თად იქ­ნე­ბი­ან. მან პირ­ველ­მა შე­მომ­თა­ვა­ზა ჯვრის­წე­რა და ჩვე­ნი ფი­ზი­კუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბაც მხო­ლოდ ამის შემ­დეგ შედ­გა. მარ­თა­ლია, ჯვრის­წე­რის დროს არ გა­ვამ­ხი­ლეთ ჩვე­ნი მდგო­მა­რე­ო­ბა, მაგ­რამ არც მღვდელს უკი­თხავს, რო­მე­ლი­მე ჩვენ­განს ჰქონ­და თუ არა ოჯა­ხი.

- ის რომ და­ეჭ­ვე­ბუ­ლი­ყო, ალ­ბათ არ დაგ­წერ­დათ ჯვარს. არ გაქვთ და­ნა­შა­უ­ლის გან­ცდა, სხვის ქმარს რომ ხვდე­ბით?

- ოჯა­ხის დან­გრე­ვა ჩემ­თვის იმ­დე­ნად დიდი ტრა­გე­დია იყო, რომ ასე მე­გო­ნა, ვე­რა­სო­დეს შევ­ძლებ­დი მა­მა­კაც­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას. მაგ­რამ გა­დამ­წყვე­ტი როლი ითა­მა­შა იმან, რომ სიყ­ვა­რუ­ლი ბავ­შვო­ბის დრო­ინ­დე­ლი ოც­ნე­ბის სა­ხით გა­მო­მე­ცხა­და. და­ნა­შა­უ­ლის გან­ცდა არ მაქვს იმ­დე­ნად, რამ­დე­ნა­დაც მე არ ვა­პი­რებ მისი ოჯა­ხის დან­გრე­ვას, მე­უღ­ლის­თვის - ქმრის და შვი­ლე­ბის­თვის მა­მის წარ­თმე­ვას. ვიცი, რომ შვი­ლე­ბი ძა­ლი­ან უყ­ვარს და თუ ის ოჯა­ხის მი­ტო­ვე­ბას შეძ­ლებს, ე.ი. ჩემი მი­ტო­ვე­ბაც არ გა­უ­ჭირ­დე­ბა. არ ვოც­ნე­ბობ მის ცო­ლო­ბა­ზე, რად­გან მი­მაჩ­ნია რომ ორ ადა­მი­ანს შო­რის გრძნო­ბა მუდ­მი­ვია მხო­ლოდ მა­შინ, როცა ის ოჯა­ხუ­რი მო­ვა­ლე­ო­ბე­ბით არ არის შე­ზღუ­დუ­ლი. რაც არ უნდა მიმ­ტკი­ცონ, რომ ცოლ-ქმარს ისე­ვე უყ­ვარს ერ­თმა­ნე­თი, რო­გორც 20 წლის წინ - არ მჯე­რა! ეს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის­თვის ნათ­ქვა­მი ტრა­ფა­რე­ტია. ბევ­რი ცოლ-ქმა­რი მი­ნა­ხავს, ვინც ამას ამ­ბობს, მაგ­რამ ვიცი, რომ ან ქმა­რი დაძ­ვრე­ბა სხვა­გან, ან ცოლი. მე სხვა­ზე ნაკ­ლე­ბად მიყ­ვარს? მე ხომ მის ცოლ­საც ვუფრ­თხილ­დე­ბი - ვცდი­ლობ, ეჭ­ვი­ა­ნო­ბი­სა და ნერ­ვი­უ­ლო­ბის სა­ბა­ბი არ მივ­ცე. და­მი­ჯე­რებთ? ჩემი საყ­ვარ­ლის ბი­ნის ტე­ლე­ფო­ნის ნო­მე­რიც კი არ ვიცი, მხო­ლოდ მო­ბი­ლუ­რით ვუ­კავ­შირ­დე­ბი ხოლ­მე. თუ გა­მორ­თუ­ლი აქვს, ზარს მე­ო­რედ აღარ ვუშ­ვებ და ვე­ლო­დე­ბი, სა­ნამ თვი­თონ არ და­მი­რე­კავს. ძა­ლი­ან მა­ინ­ტე­რე­სებს, რო­გო­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა აქვს მე­უღ­ლეს­თან, მაგ­რამ ვიცი - ზედ­მე­ტი ცნო­ბის­მოყ­ვა­რე­ო­ბა გა­ა­ღი­ზი­ა­ნებს და არ ვე­კი­თხე­ბი. მისი მე­უღ­ლე სა­ე­როთ ნაც­ნო­ბის დახ­მა­რე­ბით შო­რი­დან ვნა­ხე. პირ­ვე­ლი შე­ხედ­ვის­თა­ნა­ვე მივ­ხვდი, რომ ჩვე­უ­ლებ­რი­ვი, პა­ტი­ო­სა­ნი ქა­ლია - ოჯა­ხის დი­ა­სახ­ლი­სი. იმა­ზე მეტი რომ ყო­ფი­ლი­ყო, რაც ვნა­ხე, გული დამ­წყდე­ბო­და; იმა­ზე ნაკ­ლებ რომ ყო­ფი­ლი­ყო - მა­ში­ნაც!.. ცოლ­ზე არ ვეჭ­ვი­ა­ნობ, მაგ­რამ ვი­ღაც სხვა ქალი თუ გა­მოჩ­ნდა, ვი­საც თვალს გა­ა­ყო­ლებს, სა­შინ­ლად გან­ვიც­დი. იმის წარ­მოდ­გე­ნაც კი არ მინ­და, რომ ოდეს­მე, სხვა­საც ისე მო­ე­ფე­როს, რო­გორც მე მე­ფე­რე­ბა.

- ბევ­რი ერ­თგუ­ლი ქალი გა­დაქ­ცე­უ­ლა მო­ღა­ლა­ტე ცო­ლად და ამის მი­ზე­ზი ქმრის უყუ­რა­დღე­ბო­ბა ან სხვა ქა­ლით გა­ტა­ცე­ბა ყო­ფი­ლა...

- მარ­თა­ლია, ტე­ლე­სე­რი­ა­ლე­ბის დიდი მოყ­ვა­რუ­ლი არ ვარ, მაგ­რამ ერთხელ ასეთ ეპი­ზოდს შე­ვეს­წა­რი ქალ­მა და­ი­ქი­რა­ვა კაცი იმი­სათ­ვის, რომ საყ­ვარ­ლის ცოლი ეც­დუ­ნე­ბი­ნა და მი­ზან­საც მი­აღ­წია. ძა­ლი­ან უც­ნა­უ­რი გრძნო­ბა და­მე­უფ­ლა. ვი­ფიქ­რე და მივ­ხვდი: ისეთ მა­მა­კაც­თან ურ­თი­ერ­თო­ბას ვერ შევ­ძლებ­დი, რო­მელ­საც ცოლი ღა­ლა­ტობს - თუ ერ­თგუ­ლი ცოლი არ ჰყავს, ის კაცი ჩემ­თვის კაცი არ არის. აქე­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, ჩემ­თვის ბევ­რს ნიშ­ნავს, ჩემს საყ­ვა­რელ კაცს ერ­თგუ­ლი ცოლი რომ ჰყავს.

- სა­ნამ ქმარს გა­ეყ­რე­ბო­დით, მას­ზე არა­სო­დეს გი­ეჭ­ვი­ა­ნი­ათ? ან რას მო­ი­მოქ­მე­დებ­დით იმ ქა­ლის წი­ნა­აღ­მდეგ, ვინც ქმარს შე­გე­ცი­ლე­ბო­დათ?

- ჯობს, ქალ­მა ურ­თი­ერ­თო­ბა ქმარ­თან გა­არ­კვი­ოს. როცა მე­ტო­ქეს შე­უ­რა­ცხყო­ფას აყე­ნებ, მა­მა­კა­ცის სიმ­პა­თია ყო­ველ­თვის და­ჩაგ­რუ­ლის მხა­რე­საა. მი­მაჩ­ნია, რომ ნე­ბის­მი­ერ შემ­თხვე­ვა­ში, კაცი მა­ინც მო­ა­ხერ­ხებს ყო­ველ­ნა­ი­რი ბა­რი­ე­რის გა­და­ლახ­ვას და საყ­ვა­რელ ქალ­თან ურ­თი­ერ­თო­ბის შე­ნარ­ჩუ­ნე­ბას.

- თუ ცოლი ემო­ცი­ებს არ აჰ­ყვე­ბა და ჭკვი­ა­ნუ­რად მო­იქ­ცე­ვა, კაცი ბო­ლოს ისევ მე­უღ­ლეს­თან რჩე­ბა. გი­ფიქ­რი­ათ ამის შე­სა­ხებ?

- არ ვიცი, რამ­დენ ხანს გაგ­რძელ­დე­ბა ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბა და ამა­ზე ფიქ­რით არ ვიტ­კი­ვებ თავს. ჯერ­ჯე­რო­ბით ცხოვ­რე­ბის დი­ნე­ბას მივ­ყვე­ბი და ვცდი­ლობ, მო­მა­ვალ­ზე არ ვი­ფიქ­რო. მარ­ტო­ო­ბის კი, მეც ისე­ვე მე­ში­ნია, რო­გორც ყვე­ლა, სა­ღად მო­აზ­როვ­ნე ადა­მი­ანს.

- ფი­ნან­სუ­რად თუ გი­მარ­თავთ ხელს?

- არა, არა­სო­დეს მო­უ­ცია ჩემ­თვის ფული. ის მხო­ლოდ იმ ბი­ნის ქი­რას ის­ტუმ­რებს, რო­მელ­შიც ერ­თმა­ნეთს ვხვდე­ბით. ზოგ­ჯერ, სა­ჩუ­ქარ­საც მი­ძღვნის. სულ მცი­რე თან­ხაც კი არ მი­თხო­ვია მის­თვის და არც თვი­თონ და­უ­ტო­ვე­ბია ბა­ლი­შის ქვეშ ას­დო­ლა­რი­ა­ნი. ფი­ნან­სურ მხა­რეს სიყ­ვა­რულ­თან რა კავ­ში­რი აქვს?!

რა­საკ­ვირ­ვე­ლია, სკან­და­ლი არ არის გა­მო­სა­ვა­ლი, მაგ­რამ რა უნდა ქნას ცოლ­მა, თუ მას ქმა­რი უყ­ვარს, კაც­მა კი გული აი­ყა­რა ოჯახ­ზე? ჩვე­ნი მო­რი­გი რეს­პონ­დენ­ტის ნა­ამ­ბო­ბით, მხო­ლოდ ერთი დას­კვნის გა­მო­ტა­ნა შე­იძ­ლე­ბა - არა­ვი­თარ შემ­თხვე­ვა­ში ქალ­მა არ უნდა იფიქ­როს შუ­რის­ძი­ე­ბა­ზე, რად­გან შუ­რის­ძი­ე­ბას არა­ვის­თვის მო­აქვს ბედ­ნი­ე­რე­ბა.

მაია, 30 წლის:

- ვერ გე­ტყვით რო­გორ, მაგ­რამ რო­გორც არ უნდა შე­ე­ცა­დოს კაცი, და­მა­ლოს სხვა ქა­ლით თა­ვი­სი გა­ტა­ცე­ბა, ცოლი მა­ინც გრძნობს მათ ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში მე­სა­მის გა­მო­ჩე­ნას. ვიგ­რძე­ნი მეც და გა­დავ­წყვი­ტე, ქმარ­თან გუ­ლახ­დი­ლად და­ლა­პა­რა­კე­ბა. ჩვე­ნი სა­უ­ბა­რი იმით დამ­თავ­რდა, რომ მი­თხრა: მოჩ­ვე­ნე­ბე­ბი და­გე­წყოო. ერთი წელი ვაწ­ვა­ლეთ ერ­თმა­ნე­თი და ბო­ლოს აღი­ა­რა, რომ მარ­თლა ჰყავ­და საყ­ვა­რე­ლი და მე ან უნდა შევ­გუ­ე­ბო­დი ამ მდგო­მა­რე­ო­ბას, ან ჩე­მო­და­ნი უნდა ჩა­მე­ლა­გე­ბი­ნა. ისიც მი­თხრა - თუ წა­ვი­დო­დი, ჩემს პი­რად ცხოვ­რე­ბა­ში არ ჩა­ე­რე­ო­და და მე თა­ვი­სუ­ფა­ლი ქალი ვიქ­ნე­ბო­დი, ოღონდ, იმ შემ­თხვე­ვა­ში, თუ ბავ­შვე­ბი მას­თან დარ­ჩე­ბოდ­ნენ. იცით, რით ახ­სნა საყ­ვარ­ლის გა­ჩე­ნა? - თურ­მე ცივი ქალი ვყო­ფილ­ვარ, ამა­ვე დროს - ნევ­რას­ტე­ნი­კი და ვინც არ უნდა ყო­ფი­ლი­ყო ჩემი ქმა­რი, მა­ინც მი­ღა­ლა­ტებ­და... მოვ­კი­დე ბავ­შვებს ხელი, ტაქ­სი გა­ვა­ჩე­რე და მშობ­ლე­ბის მი­სა­მარ­თი ვუ­თხა­რი. მძღოლ­მა ატი­რე­ბუ­ლი რომ მნა­ხა მკი­თხა - რით შე­მიძ­ლია და­გეხ­მა­რო­თო? არც ვა­ციე, არც ვა­ცხე­ლე და ვკი­თხე, თუ შე­გიძ­ლი­ათ იმის დად­გე­ნა­ში და­მეხ­მა­როთ, ცივი ქალი ვარ თუ არა-მეთ­ქი?.. ბევ­რი რომ არ გა­ვაგ­რძე­ლო, პირ­ვე­ლი მა­მა­კა­ცი, ვის­თა­ნაც ქმარს, მას­ზე შუ­რის­ძი­ე­ბის მიზ­ნით ვი­ღა­ლა­ტე, ტაქ­სის მძღო­ლი იყო. მა­შინ მისი სა­ხე­ლიც კი არ ვი­ცო­დი. იმ დღეს უგო­ნოდ მთვრა­ლი მი­ვე­დი შინ, დილა რომ გა­თენ­და, არა­ვინ იყო ჩემ­ზე უბე­დუ­რი. ერთი თვის შემ­დეგ მე­უღ­ლე მო­ვი­და და შე­რი­გე­ბა მთხო­ვა. ჩემს ქმარს ისევ ჰყავ­და საყ­ვა­რე­ლი. რამ­დენ­ჯერ შინ მოს­ვლას და­აგ­ვი­ა­ნებ­და, იმ­დენ­ჯერ სას­ტუმ­რო­ში გა­ტა­რე­ბულ იმ ღა­მე­ზე ვი­წყებ­დი ფიქ­რს და ასე ვაგ­რძე­ლებ­დი შუ­რის­ძი­ე­ბას. ერთ დღეს, მე­გობ­რის და­ბა­დე­ბის დღე­ზე გა­დავ­წყვი­ტეთ წას­ვლა, არ მო­ვი­და, მარ­ტო წა­ვე­დი. დავ­ლიე, გვი­ან მო­მა­კი­თხა შინ წა­საყ­ვა­ნად, სახ­ლამ­დე ვერ მო­ით­მი­ნა, სა­ბა­ა­ზა­ნო­ში გა­მიყ­ვა­ნა და - რას ჰგავ­ხარ, თავს რად მჭრიო? - მი­თხრა და გა­მარ­ტყა. სკან­და­ლი მო­ვა­წყვე, ვყვი­რო­დი: ახლა რაც გინ­და ქენი, მე უკვე ვიცი, ცივი ქალი რომ არ ვარ-მეთ­ქი!.. ამის შემ­დეგ მარ­თლა და­მენგრა ოჯა­ხი. ბავ­შვე­ბი ჩემ­თან არი­ან. მე­უღ­ლემ ის ქა­ლიც მი­ა­ტო­ვა, ვის­ზეც ვეჭ­ვი­ა­ნობ­დი. ჩვე­ნი და­შო­რე­ბი­დან ორი წლის შემ­დეგ კი, სულ სხვა ვი­ღაც მო­იყ­ვა­ნა ცო­ლად. რო­გორც ვიცი, ბედ­ნი­ე­რი ოჯა­ხი აქვს. ზოგ­ჯერ ბავ­შვე­ბი მიჰ­ყავს, ფი­ნან­სუ­რა­დაც გვეხ­მა­რე­ბა, მაგ­რამ მე დღემ­დე ვერ გა­მო­ვე­დი მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან. ძა­ლი­ან მრცხვე­ნია იმის, რაც ჩა­ვი­დი­ნე. ასე მგო­ნია, ჩემი ამ­ბა­ვი მთელ­მა ქა­ლაქ­მა იცის. მთე­ლი შეგ­ნე­ბით ვგრძნობ, რომ მე ვერ ვიბ­რძო­ლე ქმრის და­საბ­რუ­ნებ­ლად ისე, რომ შექ­მნი­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბი­დან ღირ­სე­უ­ლად გა­მოვ­სუ­ლი­ყა­ვი და ამის გამო და­ვი­სა­ჯე კი­დეც. იქ­ნებ, ჩემი მა­გა­ლი­თი ვი­ღა­ცას და­ეხ­მა­როს იმა­ში, რომ ოჯა­ხის გა­დარ­ჩე­ნის სხვა გზა აირ­ჩი­ოს. შუ­რის­ძი­ე­ბის გრძნო­ბა, ამ შემ­თხვე­ვა­შიც ცუდი მეგ­ზუ­რი ყო­ფი­ლა...

ახლა კი, სპე­ცი­ა­ლის­ტის კო­მენ­ტა­რი თე­მა­ზე.

თე­ო­ნა ლომ­თა­ძე, ფსი­ქო­ლო­გი:

- სა­ქარ­თვე­ლო ტრა­დი­ცი­უ­ლი კულ­ტუ­რის ქვეყ­ნად რჩე­ბა, სა­დაც მა­მა­კაცს კვლავ პრი­ო­რი­ტე­ტუ­ლი მდგო­მა­რე­ო­ბა უკა­ვია. პარტნი­ო­რულ ურ­თი­ერ­თო­ბა­ში მას გა­ცი­ლე­ბით მეტი რამ ეპა­ტი­ე­ბა, ვიდ­რე ქალს. ყო­ველ შემ­თხვე­ვა­ში, ასე ფიქ­რობს სა­ზო­გა­დო­ე­ბის დიდი ნა­წი­ლი. სა­ზო­გა­დო­ე­ბა მო­ღა­ლა­ტე მა­მა­კა­ცის მი­მართ უფრო შემ­წყნა­რე­ბე­ლია, ვიდ­რე მო­ღა­ლა­ტე ქა­ლის მი­მართ. ამი­ტომ, ბუ­ნებ­რი­ვია, რომ ქალი, რო­მელ­მაც შუ­რის­ძი­ე­ბის მიზ­ნით გა­და­წყვი­ტა ღა­ლა­ტი, შუ­რის­ძი­ე­ბა­ში ბედ­ნი­ე­რე­ბას ვერ იპო­ვი­და. მა­მა­კა­ცის­თვის, ხშირ შემ­თხვე­ვა­ში, ოჯა­ხის მიღ­მა ურ­თი­ერ­თო­ბე­ბი ღა­ლა­ტად არ აღიქ­მე­ბა. მან­დი­ლოს­ნე­ბი კი, ერთჯე­რად ურ­თი­ერ­თო­ბას - ე.წ. შემ­თხვე­ვით კავ­ში­რებს უფრო იო­ლად აპა­ტი­ე­ბენ ქმარს, ვიდ­რე ე.წ. ოფი­ცი­ა­ლუ­რი საყ­ვარ­ლის ყო­ლას. იქ­მნე­ბა ისე­თი შთა­ბეჭ­დი­ლე­ბა, რომ ყვე­ლა შემ­თხვე­ვა­ში, ქა­ლია და­ზა­რა­ლე­ბუ­ლი. თა­ვი­სი მდგო­მა­რე­ო­ბით ბო­ლომ­დე კმა­ყო­ფი­ლი არც ცო­ლის სტა­ტუს­ზე ქვეც­ნო­ბი­ე­რად მე­ოც­ნე­ბე საყ­ვა­რე­ლია ("რა იქ­ნე­ბა შემ­დეგ, ამა­ზე ფიქ­რი არ მინ­და", "სი­მარ­ტო­ვის მე­ში­ნია!") და არც ცოლი, რო­მელ­მაც უნდა გა­ა­კე­თოს არ­ჩე­ვა­ნი - შე­ე­გუ­ოს ბედს თუ ჩა­ა­ლა­გოს ჩე­მო­და­ნი. ორი­ვე შემ­თხვე­ვა­ში, მო­მა­ვა­ლი ბუ­რუ­სი­თაა მო­ცუ­ლი. არა­ვინ ფიქ­რობს იმა­ზე, თუ რა მდგო­მა­რე­ო­ბა­შია მა­მა­კა­ცი (ყვე­ლა­ფერ­ში დამ­ნა­შა­ვე მა­მა­კა­ცი!), რო­მელ­მაც შე­იძ­ლე­ბა იმის გამო, რომ ორ ქალს შო­რის არ­ჩე­ვა­ნი ვერ გა­ა­კე­თა, სი­ცო­ცხლე მძი­მე ინ­ფარ­ქტით და­ამ­თავ­როს... ასე რომ, ნუ­რა­ვინ იფიქ­რებს, რომ მა­მა­კა­ცის­თვის, სრუ­ლი იდი­ლი­ის შე­საქ­მნე­ლად საკ­მა­რი­სია ლა­მა­ზი საყ­ვარ­ლის და ერ­თგუ­ლი მე­უღ­ლის ყოლა. ორ ცე­ცხლს შუა მოქ­ცე­უ­ლი მა­მა­კა­ცის­თვის ძა­ლი­ან ძნე­ლია ჰარ­მო­ნი­უ­ლი გა­რე­მოს პოვ­ნა და სუ­ლი­ე­რი სიმ­შვი­დის მო­პო­ვე­ბა.

ერ­თმა­ნე­თის­გან აბ­სო­ლუ­ტუ­რად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი კულ­ტუ­რუ­ლი სა­წყი­სი აქვს გელფ­რენდ-ბო­იფ­რენ­დის ინ­სტი­ტუტს და საყ­ვარ­ლო­ბის ინ­სტი­ტუტს. პირ­ვე­ლი ქორ­წი­ნე­ბებ­ში არ­მყო­ფი პარტნი­ო­რე­ბის ურ­თი­ერ­თო­ბას გუ­ლის­ხმობს, მე­ო­რის გა­მომ­წვე­ვი მი­ზე­ზი კი, შე­იძ­ლე­ბა იყოს: 1) ცოლ-ქმარს შო­რის სქე­სობ­რი­ვი ცხოვ­რე­ბის მო­უ­წეს­რი­გებ­ლო­ბა, რო­მე­ლიც ძა­ლი­ან ხში­რა­დაა ოჯა­ხის დან­გრე­ვის რე­ა­ლუ­რი მი­ზე­ზი, თუმ­ცა, ქალი და მა­მა­კა­ცი სხვა­დას­ხვა მი­ზეზ­ზე აკე­თე­ბენ აქ­ცენტს; 2) არას­რულ­ფა­სოვ­ნე­ბის კომ­პლექ­სი (ქალს ან მა­მა­კაცს აქვთ სურ­ვი­ლი, ხში­რად შე­იც­ვა­ლონ პარტნი­ო­რი და სურთ, ამით სა­კუ­თა­რი სიძ­ლი­ე­რის დე­მონ­სტრი­რე­ბა მო­ახ­დი­ნონ); 3) ორ­გა­ნუ­ლი დარ­ღვე­ვა, რო­მე­ლიც აი­ძუ­ლებს ადა­მი­ანს, ურ­თი­ერ­თო­ბა ჰქონ­დეს რამ­დე­ნი­მე პარტნი­ორ­თან. როცა ვსა­უბ­რობთ საყ­ვარ­ლო­ბის ინ­სტი­ტუტ­ზე და ცალ­კე­ულ შემ­თხვე­ვებს ვეც­ნო­ბით, მივ­დი­ვართ დას­კვნამ­დე, რომ არც ქალი და არც მა­მა­კა­ცი არ არის ბო­ლომ­დე ბედ­ნი­ე­რი, როცა ოჯა­ხის გა­რე­თაც აქვს სქე­სობ­რი­ვი ურ­თი­ერ­თო­ბა ვინ­მეს­თან. ბო­ლოს, ბევ­რი მათ­გა­ნი აკი­თხავს ფსი­ქო­ლო­გი­უ­რი კონ­სულ­ტა­ცი­ის ცენ­ტრს და რე­ა­ბი­ლი­ტა­ცი­ის კურსს გა­დის. მათ შო­რის ბევ­რი მა­მა­კა­ცია, ამი­ტომ, ჩვე­ნი ზო­გა­დი რჩე­ვა იქ­ნე­ბა - ცხელ გულ­ზე ნუ მი­ი­ღებთ გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბას და კარ­გად აწონ-და­წო­ნეთ ადეკ­ვა­ტუ­რი ზო­მე­ბი, რო­მე­ლიც კონ­კრე­ტულ შემ­თხვე­ვა­ში უნდა მი­ი­ღოთ. ზოგ­ჯერ, ოჯა­ხუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბის გა­და­სარ­ჩე­ნად, სულ მცი­რე რამ არის სა­ჭი­რო. რაც შე­ე­ხე­ბა გელფ­რენ­დი­სა და ბო­იფ­რენ­დის ინ­სტი­ტუტს, მი­უ­ხე­და­ვად ამ სა­კი­თხზე ჩვე­ნი სა­ზო­გა­დო­ე­ბის აზ­რთა სხვა­დას­ხვა­ო­ბი­სა, ამ მოვ­ლე­ნის გავ­რცე­ლე­ბა მა­ინც შე­უ­ჩე­რე­ბე­ლი პრო­ცე­სია, რო­მელ­საც თა­ვი­სი და­დე­ბი­თი მხა­რეც აქვს. ფაქ­ტია, რომ იმ პარტნი­ო­რე­ბის შემ­დგო­მი ოჯა­ხუ­რი ურ­თი­ერ­თო­ბა უფრო მყა­რია, რომ­ლებ­მაც გელფ­რენ­დი­სა და ბო­ი­ფენ­დის ეტა­პის გავ­ლის შემ­დეგ შექ­მნეს ოჯა­ხი.

ნანა ქი­ბი­შა­უ­რი

ჟურ­ნა­ლი "გზა"

#27 3.07.2003